”Σε περιπτώσεις όξυνσης της κρίσης όπως η σημερινή, η αυταρχική εκτροπή αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις του πολιτικού συστήματος. Η Ευρωπαϊκή εμπειρία διδάσκει ότι ακόμη και σε πολύ ηπιότερες συνθήκες η υποχώρηση του κράτους πρόνοιας υποσκάπτει τις κοινωνικές ισορροπίες και συνεπάγεται όχι μόνο την έκπτωση των κοινωνικών, αλλά και την υποχώρηση των ατομικών και των πολιτικών δικαιωμάτων.”
Καθώς η κρίση οξύνεται και βυθίζει στην αθλιότητα την κοινωνία γίνεται όλο και περισσότερο έντονη η ανάγκη να κατανοηθεί το φαινόμενο σε βάθος, να μελετηθούν οι επιπτώσεις του και να προταθούν λύσεις για την αντιμετώπισή του. Οι στιγμές είναι κρίσιμες, γιατί όλοι αισθάνονται ότι ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο με τις εξελίξεις, σφοδρού ίσως χαρακτήρα, να βρίσκονται μπροστά μας. Μέσα στην πολυφωνία των απόψεων που αναπόφευκτα διατυπώνονται δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει πως κάθε σοβαρή εκτίμηση για την κρίση δεν μπορεί να στηρίζεται σε κάποιες υποτιθέμενες «μαντικές» ικανότητες αλλά στη μελέτη του παρελθόντος, στην καλλιέργεια δηλαδή της ιστορικής γνώσης και συνείδησης.
Γιατί οι πολιτικές ελίτ εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας που είναι
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μια σημαντικής ιστορικής καμπής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευρωπαίοι ηγέτες, ιδίως εκείνοι της Επιτροπής, του Συμβουλίου ECOFIN και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επωφελούνται από την τρέχουσα κρίση για να επιβάλουν μια νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων ενάντια στο ιδανικό μιας δημοκρατικής, κοινωνικής και οικολογικής Ευρώπης.
Της Beatrice Turpin
Ο καπιταλισμός δεν πεθαίνει με την κρίση, αλλά με τη συνειδητή δράση
Η οικονομική κρίση το μέλλον της ΕΕ και της ευρωζώνης, η θέση των λαών μέσα στο χάος που προκαλεί και διαχειρίζεται προς όφελός του ο καπιταλισμός είναι τα θέματα - ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει αυτή η συζήτηση με τον Ερίκ Τουσέν.
Στην Ευρώπη ζούμε μια από τις πολλές κυκλικές κρίσεις του καπιταλισμού, ή κάτι βαθύτερο και πιο σοβαρό;
Και τα δύο. Μια κυκλική κρίση, ναι, τη μεγαλύτερη από τη δεκαετία του ’30 του περασμένου αιώνα. Αλλά την ίδια στιγμή η συσσώρευση των αντιθέσεων προκαλεί συστημική κρίση με διαστάσεις που διασυνδέονται σε όλο τον κόσμο. Γνωρίζουμε ότι για τους πολίτες που ζουν στον Βορρά, οι διαστάσεις που σχετίζονται με τις τράπεζες είναι οι πιο ορατές, αλλά για τους ανθρώπους που ζουν στον Νότο του πλανήτη είναι μια κρίση επισιτιστική, κλιματολογική, κ.λπ. Αν και φαίνεται ότι είναι διαφορετικά θέματα, η πραγματικότητα είναι ότι η κρίση των τροφίμων έχει απολύτως σχέση με την τραπεζική και τη χρηματοπιστωτική. Το ερώτημα είναι γιατί η κρίση που ξέσπασε από τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία στα ακίνητα, κυρίως στις ΗΠΑ, στη συνέχεια μετατοπίστηκε προς τα λεγόμενα «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης σε κόκκους», που είναι το σιτάρι, το καλαμπόκι, το ρύζι και άλλα δημητριακά. Αυτό προκάλεσε αύξηση στις βασικές τιμές των τροφίμων και επηρεάζει άμεσα τον Τρίτο Κόσμο.
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
"Παρηγοριά στον άρρωστο» η επαναδιαπραγμάτευση
Στο σημείο που είχε μείνει η δημόσια συζήτηση κι η οικονομική ζωή πριν την προκήρυξη των εκλογών επέστρεψε ξανά την εβδομάδα που μας πέρασε: Ένα εθνικών διαστάσεων κυνήγι του χαμένου θησαυρού, που στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορά τις κοινωνικές δαπάνες που θα περικοπούν με έπαθλο την επόμενη δόση. Το χρονικό ορόσημο έχει πλέον τεθεί για τις 24 Ιουλίου όταν θα επισκεφθεί την Αθήνα η Τρόικα για να συντάξει την έκθεση σχετικά με την πρόοδο στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, από την οποία θα εξαρτηθεί η εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Η φαιά πανούκλα σηκώνει κεφάλι σε αυτή την Ελλάδα σε καταληκτική κρίση. Υπάρχει κανείς να τη σταματήσει;
Του Γιώργου Μητραλιά*
Αθήνα, 28 Ιουνίου 2012
Δυστυχώς, η επόμενη των εκλογών της 17ης Ιουνίου βρίσκει την ελληνική αριστερά τόσο αμήχανη απέναντι στη νεοναζιστική απειλή όσο ήταν και πριν από την 6η Μαΐου. Η απόδειξη; Η επιτυχία της Χρυσής Αυγής παρουσιάζεται σαν μια εξαίρεση, σαν ένα απλό «μελανό σημείο» μιας εξαιρετικά λαμπρής γενικής κατάστασης. Έτσι, σχεδόν όλες οι συνιστώσες της ελληνικής αριστεράς (συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ) περιγράφουν τη κατάσταση σαν ένα απλό άθροισμα καλών και κακών αποτελεσμάτων, κάνοντας πως αγνοούν ότι τόσο τα «καλά» όσο και τα «κακά» σημεία (δηλαδή η εμφάνιση και η κεραυνοβόλα ανάπτυξη των νεοναζιστών) ανήκουν στην ίδια γενική κατάσταση, ότι είναι αλληλένδετα και έχουν τον ίδιο κοινό παρονομαστή, την ιστορική κρίση της ελληνικής κοινωνίας, που τα καθορίζει όλα!
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Την ίδια στιγμή που ελληνική κυβέρνηση παρακαλάει για λίγο…έλεος τους Ευρωπαίους, επιχειρώντας να αμβλύνει το μνημόνιο, κάνοντας πράξη την προεκλογική υπόσχεση περί επαναδιαπραγμάτευσης, η Ευρώπη βυθίζεται όλο και πιο βαθειά στην κρίση. Η τιμωρία της Ελλάδας, η λοιδορία των «τεμπέληδων» Ελλήνων, η καταστροφή μιας ολόκληρης χώρας και κοινωνίας, που οι εγχώριοι απολογητές των μνημονίων ήθελαν να αποτελεί «εξαίρεση» στην καταιγίδα που σαρώνει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από το 2008, δεν κατάφερε να αποτρέψει την εξάπλωση της κρίσης.
Το σκηνικό της κρίσης ξετυλίγεται μπρος στα μάτια μας με τρόπο που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την ένταση και τη σφοδρότητά του. Το εφιαλτικό ενδεχόμενο να αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση η ναζιστική ομάδα της «Χρυσής Αυγής», μία θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά και ιδιορρυθμία της ντόπιας πολιτικής πραγματικότητας, αποτελεί σοβαρή προειδοποίηση για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το αστικό πολιτικό σύστημα. Την ώρα που ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος οδηγείται στη φυλακή κατηγορούμενος για σκάνδαλα και χρηματισμό, επιβεβαιώνεται ο «θανατηφόρος» εναγκαλισμός της σοσιαλδημοκρατίας με το νεοφιλελευθερισμό ενώ η πολιτική κοινοτοπία ότι η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, επιβεβαιώνεται δυστυχώς προφητικά. Εάν στις επερχόμενες εκλογές επιβεβαιωθεί ο ναζιστικός πειρασμός των κατεστραμμένων από την κρίση μικροαστών τότε το αυγό του φιδιού θα έχει σκάσει φέρνοντας στο πολιτικό προσκήνιο μια νέα εκδοχή του αποτρόπαιου.
|
Για συντονισμένες δράσεις με στόχο μια μεγάλη ευρω-μεσογειακή κινητοποίηση το φθινόπωρο 2012! |
Η απάντηση στην χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση είναι παντού η ίδια. Περικοπές στις δαπάνες και μέτρα λιτότητας στο όνομα της μείωσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους το οποίο είναι άμεσο αποτέλεσμα 20 ετών νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Οι κυβερνήσεις στην υπηρεσία του χρηματοπιστωτικού τομέα και του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, χρησιμοποιούν στην πραγματικότητα την πρόφαση αυτή για να μειώσουν κι άλλο τις κοινωνικές δαπάνες, τους μισθούς και τις συντάξεις, να ιδιωτικοποιήσουν την υγεία, να καταργήσουν τα κοινωνικά επιδόματα και να απορυθμίσουν το δικαίωμα στην εργασία, να αυξήσουν τους φόρους για τους πάρα πολλούς την ίδια στιγμή που οι κοινωνικές και φορολογικές ελαφρύνσεις γενικεύονται για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα πιο πλούσια νοικοκυριά.
|
Χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους του Τελ Αβιβ το Σάββατο |
Στους δρόμους βρήκαν ξανά οι Ισραηλινοί αγανακτισμένοι,επιχειρώντας να επαναλάβουν τις περσινές μαζικές κινητοποιήσεις, όπου 450.000 Ισραηλινοί διαδήλωναν με κοινωνικά αιτήματα.
Το Σάββατο το βράδυ συνελήφθησαν 89 διαδηλωτές στο Τελ Αβίβ, στα πλαίσια κοινωνικής διαμαρτυρίας στην οποία μετείχαν περισσότερα από 6.500 άτομα. Η διαδήλωση πήρε βίαιο χαρακτήρα καθώς η αστυνομία επιχείρησε να σταματήσει τους διαδηλωτές από το να κατασκηνώσουν σε κεντρική πλατεία της πόλης και συνέλαβε μία από τις ηγέτες του περσινού κινήματος, τη νεαρή Ντάφνι Λιφ. Οι διαδηλωτές επιτέθηκαν σε τράπεζες, γεγονός πρωτοφανές για τα εσωτερικά δεδομένα του Ισραήλ.
Η πρόσφατη αυστηρή προειδοποίηση του οίκου αξιολόγησης Moody’s για υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των χωρών με την υψηλότερη αξιολόγηση ΑΑΑ, δηλαδή της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ολλανδίας, του 45% των χωρών που είναι οι βασικοί χρηματοδότες του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, αποτελεί ένα δραματικό «SOS»: Η κρίση χρέους αγγίζει πλέον τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης και της ΕΕ.
1. Ένα αίνιγμα
Ποιος φανταζόταν όταν έβλεπε τα εξεγερμένα πλήθη να γκρεμίζουν σε μία νύχτα ακλόνητα καθεστώτα σαν αυτά του Μπεν Αλί στην Τυνησία και του Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, ότι θα έφερναν μία παγκόσμια «άνοιξη» εφάμιλλη του Μάη του ’68;
Νέα τροπή παίρνει το κίνημα των “αγανακτισμένων” στο Ισραήλ μετά την αυτοπυρπόληση 50χρονου άνδρα σε διαδήλωση στο Τελ Αβίβ, με αφορμή την επέτειο ενός έτους από το ξέσπασμα του κινήματος των Ισραηλινών αγανακτισμένων και αίτημα την κοινωνική δικαιοσύνη.
Λιτότητα, λιτότητα, λιτότητα… Μονότονη επωδός που επαναλαμβάνουν ως γιατρειά για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις της Ευρώπης. Μόνο τελευταία άρχισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να ψελλίζουν και τη λέξη ανάπτυξη. Πρωταγωνιστής της στροφής, ο νέος σοσιαλιστής πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ο οποίος φαίνεται να επιχειρεί ένα νέο μείγμα πολιτικής που δεν εμπεριέχει μονόπλευρη λιτότητα… 
Ένα ακόμη τραπεζικό σκάνδαλο συγκλονίζει τις τελευταίες ημέρες τη Βρετανία με διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες από το εσωτερικό της χώρας. Ο λόγος για το σκάνδαλο με την τράπεζα Barclays που φέρεται να χειραγωγούσε τη διαμόρφωση των επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά του Λονδίνου(Libor).