Διακήρυξη της Συνέλευσης για το Χρέος, που έγινε στην Τυνησία στις 29 Μαρτίου 2013 (Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ)

Λαμβάνοντας υπόψη ότι από τον 15ο αιώνα το χρέος έχει αποτελέσει το κύριο ιστορικό μέσο του αποικισμού για τη λεηλασία, ηγεμόνευση, καθυπόταξη, εξευτελισμό και καταστροφή των Λαών και των παραδόσεών τους,

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος του παγκόσμιου Νότου έχει ήδη εξοφληθεί πολλές φορές, και ότι αυτό συνιστά, τόσο για το Νότο όσο και για τον Βορά, έναν πλούτο από πόρους και από εργατική δύναμη για το κεφάλαιο,

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος είναι ο βασικός μοχλός ξένων παρεμβάσεων, και παρεμβάσεων χρηματοοικονομικών δυνάμεων με τη συνεργία των ισχυρών ελίτ, επιτρέποντας έτσι την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, τη γενική εξαθλίωση των ανθρώπων, και τη βάναυση υποβάθμιση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους,

«Κάθε χρέος που δημιουργείται από την διάσωση των τραπεζών πρέπει να θεωρηθεί παράνομο»

Συνέντευξη με τον Ερίκ Τουσέν

-Αντιμέτωποι με την τρέχουσα κρίση του δημόσιου χρέους, αναφέρεστε σε έναν έλεγχο του για να μην πληρωθεί το  παράνομο χρέος. Πόσο χρέος θα πρέπει να θεωρείται ως τέτοιο;

-Είναι ένα απλό έργο, υπάρχουν πολύ σαφή κριτήρια. Στην περίπτωση της Ελλάδα είναι περισσότερο από το μισό του χρέους της με την τρόικα, τα 170 δις ευρώ. Είναι εντελώς παράνομο και πρέπει να ακυρωθεί, γιατί επιβλήθηκε από οργανισμούς που δεν εκπροσωπούν τους Έλληνες πολίτες. Ακόμα και το μνημόνιο που πέρασε «δημοκρατικά» στο Κοινοβούλιο, εγκρίθηκε υπό τον εκβιασμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου χωρίς καμία δυνατότητα τροποποίησης. Αυτές είναι συνθήκες που συνιστούν παραβίαση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του πληθυσμού. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, επίσης, προσαρμόστηκαν σύμφωνα με αυτό το μοτίβο. Στην περίπτωση της Ισπανίας δεν έχει υπάρξει ακόμη κανένα υπόμνημα, αλλά όλο το χρέος που δημιουργείται από την διάσωση των τραπεζών πρέπει να θεωρηθεί παράνομο. Μπορεί να είναι μια νομική απόφαση, επειδή η ίδια η κυβέρνηση την έχει λάβει, αλλά δεν είναι νόμιμη, γιατί αναγκάζει τους πολίτες να αναλάβουν τα χρέη που δημιουργούνται από τη φούσκα των ακινήτων και της τραπεζικής κρίσης.

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ή Η ΖΩΗ

Υπό τη διεύθυνση των Damien Millet και Eric Toussaint

Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν

Κεφάλαιο 2
Η θρησκεία της Αγοράς

 Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί ιθύνοντες, είτε προέρχονται από την παραδοσιακή δεξιά είτε από την αριστερά, είτε προέρχονται από το Νότο είτε από το Βορρά ομνύουν στην λατρεία της αγοράς και ειδικότερα των χρηματοπιστωτικών αγορών. Θα έπρεπε μάλλον να πούμε πως οικοδομούν τη θρησκεία της αγοράς. Κάθε μέρα αφιερώνεται μία λειτουργία προς τιμήν της θεάς Αγοράς σε κάθε σπίτι που είναι εφοδιασμένο με μια τηλεόραση ή με μια σύνδεση στο διαδίκτυο, τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη οι τιμές στο Χρηματιστήριο και οι προσδοκίες των χρηματοπιστωτικών αγορών. Η θεά Αγορά στέλνει τα σημάδια της μέσω της φωνής του παρουσιαστή και του οικονομικού σχολιαστή. Σήμερα, όλα αυτά δεν αποτελούν πραγματικότητα μόνο για τις πιο αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες αλλά για το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Είτε βρίσκεται κανείς στην Σαγκάη είτε στο Ντακάρ, είτε στο Ρίο ντε Τζανέιρο ή στο Τιμπουκτού, θα λάβει «τα σημάδια που στέλνουν οι αγορές». Για παράδειγμα, στην Ευρώπη ο καθένας γνωρίζει το πρωί πώς διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας ο Nikkei στο χρηματιστήριο του Τόκιο, παρόλο που κανείς δεν ασχολείται: οι λιγοστοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται, αντλούν ειδήσεις από άλλες πηγές καθώς συνεχίζεται η μετάδοση των πληροφοριών…Παντού, οι πολιτικοί προχώρησαν σε ιδιωτικοποιήσεις δημιουργώντας ταυτόχρονα την ψευδαίσθηση πως οι πολίτες θα μπορούσαν να μετέχουν άμεσα στη λατρεία των αγορών(αγοράζοντας μερίδια) και να λάβουν ως ανταπόδοση προνόμια, στην περίπτωση που ανταποκρίνονταν σωστά στα σημάδια που έστελνε η θεά Αγορά. Στην πραγματικότητα το μικρό μέρος των μικροεπενδυτών που απέκτησαν μερίδια δεν επηρεάζουν τις τάσεις της αγοράς.

Πως φθάσαμε στην χρηματοπιστωτική τραγωδία της Κύπρου

Οι τράπεζες πληρώνουν τα σπασμένα του ελληνικού κουρέματος αλλά και της μετατροπής του νησιού σε offshore  κέντρο ρωσικών κεφαλαίων

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

    Σε μπούμερανγκ εξελίχθηκε για την Κύπρο η μετατροπή της σε offshore  χρηματοοικονομικό κέντρο της Μεσογείου σε συνδυασμό με την επεκτατική πολιτική των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!

Συντακτική ή Αναθεωρητική;

Γιώργου Κατρούγκαλου, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου

Ξεκίνησε ήδη η συζήτηση στην Αυγή γύρω από το χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει η επόμενη Βουλή, με ευκαιρία την πρόταση που έχω διατυπώσει   στο πρόσφατο βιβλίο μου «Κρίση και Διέξοδος» και επανέφερα με την ομιλία μου στην Επιτροπή για τις αλλαγές στο κράτος και το πολιτικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, στις 21.2.2013. Το ξεκίνημα δεν έγινε με τους καλύτερους όρους, δεδομένου ότι ο συνάδελφος Δημήτρης Χριστόπουλος στο άρθρο του της περασμένης Κυριακής με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του συνταγματικού βερμπαλισμού» επέλεξε να αρθρογραφήσει κυρίως με χαρακτηρισμούς (περί «ελαφρότητας», «ανούσιας φλυαρίας» κ.λ.π.) παρά με επιχειρήματα. Προφανώς καθένας μας διαλέγει το ύφος και το ήθος που θέλει να τον προσδιορίζουν, φοβάμαι όμως ότι ο αρθρογράφος δεν έχει καταλάβει την άποψη μου, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει και τι γράφει προς αντίκρουσή της.

Αν δεν μπορούν 
τα αφεντικά, 
μπορούμε εμείς!

Ή πώς να σώσουμε το παραγωγικό δυναμικό


του Ηλία Ιωακείμογλου

Για να βγει από την κρίση του ο καπιταλισμός δεν καταβροχθίζει μόνο ανθρώπινες ζωές. Τρώει, επιπλέον, από τις ίδιες του τις σάρκες, καταστρέφει πάγιο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο όμως αυτό, συμβαίνει να είναι, ταυτοχρόνως, και τα μέσα παραγωγής, τα εργαλεία, οι μηχανές, οι υποδομές, από την χρήση των οποίων ζουν και αναπαράγονται οι εργαζόμενες τάξεις (και το σύνολο του πληθυσμού). Η τάξη των κεφαλαιοκρατών, κρατώντας στα χέρια της την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, θεωρεί δικαίωμά της να τα καταστρέφει, και όντως τα καταστρέφει, όταν αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως κεφάλαιο, δηλαδή όταν δεν αποφέρουν το επιθυμητό κέρδος. Καταστρέφει έτσι και τους υλικούς όρους συντήρησης και αναπαραγωγής των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων που οδηγούνται αυτές οι ίδιες πλέον σε καταστροφή. Η ανθρωπιστική κρίση απορρέει από το δικαίωμα της τάξης των κεφαλαιοκρατών να καταστρέφουν τις υλικές προϋποθέσεις της ζωής μας όταν αυτές δεν λειτουργούν ικανοποιητικά ως κεφάλαιο.

Μια ολόκληρη κοινωνία πεταμένη στα σκουπίδια

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Ακούει κανείς;

Πορτογαλία, η μεγαλύτερη διαδήλωση! Ανταπόκριση από τη Λισαβόνα

{youtube}BwXkqHRkUpk{/youtube}

Ανακοίνωση του διεθνούς δικτύου CADTM

(Επιτροπή για την ακύρωση του χρέους του τρίτου κοσμου)

Καταγγέλοντας τις ρατσιστικές απειλές που εξαπέλυσε το κόμμα Χρυσή Αυγή εναντίον του Μωυσή Λίτση, ιδρυτικού μέλους της ελληνικής CADTM, το διεθνές δίκτυο της CADTM επισημαίνει τον κίνδυνο που ενέχει η άνοδος του φασισμού ως άμεση συνέπεια των μέτρων κοινωνικής υποβάθμισης που επιβάλλονται από τους πιστωτές στο όνομα της δεδηλωμένης προτεραιότητας στην εξόφληση του χρέους εις βάρος των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ή Η ΖΩΗ

Υπό τη διεύθυνση των Damien Millet και Eric Toussaint

Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν 

Κεφάλαιο 1

Το ιστορικό και οι προοπτικές της κρίσης χρέους του Βορρά

Το δημόσιο χρέος είχε φθάσει ήδη σε υψηλά επίπεδα στο Βορρά (με τον όρο «Βορράς» εννοούμε τις πλέον βιομηχανικές χώρες) τη δεκαετία του 1980. Μετά την πρώτη πετρελαϊκή και οικονομική κρίση την περίοδο 1973-1975, οι κυβερνήσεις επιχείρησαν μια κεϊνσιανού τύπου ανάκαμψη της οικονομίας καταφεύγοντας στο δανεισμό. Η εξυπηρέτηση του χρέους στη συνέχεια έγινε δυσβάσταχτη, όταν η αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων αύξησε βίαια τα επιτόκια (Οκτώβριος 1979) επιχειρώντας να ανατρέψει την κεϊνσιανή πολιτική μισού περίπου αιώνα, την οποία είχε επιβάλει η πρώτη προεδρική θητεία του Φραγκλίνου Ρούσβελτ το 1933.

Το δικαστήριο της ΕΖΕΣ απέρριψε τους ισχυρισμούς της «Icesave» κατά της Ισλανδίας και των κατοίκων της

του Ερίκ Τουσέν, CADTM, Επιτροπή για την ακύρωση του χρέους του Τρίτου Κόσμου

Η CADTM  πληροφορήθηκε με ικανοποίηση την απόφαση του δικαστηρίου της ΕΖΕΣ (Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών), η οποία απορρίπτει όλες τις καταγγελίες που κατατέθηκαν από ττην Ολανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο κατά της Ισλανδίας στην υπόθεση «Icesave» |1|.

Η απόφαση καθιστά σαφές ότι δεν είναι ευθύνη της χώρας στην οποία μια τραπεζική εταιρεία έχει την έδρα της να καλύπτει τα έξοδα των εγγυήσεων του τραπεζικού της συστήματος, καθώς και ότι ο μηχανισμός του δίχτυ ασφαλείας πρέπει να χρηματοδοτείται από τις ίδιες τις τράπεζες. 

Το χρέος και τα μέτρα λιτότητας δεν είναι καθόλου ουδέτερα από πλευράς φύλου. Παντού στην Ευρώπη οι γυναίκες πληρώνουν το πιο υψηλό τίμημα για τις πολιτικές που επιβάλλονται στο όνομά του χρέους,  παντού πλήττονται κατ' απόλυτη προτεραιότητα, σε όλες τις πλευρές της ζωής τους. Στη διάρκεια δύο εβδομάδων, φεμινίστριες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Ουγγαρίας γύρισαν όλη τη Γαλλία, και μίλησαν σε μια ντουζίνα συγκεντρώσεις  με θέμα " Κοινωνικό κραχ, άνομο δημόσιο χρέος, λιτότητα και φεμινισμός". Ο επόμενος σταθμός της φεμινιστικής περιοδείας θα είναι η Ισπανία. Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισήγηση της Σόνιας Μητραλιά σε αυτή την περιοδεία.

Η μόνη ελπίδα: 

Γυναίκες, να αντισταθούμε όλες μαζί, πέρα από τα εθνικά μας σύνορα

της Σόνιας Μητραλιά*

 Στην Ελλάδα, εμείς οι γυναίκες υφιστάμεθα μία πρωτοφανή ιστορική οπισθοχώρηση των δικαιωμάτων μας και της καθημερινής μας ζωής. 

Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού

 Δ Ε Λ Τ Ι Ο    Τ Υ Π Ο Υ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΑΝΑΝΔΡΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΝΤΑΡ ΓΙΑΚΟΥΜΠ

Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και ειδικότερα των χριστιανών, προκειμένου να καταδικάσουμε έργω και λόγω κάθε ρατσιστική, φασιστική και ναζιστική ιδεολογία, νοοτροπία και συμπεριφορά, που καθίσταται διπλά επικίνδυνη όταν ενδύεται τον μανδύα της υπεράσπισης των «χριστιανικών αξιών», όπως πράττει πρόσφατα η Χρυσή Αυγή. Φοβόμαστε πως αυτές οι πρακτικές δεν είναι συγκυριακές ούτε πρόσκαιρες, αλλά έχουν έρθει για να μείνουν με κίνδυνο να παγιωθούν. Ακόμα και αν δεν αποδειχτεί με τρόπο αδιαμφισβήτητο η άμεση σχέση της οργάνωσης με την πρόσφατη, άνανδρη εν ψυχρώ δολοφονία (με στιλέτο πισώπλατα) του εικοσιεπτάχρονου πακιστανού Σερντάρ Γιακούμπ, η πολιτική αλλά και η ηθική ευθύνη για αυτή και άλλες ομοειδείς πράξεις είναι δεδομένη. Και θα είναι δεδομένη, όσο η οργάνωση αυτή στοχοποιεί κατηγορίες συνανθρώπων μας καλλιεργώντας το μίσος και αντιμετωπίζοντάς τους ως "σκουπίδια" και κατ' επέκταση 2ας κατηγορίας ανθρώπους και "αναλώσιμους". Το ειδεχθές ρατσιστικό έγκλημα κάνει επείγουσα την ηθική απαξίωση και καταδίκη στη συνείδηση των πολιτών κάθε μορφής ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων, απ' όπου κι αν προέρχονται. Καταλυτικό ρόλο για να επιτευχθεί αυτό θα παίξει μια καταδικαστική απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, την οποία και καλούμε να προχωρήσει το δίχως άλλο, βάζοντας ένα οριστικό τέρμα στη σύγχυση τέτοιων ιδεολογιών με τη χριστιανική ταυτότητα. Δεν δικαιούμαστε να κοιτάμε αμέριμνοι να σφαγιάζονται συνάνθρωποί μας έξω από τις πόρτες μας. Ας πάψουμε πλέον να παραμένουμε απαθείς θεατές στην ταινία τρόμου «Χρυσή Αυγή».

Γιώργος Κατρούγκαλος

«Στην Ελλάδα λειτουργεί… παρασύνταγμα»

Καταργείται η βουλή, ανοίγει ο δρόμος για τη Χρυσή Αυγή

Συνέντευξη στον Μάριο Διονέλλη

Για ουσιαστική κατάργηση της βουλής και για παράδοση της νομοθετικής εξουσίας στην τρόϊκά και στοeurogroup μιλά στον Δρόμο ο Γιώργος Κατρούγκαλος, συνταγματολόγος, καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης. Τονίζει πως αυτή τη στιγμή εισάγονται μια σειρά από «παράλληλες» με το Σύνταγμα διατάξεις που περιορίζουν τα δικαιώματα των πολιτών και παραλληλίζει την περίοδο αυτή με σκοτεινά χρόνια της ελληνικής ιστορίας. Επισημαίνει πως η καταπάτηση του Συντάγματος δίνει χώρο σε αντικοινοβουλευτικές στοχεύσεις και χαρακτηρίζει… χρυσή εφεδρεία του συστήματος τη Χρυσή Αυγή. Μιλά επίσης για την ανάγκη νέου Συντάγματος, με περισσότερες εξουσίες στους πολίτες, που θα κατακτηθούν όμως με την ανατροπή των συσχετισμών όχι μόνο στη βουλή αλλά κυρίως στην κοινωνία.

Το ατομικό και ο ναζισμός...

(Μήνυμα από ενεργό πολίτη και σύντροφο στη Μυτιλήνη που ταξίδεψε στη Γερμανία)

Μια φωτογραφική αποτύπωση του ναζισμού

Ίσως το πιο τρομακτικό απ' όλα είναι η συμμετοχή των μαζών και των απλών ανθρώπων στη γένεση και αναπαραγωγή του ναζιστικού τερατουργήματος. Αυτό το φαινόμενο είναι, κατά τη γνώμη μου, που πρέπει να βρούμε τη ψυχραιμία να κατανοήσουμε.