5-7 Νοεμβρίου 2016 στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (Ακαδημίας 60)
Πανηγυρική συνεδρίαση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 5, 6 και 7 Νοεμβρίου 2016 στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (Ακαδημίας 60).
Είναι πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής υπό τη νέα της νομική μορφή, μετά την απόφαση παύσης της λειτουργίας της από το μνημονιακό καθεστώς, ακριβώς πριν ένα χρόνο.
Οι συγκλονιστικές εικόνες κρατικής βίας αλλά και λαϊκής αντίστασης που θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί δεν είναι από κάποιο από τα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα της Μέσης Ανατολής, έστω και αν σε αυτές πρωταγωνιστούν οι ένοπλες δυνάμεις της παγκόσμιας υπερδύναμης. Είναι από το ίδιο το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, από τη Βόρεια Ντακότα όπου εδώ και έξι μήνες (!) οι Ιθαγενείς Σιού και οι υποστηρικτές τους κλιμακώνουν αυτό που πιθανόν είναι η πιο χειροπιαστή, σημαντική και σημαδιακή πάλη ενάντια στους πρωταίτιους της κλιματικής καταστροφής,στις πολυεθνικές του πετρελαίου.
Με λίγα λόγια, όλα άρχισαν όταν ο τεράστιος πετρελαιαγωγός που έχει σχεδιαστεί να διασχίσει τέσσερις πολιτείες των ΗΠΑ (Νότια και Βόρεια Ντακότα, Άϊοα και Ιλινόϊ) έφτασε στα εδάφη των Σιού και οι κατασκευαστές του άρχισαν τις εργασίες για να τον περάσουν κάτω από τον ποταμό Μισούρι που δίνει νερό και ζωή στους Σιού και σε εκατομμύρια κατοίκων της περιοχής. Πολύ γρήγορα, συνέβη κάτι μοναδικό στην ιστορία των Ιθαγενών Εθνών αλλά και των ΗΠΑ: Από παντού συνέρρευσαν αντιπροσωπείες όλων των 284 Ιθαγενών φυλών και εθνών όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και όλης της αμερικανικής ηπείρου, από τον Καναδά και την Αμαζονία μέχρι τη Γη του Πυρός! Και επιπλέον, μέρα με τη μέρα πλήθαιναν οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ αλλά και στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού, στο Λονδίνο ή στο Δουβλίνο, με αποκορύφωμα τη χτεσινή κατάληψη από αλληλέγυους διαδηλωτές του κεντρικού προεκλογικού κέντρου της Κας Κλίντον στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης! Ο λόγος προφανής: Ο ηρωικός και συνάμα παραδειγματικός αγώνας στο Standing Rock είναι μοναδικός στα παγκόσμια χρονικά καθώς είναι ταυτόχρονα... πολλοί αγώνες μαζί! Όπως το λέει θαυμάσια ο μεγάλος Τεξανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και αγωνιστής Jim Hightower, «δεν είναι μια απλή είδηση αλλά η πανοραμική ιστορία των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι πραγματικό ρεάλιτι σόου (real reality show) –ένα πολιτιστικό, πολιτικό και ηθικό δράμα με πρωταγωνιστές τη γενναιότητα των από κάτω, τον ταξικό πόλεμο, τις πανάρχαιες ιεροτελεστίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους υπερασπιστές των κοινών αγαθών, και τους πιο αποτρόπαιους Τεξανούς πετρελαιάδες…». Θα προσθέταμε και τις αρκετές μεγάλες τράπεζες που χρηματοδοτούν τον πετρελαιαγωγό (3,5 δις. δολάρια) και φυσικά το αμερικανικό κράτος και τις –κατασταλτικές και άλλες- αρχές του που κάνουν επίδειξη ωμής βίας αλλά και μπαμπεσιάς καθώς δεν διστάζουν να παραβιάσουν, για νιοστή φορά, τις συμφωνίες που οι κυβερνήσεις τους είχαν συνυπογράψει με τους Σιού ανά τους αιώνες!
Όταν οι ταυρομαχίες πυροδοτούν την αυριανή σύρραξη του Ισπανικού Κράτους με την Καταλονία!
Του Γιώργου Μητραλιά
Η νέα σύγκρουση Μαδρίτης-Βαρκελώνης αυτή τη φορά για τις… ταυρομαχίες μπορεί να προκαλέσει μειδιάματα μόνο στους αφελείς και στους απληροφόρητους. Όμως, αυτή ειδικά η κρίση δεν προσφέρεται ούτε για μειδιάματα ούτε για αστειάκια. Καθώς μάλιστα πρόκειται για τη νιοστή πρόκληση των επιγόνων του Φράνκο ενάντια στη κυβέρνηση και στο πληθυσμό της Καταλονίας την ώρα που αυτή οδεύει προς την οριστική απόσχιση και την κήρυξη της ανεξαρτησίας της, τα πάντα είναι πια πιθανά. Ακόμα και μια τόσο «απίθανη και όμως αληθινή» αιτία να πυροδοτήσει τη γενικευμένη σύρραξη…
ΗΠΑ: Το κατεστημένο, η ιστορική κρίση του και η επερχόμενη έκρηξη του αμερικανικού κοινωνικού ηφαιστείου!
Του Γιώργου Μητραλιά
Όταν στις 14 του περασμένου Αυγούστου διαπιστώναμε την «κατάρρευση του αμερικανικού δικομματισμού» (1) σχεδόν κανένας δεν φάνηκε να παίρνει στα σοβαρά αυτή τη διαπίστωση και τις κατακλυσμικές πλανητικές συνέπειές της. Σήμερα, δηλαδή μόλις δυο μήνες αργότερα και λιγότερο από τρεις εβδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, όχι μόνο αυτή η κατάρρευση βγάζει κυριολεκτικά μάτια, αλλά και μπορούμε πια άνετα να διαπιστώσουμε κάτι πολύ πιο σοβαρό και… πολλά υποσχόμενο: την χωρίς προηγούμενο –τουλάχιστον από την εποχή του μεγάλου κραχ του 1929- πολιτική αλλά και κοινωνική κρίση της βορειοαμερικανικής (αστικής) δημοκρατίας, που θα μπορούσε να οδηγήσει προσεχώς σε κοινωνικές εκρήξεις και πολιτικές ανατροπές ιστορικών διαστάσεων!
Eric Toussaint :« Η Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους, η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης Τσίπρα και οι διεθνείς προοπτικές του αγώνα ενάντια στα αθέμιτα χρέη »
Συνέντευξη στον Benjamin Lemoine, ερευνητή κοινωνιολογίας στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών), με ειδίκευση στο δημόσιο χρέος και τις σχέσεις μεταξύ κρατών και χρηματοπιστωτικών θεσμών.[1]
Μετάφραση Πάνος Αγγελόπουλος
Πώς, παρά τη μετριοπαθή στάση που υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη από την περίοδο 2013-2014, ο λογιστικός έλεγχος του χρέους κατάφερε να ξεκινήσει μετά την εκλογική νίκη της 25ης Ιανουαρίου 2015;
Καταρχάς, κάποιες προσωπικότητες που είχαν εξαρχής στηρίξει μια τέτοια προοπτική έγιναν μέλη της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νίκος Χουντής[1] διορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Να σημειώσουμε άλλωστε ότι ήδη στις αρχές Ιανουαρίου 2015, ο Νίκος Χουντής, με τη σύμφωνη τότε γνώμη του Αλέξη Τσίπρα, είχε αναθέσει στον Γιώργο Καραβέλη, πρώην υπάλληλο στην Γενική Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και άρτι συνταξιούχο, να εργαστεί μαζί μου για την προετοιμασία ενός λογιστικού ελέγχου. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης που διορίστηκε Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τουτέστιν τέθηκε στην ηγεσία ενός από τα λεγόμενα υπερ-υπουργεία αυτής της κυβέρνησης, είχε στηρίξει από το 2011 την Επιτροπή για έναν Λογιστικό Έλεγχο του χρέους (ΕΛΕ) και ήταν υπέρ της αναστολής πληρωμών.[2] Η Νάντια Βαλαβάνη, την οποία είχα γνωρίσει το 2011, έγινε Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών.[3] Η Ράνια Αντωνοπούλου, καθηγήτρια στο Levy Economics Institute στη Νέα Υόρκη, ήταν Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αρμόδια για την καταπολέμηση της ανεργίας.[4] Είχε επικοινωνήσει μαζί μου λίγες μέρες πριν τις εκλογές για να μου πει ότι συμφωνεί με την πρόταση για λογιστικό έλεγχο. Ο Δημήτρης Στρατούλης[5] διορίστηκε Υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, ενώ ο Κώστας Ήσυχος, με τον οποίο ήμασταν σε τακτική επαφή από το 2011, χρίστηκε Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Τέλος, ο Γιώργος Κατρούγκαλος[6], ενεργό μέλος της ΕΛΕ, με τον οποίο επίσης βρισκόμασταν σε συστηματική επικοινωνία από τον Μάιο του 2011, διορίστηκε Αναπληρωτής Υπουργός Κοινωνικής Μεταρρύθμισης. Τον συνάντησα με την άφιξή μου στην Αθήνα στις 13 Φεβρουαρίου 2015 και του ζήτησα να έλθει σε επαφή με την Πρόεδρο της Βουλής, ώστε να διερευνήσουμε τη δυνατότητα σύστασης μιας επιτροπής ελέγχου. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μόλις είχε εκλεγεί στη θέση Προέδρου του Κοινοβουλίου με 290 ψήφους, δηλαδή με ποσοστό 90%. Με τη μεσολάβηση του Γ. Κατρούγκαλου, ανταποκρίθηκε άμεσα και θετικά στην έκκληση.
Οι καιροί έχουν γυρίσματα… και ο Αντρέου Νιν ξανά στην καρδιά της πιο καυτής επικαιρότητας!
Του Γ. Μητραλιά
Το κείμενο του Αντρέου (Αντρές στα Ισπανικά) Νιν που ακολουθεί ενδιαφέρει για τουλάχιστον τρεις λόγους: Καταρχήν επειδή φωτίζει τις περίφημες «ημέρες του Μάη 1937» στη Βαρκελώνη, που σε σημαντικό βαθμό έκριναν την πορεία του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και οδήγησαν στην ήττα την επανάσταση. Κατόπιν, επειδή πρόκειται για μια μαρτυρία από πρώτο χέρι ενός πρωταγωνιστή αυτών των γεγονότων, που ταυτόχρονα ήταν και η πιο εμβληματική προσωπικότητα της ισπανικής επανάστασης. Και τέλος, επειδή όλα δείχνουν ότι αυτό το κείμενο και ο συγγραφέας του επιστρέφουν στην πιο καυτή καταλανική επικαιρότητα καθώς είναι πια βέβαιο ότι το 2017 θα δει όχι μόνο την ανεξάρτητη Καταλονική Δημοκρατία να παίρνει σάρκα και οστά (το τελικό δημοψήφισμα για την οριστική απόσχιση από το Ισπανικό Κράτος ορίστηκε για το Σεπτέμβρη 2017) αλλά και τη σύγκρουση μεταξύ του αστικού και του επαναστατικού καταλανισμού να κυριαρχεί στη πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Σίγουρα, ο ηγέτης της ισπανικής σοσιαλδημοκρατίας (PSOE - Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) Πέδρο Σάντσες δεν είναι Τζέρεμι Κόρμπιν. Ωστόσο, το ενδοκομματικό πραξικόπημα που αντιμετωπίζει από προχτές μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό με εκείνο που αντιμετώπισε αυτό το καλοκαίρι –προς το παρόν με επιτυχία- ο δημοφιλής και δημοκρατικά (επαν)εκλεγμένος ηγέτης του Βρετανικού Εργατικού κόμματος. Σημείο των καιρών; Προφανώς ναι, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι μέσα σε 3-4 μήνες, οι δεξιές νεοφιλελεύθερες πτέρυγες και το διεφθαρμένο κατεστημένο δυο μεγάλων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης δεν δίστασαν να οργανώσουν ενδοκομματικά πραξικοπήματα και να διασπάσουν τα κόμματά τους προκειμένου να ανατρέψουν τις δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες τους επειδή αυτές αρνούνται να συνεχίσουν να στηρίζουν άνευ όρων τις πολιτικές λιτότητας!
Ερίκ Τουσέν:Πως ο Αλέξης Τσίπρας έθαψε την υπόθεση της διαγραφής του χρέους πριν ακόμη κερδίσει τις εκλογές
Συνέντευξη στον Benjamin Lemoine, ερευνητή κοινωνιολογίας στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών), με ειδίκευση στο δημόσιο χρέος και τις σχέσεις μεταξύ κρατών και χρηματοπιστωτικών θεσμών.[1]
Μετάφραση: Πάνος Αγγελόπουλος
Εισαγωγή
Η βαθύτερη κατανόηση των αιτιών που οδήγησαν στην συνθηκολόγηση της ελληνικής κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2015 και στην υπογραφή ενός επαίσχυντου τρίτου Μνημονίου αποτελεί ένα από τα κεντρικά επίδικα αυτής της περιόδου. Επίδικο όχι μόνο ιστορικού αλλά άμεσα πολιτικού χαρακτήρα. Είναι προφανές ότι μια τέτοιου μεγέθους συντριβή δεν μπορεί να εξηγηθεί με όρους ψυχολογίας, ούτε με όρους απλών λαθών, ούτε αποκλειστικά με όρους προσώπων, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προσωπικές ευθύνες, και μάλιστα τεράστιες, από την πλευρά όσων ηγήθηκαν αυτής του εγχειρήματος.
«Επίσης, ο κ. Τσίπρας, είπε χωρίς να αναφέρεται στους οκτώ, ότι γενικώς οι εμπλεκόμενοι σε πραξικοπήματα δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα.» (ΜΜΕ)
Ώστε λοιπόν, κατά τη συνάντησή του με τον κ. Ερντογκάν στη Νέα Υόρκη, ο κ. Τσίπρας είπε «γενικώς» και αορίστως, παρεμπιπτόντως και ειρήσθω εν παρόδω, και φυσικά,… «χωρίς να αναφέρεται στους οκτώ», ότι «οι εμπλεκόμενοι σε πραξικοπήματα δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα». Και κατά διαβολική σύμπτωση (!), αυτή τη «γενική» του θέση αρχών, ο κ. Τσίπρας την έκανε γνωστή στον κ. Ερντογκάν την ίδια ακριβώς ημέρα που η ελληνική Επιτροπή Ασύλου απέρριπτε την πρώτη από τις αιτήσεις ασύλου που έχουν υποβάλλει οι οκτώ φυγάδες Τούρκοι στρατιωτικοί. Μικρή εύγλωττη λεπτομέρεια: Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, «Η Υπηρεσία Ασύλου υπάγεται απευθείας στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Προΐσταται αυτής Διευθυντής, σε επίπεδο Ειδικού Γραμματέα, ο οποίος ορίζεται από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ύστερα από δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος, με θητεία τριών ετών.»
Πως ο Νότος πλήρωσε για τις κρίσεις του Βορρά και για την υποταγή του
Eric Toussaint
Οι κρίσεις του χρέους της περιφέρειας συνδέονται με κρίσεις που συμβαίνουν στις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και χρησιμοποιούνται για την υποταγή των κρατών. Το κείμενο τοποθετεί τις κρίσεις του χρέους των χωρών της «περιφέρειας» από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα εντός μιας ιστορικής προοπτικής. Από την Λατινική Αμερική έως την Κίνα, περνώντας από την Ελλάδα, την Τυνησία, την Αίγυπτο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το χρέος χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο εξουσίας και ως μέσο συσσώρευσης πλούτου προς όφελος των κυρίαρχων τάξεων.
Αυτή η εργασία είναι μια εισήγηση 6 άρθρων που ασχολούνται με «Το χρέος ως εργαλείο υποτέλειας της Λατινικής Αμερικής». Συμπληρώνει τέσσερα άρθρα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα «Η ανεξάρτητη Ελλάδα γεννήθηκε με ένα επαχθές χρέος», «Ελλάδα: Συνέχιση της δουλείας για χρέος από το τέλος του 19ου αιώνα έως τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» , «Το χρέος ως εργαλείο αποικιοκρατικής κατάκτησης της Αιγύπτου», «Το χρέος: Το όπλο που επέτρεψε στην Γαλλία να αποκτήσει την Τυνισία»
[To κείμενο περιλαμβάνει και το ποίημα ΛΕΝΙΝ του Μαγιακόφσκυ (1925), σε μετάφραση του Μιχάλη Λίλλη, από τη γαλλική ελεύθερη μετάφραση των Έλσα Τριολέ και Λουϊ Αραγκόν(1934). Μας το παραχώρησε ευγενικά το Πολιτικό Καφενείο]
Ήδη ο Μπλόκ είχε αναγνωρίσει στο Μαγιακόβσκι «τεράστιο ταλέντο». Μπορεί να πει κανείς δίχως υπερβολή ότι υπήρχαν στο Μαγιακόβσκι τα αντιφεγγίσματα της μεγαλοφυΐας. Δεν ήταν ωστόσο ταλέντο αρμονικό. Που θα μπορούσε να βρεθεί καλλιτεχνική αρμονία μέσα σε κείνη τη δεκαετία των καταστροφών, στο ασημάδευτο όριο δυο εποχών; Στη δημιουργία του Μαγιακοβσκι οι κορυφές πάνε ζευγαρωτά με τις άβυσες, φανερώματα μεγαλοφυΐας ξαφνιάζουν πλάι σε στροφές τριμμένες, καμιά φορά μάλιστα κραυγαλέα αγοραίες.
ΗΠΑ: Ιθαγενείς λαοί και Αφροαμερικανοί στη πρώτη γραμμή του λαϊκού ξεσηκωμού!
Του Γιώργου Μητραλιά
Πυροδότης αλλά συνάμα και γνήσιο τέκνο μιας κρίσης που κλονίζει τα θεμέλια της αμερικανικής κοινωνίας, το μαζικό κίνημα που γεννήθηκε και γιγαντώθηκε υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς γίνεται τώρα το πλαίσιο μέσα από το οποίο ξεπηδούν, το ένα μετά το άλλο, τα κινήματα που όχι μόνο αμφισβητούν αλλά και έρχονται σε σύγκρουση με το ίδιο το βορειοαμερικανικό σύστημα! Και φυσικά, δεν είναι διόλου τυχαίο ότι σε αυτό τον –ιστορικών διαστάσεων- ξεσηκωμό είναι περίπου αναπόφευκτο να πρωταγωνιστούν οι πιο καταπιεσμένοι από τους καταπιεσμένους: Οι λαοί των ιθαγενών εθνών που μας έμαθαν να αποκαλούμε «ερυθρόδερμους», η κοινότητα των Αφροαμερικανών απογόνων των πρώην σκλάβων, και οι κατ’εξοχήν μισθωτοί σκλάβοι που είναι οι κάθε λογής επισφαλώς εργαζόμενοι.
Στις λίγες αράδες που ακολουθούν δεν θα αναφερθούμε στο τεράστιο και τόσο ριζοσπαστικό κίνημα της «Πάλης για τα 15 $» που διεκδικεί το διπλασιασμό (!) της ελάχιστης ωριαίας αμοιβής, καθώς και στις μαζικές του -απεργιακές και άλλες- κινητοποιήσεις ειδικά στο χώρο των φαστφουντάδικων, που θα έπρεπε να αποτελέσουν πηγή αγωνιστικής έμπνευσης για την ευρωπαϊκή και ελληνική αριστερά. Δυστυχώς ο χώρος δεν επαρκεί και θα χρειαζόταν τουλάχιστον ένα ολόκληρο άρθρο για να δοθεί μια ιδέα των πολλά υποσχόμενων διεργασιών που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη μέσα στην αμερικανική εργατική τάξη. Αντίθετα, θα αναφερθούμε αποκλειστικά και μόνο σε δυο κινήματα εμβληματικά τόσο της κρίσης που κατατρώει τα σωθικά της αμερικανικής κοινωνίας, όσο και της ραγδαίας αφύπνισης και ριζοσπαστικοποίησης των πιο καταπιεσμένων τμημάτων της: Στα κινήματα των ιθαγενών εθνών και των Αφροαμερικανών.
Μπαίνοντας στη δεύτερη φάση του, το γιγάντιο κίνημα των ΗΠΑ ωριμάζει και… διαφοροποιείται!
Του Γιώργου Μητραλιά
Η εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από εξελίξεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν καίρια το παρόν και το μέλλον των ΗΠΑ, αλλά και όλου του κόσμου. Στην κυριότερη από αυτές τις εξελίξεις, διαψεύδοντας τις ποικίλες Κασσάνδρες που είχαν προβλέψει τη διάλυσή του, το πρωτοφανές σε διαστάσεις κίνημα που δημιουργήθηκε για να στηρίξει την εκλογική καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς μετεξελίσσεται τώρα σε ένα λαϊκό ενωτικό κίνημα/οργάνωση με το όνομα «Η Επανάστασή μας» (Our Revolution), που θα λειτουργεί και θα δρα ανεξάρτητα από εκλογικές σκοπιμότητες και αναμετρήσεις!
Στην ιδρυτική ομιλία του που παρακολούθησαν τουλάχιστον 200.000 οπαδοί του συσπειρωμένοι σε πάνω από 2.600 σημεία της χώρας, ο Μπέρνι Σάντερς διαβεβαίωσε ότι «Η Επανάστασή μας» έχει ως στόχο να ανεβάσει την πολιτική συνείδηση των πολιτών, να δώσει μάχες για να προωθήσει τις προοδευτικές της διεκδικήσεις και πρωτίστως, να αναδείξει και να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις σε όλες τις τοπικές και εθνικές εκλογές, ριζοσπάστες υποψηφίους που ενστερνίζονται το πρόγραμμα και τα πιστεύω του Μπέρνι Σάντερς. Ωστόσο, ενώ ο Μπέρνι ανάπτυξε με τη γνωστό παθιασμένο τρόπο του, την ανάγκη να αναπτυχθούν οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες για οικονομική δικαιοσύνη και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των πολιτών, και ενάντια στο θεσμικό ρατσισμό, στη κλιματική καταστροφή, στη Γουώλ Στρητ και –πριν από όλα- στη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου (ΤΤΙΡ), είναι χαρακτηριστικό ότι παρέλειψε κάθε αναφορά στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ούτε λέξη για τους ατέλειωτους πολέμους που διεξάγει η χώρα του ειδικά στη Μέση Ανατολή, και για τους άλλους που αρχίζει (Λιβύη) ή ετοιμάζεται να αρχίσει στο αμέσως προσεχές μέλλον…
Η κατάρρευση του Αμερικάνικου δικομματισμού πηγή κατακλυσμικών εξελίξεων στις ΗΠΑ και στον κόσμο!
Του Γιώργου Μητραλιά
Τι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στην πλανητική υπερδύναμη που επηρεάζει όσο καμιά άλλη τις τύχες της ανθρωπότητας; Δεν είναι μόνον ότι την προεδρία της διεκδικούν ο Τράμπ και η Χίλαρι, οι δυο πολιτικοί που, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, είναι οι πιο αποκρουστικοί και μισητοί για τους Αμερικανούς πολίτες. Ούτε καν ότι τα δυο μεγάλα κόμματά της που μονοπωλούν εδώ και δυο αιώνες (!) την εξουσία κλυδωνίζονται επικίνδυνα και είναι περίπου ετοιμόρροπα. Είναι και ότι μέσα στις 3-4 τελευταίες μέρες, είδαμε και ακούσαμε πρώτα τον ένα από τους υποψηφίους προέδρους, τον άκρως επικίνδυνο Ντόναλντ Τραμπ να απειλεί με ελάχιστα καλυμμένο τρόπο με δολοφονία την αντίπαλό του Χίλαρι Κλίντον. Και αμέσως μετά τον «σύμβουλο στρατηγικής» της Κας Κλίντον να ζητάει χωρίς κανένα ενδοιασμό, και μάλιστα σε ζωντανή μετάδοση από το CNN, να δολοφονηθεί ο «μπάσταρδος» («son of a bitch») πασίγνωστος ιδρυτής των Wikileaks Τζούλιαν Ασάνζ!
«Η ολυμπιακή φλόγα,μια θαυμασία ιδέα του Δρος Γκέμπελς»!
Του Γιώργου Μητραλιά
Σε όλους αυτούς που κλαίνε και οδύρονται επειδή «εξαγριωμένοι Βραζιλιάνοι» πολίτες προσπαθούσαν σχεδόν κάθε μέρα να σβήσουν την «ολυμπιακή φλόγα», έχουμε να πούμε δυο πράγματα. Πρώτον, ότι τα ίδια και χειρότερα είχαν συμβεί στην πρώτη λαμπαδηδρομία του 1936 όταν –διορατικοί, όπως αποδείχτηκε- Τσέχοι πολίτες πετροβολούσαν τους γερμανόφωνους λαμπαδηδρόμους που διέσχιζαν τη χώρα τους, καθώς ήταν φανερό ότι η διαδρομή που ακολουθούσαν διέγραφε τα όρια του μεγάλου Τρίτου Ράιχ που θα γινόταν εφιαλτική πραγματικότητα τέσσερα χρόνια αργότερα. Και κατόπιν, ότι περιμένουμε εδώ και δεκαετίες με αδημονία τη στιγμή που αυτή η φλόγα θα σβήσει οριστικά και αμετάκλητα! Γιατί; Μα, απλούστατα επειδή «η ολυμπιακή φλόγα» είναι «μια θαυμάσια ιδέα του Δρος Γκέμπελς», όπως σωστά διαπίστωνε ο τίτλος του ολοσέλιδου άρθρου της «ημετέρας» Εστίας τον Αύγουστο του 1936…
Λοιπόν, ποιοι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ποιες παρθένες ιέρειες, ποιες ιερές φλόγες και άλλα τέτοια «αρχαιοπρεπή» παραμύθια της Χαλιμάς; (1) Όλα αυτά που σύσσωμο το ελληνικό κράτος και το πολιτικό του προσωπικό, μαζί και οι 9 στους 10 επίσημοι διανοούμενοί του, μάς έχουν μάθει να πιστεύουμε ότι μας έρχονται κατευθείαν από την αρχαιότητα, γιορτάζουν φέτος μόλις την 80η επέτειο των γενεθλίων τους! Ήταν λοιπόν τέλη Ιουλίου του 1936, και λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών του θριαμβεύοντα ναζισμού στο Βερολίνο, όταν στις ελληνικές εφημερίδες διαβάζαμε τα εξής αρχαιόπληκτα, πατριωτικά και επικολυρικά, που εξάλλου ελάχιστα διαφέρουν από τα αντίστοιχα τωρινά:
Από πρώτη άποψη, το λάθος μπορεί να φαίνεται ανώδυνο, όμως η τακτική του επανάληψή του δεν μπορεί να είναι τυχαία, ειδικά στους σημερινούς δύσκολους και «πονηρούς» καιρούς μας. Ο λόγος για την χτεσινή περίπου πανηγυρική παρουσίαση δημοσκόπησης που φέρει την Χίλαρι Κλίντον να προηγείται αισθητά («κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες») του Ντόναλντ Τράμπ. Για νιοστή φορά, η είδηση είναι πολλαπλά ψευδής και αποπροσανατολιστική. Και ιδού το γιατί.
Καταρχήν, η δημοσκόπηση Reuters/Ipsos στην οποία αναφέρονται τα δημοσιεύματα δεν δίνει προβάδισμα 6 αλλά 5 ποσοστιαίων μονάδων στην Χίλαρι. Όμως, πρόκειται για προβάδισμα της ΧΚ μόνον όταν έχει ως μοναδικό αντίπαλο τον Τράμπ και όχι και τους άλλους δυο υποψηφίους, τον ακροδεξιό Τζόνσον των Libertarians και την οικοσοσιαλίστρια Στάϊν των Πρασίνων, οι οποίοι θα είναι παρόντες στις εκλογές του Νοέμβρη, και μάλιστα με καθόλου αμελητέα ποσοστά. Σύμφωνα λοιπόν με την ίδια δημοσκόπηση Reuters/Ipsos, που περιλαμβάνει όμως και τους Τζόνσον-Στάϊν, και στην οποία δεν αναφέρεται κανέναν από τα δημοσιεύματα, η ΧΚ δεν προηγείται πια του Τραμπ, αλλά οι δυο τους είναι ισόπαλοι με 37%! Με άλλα λόγια, έχουμε εδώ μια καραμπινάτη περίπτωση κατευθυνόμενης (παρα)πληροφόρησης και προπαγάνδας.
«Ο Μπέρνι Σάντερς άρχισε μια πολιτική επανάσταση. Τώρα, δεν μπορεί να την σταματήσει»!
Του Γιώργου Μητραλιά
Ο παραπάνω τίτλος δεν είναι δικός μας, είναι της μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας Γουάσινγκτον Ποστ, αλλά τον υιοθετούμε χωρίς κανένα δισταγμό επειδή αποτυπώνει πιστά τη δραματική πραγματικότητα των υπό εξέλιξη ιστορικών γεγονότων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μάλιστα, ο τίτλος/διαπίστωση της Γουάσινγκτον Ποστ αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστούμε ότι προέρχεται από μια εφημερίδα που μαζί με τους Τάϊμς της Νέας Υόρκης αποτελούν το δίδυμο των πιο φανατικών υπερμάχων της Χίλαρι Κλίντον –και αντιπάλων του Μπέρνι Σάντερς- στον αμερικανικό γραπτό τύπο. Εξάλλου, για όποιον έχει την παραμικρή αμφιβολία, ιδού οι χτεσινοί εύγλωττοι τίτλοι τόσο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης («Ο Σάντερς μπροστά στο καθήκον να χαλιναγωγήσει την εξέγερση που ο ίδιος άρχισε»), όσο και του ιστορικού περιοδικού Τάϊμ («Ο Σάντερς έχασε τον έλεγχο της Πολιτικής του Επανάστασης»)!...
(…) Από κοντά εκδηλώθηκαν διάφορες «ευαίσθητες ψυχές» που εντρυφώντας στο Διεθνές Δίκαιο, απαιτούν θαρραλέα να μην εκδοθούν στην Τουρκία οι 8 στρατιωτικοί που «διέφυγαν» με στρατιωτικό ελικόπτερο Black Hawk και «πέρασαν» ανεμπόδιστα τα, κατά τα άλλα, αδιαπέραστα εναέρια σύνορα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Μια τέτοια πράξη, λέει, θα ήταν...προσκύνημα στον Σουλτάνο, ενώ είναι μάλλον προτιμότερο το προσκύνημα στο πόρισμα που θα εκδώσουν τελικά για την υπόθεση...η CIA και το επιτελείο του ΝΑΤΟ. Ο «αριστερός» αντιτουρκισμός δεν είναι πλέον ατνι-ιμπεριαλιστικός ούτε ως προς τα προσχήματα, γίνεται ανοιχτή σύμπλευση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ!
Αντώνης Νταβανέλος (Η Αριστερά στην Ελλάδα και το πραξικόπημα)
Το παραδέχομαι και το ομολογώ χωρίς δεύτερη σκέψη: Είμαι κι εγώ μια από αυτές τις «ευαίσθητες ψυχές» που ειρωνεύεται και συνάμα καταγγέλλει ο συγγραφέας του παραπάνω κειμένου. Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι κακό για κάποιον να είναι ευαίσθητη ψυχή, έστω και με εισαγωγικά. Εξάλλου, αν έχουμε έλλειψη από κάτι στους σκληρούς και βάρβαρους καιρούς μας, αυτό είναι μάλλον οι σπανίζουσες ευαίσθητες ψυχές και όχι τα κάθε λογής βαριά πεπόνια και η πληθώρα των ποικίλων σκληρών και άτεγκτων αρχηγίσκων…
Το παραδέχομαι λοιπόν ευθαρσώς ότι απαιτώ να μην εκδοθούν στο κράτος του κ. Ερντογκάν οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί που ζητούν άσυλο στη χώρα μας. Ο λόγος απλούστατος: Αν εκδοθούν, κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους! Και αυτό αρκεί και με το παραπάνω για να μην εκδοθούν, οπουδήποτε στο κόσμο και όποια κι αν είναι η κατηγορία που τους βαραίνει.
από τη CADTM - Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών
To video κινούμενων σχεδίων "Το ελληνικό χρέος, μια ευρωπαϊκή τραγωδία", είναι αποτέλεσμα της σκληρής εκλαϊκευτικής εργασίας μιας μικρής ομάδας των Productions du Pavé και μια άλλης της CADTM.
Αυτό το βίντεο επιδιώκει να συνοψίσει, όσο γίνεται πιο απλά και ανάλαφρα, τη διαδικασία καταχρέωσης της Ελλάδας που την οδήγησε στη κρίση του δημόσιου χρέους από το 2010. Επιτρέπει επίσης να καταγγελθεί, με πλήθος επιχειρημάτων, η μαζική παραπληροφόρηση που έγινε σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Αυτός ο σύνδεσμος δίνει τη δυνατότητα στο ευρύτερο κοινό να γνωρίσει τα συμπεράσματα αυτής της έκθεσης.Οι ελληνικοί υπότιτλοι είναι της Ελένης Τσέκερη. Το βίντεο "Το ελληνικό χρέος, μια ευρωπαϊκή τραγωδία" κυκλοφορεί ήδη στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, γερμανικά, ιταλικά, πολωνικά, ουγγρικά, σερβο-κροάτικα και ελληνικά, ενώ προσεχώς θα υπάρξει και σε άλλες γλώσσες.
Αν και είναι πολύ νωρίς για να βγουν οριστικά συμπεράσματα, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι έχουμε ήδη μπει στη δεύτερη φάση της «πολιτικής» αλλά και κοινωνικής «επανάστασης» που κήρυξε πριν από ένα χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ο Μπέρνι Σάντερς! Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν φαίνεται να συμβαίνει αυτό που όλοι απεύχονταν, δηλαδή η δικαιολογημένη αποστράτευση που θα μπορούσε να προκαλέσει η δήλωση υποστήριξης της Χίλαρι Κλίντον από την Μπέρνι Σάντερς, αλλά και διαπιστώνουμε έναν οργασμό ζυμώσεων που έχουν όλες ως κοινό τους παρονομαστή τη διάθεση συνέχισης, κλιμάκωσης και εμβάθυνσης της μαζικής κινητοποίησης ενάντια στο βορειοαμερικανικό κατεστημένο και στο δικομματικό του σύστημα…
Το πρώτο χαρακτηριστικό αυτής της «δεύτερης φάσης» είναι ότι τα πιο προβεβλημένα ηγετικά στελέχη της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, που είναι ταυτόχρονα και οι πιο στενοί του συνεργάτες, δεν ακολουθούν τις προτροπές του και αρνούνται κατηγορηματικά να υποστηρίξουν την Χίλαρι! Το γεγονός π.χ. ότι η κύρια ηγετική μορφή του μαζικού εργατικού –και όχι μόνο- κινήματος υποστήριξης στον Μπέρνι Σάντερς, η Rose Ann De Moro του μεγάλου συνδικάτου των Νοσοκόμων, που αποτέλεσε εδώ και ένα χρόνο τον πυλώνα της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, έσπευσε να κηρύξει την έναρξη της «Δεύτερης Φάσης» της «πολιτικής επανάστασης» μόλις δυο ώρες μετά από την εμφάνιση του Μπέρνι στο πλευρό της Χίλαρι, έπαιξε σίγουρα σημαντικό ρόλο για να μην οδηγήσει στην αποστράτευση η εύλογη απογοήτευση εκατομμυρίων πολιτών.