Τα ταξικά συνδικάτα όλου του κόσμου ενάντια στον πόλεμο του Πούτιν και στο πλευρό των φυλακισμένων Λευκορώσων συνδικαλιστών!
Ο πόλεμος του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία, αλλά και η άγρια καταστολή κάθε αντιπολεμικής φωνής και ειδικά όταν ανήκει σε συνδικαλιστές, τόσο στη Ρωσία όσο και στη Λευκορωσία, προκαλεί κινητοποιήσεις έμπρακτης αλληλεγγύης του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν, σε όλο το κόσμο. Στη συνέχεια, παραθέτουμε δειγματοληπτικά δύο κείμενα τέτοιας ταξικής αλληλεγγύης στον ηγέτη των συνδικάτων της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Γιάροσουκ, που έχει συλληφθεί, μαζί με δεκάδες άλλους συνδικαλιστές, μερικοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν πια το ενδεχόμενο να εκτελεστούν καθώς ο δικτάτορας της χώρας Λουκασένκο, θέσπισε με κατεπείγον διάταγμα του, τη θανατική ποινή για τους σιδηροδρομικούς που αντιτάσσονται στον πόλεμο της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία.(1)
Το πρώτο από αυτά τα κείμενα είναι της γαλλικής CGT, της ιστορικής αριστερής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών που παλιότερα επρόσκειτο στο γαλλικό ΚΚ. Το δεύτερο είναι της επίσης αριστερής διεθνούς συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας IndustriALL Global Union , που έχει 50 εκατομμύρια μέλη σε 140 χώρες. Και οι δυο τους δεν περιορίζονται σε ανακοινώσεις αλληλεγγύης, αλλά πυκνώνουν τις αποστολές υλικής βοήθειας στους Ουκρανούς συνδικαλιστές που πολεμάνε -και πολλοί από αυτούς σκοτώνονται- με τα όπλα στα χέρια, ενώ παράλληλα οργανώνουν σε πολλές χώρες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ταξικής αλληλεγγύης με τους φυλακισμένους Λευκορώσους και Ρώσους ανεξάρτητους συνδικαλιστές. Ακριβώς όπως το κάνουν εξάλλου με σπάνια αγωνιστικότητα και ταξικό πνεύμα και τα συνδικάτα-μέλη του Διεθνούς Συνδικαλιστικού Δικτύου Αλληλεγγύης και Πάλης (International Labour Network of Solidarity and Struggles) που συσπειρώνει πολλές δεκάδες ριζοσπαστικά και αναρχοσυνδικαλιστικά εργατικά συνδικάτα βάσης και ταξικής πάλης σε όλο το κόσμο.
Παρά το γιγάντιο τεράστιο βήμα προς τα εμπρός που έκανε η Οκτωβριανή Επανάσταση στον τομέα των εθνικών σχέσεων, η απομονωμένη προλεταριακή επανάσταση σε μια καθυστερημένη χώρα αποδείχθηκε ανίκανη να λύσει το εθνικό ζήτημα, ιδιαιτέρως το ουκρανικό ζήτημα, το οποίο είναι, στην ουσία του, διεθνούς χαρακτήρα. Η Θερμιδωριανή αντίδραση, με κολοφώνα τη Βοναπαρτιστική γραφειοκρατία, έριξε τις εργαζόμενες μάζες πολύ πίσω και στην εθνική σφαίρα. Οι πλατιές μάζες του ουκρανικού λαού είναι δυσαρεστημένες με την εθνική τους μοίρα και επιθυμούν να την αλλάξουν δραστικά. Αυτό ακριβώς το γεγονός πρέπει να λάβει ως αφετηρία του ο επαναστάτης πολιτικός, σε αντίθεση με τον γραφειοκράτη και τον σεκταριστή.
