Η Αρκτική έχασε σχεδόν το 95%

του παλαιού πάγου της από το 1984

Η Αρκτική έχει χάσει σχεδόν το 95% της κάλυψης παλαιότερου πάγου της από το 1984, σύμφωνα με τη NASA. Ο πάγος στην Αρκτική μεγαλώνει και συρρικνώνεται κατά τη διάρκεια του έτους, και αποτελείται από εποχιακό και μακροχρόνιο πάγο πολλών ετών. Ο «αιώνιος» θαλάσσιος πάγος που έχει δημιουργηθεί με την πάροδο των ετών τείνει να είναι πιο παχύς και λιγότερο ευάλωτος στη θερινή τήξη από ό,τι ο νεότερος εποχιακός πάγος. Σύμφωνα με τους επιστήμονες στη NASA, η περιοχή της Αρκτικής που καλύπτεται από πάγους θάλασσας τουλάχιστον τεσσάρων ετών μειώθηκε από 1,86 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα τον Σεπτέμβριο του 1984, σε 110.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα το Σεπτέμβριο το 2016.

Οι πάγοι της Αρκτικής θάλασσας φτάνουν την ελάχιστη τιμή τους κάθε Σεπτέμβριο. Τα επίπεδα πάγων της Αρκτικής το Σεπτέμβριο μειώνονται τώρα σε ποσοστό 13,3% ανά δεκαετία, σε σχέση με το μέσο όρο 1981-2010. Οι αυξανόμενες θερμοκρασίες στην Αρκτική επηρεάζουν το μόνιμο στρώμα πάγου και χιονιού, καθώς και την ποσότητα των θαλάσσιων πάγων, που φέτος ήταν στα δεύτερα χαμηλότερα επίπεδα που έχουν καταγραφεί. Ενδεικτικά, ο κανονικός ετήσιος μέσος όρος στο Σβάλμπαρντ, μιας ομάδας νησιών στο μέσο μεταξύ του Βόρειου Πόλου και της ηπειρωτικής Νορβηγίας, είναι -6,7 βαθμοί Κελσίου, και η θερμότερη χρονιά μέχρι τώρα ήταν το 2006, όταν η μέση θερμοκρασία στο Σβάλμπαρντ ήταν -1,8 βαθμοί. Τώρα, κάθε ένας από τους τελευταίους 73 μήνες ήταν θερμότερος από το μέσο όρο, και το φετινό έτος είχε μέσο όρο θερμοκρασίας σχεδόν μηδέν βαθμούς Κελσίου.

Αρκτική: Η υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγεί σε δραματική κατάρρευση του όγκου των θαλάσσιων πάγων

Η κατακόρυφη πτώση της έκτασης των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής κατά τις τελευταίες δεκαετίες συνδυάζεται με μία λιγότερο εμφανή, αλλά εξίσου έντονη, πτώση του πάχους του θαλάσσιου πάγου. Ο συνδυασμός των δύο αυτών φαινομένων οδήγησε στην δραματική κατάρρευση του συνολικού όγκου των θαλάσσιων πάγων, σε περίπου το ένα τέταρτο των επιπέδων του 1980, όταν η επιφάνεια των πάγων αντιστοιχούσε στο 2% της συνολικής επιφάνειας της Γης. Τα δεδομένα επιβεβαιώνονται από μετρήσεις του CryoSat-2, ενός δορυφόρου περιβαλλοντικής έρευνας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος που εκτοξεύτηκε τον Απρίλιο του 2010. Η επιταχυνόμενη απώλεια των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής οδηγεί με τη σειρά της σε πιο ακραίες καιρικές συνθήκες στη Βόρεια Αμερική και Ευρώπη, ενώ επιταχύνει τόσο την τήξη του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας, που προκαλεί ταχύτερη άνοδο της στάθμης της θάλασσας, όσο και το λιώσιμο των παγωμένων εδαφών και πετρωμάτων που είναι πλούσια σε άνθρακα. Ο κυριότερος λόγος πίσω από αυτές τις ανησυχητικές τάσεις είναι φυσικά οι ανθρωπογενείς εκπομπές άνθρακα που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ο λευκός πάγος αντανακλά περισσότερο φως του ήλιου από ό,τι το νερό, για αυτό η τήξη των πάγων της Αρκτικής, που σήμερα βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο στην πρόσφατη ιστορία, προκαλεί μεγαλύτερη απορρόφηση των ακτινών του Ήλιου. Η απορρόφηση αυτή έχει ισοδύναμη επίδραση με περίπου 20 χρόνια επιπλέον εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, αναφέρουν οι επιστήμονες. Οι επιστημονικές γνώμες διαφέρουν για το πότε ακριβώς θα εξαφανιστεί ο θαλάσσιος πάγος από την Αρκτική, τουλάχιστον κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η Βρετανική Μετεωρολογική Υπηρεσία έχει ανακοινώσει ότι δεν αναμένει να συμβεί αυτό πριν από το καλοκαίρι του 2030.