Ουκρανία: Νοσταλγοί των «SS», Ολιγάρχες και λιτότητα αλά…ελληνικά
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Στον πλήρη εξανδραποδισμό οδηγείται η Ουκρανία με το ΔΝΤ-ΕΕ να ετοιμάζουν πακέτο λιτότητας αλά… ελληνικά. Την ίδια στιγμή Ολιγάρχες, πρώην κεντρικοί τραπεζίτες όπως ο μεταβατικός πρωθυπουργός Αρτσένι Γιατσένουκ και νοσταλγοί των «Ες-Ες» καθορίζουν τη μοίρα μιας χώρας που καλείται ή να γίνει εφαλτήριο της ΕΕ προς την κεντρική Ασία ή της αναδυόμενης νέας ρωσικής ηγεμονίας υπό τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Το τι σημαίνει «πακέτο βοήθειας» από την ΕΕ-ΔΝΤ το γνωρίζουμε πολύ καλά στην Ελλάδα. Μόνο που η Ουκρανία έχοντας ήδη καταβάλλει υψηλό τίμημα για τις μεταρρυθμίσεις που ακολούθησαν μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», θα κληθεί να δώσει νέο φόρο αίματος με το λαό της χώρας να ελπίζει ότι η σύνδεση με την ΕΕ θα είναι διαβατήριο ευημερίας…
«Ο Γιατσένουκ λέει ότι αυτό που έκαναν οι Έλληνες στον εαυτό τους πρέπει να κάνουμε και εμείς στους εαυτούς μας», σχολιάζει σε σχετικό ρεπορτάζ του κάθε άλλου παρά γνωστού για κοινωνικές ευαισθησίες περιοδικού «Forbes», ο Βλαντιμίρ Σινιορέλι, πρόεδρος της επενδυτικής εταιρίας BrettonWoodsResearch του Νιού Τζέρσεϊ. «Θέλει να ακολουθήσει το ελληνικό οικονομικό μοντέλο. Ποιος στο διάολο θέλει να το ακολουθήσει;».
Ο Γιατσένουκ, πρώην κεντρικός τραπεζίτης και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος «Πατρίδα» της Γιούλια Τιμοσένκο, το οποίο είχε πάρει λιγότερο από 7% στις προεδρικές εκλογές του 2010, έχει ήδη προϊδεάσει τους συμπατριώτες του, λέγοντας πως θα είναι «ο πιο αντιδημοφιλής πρωθυπουργός» στην ιστορία της χώρας του.
Ξανάρχεται το ΔΝΤ
Η σκληρή λιτότητα που ετοιμάζουν Κίεβο και ΔΝΤ προβληματίζει ακόμη και δυτικά ΜΜΕ, που φοβούνται την περαιτέρω εξαθλίωση της χώρας και την ισχυροποίηση των εθνικιστικών τάσεων με κίνδυνο «γιουγκοσλαβοποίησης».
«Είδαμε τη δεκαετία του ’90 και το τι έκανε το ΔΝΤ στη Ρωσία με τον Γέλτσιν. Θα κάνουν το ίδιο στην Ουκρανία. Θυμάστε τον Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία; Μόλις το ΔΝΤ τελείωσε με την Γιουγκοσλαβία ήταν θέμα χρόνου τα αποσχιστικά κινήματα να κερδίσουν έδαφος. Πιστεύω πως τα πράγματα στην Ουκρανία μπορεί να γίνουν πραγματικά πολύ άσχημα», συμπληρώνει ο προαναφερθείς οικονομολόγος.
Ο Μίτσελ Ορενστάϊν, πολιτικός επιστήμων, συνεργάτης μεταξύ άλλων του Κέντρου Davis για τις Ρωσικές και Ευρωασιατικές Σπουδές στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, με πρόσφατο άρθρο του στον γνωστό ιστότοπο «ProjectSyndicate», κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την «πιθανή απώλεια της Ουκρανίας», εξαιτίας των σκληρών μέτρων λιτότητας που ετοιμάζουν Κίεβο και ΔΝΤ, πριν τις επερχόμενες εκλογές του Μαΐου.
Μεταξύ των μέτρων περιλαμβάνονται η κατάργηση των επιδοτήσεων στην ενέργεια-ζήτημα που ήδη είχε σκαλώσει κατά την πρώτη «επίσκεψη» του ΔΝΤ στη χώρα μετά την κρίση του 2008- οι οποίες ανέρχονται σε 7,5% του ΑΕΠ. «Σε μια χώρα όπου το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού χρειάζεται επιδοτήσεις στη θέρμανση για να επιβιώσει και στην οποία απαιτούνται τεράστιες επενδύσεις για την αύξηση της ενεργειακής αποτελεσματικότητας, η ξαφνική κατάργηση της ενίσχυσης των νοικοκυριών είναι πολιτικά ανέφικτη», υπογραμμίζει ο Ορενστάϊν.
Οι «πατριώτες» του Κιέβου λοιπόν δεν διστάζουν να ξεπαγιάσουν τον ουκρανικό λαό, προκειμένου να πάρουν τα λεφτά του ΔΝΤ, που όλοι ξέρουμε πλέον το που καταλήγουν: στους ποικιλώνυμους δανειστές, που δάνειζαν για να γεμίζουν οι τσέπες Ουκρανών και Ρώσων κλεπτοκρατών, που ηγήθηκαν της μετάβασης της Ουκρανίας από το σταλινισμό του «υπαρκτού σοσιαλισμού»(τον οποίο πιστά υπηρέτησαν) στην εξαθλίωση του υπαρκτού καπιταλισμού.
Οικονομική παρακμή και AIDS
Η κατάσταση της ουκρανικής οικονομίας είναι τραγική. Η βιομηχανική παραγωγή της χώρας μειώνεται επί 20 συνεχόμενους μήνες και η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο αύξησης κατά 37% του λογαριασμού για το ρωσικό φυσικό αέριο. Η οικονομία εκτιμάται ότι θα παρουσιάσει ύφεση 3% φέτος. Δυτικοί οικονομολόγοι μιλούν για χαμένη εικοσαετία, καθώς αλλεπάλληλες κυβερνήσεις πλούτιζαν από το 1991 σε βάρος του λαού. «Η “ανικανότητα” των κυβερνήσεων από το 1991-αν όχι η άμεση αρπαγή πλούτου προς όφελος της ίδιας της πολιτικής ηγεσίας-φαίνεται ότι κυριαρχούσε τις δύο τελευταίες δεκαετίες, αφήνοντας ελάχιστη ή και καθόλου ανάπτυξη για το λαό», γράφει το πρακτορείο «Bloomberg».
Σήμερα το ΑΕΠ της Ουκρανίας βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με αυτό δύο δεκαετίες πριν, όταν το ΑΕΠ της Ρουμανίας και της Πολωνίας αυξήθηκε κατά 60% και 130% αντίστοιχα. Η χώρα βρίσκεται στο 144 όσον αφορά τη διεθνή κατάταξη για τη διαφθορά, σε σύνολο 177 κρατών.
Τα συναλλαγματικά αποθέματα μειώθηκαν σε 15,5 δισ. δολάρια το Φεβρουάριο, επίπεδο που είναι το χαμηλότερο εδώ και οκτώ χρόνια, ενώ το εθνικό νόμισμα, το γκρίβνα, έχει υποχωρήσει μέχρι στιγμής φέτος πάνω από 12%, παρουσιάζοντας τη τρίτη χειρότερη επίδοση στον κόσμο μετά το πέσο Αργεντινής και το νόμισμα του Καζακστάν.
Πριν ακόμη το νέο γύρο επώδυνων μέτρων η Ουκρανία είχε υποστεί μία τεράστια κοινωνική καταστροφή μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Η Ουκρανία, παρά την ύπαρξη ισχυρής βιομηχανικής δομής από την εποχή της πρώην ΕΣΣΔ, κυρίως στο ρωσόφωνο ανατολικό τμήμα της, είναι η 80η πιο φτωχή χώρα στο κόσμο με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της μικρότερο από αυτό του Ιράκ ή της Βοσνίας-όλοι θυμόμαστε τη ροή γυναικών από την Ουκρανία προς τη χώρα μας τη δεκαετία του ’90, που απασχολούνταν σε εργασίες όπως η φροντίδα ηλικιωμένων κλπ, προκειμένου να συντηρήσουν την οικογένειά τους που είχε μείνει πίσω στην πατρίδα.
Πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού, 11 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας το οποίο ορίζεται σε μόλις 1.176 γκρίβνα(78 ευρώ). Η επίσημη ανεργία ανέρχεται σε 7,5%, ωστόσο υπάρχει μεγάλος αριθμός υποαπασχολουμένων, ενώ χιλιάδες Ουκρανοί έχουν αναζητήσει δουλειά στο εξωτερικό. Το 15% των Ουκρανών έχει εγκαταλείψει τη χώρα, δημιουργώντας μία από τις μεγαλύτερες κοινότητες διασποράς στο κόσμο. Μεταξύ 1991, χρονιά διάλυσης της πρώην ΕΣΣΔ, και 2010, ο πληθυσμός της Ουκρανίας μειώθηκε από 51,7 εκατομμύρια σε 45,9 εκατομμύρια.
Η χώρα διαθέτει επίσης ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μητρικής θνησιμότητας στην Ευρώπη, κυρίως λόγω της εξάπλωσης του ιού HIV/AIDS και της ελλιπούς φροντίδας υγείας. Το 2012 υπήρχαν 57 νέα κρούσματα την ημέρα.
Η Ουκρανία, έγραφε ο «Εκόνομιστ» το 2011, έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά θυμάτων AIDS στην Ευρώπη στις ηλικίες άνω των 15 ετών. Το 90% των κρουσμάτων AIDS στην ανατολική Ευρώπη, προέρχεται από την Ουκρανία και τη Ρωσία μαζί. Λιγότερο από 20% των ασθενών λαμβάνει θεραπεία, όταν στην Μποτσουάνα και τη Ρουάντα τα ποσοστά ανέρχονται σε άνω του 80%. «Η κυβέρνηση της Ουκρανίας δείχνει να μην ενδιαφέρεται για τα προγράμματα πρόληψης», τόνιζε στο σχετικό του ρεπορτάζ ο «Εκόνομιστ».
Με τέτοιας έκτασης ανθρωπιστική και κοινωνική καταστροφή, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τα οδυνηρά αποτελέσματα που θα επιφέρουν οι πολιτικές σκληρής λιτότητας που ευαγγελίζεται η μεταβατική κυβέρνηση του Κιέβου, αν μάλιστα λάβει υπόψη την καταστροφή που συντελείται επί μια τριετία στην απείρως πλουσιότερη από πλευράς εισοδήματος Ελλάδα και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;
Για το ποιόν των Ουκρανών «επαναστατών» έχουν ήδη γραφεί αρκετά σε πολλά δυτικά ΜΜΕ, του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ» συμπεριλαμβανομένου, το οποίο σε πρόσφατο ρεπορτάζ του αναφερόταν στη στενή σχέση των Ουκρανών «εθνικιστών» του Σβόμποντα με τους νεοναζί της Γερμανίας αλλά και γενικότερα στην ταυτότητα των Ουκρανών ακροδεξιών, που έχουν ήδη καταλάβει καίρια πόστα στη νέα μεταβατική κυβέρνηση του Γιατσένουκ.
Δεν πάει άλλωστε πολύς καιρός που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέφραζε σε έκθεση για την κατάσταση στην Ουκρανία, το Δεκέμβριο του 2012(άρθρο 8), «ανησυχία για την αύξηση του εθνικιστικού συναισθήματος στην Ουκρανία, το οποίο εκφράζεται με τη στήριξη στο κόμμα Σβόμποντα, το οποίο είναι ένα από τα δύο νέα κόμματα που πρόκειται να ενταχθούν στην VerkhovnaRada(Ουκρανική Βουλή)» και θύμιζε πως «αντισημιτικές και ξενοφοβικές απόψεις είναι αντίθετες με τις βασικές αξίες και αρχές της ΕΕ…».
Το 2000 η ΕΕ δεν δίσταζε να επιβάλλει κυρώσεις κατά της Αυστρίας επειδή ο ακροδεξιός Χάϊντερ, γνωστός θαυμαστής του Χίτλερ και των πολιτικών του Γ΄ Ράϊχ, σχημάτιζε κυβέρνηση συνασπισμού με το Λαϊκό κόμμα. Αντιθέτως σήμερα η ΕΕ, στο όνομα του ανταγωνισμού απέναντι στον ανερχόμενο ρωσικό ηγεμονισμό, υπογράφει συμφωνία σύνδεσης με μία κυβέρνηση στην οποία μετέχουν «απόγονοι» των ουκρανικών «Ες-Ες», των οποίων η αγριότητα κατά Εβραίων και Ρώσων ξεπερνούσε σε αγριότητα ακόμη και αυτήν των αφεντικών τους.
Εκτός όμως από τους απογόνους των «Ες-Ες» θέσεις κλειδιά έχουν πάρει και γνωστοί Ουκρανοί Ολιγάρχες. Ιδού ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα του ουκρανικού «επιχειρείν».
Ο IhorKolomoyskyi, ο οποίος έχει τοποθετηθεί επικεφαλής της περιφερειακής κυβέρνησης του Dnipropetrovsk, είναι μεγιστάνας στο χώρο των μετάλλων, των τραπεζών και των ΜΜΕ και θεωρείται ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στην Ουκρανία, με την καθαρή αξία της περιουσίας του να ανέρχεται σε 6,5 δισ. δολάρια.
Είναι συνιδρυτής της PrivatBank, οι δραστηριότητες της οποίας επεκτείνονται στις αερομεταφορές, τα ΜΜΕ, το χρηματοπιστωτικό κλάδο, τα πετρέλαια και τα μέταλλα. Ο Kolomoyskyi έχει διπλή υπηκοότητα-είναι και Ισραηλινός πολίτης- η οποία όμως δεν αναγνωρίζεται από τις ουκρανικές αρχές. Η εβραϊκή του καταγωγή χρησιμοποιείται για να υποβαθμιστεί ο φασιστικός και αντισημιτικός χαρακτήρας πολλών από όσους μετέχουν στη νέα κυβέρνηση.
Ο SlawomirMatuszak, αναφέρει σε μελέτη του Ουκρανικού Κέντρου Ανατολικών Σπουδών με τίτλο «Η Δημοκρατία των Ολιγαρχών: Η επιρροή των Επιχειρηματικών Ομίλων στην πολιτική της Ουκρανίας, 2012»-ο αναγνώστης μπορεί να βρει αναλυτικές πληροφορίες στην εν λόγω μελέτη για το whoiswho των Ουκρανών Ολιγαρχών, των ρωσόφωνων συμπεριλαμβανομένων- ότι σε καμιά άλλη ανατολικοευρωπαϊκή χώρα οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι «δεν έχουν τόση μεγάλη επιρροή στην πολιτική όσο στην Ουκρανία». «Θα τολμούσε κάποιος να πει ότι τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των ολιγαρχών είναι ο πραγματικός μηχανισμός που καθορίζει τη διαμόρφωση της πολιτικής στην Ουκρανία», γράφει.
Αντιπρόεδρος της περιφερειακής κυβέρνησης του Dnipropetrovsk είναι ο BorisFilatov, ένας από τους πλουσιότερους επιχειρηματίες στην περιοχή και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ουκρανών που εδρεύει στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με δημοσίευμα του ρωσικού δικτύου RT, οFilatov φέρεται να είναι θαυμαστής του θεωρούμενου σήμερα εθνικού ήρωα της Ουκρανίας, συνεργάτη των ναζί Στέφαν Μπαντέρα. « Είμαι υπερήφανος για τον Μπαντέρα. Είναι ο ήρωας μου», φέρεται να έχει γράψει.
Οι Ουκρανοί Ολιγάρχες δεν διστάζουν μάλιστα να αλλάζουν στρατόπεδο όταν βλέπουν πως ο αγαπημένος τους πολιτικός έχει φάει τα ψωμιά του… Για παράδειγμα ο Rinat Akhmetov, από βασικός χρηματοδότης μέχρι πρότινος του Κόμματος των Περιφερειών, του έκπτωτου φιλορώσου προέδρου Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, έγινε μέσα σε μία νύχτα «πατριώτης» που υπόσχεται να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αποτρέψει την επικείμενη ρωσική εισβολή. Διατέλεσε μάλιστα και βουλευτής του εν λόγω κόμματος(2006-2007, 2007-2012).
Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των μαφιόζων που ωφελήθηκαν άμεσα από την πτώση της πρώην ΕΣΣΔ.. ToWikipedia γράφει ότι ο Ουκρανός συγγραφέας SerhiyKuzin, στο βιβλίο του «Ανθολογία της Μαφίας του Donetsk» αναφέρει ως «μέλος της μαφίας» τον Akhmetov. Το ίδιο το υπουργείο Εσωτερικών σε έκθεσή του το 1999 για τη «Δομή των Μεγαλύτερων Εγκληματικών Οργανώσεων της Ουκρανίας» χαρακτήριζε τον Akhmetov, αρχηγό του οργανωμένου εγκλήματος!
Πηγές:
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-2012-0507+0+DOC+XML+V0//EN