Χαβιέρ Μιλέϊ και Λάρα Τραμπ

Η φασιστική απειλή γίνεται πιο χειροπιαστή, καθώς ο Μιλέϊ καλεί να δημιουργηθεί η Φαιά Διεθνής!

του Γιώργου Μητραλιά

«Είναι ηθικό μας καθήκον να υπερασπιστούμε την κληρονομιά του δυτικού μας πολιτισμού. Η Δύση κινδυνεύει... Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον σοσιαλισμό να προχωρήσει. Πρέπει να ενωθούμε και να δημιουργήσουμε διαύλους συνεργασίας σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι είμαστε μια Διεθνής της δεξιάς, ένα δίκτυο αυτοβοήθειας που αποτελείται από όλους εκείνους που επιθυμούν να διαδώσουν τις ιδέες της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο». Αυτό το κάλεσμα για τη δημιουργία μιας ακροδεξιάς Διεθνούς πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη. Πρώτον, επειδή το πρόσωπο που εκστόμισε αυτά τα λόγια δεν είναι οποιοσδήποτε: είναι ο πρόεδρος της Αργεντινής και εκλεκτός των φασιστών και λοιπών ακροδεξιών σε όλο τον κόσμο, ο Χαβιέρ Μιλέϊ. Κατόπιν, επειδή ανάμεσα σε αυτούς που τα χειροκρότησαν ήταν ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο, ο ηγέτης του Vox και των Ισπανών Φρανκιστών Σαντιάγο Αμπασκάλ, ο εγκέφαλος του διεθνούς νεοφασισμού Στιβ Μπάνον και κυρίως, η συμπρόεδρος της Republican National Committee και νύφη του Ντόναλντ Τραμπ , η Λάρα Τραμπ. Και επίσης επειδή αυτό το κάλεσμα έγινε κατά την πρόσφατη συνάντηση στο Μπουένος Άιρες, της Conservative Political Action Conference-CPAC (Συντηρητική Διάσκεψη Πολιτικής Δράσης), της πανίσχυρης οργάνωσης των αμερικανών αντιδραστικών, η οποία γίνεται όλο και πιο διεθνής και πιο ακροδεξιά. Και τέλος, επειδή επιφανή στελέχη της παγκόσμιας ακροδεξιάς, όπως η μεταφασίστρια Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι και ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, έχουν ήδη ταχθεί υπέρ της δημιουργίας μιας τέτοιας Διεθνούς.

Ο Τραμπ και η ευρωπαϊκή Δεξιά: μια σχέση έλξης-απώθησης που προμηνύει δεινά...

του Γιώργου Μητραλιά

Ποιες αντιδράσεις για την επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο; Για τις ευρωπαϊκές αστικές τάξεις και τα κόμματά τους, η απάντηση θα έπρεπε να είναι και ήταν θετική, ακόμα και ενθουσιώδης. Γιατί; Μα, εξαιτίας της ξεκάθαρα εκφρασμένης πρόθεσης του Τραμπ να εφαρμόσει αντιδραστικές, αντισυνδικαλιστικές, αντεργατικές, αντικοινωνικές και φιλοκαπιταλιστικές πολιτικές που οι Ευρωπαίοι δεξιοί θα ήθελαν να εφαρμόσουν και στις χώρες τους, για να «ειρηνεύσουν» τις δικές τους κοινωνίες για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αδιάψευστη απόδειξη αυτής της καπιταλιστικής ευφορίας; Tα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια πανηγύριζαν την επομένη της εκλογικής νίκης του Τραμπ...

Τι σόι πόλεμος είναι αυτός στον οποίο η αμυνόμενη Ουκρανία καλείται να υποταγεί στις ορέξεις του Ρώσου εισβολέα της ;

του Γιώργου Μητραλιά

Προφανώς, τίποτα το πιο φυσιολογικό από τον φόβο που προκαλεί η σημερινή κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία. Και επίσης, τίποτα το πιο φυσιολογικό από τις απολύτως δικαιολογημένες ανησυχίες που προκαλεί το πυρηνικό οπλοστάσιο της μιας από τις εμπλεκόμενες δυνάμεις, της Ρωσίας. Ωστόσο, τίποτα δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη σημερινή –νιοστή μέσα σε σχεδόν τέσσερα χρόνια- έξαρση των κινδυνολογικών δηλώσεων, που καταλήγουν μόνιμα σε εκκλήσεις που απευθύνονται όχι στην πάνοπλη με πυρηνικά Ρωσία αλλά προς την αμυνόμενη και χωρίς πυρηνικά όπλα Ουκρανία, να μην είναι τόσο “άκαμπτη” και να δεχτεί να παραχωρήσει εδάφη της προκειμένου να μην προκαλέσει την πυρηνική οργή του εισβολέα εχθρού της!

Η Ουκρανία είναι μόνη της
(ή σχεδόν μόνη της)

του Patrick Trehondat*

Πολύ λίγο, πολύ αργά. Να τι χαρακτηρίζει εδώ και πάνω από δύο χρόνια την πολύ επικριμένη στρατιωτική βοήθεια των δυτικών δυνάμεων στην Ουκρανία. Αυτή η ένοχη αυτοσυγκράτηση ευθύνεται για τους θανάτους χιλιάδων Ουκρανών τόσο στην πρώτη γραμμή του μετώπου όσο και μεταξύ του άμαχου πληθυσμού. Αυτή η «βαθμονομημένη» πολιτική, για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση ενός πρώην στρατηγού του ΝΑΤΟ, υπακούει σε μια απεχθή αρχή: «Βοηθάμε για να αντισταθείτε, αλλά όχι για να απελευθερωθείτε! ». Οι Δυτικοί θεωρούν ότι μια ουκρανική νίκη θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην πτώση του Πούτιν, η οποία θα προκαλούσε χάος στην περιοχή. Είναι δυνατό πως φοβούνται ότι η κατάρρευση του ρωσικού καθεστώτος θα προκαλούσε επίσης μια εξέγερση των καταπιεσμένων λαών και εθνοτήτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αλλά και της Λευκορωσίας και της Γεωργίας [1], για παράδειγμα.

Και τώρα, η ανθρωπότητα αντιμέτωπη με τη μάστιγα του Τραμπ!

του Γιώργου Μητραλιά

Ας αρχίσουμε με τα βασικά: Αν ο Τραμπ είναι φασίστας, και είναι. Αν έχει τον απόλυτο έλεγχο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένο σε αυτόν, και τον έχει. Αν έχει απόλυτη εξουσία, ελέγχοντας πλήρως τη Γερουσία, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και το Ανώτατο Δικαστήριο, και την έχει. Τότε, η δεύτερη προεδρική θητεία του θα κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να μοιάζουν τρομερά με χώρα μονοκομματικού καθεστώτος! Και επίσης, θα κάνει τον Τραμπ σχεδόν δικτάτορα. Και οι τρομερές συνέπειες όλων αυτών είναι πρακτικά γνωστές εκ των προτέρων...

Σκίτσο της Σόνιας Μητραλιά

Τραμπ, ο φασίστας Καλιγούλας του λουτρού αίματος και του εμφυλίου πολέμου!

του Γιώργου Μητραλιά

Είναι ο Τραμπ φασίστας; Φυσικά και είναι, λένε οι μισοί (49%) Αμερικανοί, πολλοί πρώην συνεργάτες του και η συντριπτική πλειοψηφία των αντιπάλων του, οι ειδικοί του φασισμού και τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ. Με λίγα λόγια, οι ίδιοι που μόλις χθες θεωρούσαν την ερώτηση αυτή σοκαριστική ή άκαιρη και χαρακτήριζαν απλοϊκούς όσους τολμούσαν να απαντήσουν καταφατικά.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να αναφωνήσουμε με ανακούφιση κάλλιο αργά παρά ποτέ... αν αυτή η ερώτηση δεν φαινόταν τώρα μάλλον ασήμαντη και ξεπερασμένη από τα γεγονότα. Κι αυτό επειδή ένα άλλο ερώτημα, επίσης ταμπού μέχρι πρόσφατα, γίνεται τώρα επίσης αντικείμενο συζήτησης: εκείνο του εμφυλίου πολέμου στις Ηνωμένες Πολιτείες του 2024. Η απόδειξη; Όλοι μιλούν γι' αυτό στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού! Και το παρήγορο είναι ότι δεν μιλάνε πλέον μόνο για την πιθανότητα εμφυλίου πολέμου, αλλά αρχίζουν να εστιάζουν τη συζήτηση στα «χαρακτηριστικά» του, στις πρακτικές συνέπειες και στο συσχετισμό δυνάμεων αυτού του δεύτερου βορειο αμερικανικού εμφυλίου. Με λίγα λόγια, στις Ηνωμένες Πολιτείες παίρνουν πολύ, πολύ, πολύ στα σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο και προσπαθούν να προετοιμαστούν αναλόγως...

Σκίτσο της Σόνιας Μητραλιά

Βλαντίμιρ Πούτιν: νονός και ενοποιητής της διεθνούς ακροδεξιάς!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αυτό το άρθρο δεν έχει για αντικείμενο τον πολεμοκάπηλο Πούτιν ή τον Πούτιν εισβολέα της Ουκρανίας. Το αντικείμενο αυτού του άρθρου είναι ο αντιδημοκράτης, ο αντιδραστικός και ο ελευθεριοκτόνος Πούτιν με τις όλο και πιο φασιστικές πρακτικές. Έχοντας λοιπόν παρουσιάσει ήδη τον πρώτο πυλώνα τής υπό δημιουργία Φαιάς Διεθνούς, δηλαδή τον Ισραηλινό γενοκτόνο Μπίμπι Νετανιάχου, και ενώ αναμένουμε τον τρίτο, που θα μπορούσε να είναι ένας Ντόναλντ Τραμπ, καθαγιασμένος από μια ενδεχόμενη επιτυχία του στις προσεχείς αμερικανικές προεδρικές εκλογές, ιδού τώρα ο Ρώσος Βλαντίμιρ Πούτιν, νονός και ίνδαλμα της παγκόσμιας ακροδεξιάς, ως δεύτερος πυλώνας αυτής της υπό διαμόρφωση νεοφασιστικής Διεθνούς!

υπό το βλέμμα του Ζαμποτίνσκι

Νετανιάχου: ένας καθαρόαιμος φασίστας από καταγωγή, πολιτική παιδεία και μέντορα…

του Γιώργου Μητραλιά

Γιατί ο Μπίμπι Νετανιάχου έχει γίνει το πρότυπο και το ίνδαλμα των ακροδεξιών ρατσιστών, νεοφασιστών και νεοναζί αποβρασμάτων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη: όλοι αυτοί αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του τον δικό τους εαυτό επειδή θεωρούν, πολύ σωστά, ότι ο Μπίμπι Νετανιάχου είναι σαρξ εκ της σαρκός τους. Και όχι μόνο λόγω των πολεμικών και άλλων «κατορθωμάτων» του που έχουν κάνει το Ισραήλ του Νετανιάχου να είναι το κράτος των ονείρων τους (και των εφιαλτών μας). Αν όλοι τον εξυμνούν και ταυτίζονται μαζί του, είναι επειδή ο Νετανιάχου είναι καθαρόαιμος φασίστας από την καταγωγή του, την πολιτική του παιδεία και τον μέντορα του…

12 μήνες γενοκτονίας, εθνοκάθαρσης και ανείπωτης βαρβαρότητας !

Παλαιστίνη, από τη μια Νάκμπα στην άλλη
Το δικαίωμα ενός λαού να είναι όπως κάθε άλλος

του Mustafa Barghouti*

Στο κείμενο αυτό, ο Mustafa Barghouti συντάσσει τον μακάβριο απολογισμό αυτού του τελευταίου έτους και ανακοινώνει με σαφήνεια τι περιμένει τους Παλαιστίνιους αν δεν γίνει τίποτα: η προσάρτηση των υπόλοιπων κατεχομένων εδαφών, η συνέχιση του απαρτχάιντ και η ολοκλήρωση της εθνοκάθαρσης. Ενώ παράλληλα επιβεβαιώνει τη συνέχιση της αντίστασης, «όποιο κι αν είναι το κόστος»

Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της Γάζας, που ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου 2023, δεν έχει κανένα προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία. Εδώ και ένα χρόνο, το Τελ Αβίβ διαπράττει παράλληλα τρία εγκλήματα πολέμου: γενοκτονία, συλλογική τιμωρία ενός άμαχου πληθυσμού και εθνοκάθαρση.

Κατά τον πρώτο χρόνο αυτού του καταστροφικού πολέμου, ο οποίος επεκτάθηκε -όπως αναμενόταν- στο γειτονικό Λίβανο, ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε τους 2,2 εκατομμύρια κατοίκους της Γάζας, που ζουν σε λιγότερο από 360 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με περισσότερους από 83.000 τόνους εκρηκτικών. Αυτό σημαίνει 32 κιλά εκρηκτικών για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί. Για να θέσουμε αυτόν τον αριθμό σε προοπτική, οι 83.000 τόνοι αντιπροσωπεύουν τέσσερις φορές την εκρηκτική δύναμη κάθε μιας από τις πυρηνικές βόμβες που ρίχτηκαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο λαθεμένος υπολογισμός της Χεζμπολάχ

του Gilbert Achcar

Την περασμένη εβδομάδα αναρωτηθήκαμε «αν η ξαφνική κλιμάκωση αυτού που έχουμε ονομάσει “ισραηλινή στρατηγική εκφοβισμού” αποτελεί προοίμιο μιας επίθεσης μεγάλων διαστάσεων εναντίον του Λιβάνου που θα περιλαμβάνει αδιάκριτους συνεχείς βομβαρδισμούς όλων των περιοχών όπου υπάρχει η Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένων των πυκνοκατοικημένων νότιων προαστίων της Βηρυτού». Αυτό μας οδήγησε σε ένα άλλο ερώτημα: θα ασκήσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν «αρκετή πίεση στον Νετανιάχου για να αποτρέψει έναν πόλεμο [...] ή θα υποστηρίξει για άλλη μια φορά την εγκληματική επιχείρηση του φίλου του, εκφράζοντας μάλιστα την λύπη και την πικρία του για να αποφύγει τις ευθύνες με τον υποκριτικό τρόπο που το κάνουν συνήθως ο ίδιος και ο υπουργός Εξωτερικών του Μπλίνκεν» («Στρατηγικές σκέψεις για την κλιμάκωση του ισραηλινού εκφοβισμού στο Λίβανο», 24/9/2024).

Οι συνένοχοι του Ισραήλ και ο εφιαλτικά απάνθρωπος κόσμος που μας ετοιμάζουν !

του Γιώργου Μητραλιά

Χειρότερο και από τα εγκλήματα του Ισραήλ είναι το γεγονός ότι ολόκληρος ο λεγόμενος «πολιτισμένος» κόσμος τα παρακολουθεί και τα σχολιάζει σαν να πρόκειται για ένα βιντεοπαιχνίδι. Όταν, βέβαια, δεν τα εγκωμιάζει εξοπλίζοντας τον εγκληματία. Ή δεν τα επικροτεί αφήνοντάς τα ατιμώρητα. Και όλα αυτά τα κάνει εδώ και δεκαετίες. Παρακολουθώντας τα μάλιστα τώρα σε ζωντανή μετάδοση στις οθόνες της τηλεόρασής του. Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, συνεχώς και χωρίς σταματημό. Λες και αυτές οι καθημερινές σφαγές είναι μια ατελείωτη τηλεοπτική σειρά, διακοπτόμενες από διαφημίσεις, που μπορούμε να παρακολουθήσουμε ξαπλωμένοι στον καναπέ μας, τρώγοντας μια πίτσα ή πίνοντας ένα ποτό…

Σχεδόν πριν από ένα χρόνο γράφαμε ότι ένας από τους στόχους του Νετανιάχου και των συνεργατών του ήταν να μας εθίσουν «σε έναν κόσμο που μοιάζει όλο και περισσότερο με ζούγκλα όπου βασιλεύει μόνο το δίκαιο του ισχυρότερου και όπου "επιτρέπονται" οι χειρότερες θηριωδίες κατά των ασθενέστερων!». Σήμερα, λαμβάνοντας υπόψη δώδεκα μήνες θηριωδιών και εγκλημάτων που συχνά ξεπερνούν τη φαντασία, μπορούμε να πούμε ότι το σιωνιστικό κράτος προσπαθεί να μας εθίσει σε κάτι πολύ πιο αποτρόπαιο και επικίνδυνο: στη διαστροφή, στον μαζικό σαδισμό και στην τυφλή και απεριόριστη βία κατά των αμάχων, συμπεριφορές που είναι τελευταία ανεκτές, αναγνωρισμένες και γίνονται ακόμα και αποδεκτές ως «φυσιολογικές» από τα κατεστημένα! Το αποτέλεσμα είναι η αποκτήνωση όχι μόνο εκείνων που διαπράττουν αυτά τα ανείπωτα εγκλήματα, αλλά και όλων εκείνων που τα ανέχονται και τα ενθαρρύνουν, κάνοντας ότι τάχα δεν τα βλέπουν…

Οι Ισραηλινοί πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι πρόθυμοι να ζήσουν σε μια χώρα που ζει μέσα στο αίμα

Η Γάζα θα χρειαστεί γενιές και γενιές για να ανακάμψει,
αν βέβαια μπορέσει ποτέ να ανακάμψει

του Gideon Levy*

Το Ισραήλ μετατρέπεται, με ανησυχητική ταχύτητα, σε μια χώρα που ζει με αίμα. Τα καθημερινά εγκλήματα της κατοχής κάνουν ήδη μικρότερη αίσθηση. Τον τελευταίο χρόνο, έχει εμφανιστεί μια νέα πραγματικότητα μαζικών δολοφονιών και εγκλημάτων εντελώς διαφορετικής έκτασης. Βρισκόμαστε σε μια γενοκτονική πραγματικότητα- έχει χυθεί το αίμα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Αυτή είναι η ώρα που όλοι οι Ισραηλινοί θα πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι πρόθυμοι να ζήσουν σε μια χώρα που ζει με αίμα. Απλά μην πείτε ότι δεν υπάρχει επιλογή - φυσικά και υπάρχει - αλλά πρώτα πρέπει να αναρωτηθούμε αν είμαστε καν έτοιμοι να ζήσουμε έτσι.

Ισραήλ – Υποκρισία: Η σύγκρουση ανάμεσα στα σιωνιστικά γεράκια και γύπες

Του ACHCAR Gilbert

Πάνω σε τι επικεντρώνεται η σύγκρουση μέσα στη σιωνιστική ελίτ εξουσίας; Μην πιστεύετε ότι πρόκειται για σύγκρουση μεταξύ γερακιών και περιστερών, όπως την παρουσιάζουν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Όχι, μην πιστεύετε καν ότι το μεγαλύτερο μέρος των ισραηλινών μαζών που διαδηλώνουν για να απαιτήσουν μια συμφωνία που θα οδηγήσει σε μια νέα ανταλλαγή αιχμαλώτων μεταξύ της κυβέρνησής τους και της Χαμάς, επιδιώκει να τερματιστεί η τραγωδία της Γάζας και να αποσυρθεί ο στρατός κατοχής από αυτήν. Όχι, όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, ο σιωνιστικός στρατός δεν θα αποχωρήσει για δεύτερη φορά από τη Λωρίδα, αφού ακόμη και οι "μετριοπαθείς" στις τάξεις του πιστεύουν ότι μια νέα αποχώρηση θα σήμαινε επανάληψη του ίδιου λάθους.

Σκίτσο Σόνιας Μητραλιά

Μια Αριστερά που δεν μπαίνει επικεφαλής της πάλης ενάντια στην κλιματική καταστροφή, δεν έχει λόγο ύπαρξης !

Του Γιώργου Μητραλιά

Ό,τι ακολουθεί δεν απευθύνεται στη Δεξιά και στα (οικονομικά, κοινωνικά και άλλα) στηρίγματα της που κάνουν -δυστυχώς- καλά τη δουλειά τους. Ό,τι ακολουθεί απευθύνεται πρωτίστως στην Αριστερά που -επίσης δυστυχώς- δεν κάνει καθόλου καλά τη δική της...

Γράφαμε λοιπόν πέρυσι τέτοιο καιρό, σε ένα κείμενο που παρέμεινε ημιτελές και ποτέ δεν δημοσιεύτηκε :

« Το σοκ των δύο αλλεπάλληλων « μεσογειακών τυφώνων» Daniel και Elias ήταν αρκούντως ισχυρό για να προκαλέσει τους πρώτους γερούς κραδασμούς στους ποικίλους κλιματοσκεπτισμούς των Ελλήνων. Φυσικά, δεν πρόκειται παρά για κάποιες πρώτες ρωγμές που θα διευρυνθούν μόνον αν υπάρξει η συνέχεια που απαιτούν οι περιστάσεις από τη μοναδική πολιτική δύναμη που μπορεί, εν δυνάμει, όχι μόνο να εξηγήσει επιστημονικά την κλιματική καταστροφή αλλά και να δράσει μαζικά και έμπρακτα για την αντιμετώπισή της ».

Φυσικά, αυτή η «μοναδική πολιτική δύναμη που μπορεί, εν δυνάμει, όχι μόνο να εξηγήσει επιστημονικά την κλιματική καταστροφή αλλά και να δράσει μαζικά και έμπρακτα για την αντιμετώπισή της» πρέπει να είναι η Αριστερά. Ωστόσο, ένα χρόνο αργότερα, δηλαδή τώρα που το φάσμα της λειψυδρίας πλανιέται περισσότερο από ποτέ πάνω (και) από την Αθήνα, και ενώ έχουν μεσολαβήσει νέες ακραίες ξηρασίες, νέες καταστροφικές μεγα-πυρκαγιές, νέα αλλεπάλληλα ιστορικά ρεκόρ θερμοκρασίας και νέοι ακόμα χειρότεροι καύσωνες, αυτή η Αριστερά εξακολουθεί να παραμένει άφαντη, να απέχει από το μέτωπο της καλπάζουσας κλιματικής καταστροφής. Και το χειρότερο είναι ότι το μεγαλύτερο τμήμα της συνεχίζει να καταγγέλλει τη νεοφιλελεύθερη δεξιά όχι για την άρνηση της να αντιμετωπίσει στοιχειωδώς αυτή τη κλιματική καταστροφή, αλλά για την επιμονή της να την επικαλείται για να καλύψει τις αμαρτίες της !

Με τις ευλογίες της Φαιάς Διεθνούς του Πούτιν,
του Τραμπ και των ακροδεξιών φίλων τους

Ο παραλογισμός και η μαζική παράνοια εισβάλλουν στις κοινωνίες μας

του Γιώργου Μητραλιά

«Γιατί μας επιτίθενται; Τι τους έχουμε κάνει και μας μισούν τόσο ώστε να μας βομβαρδίζουν;”. Αυτά τα ερωτήματα εκπλήσσουν και βάζουν σε σκέψεις καθώς απευθύνονται από απλούς Ρώσους πολίτες της περιοχής του Κουρσκ, σε ρεπόρτερ που στάλθηκαν για να καλύψουν την εισβολή ουκρανικών στρατευμάτων σε αυτό το ρωσικό έδαφος. Και εκπλήσσουν ακόμα περισσότερο επειδή αυτοί οι Ρώσοι δεν ζουν στο Βλαδιβοστόκ ή στη Σιβηρία, αλλά ουσιαστικά πάνω στα σύνορα της Ρωσίας με την Ουκρανία, μόλις μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τα πεδία των μαχών του πολέμου που πυροδότησε η εισβολή του ρωσικού στρατού στη χώρα αυτή στις 24 Φεβρουαρίου 2022…

Πρόκειται για απλή αφέλεια ή μήπως για πλύση εγκεφάλου, για επηρεασμό του λαού από την ασφυκτική και πανταχού παρούσα ρωσική κρατική προπαγάνδα; Ναι, χωρίς αμφιβολία, αλλά σίγουρα είναι και κάτι παράνω. Αυτό που κάνει αυτά τα ερωτήματα που έθεσαν οι πολίτες της περιοχής του Κουρσκ εμβληματικά μιας γενικότερης κατάστασης στην εποχή μας είναι ότι αυτά τα ίδια βάζουν και οι πολίτες του... Ισραήλ, που συστηματικά αναρωτιούνται: «Τι τους κάναμε για να μας μισούν οι Παλαιστίνοι ή οι Άραβες τόσο πολύ και να θέλουν να μας κάνουν κακό;” Πολίτες του Ισραήλ, που επιπλέον είναι συχνά αυτόπτες μάρτυρες, αν όχι πρωταγωνιστές, στις πράξεις ρατσισμού και καταπίεσης, στους βομβαρδισμούς και στις σφαγές που διαπράττονται εναντίον των Παλαιστινίων γειτόνων τους από έναν ισραηλινό στρατό που αποτελείται από απλούς πολίτες, με άλλα λόγια... από αυτούς τους ίδιους!

Έμπρακτη τώρα αλληλεγγύη στα αδέλφια Αρβανίτη
για να συνεχίσουν το έργο τους που έκανε στάχτη η πρόσφατη γιγάντια πυρκαγιά !

του Γιώργου Μητραλιά

Η μεγάλη φωτιά που σάρωσε την βορειοανατολική Αττική πριν λίγες μέρες, κατάστρεψε ολοσχερώς το βιος και το έργο των βιοκαλλιεργητών Θοδωρή και Παναγιώτη Αρβανίτη. Δώστε λοιπόν κατεπειγόντως ό,τι και όσα μπορείτε για να σταθούν στά πόδια τους όχι μόνο τα δυό αδέλφια, αλλά και όλοι εμείς που τόσο ωφεληθήκαμε από το παράδειγμα και τους αγώνες τους. Και αυτό επειδή ο Θοδωρής και ο Παναγιώτης Αρβανίτης δεν είναι μόνο ούτε βιοκαλλιεργητές, ούτε απλοί οικολόγοι, ούτε συνεπείς αριστεροί. Ήταν και είναι κάτι πολύ παραπάνω : μπροστάρηδες στην Ελλάδα της μαχητικής και ριζοσπαστικής οικολογίας, φρόντισαν από την αρχή, δηλαδή πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, να κάνουν την θεωρία πράξη, εισάγοντας στην χώρα μας και στην αριστερά της τα « καινά δαιμόνια » της σύγχρονης αντικαπιταλιστικής και οικοσοσιαλιστικής θεωρίας και πράξης. Και ίσως το κυριότερο, τα σημάδεψαν με το δικό τους παράδειγμα και τη δική τους ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση,που τους έκανε να δίνουν παρά να παίρνουν. Πάντα δίπλα στους κατατρεγμένους « από κάτω », μέσα στην Ελλάδα. Αλλά και έξω από αυτήν εκεί που τους έσπρωχνε ο « παλαιομοδίτικος » διεθνισμός τους, από την επαναστατημένη Νικαράγουα μέχρι την Παλαιστίνη της Ιντιφάντα…

Δώστε λοιπόν επειδή τα δέλφια Αρβανίτη πρέπει να συνεχίσουν το σπουδαίο κοινωνικό έργο τους, και επειδή τελικά τους το χρωστάμε: ό,τι μπορεί ο καθένας, στο λογαριασμό Τραπέζης Πειραιώς:

GR3001710370006037010237010 –Παναγιώτης Αρβανίτης

Στη συνέχεια, αναδημοσιεύουμε το γεμάτο πληροφορίες λαμπρό αφιέρωμα στο έργο των αδελφών Αρβανίτη και στην καταστροφή του από την μεγάλη πρόσφατη πυρκαγιά, που επιμελήθηκε ο φίλος Κώστας Φωτεινάκης των Φίλων της Φύσης.

Francisco Goya: Ο ύπνος της λογικής παράγει τέρατα

Τα ΜΜΕ, η Καταλονία του Πουτσντεμόντ και οι ανελεύθερες παραδόσεις του ισπανικού κράτους!

Του Γιώργου Μητραλιά

Είναι αλήθεια ότι δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε καλύτερη κάλυψη της νέας υπόθεσης Πουτσντεμόντ από τα ΜΜΕ. Εδώ και δεκαετίες, ο ελληνικός Τύπος, σχεδόν κάθε πολιτικής απόχρωσης, είτε αγνοεί τα -συχνά ιστορικά- γεγονότα που συγκλονίζουν την Καταλονία, είτε τα παρουσιάζει με τρόπο που δεν θα δυσαρεστούσε τους κυβερνήτες της Μαδρίτης, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που νοσταλγούν τον Φράνκο.

Ο Μεγάλος Αδελφός έχει ήδη πιάσει δουλειά!
Να αντισταθούμε επειγόντως πριν είναι πολύ αργά...

του Γιώργου Μητραλιά

Αποκορύφωμα της περιπλάνησης της Ολυμπιακής Φλόγας στη Γαλλία ήταν η συνάντησή της με μια «αντιστασιακή 102 ετών», που προβλήθηκε δεόντως από τα ΜΜΕ της χώρας, τα οποία δεν δίστασαν να την θεωρήσουν κάτι σαν αποθέωση των ανθρωπιστικών και ειρηνιστικών αρετών αυτής της περιλάλητης φλόγας. Πόσο μάλλον που η ηλικιωμένη αυτή κυρία, κατά τα άλλα πολύ συμπαθής, δήλωσε ότι ήθελε να μεταφέρει την Ολυμπιακή Φλόγα «στο όνομα των αξιών της φιλίας μεταξύ των λαών που η ίδια υπερασπίστηκε στη διάρκεια της Αντίστασης». Προφανώς, η ηλικιωμένη μαχήτρια της Αντίστασης, όπως και η πλειοψηφία των συμπατριωτών της, θα έτρεφε διαμετρικά αντίθετα αισθήματα, αν οι αρχές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους δεν της είχαν αποκρύψει την φοβερή αλήθεια, αν της είχαν εξηγήσει ότι αυτή η ολυμπιακή φλόγα ήταν εφεύρεση του Γιόζεφ Γκέμπελς, ενός από τους μεγαλύτερους εγκληματίες στην ιστορία της ανθρωπότητας, ότι η πρώτη διαδρομή της προετοίμασε το δρόμο για το Δεύτερο Παγκόσμιο Μακελειό διαγράφοντας τα όρια του μελλοντικού Τρίτου Ράιχ, και ότι το σημερινό Ολυμπιακό τσίρκο έλκει την καταγωγή του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936) του θριαμβεύοντα ναζισμού... (1)

Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA)

Με την ακροδεξιά να έχει αποκρουστεί από τη λαϊκή κινητοποίηση, πρέπει τώρα να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου

Το κύριο δίδαγμα που πρέπει να βγάλουμε από τα πρώτα αποτελέσματα αυτού του δεύτερου γύρου είναι η ήττα που υπέστη ο Εθνικός Συναγερμός και οι σύμμαχοί του. Η ήττα των εκατοντάδων φασιστών, ρατσιστών, ισλαμοφοβικών, αντισημιτικών και υπερ-ρατσιστών υποψηφίων που κατέβασε το RN αποτελεί τεράστια ανακούφιση για τα θύματα του ρατσισμού, τις γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και τους εργαζόμενους. Αυτή η νίκη της ενωμένης αριστεράς ανακόπτει τη δυναμική της ακροδεξιάς, η οποία ωστόσο κερδίζει περίπου πενήντα έδρες. Η ήττα της ακροδεξιάς του Μπαρντελά και της Λεπέν ήταν καρπός της λαϊκής κινητοποίησης που πραγματοποιήθηκε χάρη στην ενωτική δυναμική που γέννησε η δημιουργία του Νέου Λαϊκού Μετώπου.

Να μην αφήσουμε την άκρα δεξιά να αναποδογυρίσει την πραγματικότητα

του Olivier Besancenot*

"No pasarán!" "Δεν θα περάσουν!" ένα σύνθημα που βροντοφώναξαν στην Ισπανία από το 1936 μέχρι το 1939 ενάντια στον φρανκισμό, με την ελπίδα να σταματήσουν την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη. Για κάποιους, είναι ένα ξεπερασμένο σύνθημα- για μένα, αντηχεί δυνατά. Φυσικά, η περίοδος δεν είναι η ίδια, και αν οι υποστηρικτές του νεοφασισμού δεν είναι σήμερα εκείνοι του χθες, είναι ωστόσο οι άμεσοι κληρονόμοι. Όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε πει συχνά ότι ο αγώνας κατά της ακροδεξιάς δεν μπορεί να διεξαχθεί μόνο στο όνομα της ηθικής και της ιστορίας. Σωστά. Αλλά έχουμε φτάσει να μην μιλάμε για αυτό το ζήτημα. Και έτσι, έχουμε συμβάλει στη λήθη.

Έχουμε ξεχάσει την ύπαρξη ενός καθαρόαιμου γαλλικού φασισμού, που δεν έχει διπλή ιθαγένεια. Η κοινά αποδεκτή αφήγηση παρουσιάζει την ακροδεξιά στην εξουσία στη Γαλλία ως συνέπεια της γερμανικής εισβολής και της συνεργασίας του καθεστώτος του Βισύ. Λες και ο φασισμός στη Γαλλία ήταν ένα ξένο σώμα που το μπόλιασαν οι δυνάμεις κατοχής. Ωστόσο, οι ρίζες του φασισμού στη Γαλλία είναι βαθιές και πάνε πολύ μακριά. Τόσο μακριά όσο και η επανάσταση του 1789 και οι αντεπαναστατικές θέσεις που προκάλεσε το αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο, θεμελιώνοντας διαχρονικά ένα μέρος της Δεξιάς πάνω στις βάσεις της τότε αντεπανάστασης.