Ουκρανία: Νοσταλγοί των «SS», Ολιγάρχες και λιτότητα αλά…ελληνικά
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Στον πλήρη εξανδραποδισμό οδηγείται η Ουκρανία με το ΔΝΤ-ΕΕ να ετοιμάζουν πακέτο λιτότητας αλά… ελληνικά. Την ίδια στιγμή Ολιγάρχες, πρώην κεντρικοί τραπεζίτες όπως ο μεταβατικός πρωθυπουργός Αρτσένι Γιατσένουκ και νοσταλγοί των «Ες-Ες» καθορίζουν τη μοίρα μιας χώρας που καλείται ή να γίνει εφαλτήριο της ΕΕ προς την κεντρική Ασία ή της αναδυόμενης νέας ρωσικής ηγεμονίας υπό τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Το τι σημαίνει «πακέτο βοήθειας» από την ΕΕ-ΔΝΤ το γνωρίζουμε πολύ καλά στην Ελλάδα. Μόνο που η Ουκρανία έχοντας ήδη καταβάλλει υψηλό τίμημα για τις μεταρρυθμίσεις που ακολούθησαν μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», θα κληθεί να δώσει νέο φόρο αίματος με το λαό της χώρας να ελπίζει ότι η σύνδεση με την ΕΕ θα είναι διαβατήριο ευημερίας…
«Ο Γιατσένουκ λέει ότι αυτό που έκαναν οι Έλληνες στον εαυτό τους πρέπει να κάνουμε και εμείς στους εαυτούς μας», σχολιάζει σε σχετικό ρεπορτάζ του κάθε άλλου παρά γνωστού για κοινωνικές ευαισθησίες περιοδικού «Forbes», ο Βλαντιμίρ Σινιορέλι, πρόεδρος της επενδυτικής εταιρίας BrettonWoodsResearch του Νιού Τζέρσεϊ. «Θέλει να ακολουθήσει το ελληνικό οικονομικό μοντέλο. Ποιος στο διάολο θέλει να το ακολουθήσει;».
Το 2014 βρεθήκαμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, μια κατάσταση οριακή, έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, που μας υποχρεώνει να δώσουμε μια μαζική συλλογική απάντηση της εργατικής τάξης, των πολιτών και των λαών. Εκατομμύρια εργαζομένων βρίσκονται άνεργοι. Είναι ταπεινωτικό να μην βρίσκεις αξιοπρεπή εργασία όταν έχεις τα χέρια για δουλειά, όταν έχεις επαγγελματική πείρα και ικανότητα να εργαστείς χειρονακτικά ή διανοητικά. Σπαταλιέται το συλλογικό ταλέντο μιας κοινωνίας και υποθηκεύεται επ' αόριστον το μέλλον της. Δεν αξίζει στους εργαζόμενους αυτή η προσβολή της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Το ενδεχόμενο επιβολής οικονομικών κυρώσεων ενδέχεται αντί αν γονατίσει... τη Ρωσία, να γονατίσει την ίδια την ΕΕ σε μία μάλιστα κρίσιμη περίοδο για την προσπάθεια οικονομικής σταθεροποίησης και σωτηρίας του ευρώ και του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Αυτή τη φορά δεν υπάρχει αμφιβολία: Τερατώδης και φριχτή, η φασιστική απειλή επιστρέφει, χωρίς αυτό να σκανδαλίζει υπερβολικά την Ευρώπη μας. Η απόδειξη; Καθαρόαιμοι ναζιστές, που δηλώνουν συνεχιστές του Τρίτου Ράϊχ και των μεραρχιών SS, και μπροστά στους οποίους οι τραμπούκοι της ελληνικής Χρυσής Αυγής μοιάζουν σχεδόν με παιδιά του κατηχητικού, κατέχουν σήμερα μερικά από τα πιο νευραλγικά πόστα (δημόσια τάξη, άμυνα, δικαιοσύνη) στη μεταβατική ουκρανική κυβέρνηση! Και επιπλέον, η παρουσία τους σε αυτή τη κυβέρνηση δεν σοκάρει διόλου ούτε τα ΜΜΕ μας που σπεύδουν να τους βαφτίσουν…«εθνικιστές», ούτε τους κάθε λογής προσφιλείς ευρωπαίους ηγέτες μας (συμπεριλαμβανομένων των σοσιαλδημοκρατών) που βιάζονται να τους αναγνωρίσουν ως καθόλα παρουσιάσιμους εταίρους. 
«Λίγες περιοχές στην Ευρώπη δέχθηκαν ένα τόσο σοβαρό κτύπημα από την παγκόσμια οικονομική κρίση όσο η καρδιά της βιομηχανίας στην ανατολική Ουκρανία, έδρα τεράστιων επιχειρήσεων στη βιομηχανία χάλυβα και μετάλλου, όπου οι παραγγελίες έχουν σχεδόν ολοκληρωτικά παγώσει και οι τιμές έχουν καταρρεύσει».
Ανεξάρτητα από τις αρχικές προθέσεις της, η επίθεση που εξαπέλυσε η ισπανική αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ενάντια στις γυναίκες του Ισπανικού Κράτους με το νόμο που ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα στην έκτρωση, έχει ήδη ξεπεράσει τα ισπανικά σύνορα και... διεθνοποιείται. Στην πραγματικότητα, τείνει μάλιστα να αποτελέσει οργανικό και κεντρικό στοιχείο της γενικευμένης επίθεσης των ελάχιστων «από πάνω» ενάντια στους αμέτρητους «από κάτω», που μοιάζει όλο και περισσότερο με αληθινό ευρωπαϊκό κοινωνικό πόλεμο μέχρις εσχάτων... Της Σόνιας Μητραλιά
Τι κοινό έχουν η Τουρκία, η Αργεντινή, η Ινδία, η Νότιος Αφρική και η Ουκρανία; Τίποτα πέραν του ότι για τους γύπες των αγορών ανήκουν συλλήβδην στο «καλάθι» των αναδυόμενων οικονομιών: οικονομιών που αναπτύσσονται ταχέως χάρη στα δολάρια που δανείζει η Γουόλ Στριτ, κάνοντας τα εθνικά τους νομίσματα ευάλωτα σε υποτιμήσεις και αυξήσεις επιτοκίων για την ανάσχεση του πληθωρισμού, δημιουργώντας παράλληλα με τις εντεινόμενες κοινωνικές και πολιτικές ταραχές ιδίως στην Τουρκία(αλλά και την Αργεντινή και την Ουκρανία) ένα νέο εκρηκτικό μείγμα, που έφερε αυτόματα στο νου των διεθνών οικονομικών αναλυτών το προηγούμενο της κρίσης στις αναδυόμενες αγορές του 1997. 
Μπορεί ο θάνατος του Αριέλ Σαρόν να μονοπωλεί τα ισραηλινά ΜΜΕ, μερικές ημέρες ωστόσο πριν βασικό θέμα που απασχόλησε την κοινή γνώμη ήταν ο επί μέρες κλιμακούμενος αγώνας των Αφρικανών μεταναστών, καθώς και η απεργία στην οποία προχώρησαν ξένοι εργάτες και εργάτριες που εργάζονται ως βοηθητικό προσωπικό για τη φροντίδα ηλικιωμένων κλπ.
