Για να μην επαναληφθεί το μεσοπολεμικό πάθημα - Γενική κινητοποίηση ενάντια στο τέρας Τραμπ!
Του Γιώργου Μητραλιά
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει -ή μάλλον να προφητέψει- κατά πόσο ο Τραμπ θα παραμείνει πιστός στις –αγριανθρωπικές- προεκλογικές του υποσχέσεις. Αντίθετα όμως, είναι ήδη περισσότερο από βέβαιο ότι η εκλογή του στην προεδρία των ΗΠΑ θα δώσει φτερά στην χειρότερη ακροδεξιά σε όλο τον κόσμο, και φυσικά στην Ευρώπη και στην… Ελλάδα. Έστω λοιπόν και για αυτό μόνο το λόγο, η κατάσταση είναι αρκούντως κρίσιμη και καθιστά ανεύθυνη ή και εγκληματική κάθε συμπεριφορά και τοποθέτηση που υποβαθμίζει τον κίνδυνο, καθησυχάζει τις εύλογες ανησυχίες και παραλύει τη δίκαιη αντίδραση των πολιτών.
Ωστόσο, αρκεί μια ματιά στις πρώτες αντιδράσεις των αμερικανικών και διεθνών ΜΜΕ για να οδηγηθούμε –δυστυχώς- στη θλιβερή διαπίστωση ότι τα παθήματα δεν έχουν γίνει μαθήματα καθώς το σήμερα αρχίζει να παρουσιάζει σατανικές ομοιότητες με το χτες. Συγκεκριμένα, γινόμαστε ήδη μάρτυρες μιας συντονισμένης (;) προσπάθειας εφησυχασμού της κοινής γνώμης. Πώς; Μέσα από την παρουσίαση ενός Τραμπ που τώρα τα γυρίζει καθώς «είναι καταδικασμένος να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα», ενός Τραμπ που τελικά, δεν είναι τόσο ακραίος όσο φάνηκε στην αρχή, που είναι καλοπροαίρετος, συνεννοήσιμος, συνεργάσιμος, και βέβαια,… οικογενειάρχης και καλός πατέρας…
Επειδή λοιπόν όλα αυτά κάτι μας θυμίζουν, σκαλίσαμε την ιστορία του περασμένου αιώνα και διαπιστώσαμε εύκολα ότι αυτή τείνει να επαναλαμβάνεται και -δυστυχώς- όχι ως φάρσα. Εντυπωσιασμένοι π.χ. από το γεγονός ότι ένα ειδησεογραφικό πρακτορείο σαν το Ασοσιέϊτεντ Πρες (ΑΡ) που σχεδόν μονοπωλεί τη διεθνή πληροφόρηση, φτάνει να παρουσιάζει τις τελευταίες μέρες τον μισογύνη Τραμπ ως «υπέρμαχο των γυναικών που γράφει ιστορία» (!!!), κάναμε ένα άλμα πίσω στην ιστορία και ανακαλύψαμε ότι το καλό μας ΑΡ έχει μακρά παράδοση στον καλλωπισμό τεράτων.
Συγκεκριμένα, το ΑΡ είχε διακριθεί στη δεκαετία του 1930, αλλά ακόμα και στις αρχές του 1940, για το συστηματικό πλασάρισμα ενός «ανθρώπινου» και καλόκαρδου Αδόλφου Χίτλερ επικεφαλής ενός ναζιστικού καθεστώτος που δεν ενδιαφερόταν παρά για την ευημερία και την ευτυχία του γερμανικού λαού! Αυτό το «κατόρθωμα» του ΑΡ έγινε δυνατό χάρη στη γραπτή συμφωνία του με τις ναζιστικές αρχές, με την οποία δεσμευόταν «να μην δημοσιεύσει τίποτα που θα μπορούσε να μειώσει τη δύναμη της Γερμανικής Αυτοκρατορίας (Reich) μέσα και έξω από αυτήν». Χάρη σε αυτή τη συμφωνία, το ΑΡ κατάφερε να είναι το μοναδικό ξένο πρακτορείο ειδήσεων που είχε άδεια να λειτουργεί στη ναζιστική Γερμανία, με αντάλλαγμα όμως ότι μετέδιδε συστηματικά και επί χρόνια την πιο ακραία ρατσιστική και αντισημιτική προπαγάνδα των Ναζί, ενώ έφτασε να εγκωμιάζει τη δράση της Βέρμαχτ στην Ουκρανία ακόμα και την ώρα που αυτή έσπερνε το θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίους και Ουκρανούς πολίτες.
Δυστυχώς όμως, δεν πρόκειται μόνο για το ΑΡ. Όπως και τότε με τον Χίτλερ έτσι και τώρα, τα περισσότερα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ αρχίζουν να εξωραΐζουν τον Τραμπ καθώς μάλιστα τα αφεντικά τους (και μαζί τους και η Γουώλ Στρητ) δείχνουν να παραμερίζουν την απέχθεια που τους προκαλεί η προστυχιά αυτού του άξεστου δισεκατομμυριούχου, κρατώντας μόνο τα μεγαλοπρεπή «δώρα» που αυτός προτίθεται να κάνει στο μεγάλο κεφάλαιο. Και η κατάληξη αυτής της επιχείρησης καλλωπισμού του τέρατος Τραμπ δεν αφήνει καμιά αμφιβολία: Αν δεν υπάρξει ισχυρή και άμεση αντίσταση, τότε αρκετά σύντομα θα φτάσουμε να αντιμετωπίζουμε π.χ. την Κου-Κλουξ-Κλαν περίπου ως μια… Μη Κυβερνητική Οργάνωση μεταξύ πολλών άλλων. Με όλα τα δεινά που αυτό συνεπάγεται για τους καταπιεσμένους των ΗΠΑ και όλου του πλανήτη... (1)
Σε αυτό το σημείο ας μας επιτραπεί όμως να αναφερθούμε σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα (Yale University Press, 2015) και που σύμφωνα με τις ομόφωνα διθυραμβικές κριτικές που έλαβε, περιγράφει τέλεια την (επιτυχημένη) επιχείρηση εξωραϊσμού του Χίτλερ από τα διεθνή ΜΜΕ στη δεκαετία του 1939. Πρόκειται για το «Hitler at Home» της καθηγήτριας στο πανεπιστήμιο του Buffalo στις ΗΠΑ Despina Stratigakos, που αξίζει να την ακούσουμε να διαπιστώνει ότι με όλα αυτά «κατόρθωσαν να αλλάξουν ολοκληρωτικά τη δημόσια εικόνα του Χίτλερ». Πώς; «Το κατάφεραν επικεντρωνόμενα στην ιδιωτική του ζωή, δείχνοντάς τον να παίζει με τα σκυλιά του και με παιδάκια, και στο σπίτι του σε αρχιτεκτονικούς χώρους φτιαγμένους για να δίνουν την αίσθηση της θαλπωρής. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1930, νέες ιστορίες που έκαναν το γύρο του κόσμου τον περιέγραφαν ως ένα άτομο στοργικό, πράο με αναπτυγμένο καλό γούστο στη σπιτική διακόσμηση». Και η Κα Stratigakos καταλήγει επισημαίνοντας τα παρακάτω, που ισχύουν βέβαια και στην περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ, και όχι μόνο: «Όλα αυτά ήταν επικίνδυνα επειδή τον έκαναν αξιαγάπητο. Μετά από την ανάγνωση αυτών των ιστοριών, οι άνθρωποι θα ένοιωθαν σαν να ήξεραν πια τον «αληθινό» Χίτλερ, τον ιδιώτη πίσω από τη μάσκα του Φύρερ, και ότι αυτό το άτομο δεν ήταν τόσο κακό όσο το ισχυρίζονταν οι ειδήσεις που έρχονταν από την Ευρώπη».
Αν όμως η δεξιά και τα καθεστωτικά ΜΜΕ εξωραΐζουν τώρα το κακό, η διεθνής αριστερά εφησυχάζει και περί άλλα δείχνει να τυρβάζει. Με τη λαμπρή εξαίρεση της αμερικανικής αριστεράς που μονοπωλείται πλέον από τον Μπέρνι Σάντερς και το μαζικό κίνημά του, οι ηγεσίες της διεθνούς και πιο συγκεκριμένα της ευρωπαϊκής αριστεράς σχεδόν όλων των αποχρώσεων ακολουθούν –και αυτές- το παράδειγμα των προγόνων τους του μεσοπολέμου και δεν δείχνουν ούτε καν να προβληματίζονται από τις κατακλυσμικές αμερικανικές εξελίξεις. Όπως και τότε έτσι και τώρα δείχνουν ανίκανες να αντιληφθούν το μέγεθος της απειλής και φυσικά, περιορίζονται σε ρόλο απλού θεατή των εξελίξεων, αρνούμενες να λάβουν μέρος στην ιστορική -και ίσως τελική (;)- ταξική σύγκρουση που ήδη διαγράφεται στον ορίζοντα.
Τι συνέβη όμως τότε και μας κάνει να μιλάμε τώρα για άξιους επιγόνους θλιβερών προγόνων; Τότε, θα πρέπει επιτέλους να παραδεχτούμε ότι τόσο στην Ιταλία του 1920 όσο και στη Γερμανία του 1930, ο φασισμός και ο ναζισμός επικράτησαν σχεδόν χωρίς να δώσουν μάχη εξαιτίας της πλήρους ανικανότητας και φυγομαχίας των σοσιαλδημοκρατικών και κομμουνιστικών ηγεσιών. Μάλιστα, ακόμα και την ύστατη στιγμή λίγο πριν ή ακόμα και αμέσως μετά από την άνοδο στην εξουσία του Μουσολίνι και του Χίτλερ, αυτές οι ηγεσίες συνέχισαν να εφησυχάζουν, να εθελοτυφλούν και να υπόσχονται ανατροπές και νίκες που -αλλοίμονο- ποτέ δεν ήλθαν.
Για παράδειγμα, μόλις δυο μήνες πριν από την ημέρα που ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος και ο Γκέρινγκ υπουργός εσωτερικών της Γερμανίας, ο ηγέτης των Γάλλων σοσιαλιστών και κατοπινός πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου (1936) Λεόν Μπλουμ έγραφε στο κύριο άρθρο της κομματικής του εφημερίδας τις εξής φράσεις που έμελλε να μείνουν στην ιστορία: «Ό,τι και να γίνει, ο δρόμος προς την εξουσία έχει κλείσει για τον Χίτλερ». Και επίσης, «ο Χίτλερ είναι από εδώ και πέρα, αποκλεισμένος από την εξουσία»!
Τις ίδιες εκείνες μέρες του Νοεμβρίου 1932, και αμέσως μετά την υποχώρηση των ναζιστών στις γερμανικές εκλογές,, η εφημερίδα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας Vorwärts, κόμπαζε ότι «πάνε δέκα χρόνια που έχουμε προβλέψει την ήττα του εθνικοσοσιαλισμού, το έχουμε γράψει ξεκάθαρα στην εφημερίδα μας». Όσο για τη Rote Fahne του γερμανικού Κομμουνιστικού κόμματος, αυτή θριαμβολογούσε σε τέτοιο βαθμό ώστε έφτανε να διαπιστώνει ότι «παντού, υπάρχουν SA (τάγματα εφόδου των ναζί) που εγκαταλείπουν τις γραμμές του χιτλερισμού και μπαίνουν κάτω από τη κομμουνιστική σημαία»! Και όλα αυτά ενώ η ηγεσία του κόμματος συνέχιζε ακάθεκτη να διακηρύσσει ότι ακόμα κι αν ανέβαιναν στην εξουσία, «οι ναζιστές θα έφευγαν μετά από έξι μήνες, και τότε θα ήταν η δική μας σειρά»! Μόλις δυο μήνες αργότερα ο Χίτλερ γινόταν καγκελάριος και ο εφιάλτης γινόταν πραγματικότητα…
Το συμπέρασμα είναι εύκολο, ευνόητο και κατηγορηματικό: Άμεση αφύπνιση και γενικός συναγερμός επειδή η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη και δεν μπορούμε να αφήσουμε να παλεύουν μόνα τους με το τέρας που γεννιέται τα αμερικανικά κοινωνικά και εργατικά κινήματα και η αμερικανική αριστερά!
Σημειώσεις
1. Θυμίζουμε ότι για όλες αυτές τις τόσο κρίσιμες αμερικανικές εξελίξεις και ειδικά για τις αντιδράσεις που προκαλεί η εκλογή του Τραμπ, υπάρχει το πλούσιο σε καθημερινή πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ (ειδήσεις, βίντεο, άρθρα του αμερικανικού τύπου, τοποθετήσεις συλλογικοτήτων, αναλύσεις, διεργασίες μέσα στο κίνημα) Facebook της Πρωτοβουλίας Έλληνες για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς : https://www.facebook.com/GreeksForBerniesMassMovement/