Κίνημα συμπαράστασης στις Ελληνίδες καθαρίστριες
Όταν η παλιά καλή αλληλεγγύη των "από κάτω" επιστρέφει στο προσκήνιο...
του Γιώργου Μητραλιά
Αν και απομένουν να γίνουν μερικές ακόμα κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, ενώ παράλληλα θα χρειαστούμε τουλάχιστον κάμποσες μέρες για να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη σε όσες ήδη έχουν γίνει, νομίζουμε πάντως ότι είναι ήδη δυνατό να κάνουμε 1-2 γενικές παρατηρήσεις και διαπιστώσεις.
Καταρχήν, δεν θυμόμαστε να έχει γίνει τουλάχιστον στα τελευταία 10-15 χρόνια, κάποια ανάλογη διεθνής κινητοποίηση αλληλεγγύης με έναν εργατικό αγώνα μιας ευρωπαϊκής ή άλλης χώρας! Με άλλα λόγια, αυτό που συνέβη τις τελευταίες εβδομάδες και ημέρες, με τις δεκάδες ποικίλες δράσεις υποστήριξης και τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στις 595 ελληνίδες καθαρίστριες δεν έχει προηγούμενο! Είναι κάτι εντελώς καινούργιο και ίσως αναπάντεχο σε μια εποχή όχι μόνο υποχώρησης των εργατικών αγώνων αλλά και αναδίπλωσης σε ποικίλους εγωισμούς και εθνικισμούς, που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να σκεφτείς το πρόβλημα και τον πόνο του "άλλου"!
Φυσικά, δεν είχαμε και δεν ήταν δυνατό να έχουμε κινητοποιήσεις χιλιάδων πολιτών στο πλευρό των καθαριστριών μας. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, στις δράσεις αλληλεγγύης μετείχαν μερικές δεκάδες ή στη καλύτερη περίπτωση, μερικές εκατοντάδες ακτιβίστριες και ακτιβιστές. Όμως, επρόκειτο πάντα για εκπροσώπους μεγάλων συνδικάτων, φεμινιστικών και γυναικείων οργανώσεων, σημαντικών κοινωνικών κινημάτων, πολιτικών σχημάτων της αριστεράς και κινήσεων πολιτών με κοινωνική απήχηση, με άλλα λόγια για τη μαγιά της ανασύνθεσης και ανασύνταξης του διεθνούς κινήματος που τόσο έντονα και πιεστικά επιβάλλουν οι δύσκολοι καιροί μας.
Τολμούμε λοιπόν να το πούμε: Από μια στιγμή και μετά, το διεθνές κίνημα που ξεκίνησε σαν κίνημα αλληλεγγύης στις 595 ελληνίδες καθαρίστριες, άρχισε να "αυτονομείται" από το αρχικό του αντικείμενο. Όχι βέβαια να το ξεχνάει και λοξοδρομώντας να αφιερώνεται σε κάτι καινούργιο, αλλά να συνδυάζει την υποστήριξή του στον εμβληματικό αγώνα των ελληνίδων καθαριστριών με την ανακάλυψη των δικών του δυνατοτήτων, με την διαπίστωση ότι είναι απαραίτητο αλλά και εφικτό να συνασπιστούν και να συνεργαστούν μεταξύ τους οι δυνάμεις που αντιστέκονται στις βάρβαρες πολιτικές των καιρών μας, πέρα από σύνορα και διαφορές, πέρα από τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος!
Ο απολογισμός αυτής της παραδειγματικής διεθνούς και διεθνιστικής κινητοποίησης αλληλεγγύης στις "δικές μας" καθαρίστριες απομένει να γίνει, όπως απομένει πάντα να γίνει και η εξαγωγή των χρήσιμων διδαγμάτων του. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι ήδη βέβαιο: Χάρη σε αυτή τη κινητοποίηση, που έγινε αισθητή σε μια ντουζίνα χώρες στην Ευρώπη αλλά και πέρα από αυτή (στην Αφρική, στη Βόρεια και Νότια Αμερική), ξαναήλθε στην επιφάνεια και στην επικαιρότητα η παλιά καλή αλλά ξεχασμένη, και κυρίως τόσο απαξιωμένη και συκοφαντημένη, αξία της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και ταπεινωμένων, που είναι πια και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στις κοινωνίες μας. Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η επιστροφή της Αλληλεγγύης στο προσκήνιο θα έχει τη συνέχεια που απαιτεί ο αναγκαίος και ζωτικής σημασίας εξανθρωπισμός των καιρών μας...