Κίνα-Ελλάδα: Οι καθαρίστριες δείχνουν το δρόμο!...
Του Γιώργου Μητραλιά
Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στη Κίνα οι «από πάνω» ιδιωτικοποιούν τις υπηρεσίες και τις παραδίδουν στους αδηφάγους υπεργολάβους. Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στη Κίνα αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις συνοδεύονται από μαζικές απολύσεις καθώς σημαίνουν περισσότερη δουλειά και εντατικοποίηση για λιγότερους εργαζομένους. Και όπως στην Ελλάδα, έτσι και στη Κίνα είναι ο τομέας της καθαριότητας και οι εργαζόμενοί του που βρίσκονται κατά προτεραιότητα στο στόχαστρο αυτών των πολιτικών εμπορευματοποίησης των πάντων…
Όμως, οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ, έχουν και συνέχεια. Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στη Κίνα οι «από κάτω» δεν παραδίδονται, αντιδρούν και αντιστέκονται. Και όπως στην Ελλάδα, έτσι και στη Κίνα είναι, «κατά σύμπτωση», στη καθαριότητα που η αντίσταση παίρνει διαστάσεις και γίνεται σύμβολο αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πάντων. Επειδή ακριβώς όπως στην Ελλάδα, έτσι και στη Κίνα είναι μια χούφτα καθαρίστριες που σηκώνουν κεφάλι, οργανώνονται και αντιστέκονται, και για αυτό γίνονται παράδειγμα και σημείο αναφοράς για τις κοινωνίες και τους πολλούς που επιμένουν να μην το βάζουν κάτω!...
Ο λόγος λοιπόν για την –παραδειγματική και νικηφόρα- απεργία των καθαριστριών του πανεπιστημιακού συγκροτήματος (200.000 φοιτητές) στο νησί Xiaoguwei, λίγο έξω από την παλιά Καντόνα, τη σημερινή μεγαλούπολη Γκουάνγκτζού των 8,5 εκατομμυρίων κατοίκων, ακριβώς δίπλα στο Χονγκ Κονγκ της –πάντα υπό εξέλιξη- δημοκρατικής εξέγερσης της νεολαίας που ταράζει τον ύπνο των ισχυρών του Πεκίνου. Όλα άρχισαν στις 26 του περασμένου Αυγούστου όταν, μετά από μια προειδοποιητική μονοήμερη απεργία, 212 καθαρίστριες και καθαριστές του πανεπιστημίου κατέβηκαν σε απεργία διαρκείας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της πανεπιστημιακής καθαριότητας και στην επαπειλούμενη απόλυσή τους από το νέο εργοδότη.
Η ιστορία μας θα μπορούσε να τελειώσει με την είδηση ότι η απεργία έληξε στις 9 Σεπτεμβρίου με τη νίκη των απεργών που πήραν και αύξηση. Όμως, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική και μοιάζει –και πάλι- σαν δυο σταγόνες νερό με την ελληνική. Έτσι, δεν είναι μόνο που, παρά τις υποσχέσεις της, η εργοδοσία εξακολουθεί να βρίσκει χίλιες δυο προφάσεις και μην έχει επαναπροσλάβει το σύνολο των 212 εργαζομένων. Είναι και ότι οι εργαζόμενοι, που είναι στη τεράστια πλειοψηφία τους (80%)… εργαζόμενες, επιμένουν και αποκρούουν τις συνεχείς προσπάθειες της εργοδοσίας, αλλά και της κυβέρνησης που τη στηρίζει, να τις διαιρέσει είτε αποκλείοντας τις μετανάστριες από τη κοινωνική ασφάλιση είτε χωρίζοντας τις καθαρίστριες στις ντόπιες που θα επαναπροσληφθούν και στις μετανάστριες από άλλες περιοχές της Κίνας, που θα πρέπει να ψάξουν αλλού για δουλειά. Η θέση των ηρωικών καθαριστριών της Καντόνας είναι όμως σταθερή: ΄Η όλες ή καμιά!...
Σε αυτό όμως το σημείο είναι ανάγκη να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση που θα βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την ιστορία μας. Οι ντόπιες καθαρίστριες ήταν μέχρι πριν από 10-15 χρόνια αγρότισσες στο μικρό νησί τους, που τότε άρχιζε να περικυκλώνεται από τις μεγαλουπόλεις της νέας καπιταλιστικής Κίνας. Η απομάκρυνσή τους από τη γη τους έγινε με τον απάνθρωπο και βάρβαρο τρόπο που χρησιμοποιεί μόνιμα η εξουσία του Πεκίνου ενάντια στον αγροτικό της πληθυσμό: αστυνομία, σκυλιά και άγρια καταστολή στο όνομα της…(καπιταλιστικής) ανάπτυξης. Τελικά, μετά από συνεχείς αγώνες και διαδηλώσεις που τους έφεραν ακόμα και στο Πεκίνο (!), το μόνο που κατάφεραν οι ξεριζωμένοι αγρότες και αγρότισσες του δέλτα του Ποταμού των Μαργαριταριών ήταν να προσληφθούν πριν από δέκα χρόνια, στην υπηρεσία καθαριότητας του νέου πανεπιστημιακού Mega Center που χτίστηκε πάνω στα 13 χωριά τους…
Έχοντας πίσω τους αυτό το κοινό (αγροτικό) παρελθόν και τους σκληρούς κοινούς αγώνες για την ίδια την επιβίωσή τους, δεν εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι αυτές οι καθαρίστριες αποδείχτηκαν πολύ σκληρό καρύδι όχι μόνο για τη νέα τους εργοδοσία αλλά και για τη κινέζικη κυβέρνηση που, από μια στιγμή και μετά, αντικατέστησε τον εργοδότη (!) στις διαπραγματεύσεις με τους 18 εκπροσώπους που εξέλεξαν οι απεργοί και που ήταν όλες τους γυναίκες. Λεπτομέρεια με σημασία: Διαπιστώνοντας ότι δεν είχε εκλεγεί κανένας άνδρας μεταξύ των εκπροσώπων τους, οι κινέζες καθαρίστριες πρότειναν και επέβαλαν… ποσόστωση υπέρ των ανδρών συναδέλφων τους, με αποτέλεσμα η τελική τους εκπροσώπηση να περιλαμβάνει και δυο από αυτούς!
Χάρη στην ανυποχώρητη στάση τους, οι καθαρίστριες του Δέλτα του Ποταμού των Μαργαριταριών πέτυχαν όμως και κάτι ακόμα, που συμβαίνει για πρώτη φορά στη σύγχρονη Κίνα και υπόσχεται πολλά για το μέλλον των εργατικών και δημοκρατικών αγώνων: Κατάφεραν να κινητοποιήσουν στο πλευρό τους μια μικρή ομάδα φοιτητών που μεγάλωσε όμως με το πέρασμα των εβδομάδων! Συμπέρασμα: Τελικά, είναι ακριβώς αυτή η στενή συνεργασία ντόπιων και μεταναστών, εργατών και φοιτητών που, μαζί με τον πρωτεύοντα και ηγετικό ρόλο των γυναικών, κάνει την απεργία αυτών των καθαριστριών της Καντόνας παραδειγματική και συνάμα εμβληματική της διαγραφόμενης αναγέννησης του κινεζικού εργατικού κινήματος…(1)
Αν και –ευτυχώς- δεν ισχύει πια ότι… «και στην Καντόνα σφάζουν ακόμα προλεταρίους ηρωικούς», ωστόσο παραμένει γεγονός ότι τα «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά» εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι και στη σημερινή Κίνα. Ένας λόγος παραπάνω για να νοιώθουμε αυτή τη Κίνα των «από κάτω» πιο κοντινή σε μας, και τους ανθρώπους της δικούς μας ανθρώπους. Τόσο μάλιστα δικούς μας όσο είναι και οι 596 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που, στην άλλη άκρη του πλανήτη, επιμένουν να σώζουν την τιμή της χώρας μας και της εργατικής της τάξης. Χάρη σε αυτές σε Κίνα και Ελλάδα, μπορούμε όχι μόνο να ελπίζουμε, αλλά και να προσδοκούμε τη παγκοσμιοποίηση των αγώνων και την επιστροφή στο προσκήνιο της παλιάς καλής αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης των «από κάτω» …
Σημειώσεις
(1) Σχετικά με αυτό το ζήτημα, βλέπε http://www.contra-xreos.gr/ksenoglossa-arthra/695-behind-china-s-wildcat-strike-wave.html