Φυσαλίδες μεθανίου σε λίμνη της Σιβηρίας. Το αέριο σχηματίζεται μεταξύ άλλων από την αποσύνθεση οργανικών ουσιών σε εδάφη που ξεπαγώνουν. (Φωτογραφία: Associated Press )
του Γιώργου Μητραλιά
Περισσότερο κι από ειρωνεία της ιστορίας είναι … τραγωδία της ιστορίας ότι μετά από 40 χρόνια, το σύνθημα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» όχι απλώς παραμένει επίκαιρο αλλά είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Κι όποιος αμφιβάλει, ας αναρωτηθεί: μήπως δεν είναι τώρα που λέμε περισσότερο κι από τότε το ψωμί ψωμάκι;…
Όμως, μια άλλη φετινή επέτειος, τα 80 χρόνια από την άνοδο στην εξουσία των Γερμανών ναζιστών οδηγεί σε ακόμα πιο απαισιόδοξες σκέψεις. Ο λόγος ευνόητος: Πάνω από τη Γηραιά μας ήπειρο πλανώνται και πάλι οι δαίμονες του μεσοπολέμου καθώς γίνεται όλο και πιο άμεση η ακροδεξιά απειλή σε όλες τις παραλλαγές της! Είναι σα να πορευτήκαμε για 80 χρόνια νομίζοντας ότι πάμε μπροστά και ξαφνικά να ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε κάνει παρά ένα κύκλο και ξαναβρισκόμαστε εκεί από όπου ξεκινήσαμε…
Ερίκ Τουσέν (Eric Toussaint)[1]
Από τον 12ο αιώνα έως τις αρχές του 14ου, το Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών, παρόν σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, μετατράπηκε σε τραπεζίτη των ισχυρών και συμμετείχε στη χρηματοδότηση ορισμένων σταυροφοριών.
Στις αρχές του 14 ου αιώνα, έγινε ο μεγαλύτερος πιστωτής του βασιλιά της Γαλλίας, Φιλίππου Δ' του Ωραίου (Philippe le Bel).
Αντιμέτωπος με το βάρος ενός χρέους που επιβάρυνε τα οικονομικά του, ο Φίλλιπος ο Ωραίος ξεφορτώθηκε τους πιστωτές και το χρέος του δαιμονοποιώντας το Τάγμα των Ναΐτών Ιπποτών, κατηγορώντας το για πολλαπλά εγκλήματα[2]. Το Τάγμα απαγορεύτηκε, δημεύτηκε η περιουσία του και οι ηγέτες του εκτελεστήκαν.
Έλειπε ένα κράτος και μια γη στο Τάγμα των Ναΐτών Ιπποτών για να αντιμετωπίσει τον βασιλιά της Γαλλίας. Ο στρατός (δεκαπέντε χιλιάδες άνδρες εκ των οποίων 1.500 Ιππότες), η περιουσία και οι πιστώσεις που είχε χορηγήσει το Τάγμα δεν το προστάτεψαν από την ισχύ ενός Κράτους που είχε αποφασίσει να αφανίσει τον κυριότερο πιστωτή του.
Thomas Coutrot, Patrick Saurin και Éric Toussaint
Ο Thomas Coutrot είναι μέλος του επιστημονικού Συμβουλίου της Attac, ο Patrick Saurin είναι ένας από τους εκπροσώπους του γαλλικού συνδικάτου SUD BPCE και ο Éric Toussaint είναι Πρόεδρος της CADTM (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου) Βελγίου.
Με αφορμή την έκδοση δύο σημαντικών βιβλίων: «Το Χρέος, 5.000 χρόνια ιστορίας» και «Το Κεφάλαιο στον εικοστό πρώτο αιώνα» ο ιστότοπος Mediapart οργάνωσε μια συνάντηση των συγγραφέων τους, δηλαδή τον David Graeber και τον Thomas Piketty. Οι σχετικές συζητήσεις είναι αναρτημένες στον ιστοτόπο της αντίστοιχης ηλεκτρονικής εφημερίδας [1].
Πώς να βγούμε από το χρέος, αυτό το κεντρικό ζήτημα που τίθεται στην εισαγωγή μας για αυτό το διάλογο βρίσκεται στο επίκεντρο της σκέψης και της δράσης μας. Αυτός είναι ο λόγος που θέλουμε να δώσουμε μια εποικοδομητική συνέχεια στις ανταλλαγές απόψεων, προτείνοντας το παρακάτω κείμενο, αποτέλεσμα ενός συλλογικού προβληματισμού που αποσαφηνίζει, σχολιάζει, θέτει ερωτήματα και κριτικάρει τις γνώμες και τα επιχειρήματα που προώθησαν οι δύο συγγραφείς.
Οι μέσες θερινές θερμοκρασίες στην ανατολική Αρκτική του Καναδά ήταν φέτος υψηλότερες από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 44.000 έως 120.000 χρόνια, όπως καταδεικνύουν τα αποτελέσματα μιας νέας μελέτης. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ υποστηρίζουν ότι οι θερμοκρασίες ξεπέρασαν αυτές που επικρατούσαν κατά την πρώιμη ολόκαινο εποχή, όταν η ποσότητα ηλιακής ενέργειας που έφθανε στο βόρειο ημισφαίριο κατά τους θερινούς μήνες ήταν περίπου 9% μεγαλύτερη σε σχέση με σήμερα. «Το βασικό στοιχείο εδώ είναι πόσο πρωτοφανής είναι η υπερθέρμανση στην Αρκτική του Καναδά», αναφέρει σε ανακοίνωση ο ερευνητής Γκίφορντ Μίλερ, η ομάδα του οποίου παρουσιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης της στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters.
Για ένα ευρωπαϊκό αντιφασιστικό κίνημα πριν είναι πολύ αργά…
του Γιώργου Μητραλιά
23 Μαΐου 2013
Το βάθεμα και η γενίκευση της κρίσης σε –σχεδόν- όλη την Ενωμένη Ευρώπη κάνει ώστε να μπορούμε πια να συλλάβουμε όχι μόνο τη δυναμική και τα χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης, αλλά και τα καθήκοντα που πρέπει να επωμιστεί κατά απόλυτη προτεραιότητα η αριστερά που δεν παραιτείται και επιμένει να αντιστέκεται.
1. Έτσι, μπορούμε από εδώ και πέρα να μιλάμε για μια τάση προς την… «ελληνοποίηση» -τουλάχιστον- του ευρωπαϊκού νότου, στο μέτρο που η μια μετά την άλλη χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία ή ακόμα και η Γαλλία βλέπουν το πολιτικό τους τοπίο να αλλοιώνεται βαθειά κατά το πρότυπο των τεκταινόμενων στην Ελλάδα εδώ και 2-3 χρόνια. Με διαφορετική ένταση αλλά όλο και πιο ξεκάθαρα, το θεμέλιο του πολιτικού τους συστήματος, δηλαδή ο παραδοσιακά ακλόνητος δικομματισμός τους μπαίνει σε βαθειά κρίση (Γαλλία, Ισπανία,…) ή ακόμα και καταρρέει (Ελλάδα, Ιταλία,…) προς όφελος πολιτικών δυνάμεων, μέχρι τότε συχνά άγνωστων, που ανήκουν στα δυο άκρα της πολιτικής σκακιέρας. Σε χρόνο ρεκόρ, τα δυο μεγάλα νεοφιλελεύθερα κόμματά τους της δεξιάς και της αριστεράς που εναλλάσσονταν σταθερά στην εξουσία και άθροιζαν 70%, 80% ή ακόμα και μεγαλύτερα ποσοστά ψήφων, υποχωρούν ή χειρότερα, αποσυντίθενται αθροίζοντας πια λιγότερο από 50%, 40% ή ακόμα και…30% των προτιμήσεων των πολιτών.
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*
Νωπό είναι ακόμη το αίμα του νεαρού ράπερ και αντιφασίστα και ακτιβιστή της αριστεράς Παύλου Φύσσα που μαχαιρώθηκε από Χρυσαυγίτες τα ξημερώματα της προηγούμενης Τετάρτης, προκαλώντας μία πρωτοφανή αντιφασιστική κινητοποίηση χιλιάδων κόσμου στο κέντρο του Κερατσινίου, εκεί που τελέσθηκε το έγκλημα των νεοναζί.
Είχε προηγηθεί η δολοφονική απόπειρα στο Πέραμα κατά μελών του ΚΚΕ, η αντισημιτική δικαστική δίωξη κατά του γνωστού αγωνιστή της επαναστατικής αριστεράς Σάββα Μιχαήλ και του πρώην πρύτανη του ΕΜΠ Κ. Μουτζούρη, η δολοφονία πέρυσι του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, δεκάδες άλλες επιθέσεις κατά μεταναστών που δεν βγήκαν καν στη δημοσιότητα, οι συνεχείς φραστικές και μη προκλήσεις της Χρυσής Αυγής, η κοινοβουλευτική παρουσία της οποίας χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τα ΜΜΕ για την προβολή των θέσεων της. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι κόμμα, δεν πρεσβεύει ιδεολογία ή διαφορετικές πολιτικές απόψεις. Είναι εγκληματική νεοναζιστική οργάνωση, κάτι άλλωστε που τα ηγετικά της στελέχη ουδέποτε έκρυψαν, γράφοντας ύμνους στον Χίτλερ, τον Γκαίμπελς και όσους αιματοκύλησαν την Ευρώπη στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Ζιλμπέρ Ασκάρ, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών (SOAS) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, δεν έχει καμία αμφιβολία ότι τα χημικά τα έριξε ο Άσαντ. Ο διαπρεπής Λιβανέζος αναλυτής πιστεύει ότι η διείσδυση των σκληρών ισλαμιστών στον συριακό εμφύλιο είναι "περιορισμένη" και πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν έχουν στόχο την ανατροπή του καθεστώτος.
Συνέντευξη στην Αναστασία Γιάμαλη
* Ο Ρόμπερτ Φισκ αναρωτήθηκε αυτή την εβδομάδα αν "γνωρίζει ο Ομπάμα πως πολεμάει στη μεριά της Αλ Κάιντα". Γιατί πιστεύετε πως η Δύση στην περίπτωση της Αιγύπτου τάσσεται κατά των ισλαμιστών και στην περίπτωση της Συρίας υπέρ;
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΛΕ
Στο πρόσωπο του Σπύρου Μαρκέτου και του Χαράλαμπου Κουρουνδή διώκεται η αντιρατσιστική δράση, διώκεται η αλληλεγγύη
Η Πρωτοβουλία για την σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου (ΕΛΕ) καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το νέο φασιστικό κρούσμα της κυβέρνησης με την σύλληψη του πανεπιστημιακού και δικηγόρου Σπύρου Μαρκέτου και του δικηγόρου Χαράλαμπου Κουρουνδή από την αστυνομία του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης. Η σύλληψη έγινε για παράβαση του νόμου περί παράνομης διαμονής μεταναστών με βάση τον φασιστικό νόμο που ποινικοποιεί την βοήθεια προς τρίτους (πχ συνοδεία σε αεροδρόμιο ή σε νοσοκομείο, την προσφορά φαγητού ή στέγης κτλ.), παρά το γεγονός ότι η ανήλικη κοπέλα την οποία συνόδευαν ήταν νόμιμα στη χώρα μας.
Υπό τη διεύθυνση των Damien
Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν
Κεφάλαιο 5
Ελλάδα: Το Απόλυτο Σύμβολο
του Παράνομου Χρέους
Το ελληνικό δημόσιο χρέος ήρθε στην επικαιρότητα τη στιγμή που οι ιθύνοντες της χώρας αποδέχτηκαν τη θεραπεία λιτότητας που απαίτησαν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που πυροδότησε σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες καθ’ όλη τη διάρκεια του 2010. Από πού προέκυψε όμως αυτό το ελληνικό χρέος; Όσον αφορά το χρέος που επιβαρύνει τον ιδιωτικό τομέα, η αύξησή του είναι πρόσφατη: μια πρώτη αύξηση ακολουθεί την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη το 2001, μια δεύτερη έκρηξη του χρέους εκδηλώνεται μετά το 2007, όταν η οικονομική βοήθεια που δόθηκε στις τράπεζες από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων των Η.Π.Α., από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) χρησιμοποιήθηκε μερικώς από τους τραπεζίτες για χρηματοδότηση προς την Ελλάδα και άλλες χώρες, όπως η Ισπανία ή η Πορτογαλία. Όσο για το δημόσιο χρέος, η ανάπτυξή του ήταν παλαιότερη. Πέρα από το χρέος που κληρονομήθηκε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, η προσφυγή σε δανεισμό από τη δεκαετία του 1990 και μετά χρησίμευσε στην κάλυψη της τρύπας που είχε ανοίξει στα δημοσιονομικά με τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και στα υψηλά εισοδήματα. Άλλωστε, εδώ και δεκαετίες, πολλαπλά δάνεια είχαν επιτρέψει την χρηματοδότηση αγοράς στρατιωτικού υλικού κυρίως από τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε την εξωπραγματική χρέωση του Δημοσίου για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Τα γρανάζια του δημόσιου χρέους λιπάνθηκαν και από τα λαδώματα των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών, με στόχο την αποκόμιση συμβολαίων: η Siemens αποτελεί ένα εμβληματικό παράδειγμα.
του Γιώργου Κατρούγκαλου
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα κυβερνήσουν μαζί για μια ακόμη φορά. Την τελευταία. Αποτελεί πράξη ποιητικής δικαιοσύνης ότι τα δύο κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού καταδικάσθηκαν να συνυπάρξουν σε μια παρωδία «μεγάλου συνασπισμού», στο πλαίσιο των τελικών σπασμών του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης. Στην πραγματικότητα όμως μαζί κυβερνούσαν και τις τέσσερις προηγούμενες δεκαετίες. Παρά τις μεταξύ τους θεατρικές συγκρούσεις, τάχα φωτός-σκότους, συμπλήρωναν το ένα το άλλο σε μία συμβιωτική σχέση, βασισμένη στην εναλλαγή τους στην εξουσία. Μαζί δημιούργησαν το πλέγμα πελατειακών σχέσεων που ακόμη δυναστεύει τη χώρα. Και η πατρωνεία δεν περιορίζεται μόνον στην δημόσια διοίκηση, ούτε στους διορισμούς των εκλεκτών ή των δυστυχισμένων που αναζητούσαν και εύρισκαν «προστασία». Η βασικότερη εκδήλωση των πελατειακών σχέσεων εκδηλώνεται στην κορυφή, όπου πολιτικές και οικονομικές ελίτ συμφύρονται σε ένα τρίγωνο νόμιμης διαφθοράς που ενώνει κόμματα, μεγαλοεργολάβους και ΜΜΕ στο μέρισμα του δημόσιου χρήματος.
Για υπογραφές υποστήριξης: www.antifascismeuropa-ellada.gr
Το Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας ενωτικής αντιφασιστικής πρωτοβουλίας που βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη σε πολλές χώρες της ηπείρου μας. Αν και μοναχική στα πρώτα της βήματα, αυτή η πρωτοβουλία βρίσκει απροσδόκητα μεγάλη απήχηση καθώς φαίνεται ότι έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να απαντήσει σε ένα φλέγον πρόβλημα: εκείνο της μαζικής αντίστασης στη συνεχώς εντεινόμενη ακροδεξιά και νεοφασιστική απειλή όχι –πια- μόνο στην Ελλάδα ή στην Ουγγαρία, αλλά δυστυχώς σχεδόν σε όλη την Ευρώπη!
Ενωτική συνάμα και ριζοσπαστική, η ευρωπαϊκή αντιφασιστική πρωτοβουλία δεν κρύβει το φιλόδοξο στόχο της: Τη δημιουργία ενός μαζικού ευρωπαϊκού αντιφασιστικού κινήματος μακράς διάρκειας ικανού να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τις αντιφασιστικές διαθέσεις των πολιτών, συντονίζοντας ταυτόχρονα τις ήδη υπάρχουσες –κάθε λογής- αντιστάσεις στην ανερχόμενη απειλή της Φαιάς Πανούκλας.
Ίσως λοιπόν να μην είναι τυχαίο ότι, στους λίγους μήνες ζωής που μετράει, η ευρωπαϊκή αντιφασιστική πρωτοβουλία κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη του συνόλου της πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς στις δυο χώρες με το μαζικότερο αντιμνημονιακό κίνημα, στην Ισπανία και στη Σλοβενία. Ανάμεσα στους υποστηρικτές της αναφέρουμε, εντελώς ενδεικτικά, τον Κάγιος Λάρα, Γενικό Συντονιστή της ισπανικής Ενωμένης Αριστεράς αλλά και τον Κεν Λόουτς, τον Γάλλο φιλόσοφο Ετιέν Μπαλιμπάρ αλλά και τον εκπρόσωπο του κινήματος 15Μ των Ισπανών Αγανακτισμένων Ιβάν Αγιάλα, τον Ολιβιέ Μπεζανσενό του γαλλικού ΝΡΑ αλλά και τον Γενικό Γραμματέα της ισπανικής Ένωσης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων Λουίς Αθόμπαλ Μονφόρτ, τις Γυναίκες με τα Μαύρα του Βελιγραδίου αλλά και την αντιπρόεδρο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Μαϊτέ Μόλα ή τους επικεφαλής της βρετανικής Coalition of Resistance. Και επίσης, κόμματα, οργανώσεις, και κινήματα τόσο διαφορετικά όσο ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ισπανοί Οικολόγοι σε Δράση, η σλοβένικη ομοσπονδία Ενώσεων Βετεράνων Παρτιζάνων, η γαλλική Intersyndicale Antifasciste που συσπειρώνει τα μεγάλα γαλλικά συνδικάτα, τα Ισπανικά εναλλακτικά συνδικάτα βάσης Confederacion Intersindical, οι κοινοβουλευτικές ομάδες όλων των αριστερών εθνικιστικών κομμάτων της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων, βουλευτές της γερμανικής Die Linke, η ισπανική Αντικαπιταλιστική Αριστερά, ακόμα και δημοκρατικές οργανώσεις, κινήματα και αγωνιστές από χώρες όπως η Λευκορωσία, η Κροατία, η Ρωσία η Ουκρανία ή η Πολωνία…
Για υπογραφές στήριξης: www.antifascismeuropa-ellada.gr
Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο
Εξήντα οκτώ χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου και την ήττα του φασισμού και του ναζισμού και να που γινόμαστε μάρτυρες σχεδόν παντού στην Ευρώπη της ανόδου της άκρας δεξιάς. Όμως, ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι βλέπουμε να εμφανίζονται και να αναπτύσσονται στα δεξιά αυτής της άκρας δεξιάς δυνάμεις καθαρά νεοναζιστικές που, σε μερικές περιπτώσεις (Ελλάδα, Ουγγαρία,…) ριζώνουν στη κοινωνία συγκροτώντας κινήματα λαϊκά, μαζικά, ριζοσπαστικά, ρατσιστικά, εξαιρετικά βίαια και πογκρομικά με διακηρυγμένο στόχο την καταστροφή κάθε συνδικαλιστικής, πολιτικής και πολιτιστικής οργάνωσης των εργαζομένων, τη συντριβή κάθε αντίστασης των πολιτών, την άρνηση του δικαιώματος στη διαφορετικότητα και την –ακόμα και φυσική- εξόντωση των «διαφορετικών» και των πιο αδύναμων.
Στη μνήμη του δικού μας ελληνοεβραίου κοσμοπολίτη
από την Αλεξάνδρια που μας άφησε σήμερα...
{youtube}ouaytC9njFU{/youtube}
Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο,
το Σύνταγμα και η Χρυσή Αυγή
Γιώργου Κατρούγκαλου , καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου ΔΠΘ
Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελούν φαινόμενα διαλυτικά τόσο για την δημοκρατία όσο και την κοινωνική συνοχή. Το σημαντικότερο σχετικό νομικό κείμενο για την αντιμετώπιση τους είναι η Διεθνής Σύµβαση για την Κατάργηση κάθε µορφής Φυλετικών Διακρίσεων του 1966. Αυτή προβλέπει ότι τα κράτη δεσμεύονται "να καθιστούν αξιόποινη κάθε διάδοση ιδεών µε βάση τη φυλετική ανωτερότητα ή το φυλετικό µίσος, κάθε παρότρυνση σε φυλετική διάκριση, καθώς και όλες τις πράξεις βίας, που στρέφονται κατά οποιασδήποτε φυλής ή οµάδας προσώπων άλλου χρώµατος ή εθνοτικής προέλευσης".
Υπό τη διεύθυνση των Damien
Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν
Κεφάλαιο 3
Η δυναμική επάνοδος του ΔΝΤ
Η μεγάλη διεθνής κρίση, που
Λαμβάνοντας υπόψη ότι από τον 15ο αιώνα το χρέος έχει αποτελέσει το κύριο ιστορικό μέσο του αποικισμού για τη λεηλασία, ηγεμόνευση, καθυπόταξη, εξευτελισμό και καταστροφή των Λαών και των παραδόσεών τους,
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος του παγκόσμιου Νότου έχει ήδη εξοφληθεί πολλές φορές, και ότι αυτό συνιστά, τόσο για το Νότο όσο και για τον Βορά, έναν πλούτο από πόρους και από εργατική δύναμη για το κεφάλαιο,
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος είναι ο βασικός μοχλός ξένων παρεμβάσεων, και παρεμβάσεων χρηματοοικονομικών δυνάμεων με τη συνεργία των ισχυρών ελίτ, επιτρέποντας έτσι την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, τη γενική εξαθλίωση των ανθρώπων, και τη βάναυση υποβάθμιση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους,
Συνέντευξη με τον Ερίκ Τουσέν
-Αντιμέτωποι με την τρέχουσα κρίση του δημόσιου χρέους, αναφέρεστε σε έναν έλεγχο του για να μην πληρωθεί το παράνομο χρέος. Πόσο χρέος θα πρέπει να θεωρείται ως τέτοιο;
-Είναι ένα απλό έργο, υπάρχουν πολύ σαφή κριτήρια. Στην περίπτωση της Ελλάδα είναι περισσότερο από το μισό του χρέους της με την τρόικα, τα 170 δις ευρώ. Είναι εντελώς παράνομο και πρέπει να ακυρωθεί, γιατί επιβλήθηκε από οργανισμούς που δεν εκπροσωπούν τους Έλληνες πολίτες. Ακόμα και το μνημόνιο που πέρασε «δημοκρατικά» στο Κοινοβούλιο, εγκρίθηκε υπό τον εκβιασμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου χωρίς καμία δυνατότητα τροποποίησης. Αυτές είναι συνθήκες που συνιστούν παραβίαση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του πληθυσμού. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, επίσης, προσαρμόστηκαν σύμφωνα με αυτό το μοτίβο. Στην περίπτωση της Ισπανίας δεν έχει υπάρξει ακόμη κανένα υπόμνημα, αλλά όλο το χρέος που δημιουργείται από την διάσωση των τραπεζών πρέπει να θεωρηθεί παράνομο. Μπορεί να είναι μια νομική απόφαση, επειδή η ίδια η κυβέρνηση την έχει λάβει, αλλά δεν είναι νόμιμη, γιατί αναγκάζει τους πολίτες να αναλάβουν τα χρέη που δημιουργούνται από τη φούσκα των ακινήτων και της τραπεζικής κρίσης.
Υπό τη διεύθυνση των Damien Millet και Eric Toussaint
Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν
Κεφάλαιο 2
Η θρησκεία της Αγοράς
Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί ιθύνοντες, είτε προέρχονται από την παραδοσιακή δεξιά είτε από την αριστερά, είτε προέρχονται από το Νότο είτε από το Βορρά ομνύουν στην λατρεία της αγοράς και ειδικότερα των χρηματοπιστωτικών αγορών. Θα έπρεπε μάλλον να πούμε πως οικοδομούν τη θρησκεία της αγοράς. Κάθε μέρα αφιερώνεται μία λειτουργία προς τιμήν της θεάς Αγοράς σε κάθε σπίτι που είναι εφοδιασμένο με μια τηλεόραση ή με μια σύνδεση στο διαδίκτυο, τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη οι τιμές στο Χρηματιστήριο και οι προσδοκίες των χρηματοπιστωτικών αγορών. Η θεά Αγορά στέλνει τα σημάδια της μέσω της φωνής του παρουσιαστή και του οικονομικού σχολιαστή. Σήμερα, όλα αυτά δεν αποτελούν πραγματικότητα μόνο για τις πιο αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες αλλά για το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Είτε βρίσκεται κανείς στην Σαγκάη είτε στο Ντακάρ, είτε στο Ρίο ντε Τζανέιρο ή στο Τιμπουκτού, θα λάβει «τα σημάδια που στέλνουν οι αγορές». Για παράδειγμα, στην Ευρώπη ο καθένας γνωρίζει το πρωί πώς διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας ο Nikkei στο χρηματιστήριο του Τόκιο, παρόλο που κανείς δεν ασχολείται: οι λιγοστοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται, αντλούν ειδήσεις από άλλες πηγές καθώς συνεχίζεται η μετάδοση των πληροφοριών…Παντού, οι πολιτικοί προχώρησαν σε ιδιωτικοποιήσεις δημιουργώντας ταυτόχρονα την ψευδαίσθηση πως οι πολίτες θα μπορούσαν να μετέχουν άμεσα στη λατρεία των αγορών(αγοράζοντας μερίδια) και να λάβουν ως ανταπόδοση προνόμια, στην περίπτωση που ανταποκρίνονταν σωστά στα σημάδια που έστελνε η θεά Αγορά. Στην πραγματικότητα το μικρό μέρος των μικροεπενδυτών που απέκτησαν μερίδια δεν επηρεάζουν τις τάσεις της αγοράς.
Οι τράπεζες πληρώνουν τα σπασμένα του ελληνικού κουρέματος αλλά και της μετατροπής του νησιού σε offshore κέντρο ρωσικών κεφαλαίων
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Σε μπούμερανγκ εξελίχθηκε για την Κύπρο η μετατροπή της σε offshore χρηματοοικονομικό κέντρο της Μεσογείου σε συνδυασμό με την επεκτατική πολιτική των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα.