Όταν τον Απρίλη του 1975 τερματιζόταν, με τη συντριπτική στρατιωτική και διπλωματική ήττα των ΗΠΑ, ο πιο άνισος και -τηρουμένων των αναλογιών- ίσως ο πιο φονικός πόλεμος του 20ου αιώνα, σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι 40 χρόνια μετά, η επέτειος αυτού του τεράστιου ιστορικού γεγονότος θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη. Φυσικά, ο πανδαμάτωρ χρόνος έβαλε και εδώ το χέρι του, όμως αυτή η "αμνησία" οφείλεται και σε πολύ πιο γήινους παράγοντες, με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που αφέθηκε να ανακάμψει και να απεξαρτηθεί από το "βιετναμικό σύνδρομό" του...
Όμως, για εκείνους που απομένουν από τις -πολλές- γενιές σε όλο το κόσμο, που γαλουχήθηκαν υπαρξιακά και ριζοσπαστικοποιήθηκαν πολιτικά με το παράδειγμα της αντίστασης του βιετναμέζου Δαυίδ απέναντι στο βορειο-αμερικανό Γολιάθ, η λέξη Βιετνάμ εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει κάτι πολύ περισσότερο και πολύ μεγαλύτερο από μια επιπλέον μικρή χώρα της Νοτιανατολικής Ασίας. Κι αυτό επειδή το "Βιετνάμ" δεν ήταν μόνο σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης, αλλά και αληθινή... πολεμική κραυγή ενάντια στην "καθεστηκυία τάξη" σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη πριν, στη διάρκεια και αμέσως μετά από τη δεκαετία που κορυφώθηκε το Μάη του '68 σε Δύση και Ανατολή, Βορρά και Νότο!
Φυσικά, έστω και για βιολογικούς λόγους, εκείνες οι γενιές βρίσκονται ήδη καθ'οδόν προς την εξαφάνισή τους. Όμως, τολμάμε να κάνουμε μια πρόβλεψη: ας μην εφησυχάζουν όλοι εκείνοι που σπεύδουν να θριαμβολογήσουν διαπιστώνοντας ότι, τελικά, δεν απόμεινε τίποτα από εκείνη την ιστορική και συνάμα παραδειγματική διάψευση της παντοδυναμίας των "από πάνω". Οι "από κάτω" δεν παραιτούνται από το δικαίωμά τους στην αντίσταση, και σκάβοντας τα λαγούμια τους, δεν υπάρχει περίπτωση να μην διασταυρωθούν σε μια στροφή τους με τον Χο Τσι Μινχ, τον στρατηγό Τζιαπ, τον Λε Ντυκ Το, την Μαντάμ Μπινχ και όλες τις άλλες εμβληματικές μορφές ενός αγώνα που, παρόλα αυτά,... συνεχίζεται.
Στον Trần Văn Tư, όπου κι αν βρίσκεται αυτό το καιρό...
Γιώργος Μητραλιάς
Βιετνάμ 1975: Σαχ στο Βασιλιά!
Επιστροφή στις διακυβεύσεις του αμερικανικού πολέμου στην Ινδοκίνα
Του Pierre Rousset*
Δεν είναι σήμερα καθόλου ασυνήθιστο να χάνουν οι ΗΠΑ ένα πόλεμο. Αυτό δεν συνέβαινε όμως τον περασμένο αιώνα. Πριν από ακριβώς 40 χρόνια, η πανωλεθρία το 1975 των ΗΠΑ στο Βιετνάμ υπήρξε ένα ιστορικό γεγονός, καθώς η Ουάσιγκτον είχε κινητοποιήσει για πάρα πολλά χρόνια γιγάντια μέσα προκειμένου να υπερισχύσει στην αναμέτρηση της Ινδοκίνας με την τόσο μεγάλη διεθνή σημασία. Σφηνωμένο μεταξύ επανάστασης και αντεπανάστασης, αναμέτρησης των «στρατοπέδων» Ανατολής και Δύσης καθώς και της σινο-σοβιετικής σύρραξης, το Βιετνάμ ήταν το «κομβικό σημείο» της παγκόσμιας κατάστασης σε μια γεωπολιτική συγκυρία που δεν έχει υπάρξει όμοιά της από τότε.
Με τον επιστημονικό συντονιστή και επικεφαλής της Διεθνούς Ομάδας της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους της Βουλής των Ελλήνων, Ερίκ Τουσέν συναντήθηκε σήμερα ο Αναπληρωτής Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, Δημήτρης Στρατούλης.
Γνώριζαν ότι υπάρχουν παρανομίες, δηλώνει η κ. Φαττορέλλι, μέλος της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος και το περιεχόμενο των δανειακών συμβάσεων
Η άνοδος της στάθμης των ωκεανών επιταχύνεται κυρίως λόγω του λιωσίματος των πάγων, σύμφωνα με τελευταία έρευνα, η οποία διαψεύδει πρόσφατες θεωρίες που υποστήριζαν την ύπαρξη κάποιων φυσικών αλλά άγνωστων παραγόντων που μετρίαζαν το φαινόμενο και επιβράδυναν την άνοδο των υδάτων. Σύμφωνα με την Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας ανέβηκε 19 εκατοστά από το 1901 έως το 2010, δηλαδή 1,7 χιλιοστά ετησίως κατά μέσο όρο. Ωστόσο από το 1993 έως το 2010, ο ρυθμός ανόδου αυξήθηκε στα 3,2 χιλιοστά το χρόνο, παρά τους ισχυρισμούς μίας αμφιλεγόμενης έρευνας του 2014 που ανέφερε ότι η άνοδος των υδάτων ήταν πιο αργή την τελευταία δεκαετία, σε σχέση με τη δεκαετία που προηγήθηκε.
Σκοπός ήταν να συναντηθεί το σύνολο των μελών της επιτροπής κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αυτών ημερών για δεύτερη φορά μετά τη σύνοδο του Απριλίου, ώστε να εξετασθεί η πρόοδος των ερευνών τους, για να σχεδιαστούν και να οργανωθούν αυτά που πρέπει να γίνουν ενόψει της ενδιάμεσης έκθεσης που πρέπει να παραδοθεί στα μέσα Ιουνίου.
Στις 7 Μαΐου άρχισε επίσημα στο Σαράγεβο της Βοσνίας, το Δικαστήριο Γυναικών για εγκλήματα πολέμου σε βάρος των γυναικών στη διάρκεια του πολέμου της δεκαετίας του 1990.
Ομιλία της Προέδρου της Βουλής, Ζ. Κωνσταντοπούλου, στη Διάσκεψη των Προέδρων των Κοινοβουλίων των Χωρών της Ε.Ε. (Ρώμη, 20-21/4/2015) στη συνεδρίαση με θέμα "Η ήπειρος των θεμελιωδών δικαιωμάτων: μια Ευρώπη της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της ασφάλειας". Το contra-xreos,gr δεν διστάζει να χαρακτηρίσει αυτή την ομιλία ιστορική όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη. Ακούστε και δείτε την...
Αν ζούσε, αυτό τον Απρίλη του 2015 η Billie Holiday θα έκλεινε τα 100 της χρόνια. Το σίγουρο είναι όμως, ότι δεν χρειάζεται καμιά επέτειος, κανένα πρόσχημα για να ακούσουμε αυτή τη μοναδικά σπαραχτική και ιδιαίτερη -αλλά όχι μόνο- φωνή που, όσο κι αν περνούν οι δεκαετίες, αντέχει και με το παραπάνω στη δοκιμασία του χρόνου. Την Billie την ακούμε απλώς κάθε μέρα και κάθε ώρα επειδή την απολαμβάνουμε όσο και τότε που την πρωτακούσαμε...
Ο Ερίκ Τουσέν, εκπρόσωπος της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), μιλά στο βασκικό περιοδικό Gara για την πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης να διεξαγάγει λογιστικό έλεγχο για το δημόσιο χρέος.
Η ιδέα της δημιουργίας ενός σπιτιού γυναικών στην Αθήνα δεν είναι καινούργια. Ήδη στην μεταπολίτευση όταν γεννήθηκε στα 1975 «Η Κίνηση Απελευθέρωσης των Γυναικών » το πρώτο μέλημα ήταν να αποκτήσει ένα χώρο συνάντησης, ένα σπίτι νεοκλασικό στην οδό Τσιμισκή αρ. 31 στα Εξάρχεια. 
Ο Αντρέι Χούνκο, βουλευτής του κόμματος της Αριστεράς-Die Linke-μιλάει στο ΜΕΤΡΟ για το «success story» του γερμανικού νεοφιλελευθερισμού, υποστηρίζοντας ότι για κάθε πλεόνασμα της Γερμανίας, υπάρχει έλλειμμα κάπου αλλού στην ευρωζώνη.
Η Teresa Soler i Pi, η δική μας Teresa Rebull, μια από τις τελευταίες γυναίκες που προσπάθησαν να κερδίσουν τον πόλεμο μέσα από την Επανάσταση, έφυγε από τη ζωή.
Το θέμα της συμμετοχής των Κοινοβουλίων στη διαδικασία δημοκρατικού ελέγχου του δημόσιου χρέους και της καταπάτησης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις μνημονιακές πολιτικές, έθεσε η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου, κατά την πρώτη ημέρα της διήμερης συνόδου των Προέδρων των Ευρωπαϊκών Κοινοβουλίων, που πραγματοποιείται στη Ρώμη.
Μια από τις πιο πολυσυζητημένες προτάσεις από τότε που δημιουργήθηκε η Ahora Madrid ήταν η σχετική με τη δυνατότητα να ξεκινήσουν πολίτες το λογιστικό έλεγχο του δημοτικού χρέους. Ενός χρέους που, δίκαια, εκλαμβάνεται ως ένας από τους κύριους ρυθμιστικούς παράγοντες μιας μεταρρυθμιστικής πολιτικής στη τοπική αυτοδιοίκηση.
Η είδηση –δίκαια- εντυπωσιάζει: «Ο ισπανός πολιτικός Ροντρίγκο Ράτο, πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, συνελήφθη για απάτη και ξέπλυμα χρήματος, μεταδίδουν ισπανικά μέσα ενημέρωσης.». Η είδηση είναι όμως λειψή: ο κ. Ράτο δεν ήταν μόνο «πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ» (2004-2007), αλλά και πρώην «τσάρος» της ισπανικής οικονομίας (υπουργός Οικονομικών) στη κυβέρνηση Αθνάρ της οποίας ήταν και αντιπρόεδρος (1996-2004), καθώς και πρώην πρόεδρος της πολύπαθης και άκρως διεφθαρμένης τράπεζας Bankia (2010-2012). Κυρίως όμως, ο κ. Ράτο διετέλεσε επίσημος «δελφίνος» του Αθνάρ στην αρχηγία του –πάντα- κυβερνώντος Λαϊκού κόμματος (ΡΡ) και παραλίγο πρωθυπουργός της Ισπανίας στη θέση του… Ραχόι.
Ακόμα κι αν δεν είχε κάνει τίποτα άλλο από τα να εκδώσει τα βιβλία που εξέδωσε, ο Φρανσουά Μασπερό θα είχε μείνει στην ιστορία του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα σαν ο άνθρωπος που διαμόρφωσε, μόρφωσε και επιμόρφωσε όσο κανένας άλλος τις γενιές που προετοίμασαν και έκαναν τον Μάη του '68. Όμως, δίπλα σ'αυτο τον εκδότη Μασπερό, υπήρξε ο άλλος, ο λιγότερο γνωστός, αλλά όχι και λιγότερο σημαντικός Μασπερό των δύσκολων αποστολών στις τρεις γωνιές του πλανήτη που έβραζε. Όσο για εμάς, Μασπερό ήταν τότε εκείνο το υπόγειο του περίφημου βιβλιοπωλείου του, εκείνη η τόσο φιλόξενη σπηλιά του (επαναστάτη) Αλί Μπαμπά, όπου συναντιόνταν και εξέθεταν τη πραμάτεια τους όλοι οι εξεγερμένοι και καταπιεσμένοι σε Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση. Αντίο Φρανσουά...
Το έργο και την αποστολή της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η οποία συστήθηκε με απόφαση της Προέδρου της Βουλής, προκειμένου να ασχοληθεί με τη διερεύνηση των γενεσιουργών αιτιών και των αιτίων δημιουργίας και διόγκωσης του Δημοσίου Χρέους, παρουσίασαν απόψε η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Ζωή Κωνσταντοπούλου, η Ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, υπεύθυνη για τις σχέσεις της Επιτροπής με το Ευρωκοινοβούλιο και τα Κοινοβούλια ξένων χωρών και ο Δρ. Eric Toussaint, Επιστημονικός Συντονιστής της Επιτροπής.