Αιδώς Αργείοι!
Γράφει ο Μωυσής Λίτσης*
Πέφτουν από τα σύννεφα τα μέσα ενημέρωσης, πληροφορούμενα από ρωσική πλατφόρμα και βίντεο της Χρυσής Αυγής, ότι ο αρχιτραμπούκος των εγχώριων ναζί Ηλίας Κασιδιάρης τα έλεγε σαν μην τρέχει τίποτα με τον εκλεκτό του Σαμαρά Παναγιώτη Μπαλτάκο, μέσα στη Βουλή και όταν η δικαστική δίωξη κατά των χρυσαυγιτών είχε ήδη ξεκινήσει!
Απορία αφελούς. Καλά κανένας κοινοβουλευτικός συντάκτης δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής είχαν συχνές επαφές με εκπροσώπους της κυβέρνησης και το δεξί χέρι του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά; Ένα ακόμη Βατερλό για τα ελληνικά ΜΜΕ.
Αλλά μήπως δεν ήταν σε επιφανή ελληνικά ΜΜΕ που αρθρογράφοι προσκείμενοι στη ΝΔ είχαν αρχίσει να γράφουν για τη «σοβαρή ΧΑ» και το ενδεχόμενο συμμετοχής της στην κυβέρνηση, αποδεικνύοντας πως η ακροδεξιά είτε με τη «λάιτ» μορφή του ΛΑΟΣ, είτε με την «αυθεντική» των καθαρών φασιστών και νεοναζί, ήταν και είναι το «κρυφό» χαρτί του συστήματος, όταν τα πράγματα σφίγγουν;
Σχεδόν 25 χρόνια μετά από τη δημοσιοποίηση της πρώτης της αξιολόγησης για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η αρμόδια Διεθνής Διακυβερνητική Επιτροπή (IPCC) του ΟΗΕ έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα την πέμπτη έκθεσή της, η οποία σκιαγραφεί την κατάσταση με ζοφερά χρώματα προειδοποιώντας για ακόμη μια φορά ότι τα προβλήματα θα επιδεινωθούν εάν η ανθρωπότητα δεν θέσει υπό έλεγχο τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που παράγει. Οι συντάκτες της έκθεσης, η οποία λειτουργεί ως σημείο αναφοράς στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για την κλιματική αλλαγή, εκφράζουν την ανησυχία ότι η άνοδος των θερμοκρασιών θα υπονομεύσει την οικονομική ανάπτυξη και θα αυξήσει τα επίπεδα φτώχειας. Εκτιμούν ότι «κανείς στον κόσμο δε χαίρει ασυλίας» και, ενώ οι συνέπειες αρχίζουν ήδη να γίνονται αισθητές, οι χώρες δεν έχουν λάβει μέτρα για να αντιμετωπίσουν τις δυνητικά μεγάλες επιπτώσεις για τα αποθέματα τροφίμων και νερού ή ακόμη και για τη δημόσια υγεία. Oπως επισημαίνουν, οι περισσότερες μελέτες μέχρι σήμερα προβλέπουν μείωση της απόδοσης των καλλιεργειών από το 2030, την ώρα που η ζήτηση τροφίμων παγκοσμίως εξακολουθεί να αυξάνεται. 
Όπως θα έπρεπε να αναμένεται, οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές στη Γαλλία και στην Ολλανδία κατέληξαν σε θρίαμβο της ρατσιστικής άκρας δεξιάς. Και όπως πρέπει να αναμένεται, σε λιγότερο από δυο μήνες, οι προσεχείς ευρωεκλογές θα σημαδευτούν από την υποχώρηση των τελευταίων αναχωμάτων που κρατούσαν από το τέλος του τελευταίου Παγκοσμίου πολέμου τη –νεοναζιστική και μη- ευρωπαϊκή ακροδεξιά στο περιθώριο των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων της ηπείρου μας…
Στον πλήρη εξανδραποδισμό οδηγείται η Ουκρανία με το ΔΝΤ-ΕΕ να ετοιμάζουν πακέτο λιτότητας αλά… ελληνικά. Την ίδια στιγμή Ολιγάρχες, πρώην κεντρικοί τραπεζίτες όπως ο μεταβατικός πρωθυπουργός Αρτσένι Γιατσένουκ και νοσταλγοί των «Ες-Ες» καθορίζουν τη μοίρα μιας χώρας που καλείται ή να γίνει εφαλτήριο της ΕΕ προς την κεντρική Ασία ή της αναδυόμενης νέας ρωσικής ηγεμονίας υπό τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Το 2014 βρεθήκαμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, μια κατάσταση οριακή, έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, που μας υποχρεώνει να δώσουμε μια μαζική συλλογική απάντηση της εργατικής τάξης, των πολιτών και των λαών. Εκατομμύρια εργαζομένων βρίσκονται άνεργοι. Είναι ταπεινωτικό να μην βρίσκεις αξιοπρεπή εργασία όταν έχεις τα χέρια για δουλειά, όταν έχεις επαγγελματική πείρα και ικανότητα να εργαστείς χειρονακτικά ή διανοητικά. Σπαταλιέται το συλλογικό ταλέντο μιας κοινωνίας και υποθηκεύεται επ' αόριστον το μέλλον της. Δεν αξίζει στους εργαζόμενους αυτή η προσβολή της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Το ενδεχόμενο επιβολής οικονομικών κυρώσεων ενδέχεται αντί αν γονατίσει... τη Ρωσία, να γονατίσει την ίδια την ΕΕ σε μία μάλιστα κρίσιμη περίοδο για την προσπάθεια οικονομικής σταθεροποίησης και σωτηρίας του ευρώ και του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Αυτή τη φορά δεν υπάρχει αμφιβολία: Τερατώδης και φριχτή, η φασιστική απειλή επιστρέφει, χωρίς αυτό να σκανδαλίζει υπερβολικά την Ευρώπη μας. Η απόδειξη; Καθαρόαιμοι ναζιστές, που δηλώνουν συνεχιστές του Τρίτου Ράϊχ και των μεραρχιών SS, και μπροστά στους οποίους οι τραμπούκοι της ελληνικής Χρυσής Αυγής μοιάζουν σχεδόν με παιδιά του κατηχητικού, κατέχουν σήμερα μερικά από τα πιο νευραλγικά πόστα (δημόσια τάξη, άμυνα, δικαιοσύνη) στη μεταβατική ουκρανική κυβέρνηση! Και επιπλέον, η παρουσία τους σε αυτή τη κυβέρνηση δεν σοκάρει διόλου ούτε τα ΜΜΕ μας που σπεύδουν να τους βαφτίσουν…«εθνικιστές», ούτε τους κάθε λογής προσφιλείς ευρωπαίους ηγέτες μας (συμπεριλαμβανομένων των σοσιαλδημοκρατών) που βιάζονται να τους αναγνωρίσουν ως καθόλα παρουσιάσιμους εταίρους. 
«Λίγες περιοχές στην Ευρώπη δέχθηκαν ένα τόσο σοβαρό κτύπημα από την παγκόσμια οικονομική κρίση όσο η καρδιά της βιομηχανίας στην ανατολική Ουκρανία, έδρα τεράστιων επιχειρήσεων στη βιομηχανία χάλυβα και μετάλλου, όπου οι παραγγελίες έχουν σχεδόν ολοκληρωτικά παγώσει και οι τιμές έχουν καταρρεύσει».
Ανεξάρτητα από τις αρχικές προθέσεις της, η επίθεση που εξαπέλυσε η ισπανική αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ενάντια στις γυναίκες του Ισπανικού Κράτους με το νόμο που ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα στην έκτρωση, έχει ήδη ξεπεράσει τα ισπανικά σύνορα και... διεθνοποιείται. Στην πραγματικότητα, τείνει μάλιστα να αποτελέσει οργανικό και κεντρικό στοιχείο της γενικευμένης επίθεσης των ελάχιστων «από πάνω» ενάντια στους αμέτρητους «από κάτω», που μοιάζει όλο και περισσότερο με αληθινό ευρωπαϊκό κοινωνικό πόλεμο μέχρις εσχάτων... Της Σόνιας Μητραλιά
Τι κοινό έχουν η Τουρκία, η Αργεντινή, η Ινδία, η Νότιος Αφρική και η Ουκρανία; Τίποτα πέραν του ότι για τους γύπες των αγορών ανήκουν συλλήβδην στο «καλάθι» των αναδυόμενων οικονομιών: οικονομιών που αναπτύσσονται ταχέως χάρη στα δολάρια που δανείζει η Γουόλ Στριτ, κάνοντας τα εθνικά τους νομίσματα ευάλωτα σε υποτιμήσεις και αυξήσεις επιτοκίων για την ανάσχεση του πληθωρισμού, δημιουργώντας παράλληλα με τις εντεινόμενες κοινωνικές και πολιτικές ταραχές ιδίως στην Τουρκία(αλλά και την Αργεντινή και την Ουκρανία) ένα νέο εκρηκτικό μείγμα, που έφερε αυτόματα στο νου των διεθνών οικονομικών αναλυτών το προηγούμενο της κρίσης στις αναδυόμενες αγορές του 1997. 
Μπορεί ο θάνατος του Αριέλ Σαρόν να μονοπωλεί τα ισραηλινά ΜΜΕ, μερικές ημέρες ωστόσο πριν βασικό θέμα που απασχόλησε την κοινή γνώμη ήταν ο επί μέρες κλιμακούμενος αγώνας των Αφρικανών μεταναστών, καθώς και η απεργία στην οποία προχώρησαν ξένοι εργάτες και εργάτριες που εργάζονται ως βοηθητικό προσωπικό για τη φροντίδα ηλικιωμένων κλπ.
