Ο Μεγάλος Αδελφός έχει ήδη πιάσει δουλειά!
Να αντισταθούμε επειγόντως πριν είναι πολύ αργά...

του Γιώργου Μητραλιά

Αποκορύφωμα της περιπλάνησης της Ολυμπιακής Φλόγας στη Γαλλία ήταν η συνάντησή της με μια «αντιστασιακή 102 ετών», που προβλήθηκε δεόντως από τα ΜΜΕ της χώρας, τα οποία δεν δίστασαν να την θεωρήσουν κάτι σαν αποθέωση των ανθρωπιστικών και ειρηνιστικών αρετών αυτής της περιλάλητης φλόγας. Πόσο μάλλον που η ηλικιωμένη αυτή κυρία, κατά τα άλλα πολύ συμπαθής, δήλωσε ότι ήθελε να μεταφέρει την Ολυμπιακή Φλόγα «στο όνομα των αξιών της φιλίας μεταξύ των λαών που η ίδια υπερασπίστηκε στη διάρκεια της Αντίστασης». Προφανώς, η ηλικιωμένη μαχήτρια της Αντίστασης, όπως και η πλειοψηφία των συμπατριωτών της, θα έτρεφε διαμετρικά αντίθετα αισθήματα, αν οι αρχές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους δεν της είχαν αποκρύψει την φοβερή αλήθεια, αν της είχαν εξηγήσει ότι αυτή η ολυμπιακή φλόγα ήταν εφεύρεση του Γιόζεφ Γκέμπελς, ενός από τους μεγαλύτερους εγκληματίες στην ιστορία της ανθρωπότητας, ότι η πρώτη διαδρομή της προετοίμασε το δρόμο για το Δεύτερο Παγκόσμιο Μακελειό διαγράφοντας τα όρια του μελλοντικού Τρίτου Ράιχ, και ότι το σημερινό Ολυμπιακό τσίρκο έλκει την καταγωγή του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936) του θριαμβεύοντα ναζισμού... (1)

Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA)

Με την ακροδεξιά να έχει αποκρουστεί από τη λαϊκή κινητοποίηση, πρέπει τώρα να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου

Το κύριο δίδαγμα που πρέπει να βγάλουμε από τα πρώτα αποτελέσματα αυτού του δεύτερου γύρου είναι η ήττα που υπέστη ο Εθνικός Συναγερμός και οι σύμμαχοί του. Η ήττα των εκατοντάδων φασιστών, ρατσιστών, ισλαμοφοβικών, αντισημιτικών και υπερ-ρατσιστών υποψηφίων που κατέβασε το RN αποτελεί τεράστια ανακούφιση για τα θύματα του ρατσισμού, τις γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και τους εργαζόμενους. Αυτή η νίκη της ενωμένης αριστεράς ανακόπτει τη δυναμική της ακροδεξιάς, η οποία ωστόσο κερδίζει περίπου πενήντα έδρες. Η ήττα της ακροδεξιάς του Μπαρντελά και της Λεπέν ήταν καρπός της λαϊκής κινητοποίησης που πραγματοποιήθηκε χάρη στην ενωτική δυναμική που γέννησε η δημιουργία του Νέου Λαϊκού Μετώπου.

Να μην αφήσουμε την άκρα δεξιά να αναποδογυρίσει την πραγματικότητα

του Olivier Besancenot*

"No pasarán!" "Δεν θα περάσουν!" ένα σύνθημα που βροντοφώναξαν στην Ισπανία από το 1936 μέχρι το 1939 ενάντια στον φρανκισμό, με την ελπίδα να σταματήσουν την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη. Για κάποιους, είναι ένα ξεπερασμένο σύνθημα- για μένα, αντηχεί δυνατά. Φυσικά, η περίοδος δεν είναι η ίδια, και αν οι υποστηρικτές του νεοφασισμού δεν είναι σήμερα εκείνοι του χθες, είναι ωστόσο οι άμεσοι κληρονόμοι. Όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε πει συχνά ότι ο αγώνας κατά της ακροδεξιάς δεν μπορεί να διεξαχθεί μόνο στο όνομα της ηθικής και της ιστορίας. Σωστά. Αλλά έχουμε φτάσει να μην μιλάμε για αυτό το ζήτημα. Και έτσι, έχουμε συμβάλει στη λήθη.

Έχουμε ξεχάσει την ύπαρξη ενός καθαρόαιμου γαλλικού φασισμού, που δεν έχει διπλή ιθαγένεια. Η κοινά αποδεκτή αφήγηση παρουσιάζει την ακροδεξιά στην εξουσία στη Γαλλία ως συνέπεια της γερμανικής εισβολής και της συνεργασίας του καθεστώτος του Βισύ. Λες και ο φασισμός στη Γαλλία ήταν ένα ξένο σώμα που το μπόλιασαν οι δυνάμεις κατοχής. Ωστόσο, οι ρίζες του φασισμού στη Γαλλία είναι βαθιές και πάνε πολύ μακριά. Τόσο μακριά όσο και η επανάσταση του 1789 και οι αντεπαναστατικές θέσεις που προκάλεσε το αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο, θεμελιώνοντας διαχρονικά ένα μέρος της Δεξιάς πάνω στις βάσεις της τότε αντεπανάστασης.

Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ) : 

Να ενισχύσουμε την ενωμένη και αγωνιστική αριστερά, να εμποδίσουμε την άκρα δεξιά να έλθει στην εξουσία

Αυτές οι βουλευτικές εκλογές επιβεβαιώνουν τον τρομακτικό κίνδυνο της ακροδεξιάς που συγκεντρώνει ιστορικά υψηλά ποσοστά. Αυτά τα αποτελέσματα είναι συνδυασμός της ανάπτυξης του εθνικισμού και του ρατσισμού σε ορισμένα τμήματα του πληθυσμού, της αυξανόμενης υποστήριξης των κυρίαρχων τάξεων προς την ακροδεξιά, που υιοθετείται από ορισμένα μέσα ενημέρωσης, και της κατάρρευσης της δεξιάς (της Μακρονικής όπως και εκείνης του LR), οι πολιτικές της οποίας έχουν αηδιάσει τον πληθυσμό. Με την πιθανή έλευση στην εξουσία του RN και των συμμάχων και υποστηρικτών του, ο κίνδυνος του νεοφασισμού αυξάνεται ακόμα λίγο περισσότερο στη Γαλλία.

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο

και ο ρωσικός πόλεμος στην Ουκρανία

Η Γαλλική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αλληλεγγύης με την Ουκρανία (RESU) καλεί να υποστηριχθούν οι υποψήφιοι του "Νέου Λαϊκού Μετώπου"

H ανάληψη της κυβέρνησης της Γαλλίας από τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό (RN) θα αποτελούσε ένα μεγάλο ατού για τον Πούτιν, θα έπαιζε το παιχνίδι του, θα στήριζε τον Τραμπ και θα μπορούσε να έχει άμεσες επιπτώσεις στην πορεία του πολέμου, επιδεινώνοντοντας ή αναζωπυρώνοντας τους περιορισμούς, τους δισταγμούς και τις ασάφειες των δυτικών κυβερνήσεων. Η μοίρα του ουκρανικού λαού που αντιστέκεται στη ρωσική ιμπεριαλιστική εισβολή και η μοίρα του γαλλικού λαού που αντιμετωπίζει μια μείζονα καθεστωτική κρίση που προσφέρει στο RN τη δυνατότητα να κυβερνήσει, είναι σήμερα συνδεδεμένες,

Η Γαλλική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αλληλεγγύης με την Ουκρανία διατρανώνει ότι η υπεράσπιση της Ουκρανίας και ο αγώνας για την αποτροπή της ανάληψης της εξουσίας από το RN στη Γαλλία συνδέονται μεταξύ τους.

Διαπιστώνει ότι το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου είναι ξεκάθαρο για την Ουκρανία. Ιδού το απόσπασμα που την αφορά:

Γαλλία: Με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο

ενάντια στη θανάσιμη φασιστική απειλή!

Του Γιώργου Μητραλιά

Όταν αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν αιφνιδίαζε τους πάντες αποφασίζοντας να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει γενικές βουλευτικές εκλογές για τις 30 Ιουνίου, ήταν φανερό πως φιλοδοξούσε να επαναλάβει, για μιαν ακόμα φορά, τον πετυχημένο εκβιασμό χάρη στον οποίο είχε κερδίσει τις δύο προεδρικές του εκλογές: να βρεθεί μόνος αυτός αντιμέτωπος με την Μαρίν Λε Πεν και το ακροδεξιό της κόμμα, εξαναγκάζοντας έτσι τους αριστερούς ψηφοφόρους να τον ψηφίσουν, ελλείψει δικής τους αριστερής εναλλακτικής λύσης. Εξάλλου, όλα συνηγορούσαν υπέρ της επιτυχίας του εκβιαστικού ελιγμού του: η πολυδιασπασμένη αριστερά και τα αλληλομισούμενα κόμματα της δεν θα μπορούσαν να συμφιλιωθούν και να συμμαχήσουν μέσα στις ούτε καν τρεις εβδομάδες που τα χώριζαν από τον πρώτο γύρο των εκλογών, και ακόμα περισσότερο στις 6 μέρες (!) που θα είχαν στη διάθεση τους για να καταθέσουν τις υποψηφιότητές τους.

Το NPA-l'Anticapitaliste εντάσσεται στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο για να αντιταχθεί στην ακροδεξιά και στον Μακρόν

Η ηγεσία του NPA-l'Anticapitaliste συνεδρίασε το βράδυ της Τρίτης και αποφάσισε ομόφωνα να ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμα των 7 οργανώσεων που ξεκίνησαν το Λαϊκό Μέτωπο. Την ώρα που το RN και οι σύμμαχοί του είναι σε θέση να πάρουν την εξουσία, το Λαϊκό Μέτωπο είναι φορέας ελπίδας για την κοινωνική και πολιτική αριστερά, ενάντια στις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, για τους αντιρατσιστικούς, περιβαλλοντικούς, φεμινιστικούς και ΛΟΑΤΚΙ αγώνες και για όλα τα κινήματα για ίσα δικαιώματα.

Από αύριο κιόλας, οι αγωνιστές μας θα είναι πλήρως κινητοποιημένοι για να διασφαλίσουν ότι οι υποψήφιοι του Λαϊκού Μετώπου θα κερδίσουν και θα αντιστρέψουν τη θανατηφόρα δυναμική μέσα στην οποία βρισκόμαστε. Μαζί με τους εκπροσώπους μας, είμαστε αποφασισμένοι να διαδραματίσουμε πλήρως το ρόλο μας στην εκστρατεία, μεταξύ άλλων προτείνοντας και υποψηφίους.

Όταν η Νότια Αφρική των προδομένων προσδοκιών προδίδει και τον ήρωα της Δημήτρη Τσαφέντα!

«Ένοχος είσαι όχι μόνο όταν διαπράττεις ένα έγκλημα, αλλά και όταν δεν κάνεις τίποτα για να το εμποδίσεις όταν έχεις την ευκαιρία».
(Δημήτρης Τσαφέντας)

του Γιώργου Μητραλιά

Γιατί καταφεύγουμε στην ιστορία του “τυραννοκτόνου” Ελληνο-μοζαμβικανού αγωνιστή Δημήτρη Τσαφέντα στην προσπάθεια μας να εξηγήσουμε το ιστορικά κάκιστο αποτέλεσμα του κόμματος του Μαντέλα στις πρόσφατες εκλογές της Νότιας Αφρικής; Ο λόγος απλός: επειδή η ηρωική και συνάμα τραγική ιστορία του Τσαφέντα, που σκότωσε το 1966 τον “αρχιτέκτονα του απαρχάιντ” πρωθυπουργό της τότε “λευκής” Νότιας Αφρικής Χέντρικ Φέρβουρντ, βρίσκεται στην καρδιά της κακοδαιμονίας της χώρας και φωτίζει την αποτυχία του -άλλοτε κραταιού αλλά σήμερα διεφθαρμένου- Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου (ANC) να αλλάξει στο καλύτερο την καθημερινή ζωή των Αφρικανών κατοίκων της, 30 χρόνια μετά το τέλος του απαρτχάιντ. Και αυτό επειδή οι λόγοι που εξηγούν το μέγα σκάνδαλο της πανάθλιας αντιμετώπισης του ήρωα Τσαφέντα, ακόμα και μετά το θάνατο του, από το ANC και τους κυβερνώντες τη Νότια Αφρική, είναι ουσιαστικά οι ίδιοι με εκείνους που εξηγούν τη βαθιά απογοήτευση και την οργή που προκαλεί ο απολογισμός των πολιτικών τους στη συντριπτική πλειοψηφία των Αφρικανών συμπατριωτών τους.

Με ή χωρίς εμφύλια σύρραξη, η τελική κρίση του Ισραήλ θα είναι πάντως κατακλυσμική !

του Γιώργου Μητραλιά

Ήταν Ιούλιος του 2021 όταν σχολιάζοντας τις προφητικές προειδοποιήσεις που απηύθυνε ο μεγαλοφυής Αλβέρτος Αϊνστάιν ήδη το 1948 για το καταστροφικό μέλλον του Ισραήλ, κλείναμε το κείμενο μας με την εξής διαπίστωση και συνάμα πρόβλεψη:

“Δυστυχώς, όλα δείχνουν πια ότι ο Αϊνστάιν είχε και πάλι δίκιο. Με τους Βρετανούς να αποτελούν πια μια πολύ μακρινή ανάμνηση, είναι όντως οι επίγονοι των “τρομοκρατικών οργανώσεων” του 1948 που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια το Ισραήλ, που αυτοί κυβερνούν, στην “τελική καταστροφή”! Ένα Ισραήλ που μπορεί μεν να δείχνει τώρα πιο παντοδύναμο και αλαζονικό από ποτέ, αλλά που βιώνει ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη υπαρξιακή κρίση της ιστορίας του καθώς σαπίζει και αποσυντίθεται στο εσωτερικό του. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει και η ώρα της αλήθειας πλησιάζει…”.(1)

Από τη Ν. Αφρική στο Ισραήλ: η μόνιμη προτίμηση του ελληνικού κράτους για το απαρτχάιντ

Όταν ο κ. Μητσοτάκης ποινικοποιεί, απειλεί και καταστέλει τους φοιτητές που υπερασπίζονται τη διεθνή νομιμότητα !

του Γιώργου Μητραλιά

«Αν νομίζουν κάποιοι ότι μπορούν να επαναλάβουν αυτά τα οποία μπορεί να είδαν σε άλλες χώρες και να καταλαμβάνουν πανεπιστήμια, να στήνουν αντίσκηνα και να τα κάνουν γης μαδιάμ, είναι βαθιά γελασμένοι».Η παραπάνω βαθιά φιλοσοφημένη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού, που ακολούθησε την δια ροπάλου « εκκένωση » της Νομικής, δεν εκπλήσσει παρά μόνο τους απληροφόρητους : το ελληνικό κράτος και οι κυβερνήσεις του έτρεφαν ανέκαθεν μια ...αδυναμία για ο,τιδήποτε είχε σχέση με απαρτχάιντ και καθεστώτα του απαρτχάιντ ! Τώρα το Ισραήλ, άλλοτε η Νότια Αφρική και η Ροδεσία. Και αυτό όχι μόνο για λόγους ιδεολογικής εκλεκτικής συγγένειας, αλλά κυρίως επειδή αυτό προστάζουν τα (υλικά) συμφέροντα των διαφόρων ελληνικών ελίτ. Μάλιστα, αυτή η πασιφανής “αδυναμία” τους για αυτά τα αγριανθρωπικά καθεστώτα, έκανε σχεδόν πάντα το ελληνικό Κράτος και τις κυβερνήσεις του να αψηφούν τις εντολές και τις αποφάσεις της λεγόμενης « διεθνούς κοινότητας » (ΟΗΕ, κλπ) και να παραβιάζουν τους οικονομικούς αποκλεισμούς (εμπάργκο) αυτών των καθεστώτων, ενώ παράλληλα αντιμετώπιζαν ως « αναρχικούς » ή και « τρομοκράτες » εκείνους που τηρούσαν και σέβονταν αυτές τις αποφάσεις της διεθνούς κοινότητας. Δηλαδή, περίπου όπως κάνει τώρα ο κ. Μητσοτάκης…

Τι περιμένουν οι Έλληνες φοιτητές για να κινητοποιηθούν;

Το νεολαιίστικο κίνημα για την Παλαιστίνη εξαπλώνεται πια παντού εμπνέοντας την αντίσταση στη βαρβαρότητα των καιρών…

του Γιώργου Μητραλιά

Καθώς το φοιτητικό κίνημα αλληλεγγύης στους Παλαιστινίους και καταγγελίας της γενοκτονίας τους από το Ισραήλ εντείνεται στις ΗΠΑ και απλώνεται πια σε όλο το πλανήτη, πληθαίνουν οι ενδείξεις πως επηρεάζει όλο και περισσότερο τους κεντρικούς συσχετισμούς δυνάμεων ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζεται ως κύριος αποφασιστικός παράγοντας των πιο καθοριστικών διεθνών εξελίξεων ! Έτσι, η παρατηρούμενη «αιφνίδια » αποστασιοποίηση της Ουάσιγκτον από την κυβέρνηση Νετανιάχου που ακολούθησε (και ίσως...ενθάρρυνε) το ναι της Χαμάς στο ειρηνευτικό σχέδιο του Κατάρ και της Αιγύπτου, αποδίδεται πρωτίστως στην ασφυκτική πίεση που ασκεί στον πρόεδρο Μπάιντεν και στο κατεστημένο της παγκόσμιας υπερδύναμης το αμερικανικό νεολαιίστικο κίνημα υποστήριξης του παλαιστινιακού λαού.

Η καρδιά της νεολαίας της χτυπάει στη Γάζα... και η Αμερική αρχίζει να κλονίζεται συθέμελα!

του Γιώργου Μητραλιά

Μέρα με τη μέρα, ή μάλλον ώρα με την ώρα απλώνεται πια στα πανεπιστήμια και στις σχολές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής το φοιτητικό κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και αντίθεσης στην υποστήριξη του Ισραήλ από την κυβέρνηση της χώρας. Καθώς μάλιστα ξεχωρίζει για τη μαζικότητα και τη ριζοσπαστικότητα του, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα των μεγάλων ΜΜΕ που κάνουν αναδρομές στο παρελθόν και συγκρίνουν το παρόν κίνημα με το πελώριο νεολαιίστικο κίνημα ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ, στη δεκαετία του ‘60 και ‘70! Όπως σημαδιακά τιτλοφορεί δημοσίευμα των Τάϊμς της Νέας Υόρκης: “Επέστρεψε το φάντασμα του αντιπολεμικού κινήματος του 1968”…

Ως πότε η μεγάλη ιστορική απάτη της “Ολυμπιακής φλόγας”;

Απτόητα καθότι έμπλεα εθνικής υπερηφάνειας, τα ΜΜΕ συνεπικουρούμενα από τις πάσης φύσεως βαρύγδουπες αρχές της χώρας, δεν χάνουν ευκαιρία να προβάλλουν κάθε τέσσερα χρόνια, την καραμπινάτη αναπαράσταση ναζιστικής τελετής που αποτελεί η λεγόμενη “αφή της ολυμπιακής φλόγας” στην Ολυμπία... ως απόδειξη της μεγαλοσύνης και της ιστορικής συνέχειας του ελληνικού έθνους. Και μαζί με αυτήν, να προβάλουν και τα εργαλεία της, όπως π.χ. “την πρώτη ολυμπιακή δάδα” που, όπως διαβάζουμε, παραδόθηκε στο δήμαρχο Μαραθώνα “σε μια λαμπρή τελετή που περιελάμβανε και συμβολική λαμπαδηδρομία από την Ιστορική Αφετηρία του Μαραθώνα έως το Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου”.

Ασήμαντες λεπτομέρειες, που φυσικά αποσιωπούνται συστηματικά, καθότι “εθνικό μυστικό”: Αυτή η πρώτη δάδα, έμπνευσης Γκέμπελς και κατασκευής Κρουπ, άναψε στην Ολυμπία με χορογραφία, που παραμένει ίδια και απαράλλαχτη μέχρι σήμερα, της επίσημης σκηνοθέτιδας του Χίτλερ και της ρατσιστικής προπαγάνδας του Λένι Ρίφενσταλ. Και επίσης, αυτή “η πρώτη δάδα” πέρασε το 1936 μερικές πολύ δύσκολες ώρες, όταν π.χ. πετροβολήθηκε αγρίως από Τσέχους πολίτες όταν οι λαμπαδηδρόμοι που την κράδαιναν περνούσαν μέσα από την χώρα τους, διαγράφοντας -κατά σατανική σύμπτωση!- τα όρια εκείνου που τέσσερα χρόνια αργότερα θα γινόταν το μεγάλο Τρίτο Ράϊχ. Καθώς φαίνεται, εκείνοι οι Τσέχοι πολίτες του 1936 γνώριζαν προκαταβολικά αυτό που καμώνονται πως αγνοούν πάντα τα ελληνικά ΜΜΕ και οι αρχές της δύσμοιρης χώρας μας το σωτήριο έτος 2024…

Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, ιδού ένα παλαιότερο πιο λεπτομερές κείμενο, δημοσιευμένο στις 6 Αυγούστου 2016, για όλα αυτά και για πολλά άλλα, χωρίς βέβαια να τρέφουμε την παραμικρή αυταπάτη ότι θα μπορούσε ένα ή περισσότερα τέτοια κείμενα να δώσουν οριστικό τέλος στην ιστορική απάτη διαστάσεων που αποτελεί το ανά τετραετία επαναλαμβανόμενο περιφερόμενο τσίρκο της “ολυμπιακής φλόγας”.

Γ. Μητραλιάς

Περί ολυμπισμού και αρχαίων ημών προγόνων

«Η ολυμπιακή φλόγα,μια θαυμασία ιδέα του Δρος Γκέμπελς»!

Του Γιώργου Μητραλιά

Σε όλους αυτούς που κλαίνε και οδύρονται επειδή «εξαγριωμένοι Βραζιλιάνοι» πολίτες προσπαθούσαν σχεδόν κάθε μέρα να σβήσουν την «ολυμπιακή φλόγα», έχουμε να πούμε δυο πράγματα. Πρώτον, ότι τα ίδια και χειρότερα είχαν συμβεί στην πρώτη λαμπαδηδρομία του 1936 όταν –διορατικοί, όπως αποδείχτηκε- Τσέχοι πολίτες πετροβολούσαν τους γερμανόφωνους λαμπαδηδρόμους που διέσχιζαν τη χώρα τους, καθώς ήταν φανερό ότι η διαδρομή που ακολουθούσαν διέγραφε τα όρια του μεγάλου Τρίτου Ράιχ που θα γινόταν εφιαλτική πραγματικότητα τέσσερα χρόνια αργότερα. Και κατόπιν,  ότι περιμένουμε εδώ και δεκαετίες με αδημονία τη στιγμή που αυτή η φλόγα θα σβήσει οριστικά και αμετάκλητα! Γιατί; Μα, απλούστατα επειδή «η ολυμπιακή φλόγα» είναι «μια θαυμάσια ιδέα του Δρος Γκέμπελς», όπως σωστά διαπίστωνε ο τίτλος του ολοσέλιδου άρθρου της «ημετέρας» Εστίας τον Αύγουστο του 1936…

Στο κείμενο που ακολουθεί, ο Ζιλμπέρ Ασκάρ, που ίσως είναι ο πιο έγκυρος και πιο διορατικός αναλυτής των μεσανατολικών εξελίξεων στα φώτα του οποίου καταφεύγουν ακόμα και τα μεγάλα ΜΜΕ της Δύσης και της Ανατολής, εξετάζει και απορρίπτει κατηγορηματικά τη “λύση των δυο κρατών” που προτείνεται από πολλούς, και εσχάτως και από κάποιες μεγάλες δυνάμεις, ως πανάκεια για την ειρήνευση της περιοχής. Θυμίζουμε ότι ήδη στις αρχές του περασμένου Γενάρη, ο Ασκάρ είχε προβλέψει στην συνέντευξη του στην εφημερίδα του γαλλικού Κομμουνιστικού κόμματος L’Humanité, ότι “επωφελούμενο της υποστήριξης των ΗΠΑ, το Ισραήλ δείχνει αποφασισμένο να τελειώνει μια και καλή με την Χεζμπόλαχ και το Ιράν”(1)
Γ.Μητραλιάς

"Το κράτος της Παλαιστίνης"

ανάμεσα στον αφανισμό της υπόθεσης και στη συνέχιση του αγώνα

του Gilbert Achcar

Η κατάσταση της Παλαιστίνης έχει επιδεινωθεί πέρα από όσα αυτή έχει βιώσει σε περισσότερα από 75 χρόνια δεινών και καταπίεσης, από τότε που το σιωνιστικό κίνημα κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών της Παλαιστίνης ανάμεσα στον ποταμό και στη θάλασσα και ολοκλήρωσε την κατάκτηση όσων είχαν απομείνει λιγότερο από είκοσι χρόνια αργότερα. Αντιμέτωπη με την τρέχουσα καταστροφή, η οποία ξεπερνά τη Νάκμπα του 1948 σε φρίκη, θηριωδία, φονικότητα, καταστροφή και εκτόπιση πληθυσμών, η "Παλαιστινιακή Αρχή" (ΠΑ) ξεκίνησε από τη Ραμάλα μια πρωτοβουλία που υποτίθεται ότι θα αντισταθμίσει τα δεινά του παλαιστινιακού λαού, δηλαδή ένα νέο αίτημα προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για την αναγνώριση της ΠΑ της Ραμάλας ως κράτους μέλους του διεθνούς οργανισμού στην ίδια βάση με τα άλλα κράτη μέλη.

Γάζα και Ουκρανία παροξύνουν το ηθικό πρόβλημα μιας ήδη παραπαίουσας διεθνούς αριστεράς!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τα αποκαλυπτήρια του μέγιστου ηθικού προβλήματος που προκαλούν τόσο ο ρωσικός πόλεμος στην Ουκρανία όσο και ο ισραηλινός στη Γάζα και στα Κατεχόμενα, ταράζουν και κλονίζουν συθέμελα τη διεθνή αριστερά σε βαθμό που να την κάνουν να χάνει τον διεθνιστικό και ανθρωπιστικό της μπούσουλα, δηλαδή τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξης της! Με αναπόφευκτη άμεση αλλά και εφιαλτική συνέπεια να ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την λιγότερο ή περισσότερο φασιστική διεθνή ακροδεξιά!

Πόλεμος ή ειρήνη; Ένα λάθος δίλημμα στη διαμάχη γύρω από το ουκρανικό ζήτημα

της Daria Saburova

Ελλείψει προϋποθέσεων για διαπραγματεύσεις, η συζήτηση για άμεση κατάπαυση του πυρός ως εναλλακτική λύση στη στρατιωτική υποστήριξη είναι απλώς κούφια ρητορική που απευθύνεται στο γαλλικό κοινό στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας. Ελλείψει άλλων ρεαλιστικών επιλογών, η πρακτική αλληλεγγύη απαιτεί τη συνέχιση της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία.Το κείμενο αυτό προέρχεται από ομιλία που στη συνεδρίαση της L'assemblée féministe - Paris banlieue, στις 12 Μαρτίου 2024 στο La Belleviloise. Δημοσιεύθηκε ως ιστολόγιο του Mediapart.

Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ αυτή την πρόσκληση για να διευκρινίσω μερικά σημεία σχετικά με τις αντιπαραθέσεις που μαίνονται γύρω από την Ουκρανία εδώ και αρκετές εβδομάδες. Η πρώτη είναι η διαμάχη που πυροδότησε το κίνημα των Ευρωπαίων αγροτών για την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η δεύτερη προκλήθηκε από τη δήλωση του Μακρόν σχετικά με το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία. Και στις δύο περιπτώσεις, το ουκρανικό ζήτημα χρησιμοποιείται κυνικά από όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε ένα προεκλογικό παιχνίδι. Αναπτύσσεται με επιχειρήματα που είναι αποσυνδεμένα από την τοπική πραγματικότητα, και έχουν σαν μοναδική συνέπεια να υπονομεύουν την υποστήριξη της κοινής γνώμης στην ουκρανική αντίσταση. Θα επικεντρωθώ στη δεύτερη αντιπαράθεση, επειδή η στρατιωτική υποστήριξη παραμένει στο επίκεντρο των αιτημάτων που οι Ουκρανοί και οι Ουκρανές απευθύνουν στους Ευρωπαίους.

Τα φασιστικά παθήματα δεν γίνονται μαθήματα στην ελληνική αριστερά!

Γιατί η αναδημοσίευση αυτού του κειμένου που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το 2018; Μα, επειδή τώρα είναι, δυστυχώς, ακόμα πιο επίκαιρο από τότε. Επειδή στα έξι χρόνια που μεσολάβησαν, η διολίσθηση μεγάλου μέρους της ελληνικής αριστεράς προς την ακροδεξιά επιταχύνθηκε, εντάθηκε και βάθυνε φέρνοντας την όλο και πιο κοντά στην τελική της μετάλλαξη στο ακριβώς αντίθετο από αυτό που θέλησε κάποτε να γίνει.

Πιο πουτινιστές από τον Πούτιν!

Γιατί οι υποστηρικτές του Πούτιν λογοκρίνουν συστηματικά τα λεγόμενα του;

Του Γιώργου Μητραλιά

Το παράδοξο με τους λιγότερο ή περισσότερο ένθερμους υποστηρικτές του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του πολέμου του κατά της Ουκρανίας είναι ότι σιωπούν εκκωφαντικά και κάνουν πως δεν ακούνε τις σημαντικότερες δηλώσεις του σχετικά με συτό τον πόλεμο. Φτάνουν μάλιστα ακόμα και να τον λογοκρίνουν! Και όχι μόνο τον Πούτιν, αλλά και το δεξί του χέρι, τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Και γιατί όλα αυτά; Μα, προφανώς, για να τους... προστατέψουν από αυτά που οι ίδιοι λένε! Με άλλα λόγια, βασιλικότεροι του βασιλέως, ή μάλλον πουτινικότεροι του Πούτιν!

Μετά από τέσσερις μήνες
ισραηλινού γενοκτονικού πολέμου

του Gilbert Achcar

Τέσσερις μήνες έχουν περάσει από την επιχείρηση “Κατακλυσμός του Αλ Άκσα” και την έναρξη του σιωνιστικού γενοκτονικού πολέμου που την ακολούθησε. Η Νάκμπα του 1948 έχει πλέον ξεπεραστεί σε ένταση καταστροφής και φρίκης. Ας αναλογιστούμε τα γεγονότα που παρουσίασε ο Ειδικός Εισηγητής του ΟΗΕ για το Δικαίωμα στην Επαρκή Στέγαση, σε ένα σημαντικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στους New York Times στις 29 Ιανουαρίου: Το Ισραήλ έριξε στη Λωρίδα της Γάζας το εκρηκτικό ισοδύναμο δύο ατομικών βομβών του τύπου που έριξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Χιροσίμα το 1945.

Προσπαθώντας να καταλάβουμε τη γενοκτονική εκτροπή της ισραηλινής κοινωνίας!

του Γιώργου Μητραλιά

Η μεθοδική εξόντωση του παλαιστινιακού λαού, που ο ισραηλινός στρατός υλοποιεί με επιτυχία τους τελευταίους τέσσερις μήνες, δεν πέφτει από τον ουρανό και δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την ενεργό ή και ενθουσιώδη υποστήριξη της ισραηλινής κοινωνίας. Αλλά ούτε και αυτός ο σημερινός εξολοθρευτικός οίστρος της ισραηλινής κοινωνίας θα ήταν δυνατός αν δεν ήταν προϊόν και αποτέλεσμα της εσωτερικής λογικής του ιδρυτικού σχεδίου του εβραϊκού κράτους, του σιωνιστικού σχεδίου! Πράγμα που επέτρεψε στον έμπειρο και οξυδερκή παλαίμαχο αντισιωνιστή αγωνιστή Michel Warschawski να προειδοποιήσει ήδη από το 2014 (!) ότι το Ισραήλ είναι "μια χώρα που ολισθαίνει προς τον φασισμό". Και ένα χρόνο αργότερα, σημείωνε ότι "έχουμε περάσει από μια αποικιακή κοινωνία σε μια βάρβαρη κοινωνία. Μια δυνητικά γενοκτονική κοινωνία που θα έπρεπε να εξοριστεί από την οικογένεια των πολιτισμένων εθνών"!