Η πατριαρχία αντεπιτίθεται: Ο νόμος Ραχόϊ αφετηρία ακροδεξιάς ευρωπαϊκής σταυροφορίας
Σόνια Μητραλιά
Ανεξάρτητα από τις αρχικές προθέσεις της, η επίθεση που εξαπέλυσε η ισπανική αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ενάντια στις γυναίκες του Ισπανικού Κράτους με το νόμο που ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα στην έκτρωση, έχει ήδη ξεπεράσει τα ισπανικά σύνορα και... διεθνοποιείται. Στην πραγματικότητα, τείνει μάλιστα να αποτελέσει οργανικό και κεντρικό στοιχείο της γενικευμένης επίθεσης των ελάχιστων «από πάνω» ενάντια στους αμέτρητους «από κάτω», που μοιάζει όλο και περισσότερο με αληθινό ευρωπαϊκό κοινωνικό πόλεμο μέχρις εσχάτων... Της Σόνιας Μητραλιά
Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο ότι, μέρα με τη μέρα, πληθαίνουν οι εκτός Ισπανίας κάθε λογής αντιδράσεις αλλά και πολιτικές διεργασίες και ανακατατάξεις που προκαλεί –για δεύτερη φορά στην Ευρώπη μετά το 1936-1939- μια ολομέτωπη επίθεση της ισπανικής αντίδρασης ενάντια σε στοιχειώδεις ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα. Έτσι, βλέπουμε κιόλας το διεθνές ακροδεξιό σκυλολόϊ, είτε αυτό βρίσκεται μέσα στη παραδοσιακή δεξιά είτε οργανώνεται αυτόνομα- όχι μόνο να εμπνέεται από το μισογυνικό νόμο του Ραχόϊ αλλά και να αρχίζει να κατεβαίνει στους δρόμους μερικών ευρωπαϊκών μητροπόλεων, με ισπανικές σημαίες και συνθήματα, καλώντας σε πανευρωπαϊκή αντιδραστική σταυροφορία, ακριβώς όπως το έκανε και το 1936-1939!
Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε όχι μόνο την ισπανική σοσιαλδημοκρατία αλλά ολάκερη την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία –με πρώτο και καλύτερο το γαλλικό Σοσιαλιστικό κόμμα- και τα θεσμικά της όργανά να κάνουν την αντίθεση τους στο νόμο του Ραχόϊ, σημαία και κεντρικό τους επιχείρημα εν όψει των ευρωεκλογών, καθώς τίποτα άλλο δεν τους ξεχωρίζει από τις πολιτικές νεοφιλελεύθερης λιτότητας που εφαρμόζουν από κοινού με την ευρωπαϊκή δεξιά. Με άλλα λόγια, αυτό που ήδη συμβαίνει, και όλα δείχνουν ότι θα πάρει σίγουρα μεγάλες διαστάσεις, είναι ότι, με τις φροντίδες οπαδών και πολέμιων της, η κήρυξη πολέμου της κυβέρνησης Ραχόι στις γυναίκες της χώρας της, τείνει πια να πυροδοτήσει γεγονότα που θα σημαδέψουν την πορεία του υπό εξέλιξη ευρωπαϊκού Κοινωνικού Πολέμου όσο και την αναδιαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτικού χάρτη. Συμπέρασμα: Έστω και έτσι, επιβεβαιώνεται στη πράξη η διαπίστωση ότι νεοφιλελευθερισμός και πατριαρχία πάνε χέρι-χέρι ειδικά στις μέρες της Τρόικας, της βάρβαρης λιτότητας και του ροκανίσματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών μας...
Καταργώντας το δικαίωμα στην έκτρωση, ο νόμος του Ραχόϊ μας πηγαίνει πίσω για τουλάχιστον 3-40 χρόνια, και μας δίνει μια πρώτη γεύση του είδους της κοινωνίας που προωθεί η ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη αντίδραση αρνούμενη την ελευθερία επιλογής στις γυναίκες : Πρόκειται για μια κοινωνία που θέλει τις γυναίκες χωρίς δικαιώματα, υποταγμένες και περιορισμένες στο ρόλο της συζύγου και της μητέρας μέσα στην οικογένεια.
Όμως, προσοχή. Ο νόμος Ραχόϊ αποκτά όλη τη σημασία του μόνο όταν συνειδητοποιούμε ότι αποτελεί μέρος μιας περίπου γενικευμένης επίθεσης στα δικαιώματα των γυναικών στην Ευρώπη. Σχεδόν παντού, στο στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης αντίδρασης βρίσκονται τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών. Έτσι, μπορεί στη Γαλλία οι κυβερνώντες σοσιαλιστές να επικρίνουν σκληρά το νόμο Ραχόϊ, αλλά είναι η κυβέρνησή τους που κλείνει δεκάδες «κέντρα εθελούσιας διακοπής κύησης» σταματώντας τη χρηματοδότησή τους. Ακόμα χειρότερη είναι όμως η κατάσταση σε χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Πολωνία ή ακόμα και η Ελβετία, ενώ το ρεκόρ του μισογυνισμού κατέχει ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογκάν που δεν δίστασε πρόσφατα να χαρακτηρίσει την έκτρωση «δολοφονία», παρόλο που η έκτρωση είναι νόμιμη στη χώρα του από το 1983! Κι όλα αυτά χωρίς να ξεχνάμε ότι ο «προοδευτικός» Πάπας Φραγκίσκος καλεί τους πιστούς να μετέχουν μαζικά στις ακροδεξιές διαδηλώσεις υποστήριξης στο νόμο Ραχόι, που αρχίζουν να πληθαίνουν στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις...
Όμως, το καλό είναι που οι γυναίκες, με πρώτες εκείνες της Ισπανίας, αντιστέκονται και δεν λένε να το βάλουν κάτω. Η ένταση των κάθε λογής αντιδράσεών τους είναι μάλιστα τόσο μεγάλη που γίνεται πια αισθητή μέσα στο ίδιο το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι, ενώ το υπουργικό συμβούλιο διχάζεται και δεν αποκλείει πια μια τακτική υποχώρηση μέχρι να περάσει η μπόρα. Την ίδια ώρα, ελπιδοφόρες είναι οι διεθνείς πρωτοβουλίες αντίστασης που παίρνουν παλιές και νέες φεμινιστικές δικτυώσεις πάλης πάνω και πέρα από εθνικά σύνορα. Ναι, η αντίσταση στη διεθνή αντίδραση υπάρχει και αναπτύσσεται αλλά θα πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά για να βρεθεί στο ύψος των (δύσκολων) περιστάσεων...
Όμως, προσοχή: Για να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική, η συμμετοχή μας σε αυτό το διεθνές φεμινιστικό κίνημα αντίστασης στα σχέδια και στις πρακτικές της ευρωπαϊκής αντίδρασης πρέπει να έχει διεκδικητικό και αγωνιστικό αντίκρισμα στην ίδια μας τη χώρα που σαρώνεται από μια πρωτοφανή αντιδραστική αντεπανάσταση, με πρώτα θύματα τις ίδιες τις γυναίκες. Να λοιπόν γιατί είναι τώρα που πρέπει να παλέψουμε στη πατρίδα μας για δωρεάν ποιοτική ιατροφαρμακευτική κάλυψη της εγκυμοσύνης και του τοκετού για όλες χωρίς καμιά διάκριση μεταξύ Ελληνίδων και μεταναστριών, με χαρτιά ή χωρίς χαρτιά, ασφαλισμένων ή ανασφάλιστων. Να γιατί είναι τώρα που πρέπει να διεκδικήσουμε δωρεάν ποιοτική έκτρωση για όλες χωρίς καμιά διάκριση μεταξύ ανασφάλιστων και ασφαλισμένων, ντόπιων και ξένων!
* Η Σόνια Μητραλιά είναι μέλος των Γυναικών ενάντια στο Χρέος και στα Μέτρα Λιτότητας καθώς και της Διεθνούς CADTM (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου)