Ένας αιώνας Billie Holiday- Αιώνια Lady Day
Αν ζούσε, αυτό τον Απρίλη του 2015 η Billie Holiday θα έκλεινε τα 100 της χρόνια. Το σίγουρο είναι όμως, ότι δεν χρειάζεται καμιά επέτειος, κανένα πρόσχημα για να ακούσουμε αυτή τη μοναδικά σπαραχτική και ιδιαίτερη -αλλά όχι μόνο- φωνή που, όσο κι αν περνούν οι δεκαετίες, αντέχει και με το παραπάνω στη δοκιμασία του χρόνου. Την Billie την ακούμε απλώς κάθε μέρα και κάθε ώρα επειδή την απολαμβάνουμε όσο και τότε που την πρωτακούσαμε...
Ακούστε και δείτε την λοιπόν, να ερμηνεύει ή μάλλον να βιώνει αυτό το "Παράξενο Φρούτο" (Strange Fruit), το, μέχρι σήμερα, πιο αυθεντικό και γι'αυτό τόσο δραματικό αντιρατσιστικό τραγούδι, για την ιστορία του οποίου διαβάζουμε τα εξής:
Γ.Μ.
"Οι στίχοι του τραγουδιού προέρχονται από το ποίημα Bitter Fruit του Άμπελ Μέροπολ, ενός καθηγητή γυμνασίου του Μπρονξ. Ο Μέροπολ ήταν εβραίος από τη Ρωσία και μέλος του κομουνιστικού κόμματος των ΗΠΑ. Από φόβο για αντίποινα χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Λιούις Άλλαν (Lewis Allan).[3]
Το ποίημα εκφράζει την φρίκη του Μέροπολ βλέποντας τη φωτογραφία του Lawrence Beitler με τον Thomas Shipp και τον Abram Smith, δυο μαύρους που είχαν λιντσαριστεί και κατόπιν κρεμαστεί σε δέντρο στο Μάριον της Ιντιάνα. Κυκλοφόρησε τους στίχους το 1936 στο περιοδικό The New York Teacher, και το μελοποίησε μόνος του, αφού κανένας μουσικός δεν ήταν διατεθειμένος να τον βοηθήσει. Το τραγούδι αρχικά σημείωσε μικρή επιτυχία, και ο Μέροπολ μαζί με την γυναίκα του και μια μαύρη τραγουδίστρια, τη Λώρα Ντάνκαν, το ερμήνευσαν στο Madison Square Garden.[4]
Ο Μπάρνεϊ Τζόζεφσον, ιδρυτής του νυκτερινού κέντρου Cafe Society στη Νέα Υόρκη, γοητευμένος από το τραγούδι, το πρότεινε στην Μπίλι Χόλιντεϊ, η οποία και το ερμήνευσε στο κέντρο του. Παρόλο τον φόβο από αντίποινα που διέτρεχε, η Χόλιντεϊ το τραγουδούσε σε κάθε της παράσταση[5], και πρότεινε μάλιστα στη δισκογραφική της εταιρεία Columbia να το ηχογραφήσει. Η Κολούμπια αρνήθηκε[6] και η Χόλιντεϊ απευθύνθηκε στον φίλο της, τον Μιλτ Γκάμπλερ που είχε τη δισκογραφική εταιρεία Commodore Records και ηχογραφούσε κομμάτια εναλλακτικού ρεπερτορίου της τζαζ. Τελικά η ηχογράφηση έγινε, αφού προηγουμένως η Columbia έδωσε γραπτή άδεια μιας ημέρας στην Χόλιντεϊ για την ηχογράφηση σε ξένο στούντιο. Ο δίσκος έγινε η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της Χόλιντεϊ"
{youtube}h4ZyuULy9zs{/youtube}