Ο σεξισμός των κρετίνων,
τα “παντελόνια” τους
και η ταπείνωση των γυναικών.
Ως πότε θα τους ανεχόμαστε;
του Γιώργου Μητραλιά
Η αφορμή για αυτό το σημείωμα δεν είναι διόλου αμελητέα. Είναι οι παρούσες μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής Ελλάδας στο μπάσκετ. Όμως προσοχή: Όχι εκείνης της πασίγνωστης και χιλιοδιαφημισμένης εθνικής ανδρών αλλά της άλλης, της άγνωστης και παραμελημένης, της εθνικής ΓΥΝΑΙΚΩΝ. Επιτυχίες που αν και “ιστορικές”, περνούν περίπου απαρατήρητες από τα ΜΜΕ αυτής της χώρας …
Το γιατί αυτής της σκανδαλώδους αδικίας το εξηγεί η πάγια συμπεριφορά των καθ’ύλην αρμοδίων, που συνοψίζεται σε μια θλιβερή διαπίστωση: Τα ελληνικά ΜΜΕ, ο γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος, και πιο συγκεκριμένα η ελληνική τηλεόραση που αφιερώνει ετησίως εκατοντάδες ώρες στο -ελληνικό και μη ελληνικό- ανδρικό μπάσκετ, αγνοούν μόνιμα ακόμα και την ύπαρξη του γυναικείου μπάσκετ! Όμως, δεν πρόκειται για κάποια δήθεν... αλλεργία τους ειδικά στο γυναικείο μπάσκετ. Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα ελληνικά ΜΜΕ και οι άνθρωποί τους (άνδρες και γυναίκες) διακρίθηκαν ανέκαθεν είτε για την παγερή αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζουν το γυναικείο αθλητισμό είτε για τα μειδιάματα και λοιπά “ανδροπρεπή” σχόλια με τα οποία διανθίζουν τις παρατηρήσεις τους για τις αθλούμενες γυναίκες. Για όλους αυτούς τίποτα δεν φαίνεται να άλλαξε από την εποχή που οι Ελληνίδες μπορούσαν να γυμναστούν μόνο αν φορούσαν...φουφούλες!
Στ’αλήθεια, πόσες φορές δεν είδαμε και δεν ακούσαμε τους “αρμόδιους” να απορούν χασκογελώντας αναφερόμενοι σε κάποια (σπάνια) είδηση σχετική με το γυναικείο ποδόσφαιρο...στο εξωτερικό; Να απορούν πώς είναι δυνατό γυναίκες να παίζουν μπάλα αγνοώντας -προφανώς- ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο μεταδίδεται απ’την τηλεόραση και γεμίζει τα (μεγάλα) γήπεδα όχι μόνο στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στη Γαλλία ή στη Σουηδία αλλά και ότι παίζεται και σε θεοκρατικές μουσουλμανικές χώρες (Ιράν) ή ακόμα και στις αγρίως αιματοκυλισμένες Συρία και Αφγανιστάν! Δυστυχώς, το μόνο που αυτοί οι “αρμόδιοι” ξέρουν να κάνουν είναι να ψέγουν τους διαμαρτυρόμενους για σκληρό παιχνίδι με τη βλακώδη και εντελώς αστοιχείωτη “ανδροπρεπή” παρατήρηση ότι “το ποδόσφαιρο είναι για άνδρες, όχι για γυναίκες”. Σοβαρά; Και οι δεκάδες χιλιάδες γυναίκες που παίζουν μπάλα, μάλιστα πολλές από αυτές...επαγγελματικά, τι είναι; Προφανώς, όλα αυτά τα εγχώρια αντράκια της συμφοράς, που το παίζουν και “ειδικοί”(και πληρώνονται για αυτό), ούτε είδαν ούτε άκουσαν ότι εδώ και δεκαετίες διεξάγονται όχι μόνο δεκάδες εθνικά συλλογικά πρωταθλήματα γυναικείου ποδοσφαίρου, αλλά ακόμα και ευρωπαϊκά και “μουντιάλ” γυναικείων εθνικών ομάδων με γεμάτα γήπεδα και τεράστια διεθνή τηλεθέαση...
Ωστόσο, θα ήταν μεγάλο λάθος να δωθεί η εντύπωση ότι όλη αυτή η ακατάσχετη αρλουμπολογία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με τον αναχρονισμό κάποιων σύγχρονων ανθρώπων των σπηλαίων. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και σοβαρότερο και η απαξίωση του γυναικείου αθλητισμού από τα ελληνικά ΜΜΕ δεν είναι παρά η κορυφή ενός επαίσχυντου ελληνικού σεξιστικού παγόβουνου, που καλύπτει τα πάντα και αντιμετωπίζεται περίπου σαν...”φυσικό φαινόμενο”. Πράγματι, δεν περνάει πια ούτε μέρα χωρίς να αναπαραχθεί, ακόμα και με πρωτοσέλιδους τίτλους, η συνήθης δήλωση κάποιου “επώνυμου” του αθλητισμού αλλά και …της πολιτικής (!) ότι ο τάδε θα έπρεπε “να φοράει φουστάνια (ή φούστα) και όχι παντελόνια”! Εδώ, το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι υπάρχουν ακόμα κρετίνοι που έχουν αναγάγει το...παντελόνι (και προφανώς τα αμελέτητα που -κατ’αυτούς- περιέχει) σε ύψιστο μέτρο της αξίας και των ικανοτήτων του ανθρώπινου είδους. Εδώ, το μέγιστο πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά λέγονται και αναπαράγονται σε αυτή τη χώρα χωρίς να προκαλούν την παραμικρή αντίδραση! Με άλλα λόγια, σα να πρόκειται για κάτι το “φυσιολογικό” και το προφανές. Δηλαδή, σαν “το φουστάνι” ή “η φούστα” που, κατά τους κρετίνους είναι το σήμα κατατεθέν των γυναικών, να είναι το σύμβολο ανθρώπων μειωμένης ευφυίας και θάρρους, ακεραιότητας και εντιμότητας, μειωμένων ικανοτήτων!
Όλα αυτά θα ήταν για γέλια αν βέβαια δεν ήταν για κλάματα, αν δεν αποτελούσαν τη νιοστή εκδήλωση μιας τραγικής ελληνικής πραγματικότητας: των φυλετικών διακρίσεων και ποικίλων καθημερινών ταπεινώσεων που υφίστανται οι Ελληνίδες στην πατρίδα τους! Θα ήταν σίγουρα για γέλια καθώς όλοι αυτοί οι σεξιστικώς ασχημονούντες κρετίνοι δείχνουν να αγνοούν ότι τα τόσο προσφιλή τους παντελόνια έχουν πάψει εδώ και τουλάχιστον ένα αιώνα να αποτελούν μονοπώλιο των ανδρών. ‘Η ότι τα φουστάνια του παλιομοδίτικου εφιάλτη τους φοριούνται πια μόνο περιστασιακά από τις γυναίκες. Ή ακόμα ότι οι δικοί τους Έλληνες πρόγονοι, που τόσο τους αρέσει να επικαλούνται, φορούσαν...φουστανέλα!…
Όμως, τέρμα τα αστεία επειδή η πραγματικότητα είναι οικτρή και είναι για κλάματα. Και όχι τόσο εκείνη του κάθε τραμπούκου επίδοξου Έλληνα Μπερλουσκόνι ή του κομματικού ηγέτη που αρέσκεται να καταγγέλλει όποιον δεν του αρέσει με τη ρουτινιέρικη φράση “δεν φοράει παντελόνι γιατί είναι γυναικούλα”. Ούτε καν αυτή των ιθαγενών ΜΜΕ και λοιπών υπάκουων υπηρετών τους που αναπαράγουν (στο γραπτό τύπο, στα ραδιόφωνα και στην τηλεόραση) την παραπάνω... ιστορική φράση χωρίς καν να διανοούνται να της ασκήσουν κριτική επειδή αυτή απαξιώνει, ταπεινώνει και εξυβρίζει τον μισό και παραπάνω ελληνικό πληθυσμό. Αλλά κυρίως και πριν απ’όλα, την πραγματικότητα της ελληνικής αριστεράς που δεν σοκάρεται, δεν αισθάνεται να προσβάλλεται η ίδια και αλλοίμονο δεν αντιδρά επειδή προφανώς εκτιμά ότι τέτοια ζητήματα είναι ανάξια της προσοχής και του ενδιαφέροντός της…
Όμως, φτάνει πια! Έως πότε θα κάνουμε σα να μην ακούμε και να μην βλέπουμε, έως πότε θα ανεχόμαστε όλα αυτά τα ασήμαντα ανθρωπάκια να προσβάλουν καθημερινά βάναυσα όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια όλων μας; Σε τελευταία ανάλυση, οι επιδείξεις του βάρβαρου σεξισμού τους δεν παραβιάζουν μόνο κάποια θεμελιώδη δικαιώματα ξαναφέρνοντας μας πίσω σε εποχές αγριανθρωπικής ανδροκρατίας που νομίζαμε οριστικά ξεπερασμένες. Μολύνουν ανεπανόρθωτα και το περιβάλλον, και ό,τι απομένει από τον πολιτισμό μας. Και μάλιστα, τόσο όσο και οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που υποβαθμίζουν κι αυτές θανάσιμα τη ζωή πάνω στον πλανήτη μας…