Ζητείται Μήνυμα...

Μετά το θετικό κατ' αρχήν «σοκ» της πρωτιάς ΣΥΡΙΖΑ και της νίκης για πρώτη φορά στην Ελλάδα(και στην Ευρώπη) κόμματος της αριστεράς και του αρνητικού αλλά αναμενόμενου εν πολλοίς σοκ της μαύρης επέλασης σε Ελλάδα(Χρυσή Αυγή) και Γαλλία(Λεπέν), μερικές σκέψεις για το μήνυμα των ευρωεκλογών.
Μήνυμα Πρώτον: Αριστεροί Ενωθείτε. Όλοι κατανοούν τις ιδιαιτερότητες, τις καταβολές και τις διαφορετικές απαντήσεις που δίνουν τα κόμματα της αριστεράς, ωστόσο αυτό που έχει άμεσα ανάγκη ο τόπος(θα έλεγα και η Ευρώπη σε μεγάλο βαθμό), είναι η κατάρτιση άμεσα ενός προγράμματος σωτηρίας, που θα περιλαμβάνει και σχέδιο Β και σχέδιο C ...και βασικά σχέδιο.

Η σύγκρουση με την ΕΕ θα είναι αναπόφευκτη, ακόμη και για την εφαρμογή ενός «ρεφορμιστικού» προγράμματος, πολύ δε περισσότερο που ως αντίπαλο δέος στη Μέρκελ, στον έτερο της ευρωπαϊκής ατμομηχανής, τη Γαλλία, προβάλλει η Μαρί Λεπέν! Άρα επιβάλλεται το μάξιμουμ συνεργασίας, πριν φτάσουμε να λύσουμε την εξίσωση μέσα ή έξω από το ευρώ, την ΕΕ κ.λ.π. για να δοθούν οι απαραίτητες μάχες, πριν αρχίσει να κατηγορεί ο ένας τον άλλο «προδότη», «ψευτοαριστερό» κλπ.
Μήνυμα Δεύτερον: Κύριοι της ΝΔ και της Ελιάς χάσατε. Όπως και αν μετρήσετε τα κουκιά, ΧΑΣΑΤΕ! Και αλλοίμονο αν δεν χάνατε με τόσα που έχετε κάνει. Πρώην κόμματα εξουσίας, που εναλλάσσονταν στις κυβερνήσεις ως μοναδική επιλογή, με τα κόμματα της αριστεράς, δημοκρατικό «ντεκόρ» να πασχίζουν κάθε φορά να εξηγήσουν αφού η ανάλυσή τους είναι σωστή γιατί μένουν καθηλωμένα σε εκλογικά ποσοστά, πήραν το πολύ το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος. Αν αυτό δεν λέγεται αποδοκιμασία πώς στο καλό λέγεται;
Μήνυμα Τρίτο: Ναι η αριστερά δια του ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε μία σημαντική μάχη. Όχι μόνο γιατί ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, αλλά γιατί μέχρι προ τίνος τα κόμματα της αριστεράς αδυνατούσαν να καταγράψουν υψηλά ποσοστά απολογούμενα συνεχώς για αυτό. Μαχητικά στους δρόμους αλλά με χαμηλά ποσοστά στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Το σχεδόν 27% ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και αν δεν θεωρηθεί εντυπωσιακό, συν το 6% του ΚΚΕ, συν την όχι ευκαταφρόνητη παρουσία αγωνιστών άλλων σχημάτων της αριστεράς(ΑΝΤΑΡΣΥΑ) σε δημοτικά συμβούλια και μάλιστα σημαντικών δήμων όπως η Αθήνα, είναι μία σημαντική επιτυχία. Μία προβολή των προσδοκιών των λαϊκών ανθρώπων που πριν φτάσουν να "πλακωθούν" για την Ευρώπη των μονοπωλίων, το μέσα ή έξω από την ΕΕ και το ευρώ και πότε, γνωρίζουν ότι μαζί με τους μαζικούς αγώνες, χρειάζεται και η εξουσία.
Γιατί οι κυβερνήσεις χρειάζονται ακόμη κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες για να περνούν μέτρα και ίσως μία ενδεχόμενη κυβέρνηση της αριστεράς στο μέλλον, να βοηθήσει το κίνημα να παλέψει από καλύτερες θέσεις, παρά τις αντιξοότητες, τους συμβιβασμούς και την αντίληψη γραφειοκρατίας, που διακατέχει μεγάλο μέρος όσων ηγούνται των κομμάτων της αριστεράς.
Μήνυμα Τέταρτο: Η βάση των κομμάτων της αριστεράς, οι εκατοντάδες ψηφοφόροι των αριστερών κομμάτων, οι εκατοντάδες άνθρωποι που βγαίνουν πρώτοι στο δρόμο σε κάθε κάλεσμα για αγώνες, ξεπέρασαν την ηγεσία, ψηφίζοντας αριστερούς υποψηφίους χωρίς μεμψιμοιρία. Ακόμη και στις ευρωεκλογές, παρά την χαλαρότητα, οι ψηφοφόροι της αριστεράς ψήφισαν κόντρα στην ιδεολογική καθαρότητα, με αποτέλεσμα σχήματα όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που είχαν πάει καλά στον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, να χάσει το ένα τρίτο της εκλογικής δύναμης μέσα σε μία εβδομάδα.
Ο κόσμος θέλει προοπτική εδώ και τώρα. Ακόμη και η μικρή πιθανότητα να αλλάξει έστω και ελάχιστα η καθημερινότητά του π.χ. με αύξηση του κατώτατου μισθού ή γενικά αλλαγή κλίματος- αν ο «συμβιβαστικός» και «δεξιός» ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται ως κίνδυνος νούμερο ένα με όλα τα συστημικά ΜΜΕ να επιχειρούν να υποβαθμίσουν την εκλογική του νίκη, καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο είναι να πειστεί ο κόσμος να στρατευτεί σε «επαναστατικά» κηρύγματα που θέλουν χρόνο να ριζώσουν-του δημιουργεί μια κάποια προοπτική.
Για χρόνια άλλωστε οι υποσχέσεις της αριστεράς για ένα καλύτερο κόσμο που έρχεται, οδήγησε σε τραγικούς ολοκληρωτισμούς, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα, δύο δεκαετίες μετά την πτώση του «υπαρκτού», ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου να είναι καχύποπτο προς "μεσσιανικού" τύπου προτάσεις των κομμάτων της αριστεράς και ας βλέπει το αδιέξοδο πλέον του «υπαρκτού καπιταλισμού» στην καθημερινότητά του.
Μήνυμα Πέμπτο: Καλές οι εκλογικές νίκες αλλά χωρίς δουλειά στη βάση, την κοινωνία, η αριστερά δεν μπορεί να γίνει πραγματικό πλειοψηφικό ρεύμα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ηγηθεί μιας προσπάθειας αριστερής ανασύνταξης και προοπτική νίκης, πρέπει να δουλέψει ακόμη σκληρά, στο μαζικό κίνημα, τις γειτονιές και τις πόλεις. Και εκεί είναι που οι όποιες ιδεολογικές διαφορές, δεν έχουν να κάνουν με την ορθότητα των απόψεων κάποιων πεφωτισμένων "καθοδηγητών", αλλά με τη δοκιμασία στην καθημερινότητα του αγώνα.
Μήνυμα Έκτο: Ο φασισμός είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και χρειάζεται μετωπική απάντηση ούτως ή άλλως. Να το ξαναπούμε για μία ακόμη φορά. Για το φασίστα «δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ «ρεφορμιστή» και «επαναστάτη», «σοσιαλδημοκράτη» και «αναρχικού». Είναι όλοι «κόκκινοι» που πρέπει να χαθούν από προσώπου γης μαζί με κάθε διαφορετικό, τους αλλοεθνείς, τους αλλόθρησκους, τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους και τους αθίγγανους. Για τη Χρυσή Αυγή σύμπασα η αριστερά από τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι τους αναρχικούς είναι ένα και το αυτό: «Επικίνδυνοι» γιατί προέρχονται από την ίδια μήτρα της κοινωνικής χειραφέτησης του εργατικού και σοσιαλιστικού κινήματος»( από παλαιότερο άρθρο μου, βλέπε http://www.antifascismeuropa-ellada.gr/αντιφασιστικό-μέτωπο/).
Και ναι μπορεί οι φασίστες και οι νεοναζί να είναι «η εφεδρεία του συστήματος», δυστυχώς όμως όπως έδειξε η εμπειρία του '30, καταφέρνουν να κυριαρχήσουν στα μυαλά του κόσμου. Χρειάστηκε η εκατόμβη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να συνειδητοποιήσουν οι μάζες που έτρεχαν πίσω από τα λάβαρα και τους πυρσούς του Χίτλερ, το Άουσβιτς που...κρυβόταν έξω από το σπίτι τους.... Χρειάστηκε ένας ολοκληρωτικός πόλεμος για να... πειστούν οι μάζες «να ακολουθήσουν άλλες σημαίες».
Μήνυμα Έβδομο: Ο αγώνας συνεχίζεται....