Ευρωπαϊκή καμπάνια CADTM

 Γιατί πρέπει να ακυρωθεί το χρέος των χωρών της ευρωζώνης που κατέχει η ΕΚΤ;

Από τότε που η πανδημία κοροναϊού άρχισε να έχει επιπτώσεις στην Ευρώπη, τα δημόσια χρέη στην ευρωζώνη αυξήθηκαν κατά μέσο όρο σχεδόν κατά 20%. Η αιτία είναι απλή: αντί να φορολογήσουν με 1% τους πιο πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις όπως το ζητούσαν η CADTM (Επιτροπή για την κατάργηση των άνομων χρεών) και άλλοι (https://el.covidtax.org/), οι κυβερνήσεις προτίμησαν να προσφύγουν στο δανεισμό. Αυτό δημιούργησε ένα νέο άνομο χρέος που προστίθεται στα προηγούμενα.

Στα 40 χρόνια νεοφιλελευθερισμού, και σε κάθε οικονομική κρίση, βλέπουμε να διευρύνεται το χάσμα μεταξύ πλούσιων και εργαζομένων και να αυξάνονται τα δημόσια χρέη, μέσα σε μια διαδικασία συσσώρευσης του κεφαλαίου που δεν σταματάει ποτέ. Είναι ψέμα να λένε ότι η πανδημία του κοροναϊού απειλεί εξίσου τις διάφορες κοινωνικές τάξεις. Οι μεγάλες επιχειρήσεις όπως και εκείνες του GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft) έβγαλαν τεράστια κέρδη χάρη στο lock-down, οι μεγάλες φαρμακευτικές όπως οι Pfizer, Moderna, AstraZeneca, Johnson & Johnson, Curevax, Merck, πραγματοποίησαν αστρονομικά κέρδη χάρη στην πανδημία πουλώντας εμβόλια και θεραπείες σε εξωφρενικές τιμές, οι μεγάλες τράπεζες και τα επενδυτικά ταμεία οφελήθηκαν επίσης σε μεγάλο βαθμό χάρη στις βοήθειες των Κρατών, το ίδιο και οι μεγάλες επιχειρήσεις που ειδικεύονται στα ορυκτά καύσιμα όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

1918-2021:

Η αφόρητη επικαιρότητα του Πρώτου Παγκόσμιου Μακελειού!

Αναδημοσιεύουμε την προπέρσινη αναδημοσίευση των προηγούμενων αναδημοσιεύσεων του κειμένου για το Πρώτο Παγκόσμιο Μακελειό, προσθέτοντας μόνο ότι, αλίμονο, η φετινή 103η επέτειος του τερματισμού του βρίσκει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη αντιμέτωπους με την χειρότερη κρίση τους και -για πρώτη φορά- τόσο κοντά στο τελικό τους ολοκαύτωμα! Και δυστυχώς, ενώ η αντίστροφη μέτρηση έχει κιόλας αρχίσει...εκείνοι που θα έπρεπε να είναι τώρα στα οδοφράγματα, σφυρίζουν αδιάφορα...

του Γιώργου Μητραλιά

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο «Η αφόρητη επικαιρότητα του πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» για –τουλάχιστον- τρεις λόγους:

 1. Επειδή ο τεράστιος ανοικτός λογαριασμός με τους «εξέχοντες» μακελάρηδες και η ηθική υποχρέωση απέναντι στους δεκάδες εκατομμύρια πληβείους/θύματά τους δεν μπορούν να εξαντληθούν σε μια ρουτινιέρικη επετειακή υπενθύμιση του είδους «1914-2014, πριν από ένα αιώνα, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος», όπως συνέβη πριν από δυο-τρία χρόνια. Για αυτό το λόγο, όχι μόνο τώρα το 2017, αλλά και του χρόνου το 2018, και τον επόμενο το 2019, και τον μεθεπόμενο… μέχρι να υπάρξει η τελική μεγάλη Κάθαρση της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να θυμίζουμε το μεγάλο έγκλημα των «από πάνω» και τη μεγάλη σφαγή των «από κάτω», που μας έμπασε οριστικά στη σύγχρονη εποχή του αγριανθρωπισμού και συνάμα όλων των υπαρξιακών διλημμάτων της ανθρωπότητας.

 2. Επειδή ποτέ άλλοτε όσο σήμερα δεν ήταν –δυστυχώς- τόσο «αφόρητη η επικαιρότητα του Πρώτου Παγκοσμίου μακελειού», την ώρα που πληθαίνουν τα λουτρά αίματος των αμέτρητων –πια- «τοπικών» πολέμων που μας περικυκλώνουν, που η ακροδεξιά, ο νεοφασισμός και ο πιο άγριος ρατσισμός σαρώνουν και πάλι την Ευρώπη, και στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού ένας σύγχρονος ακροδεξιός Καλιγούλας με το όνομα Donald Trump ετοιμάζεται να (ξανα)κυβερνήσει την αμερικανική υπερδύναμη.

 3. Επειδή μόνον η συνειδητοποίηση και εμβάθυνση αυτής της «αφόρητης επικαιρότητας του Πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» από μέρους των «από κάτω» -και των ηγεσιών τους- μπορεί να προσανατολίσει ρεαλιστικά και αποτελεσματικά τις πολιτικές και άλλες επιλογές τους, και να ορίσει τα άμεσα καθήκοντά τους σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Για τη φτωχή ανθρωπότητα αλλά και τη δική μας ζωή και υγεία

Απελευθέρωση τώρα των ευρεσιτεχνιών των εμβολίων!

Του Γιώργου Μητραλιά

Και τώρα η μετάλλαξη Όμικρον! Φτου κι απ’την αρχή; Ίσως. Πιθανόν. Και αν όχι τώρα, σίγουρα αύριο ή μεθαύριο. Επειδή, όπως το γράφαμε πριν από σχεδόν τρεις μήνες στη σύντομη εισαγωγή μας στο λαμπρό κείμενο (1) του Πάνου Κοσμά “Εκτός από την κυβέρνηση υπάρχει και η πανδημία”:

Στις τόσες σωστές επισημάνσεις και τοποθετήσεις αυτού του κειμένου, θα προσθέταμε μόνο μία που είναι ίσως και η πιο σημαντική: Την ολοκληρωτική απουσία της παραμικρής διεθνιστικής ευαισθησίας από τη στάση όλων των αποχρώσεων της ελληνικής αριστεράς στο ζήτημα της Covid 19: Ούτε λέξη, και φυσικά ούτε μια κινητοποίηση, για τους φτωχούς και καταφρονεμένους του κόσμου μας, για αυτά τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας (!) που στερείται εμβολίων και αργοπεθαίνει επειδή οι πατέντες τους είναι ιδιοκτησία λίγων απάνθρωπων φαρμακευτικών εταιριών που προστατεύονται με κάθε μέσο από τις δυτικές κυβερνήσεις. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια σκανδαλώδη έλλειψη ανθρωπιστικών αντανακλαστικών. Έχουμε να κάνουμε και με την πλήρη αδυναμία κατανόησης της στοιχειώδους αλήθειας ότι όσο δεν θα απελευθερώνονται οι πατέντες και δεν θα εμβολιάζονται αυτά τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας, ο κοροναϊός θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να μεταλλάσσεται διαρκώς, με αποτέλεσμα να απομακρύνεται συνεχώς ο στόχος της πλήρους εξόδου από την φονική πανδημία και τις καταστροφικές της συνέπειες…

Νεοφιλελεύθερη αποθέωση:

Η COP26 ιδρύει την παγκόσμια αγορά
της πυρκαγιάς και την προσφέρει
στους καπιταλιστές εμπρηστές,
σε βάρος των λαών

του Daniel Tanuro

(Μετάφραση-επιμέλεια: Γιώργος Μητραλιάς)

Η Διάσκεψη της Γλασκώβης (COP26) θα έπρεπε κατά προτεραιότητα: 1) να συγκεκριμενοποιήσει την υπόσχεση των “αναπτυγμένων” χωρών να δώσουν στο Πράσινο Ταμείο για το κλίμα, από το 2020 και μετά, τουλάχιστον εκατό δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για να βοηθήσουν τον παγκόσμιο Νότο να αντιμετωπίσει την κλιματική πρόκληση (1), 2) να αναγκάσει αυτές τις χώρες να παρέμβουν οικονομικά για να καλύψουν τις τεράστιες απώλειες “των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών” και των νησιώτικων κρατών, 3) “να μεγαλώσει τις κλιματικές φιλοδοξίες” των κυβερνήσεων για να συγκεκριμενοποιήσει τον στόχο που είχε υιοθετήσει η COP21 (Παρίσι, 2015): “να διατηρηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας αρκετά κάτω από τους 2°C ενώ θα συνεχίζονται οι προσπάθειες για να μην ξεπεραστεί ο 1,5°C σε σύγκριση με την προβιομηχανική περίοδο”.

Το τεχνικό φαινόμενο του θερμοκηπίου και
η καταστροφή του Κλίματος

του Γιώργου Κολέμπα

 α) Tο φυσικό θερμοκήπιο:

Η ατμόσφαιρα της γης με τη χημική σύσταση που έχει λειτουργεί όπως και το γυάλινο ή πλαστικό κάλυμμα του θερμοκηπίου,που χρησιμοποιούν οι αγρότες. Αφήνει δηλαδή την ηλιακή ακτινοβολία να περάσει προς την επιφάνεια της γης, αλλά δεν αφήνει τη γήινη ακτινοβολία να φύγει προς το διάστημα, εκτός από ένα μέρος της. Έτσι ,όπως και στο θερμοκήπιο, η θερμοκρασία στην επιφάνεια της γης είναι μεγαλύτερη απ` ότι θα ήταν χωρίς την ατμόσφαιρα.

Αυτό είναι το «φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου», που εξασφαλίζει μια μέση θερμοκρασία για τη γη περίπου στους 15 °C (αν δεν είχε τη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα η μέση της θερμοκρασία της θα ήταν περίπου –23 °C). Στη φυσική ατμόσφαιρα το ρόλο του καλύμματος το παίζουν εκείνα τα συστατικά της που έχουν μεγάλο μοριακό βάρος, όπως οι υδρατμοί(H2O), το διοξείδιο του άνθρακα(CO2), το μεθάνιο (CH4) και άλλα(σχ1)

Ευρώπη: Γιατί η ακροδεξιά μοιάζει ασυγκράτητη ενώ η αριστερά πάει από το κακό στο χειρότερο ;

του Γιώργου Μητραλιά

Ένα ερώτημα ταλανίζει τα τελευταία χρόνια τους αριστερούς, και όχι μόνο, στην Ελλάδα και σε ολάκερη την Ευρώπη: Τι συμβαίνει και ανεβαίνει ασταμάτητα η άκρα δεξιά ; Γιατί η ακροδεξιά μοιάζει ασυγκράτητη ενώ η αριστερά πάει από το κακό στο χειρότερο ; (1) Το κακό είναι μάλιστα ότι όσο και αν ψάχνουν, οι αριστεροί μας δεν βρίσκουν καμιά ουσιαστική απάντηση στη δίκαιη απορία τους. Φυσικά, η δεξιά και το κεφάλαιο κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους, αλλά από εκεί και πέρα μόνο ομιχλώδεις αναλύσεις που λίγο-πολύ καταλήγουν όλες τους στη ρουτινιέρικη « διαπίστωση » ότι για όλα θα πρέπει μάλλον να ευθύνεται... ο στραβός γιαλός και όχι κάτι άλλο !

Αφορμή για αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις μας έδωσε το Σάββατο 13 Νοεμβρίου, μια είδηση που αλιεύσαμε στον ισπανικό και καταλανικό τύπο. Τίποτα το ιδιαίτερα εξαιρετικό, μια από τις αμέτρητες καθημερινές ειδήσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί το κόμμα των Podemos και η ασταμάτητη -πια- κάθοδός του στην κόλαση του πολιτικού εκφυλισμού και της καλπάζουσας ανυποληψίας. Εταίροι λοιπόν των σοσιαλδημοκρατών στην κυβέρνηση που κυβερνάει το Ισπανικό Κράτος τα τελευταία χρόνια, οι βουλευτές του Podemos κλήθηκαν να υπερψηφίσουν τα νέα μέλη του κάστρου της αντίδρασης και του σκοταδισμού που είναι το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, που είχαν προαποφασίσει από κοινού τα δύο μεγάλα κόμματα, το Σοσιαλδημοκρατικό (PSOE) και το δεξιότατο Λαϊκό (PP) που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία.

H πυρηνική ενέργεια δεν είναι λύση για το κλίμα παρά μόνο για την πυρηνική βιομηχανία

του Γιώργου Κολέμπα

Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης δήλωσε μεν ότι η πυρηνική ενέργεια δεν αφορά την Ελλάδα-δεν διαθέτει ούτε πρόκειται να κατασκευάσει πυρηνικά εργοστάσια- όμως ταυτόχρονα είπε ότι «αφορά την υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς υπάρχουν πολλές χώρες που έχουν κάνει αυτή την επιλογή και εμείς δεν μπορούμε να την εμποδίσουμε, δεδομένου ότι, παρά τα γνωστά μειονεκτήματά της, διαθέτει το πλεονέκτημα της σταθερής τροφοδοσίας σε ηλεκτρική ενέργεια»

‘Ετσι η Γαλλία, με την υποστήριξη Ελλάδας, Τσεχίας και Ισπανίας, προτείνει στην ΕΕ επενδύσεις σε «κάθε μορφή ενέργειας» που δεν εκπέμπει άνθρακα, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής, ως μέσο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής.

Πανδημία: η «κανονικοποίηση» του θανάτου και η αφωνία της Αριστεράς

του Πάνου Κοσμά

Όταν, μέχρι και τα τέλη Σεπτεμβρίου, οι νεκροί από την πανδημία δεν ξεπερνούσαν τον αριθμό των 30 καθημερινά και οι διασωληνωμένοι τον αριθμό των 300, όλες τις πολιτικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανόμενων όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, διακατείχε το σύνδρομο της σιωπής. Κάποια στιγμή στις αρχές Οκτωβρίου (στις 4 Οκτωβρίου για την ακρίβεια), ο Ευάγγελος Βενιζέλος διαμαρτυρήθηκε πραγματοποιώντας δημόσια επανεμφάνιση: «Δεν είναι δυνατόν να είμαστε εμείς αυτή τη στιγμή με 17 νεκρούς ανά εκατομμύριο κατοίκων και η Πορτογαλία με 2 […] έχουμε εξοικειωθεί με το να πεθαίνουν σχεδόν 300 άνθρωποι την εβδομάδα ». Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να μην υστερήσει, καταθέτοντας ερώτηση προς τον πρωθυπουργό με πανομοιότυπο περιεχόμενο: «από τον Αύγουστο και μετά, η Ελλάδα βρίσκεται διαρκώς στις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη σε θύματα ανά εκατομμύριο κατοίκους». Η μόνη συγκεκριμένη αιχμή που εμπεριείχε η ερώτησή του προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν «γιατί δεν προχωράει το εμβολιαστικό πρόγραμμα» – θεωρούσε προφανώς ότι ο ίδιος είχε κάμει το καθήκον του ως προς το εμβολιαστικό πρόγραμμα σηκώνοντας από τις αρχές καλοκαιριού τη σημαία του «Όχι στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού» για τους εργαζόμενους στον τομέα υγείας… Κατά τα άλλα, η εκκωφαντική σιωπή από όλο το εύρος των δυνάμεων της Αριστεράς συνεχίστηκε όχι μόνο τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο αλλά και τον Οκτώβριο και σήμερα!

Ως πότε η μεγάλη ιστορική απάτη της “Ολυμπιακής φλόγας”;

Απτόητα καθότι έμπλεα εθνικής υπερηφάνειας, τα ΜΜΕ συνεπικουρούμενα από τις πάσης φύσεως βαρύγδουπες αρχές της χώρας, δεν χάνουν ευκαιρία να προβάλλουν κάθε τέσσερα χρόνια, την καραμπινάτη αναπαράσταση ναζιστικής τελετής που αποτελεί η λεγόμενη “αφή της ολυμπιακής φλόγας” στην Ολυμπία... ως απόδειξη της μεγαλοσύνης και της ιστορικής συνέχειας του ελληνικού έθνους. Και μαζί με αυτήν, να προβάλουν και τα εργαλεία της, όπως π.χ. “την πρώτη ολυμπιακή δάδα” που, όπως διαβάζουμε, παραδόθηκε στο δήμαρχο Μαραθώνα “σε μια λαμπρή τελετή που περιελάμβανε και συμβολική λαμπαδηδρομία από την Ιστορική Αφετηρία του Μαραθώνα έως το Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου”.

Ασήμαντες λεπτομέρειες, που φυσικά αποσιωπούνται συστηματικά, καθότι “εθνικό μυστικό”: Αυτή η πρώτη δάδα, έμπνευσης Γκέμπελς και κατασκευής Κρουπ, άναψε στην Ολυμπία με χορογραφία, που παραμένει ίδια και απαράλλαχτη μέχρι σήμερα, της επίσημης σκηνοθέτιδας του Χίτλερ και της ρατσιστικής προπαγάνδας του Λένι Ρίφενσταλ. Και επίσης, αυτή “η πρώτη δάδα” πέρασε το 1936 μερικές πολύ δύσκολες ώρες, όταν π.χ. πετροβολήθηκε αγρίως από Τσέχους πολίτες όταν οι λαμπαδηδρόμοι που την κράδαιναν περνούσαν μέσα από την χώρα τους, διαγράφοντας -κατά σατανική σύμπτωση!- τα όρια εκείνου που τέσσερα χρόνια αργότερα θα γινόταν το μεγάλο Τρίτο Ράϊχ. Καθώς φαίνεται, εκείνοι οι Τσέχοι πολίτες του 1936 γνώριζαν προκαταβολικά αυτό που καμώνονται πως αγνοούν πάντα τα ελληνικά ΜΜΕ και οι αρχές της δύσμοιρης χώρας μας το σωτήριο έτος 2021…

Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, ιδού ένα παλαιότερο πιο λεπτομερές κείμενο, δημοσιευμένο στις 6 Αυγούστου 2016, για όλα αυτά και για πολλά άλλα, χωρίς βέβαια να τρέφουμε την παραμικρή αυταπάτη ότι θα μπορούσε ένα ή περισσότερα τέτοια κείμενα να δώσουν οριστικό τέλος στην ιστορική απάτη διαστάσεων που αποτελεί το ανά τετραετία επαναλαμβανόμενο περιφερόμενο τσίρκο της “ολυμπιακής φλόγας”.

Γ. Μητραλιάς

Περί ολυμπισμού και αρχαίων ημών προγόνων

«Η ολυμπιακή φλόγα,μια θαυμασία ιδέα του Δρος Γκέμπελς»!

Του Γιώργου Μητραλιά

Σε όλους αυτούς που κλαίνε και οδύρονται επειδή «εξαγριωμένοι Βραζιλιάνοι» πολίτες προσπαθούσαν σχεδόν κάθε μέρα να σβήσουν την «ολυμπιακή φλόγα», έχουμε να πούμε δυο πράγματα. Πρώτον, ότι τα ίδια και χειρότερα είχαν συμβεί στην πρώτη λαμπαδηδρομία του 1936 όταν –διορατικοί, όπως αποδείχτηκε- Τσέχοι πολίτες πετροβολούσαν τους γερμανόφωνους λαμπαδηδρόμους που διέσχιζαν τη χώρα τους, καθώς ήταν φανερό ότι η διαδρομή που ακολουθούσαν διέγραφε τα όρια του μεγάλου Τρίτου Ράιχ που θα γινόταν εφιαλτική πραγματικότητα τέσσερα χρόνια αργότερα. Και κατόπιν,  ότι περιμένουμε εδώ και δεκαετίες με αδημονία τη στιγμή που αυτή η φλόγα θα σβήσει οριστικά και αμετάκλητα! Γιατί; Μα, απλούστατα επειδή «η ολυμπιακή φλόγα» είναι «μια θαυμάσια ιδέα του Δρος Γκέμπελς», όπως σωστά διαπίστωνε ο τίτλος του ολοσέλιδου άρθρου της «ημετέρας» Εστίας τον Αύγουστο του 1936…

Αρκετά με τα μπλαμπλά!

Μόνο ο αγώνας μετράει!

Του Daniel Tanuro

Οι κλιματικές καταστροφές, που πολλαπλασιάζονται παντού στον πλανήτη, είναι το αποτέλεσμα μιας αύξησης της θερμοκρασία κατά «μόλις» +1,1°C με +1,2°C σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Διαβάζοντας την ειδική έκθεση «1,5°C» της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή ¹, ο/η κάθε λογικός/ή αναγνώστης/τρια θα συμπεράνει ότι θα πρέπει να γίνουν τα πάντα, απολύτως τα πάντα, για να μπορέσει η Γη να παραμείνει κάτω από το επίπεδο αυτό του +1,5°C. Πέρα από αυτό, οι κίνδυνοι αυξάνουν εξαιρετικά γρήγορα². Και αυξάνει το ενδεχόμενο να δούμε μια σειρά από αυτοτροφοδοτούμενες θετικές αναδράσεις να προκαλούν ένα ανεπίστρεπτο άλμα του πλανήτη προς ένα καθεστώς που θα σημαίνει, μακροχρόνια, μια άνοδο των ωκεανών μεγαλύτερη του σημερινού επιπέδου των 13 μέτρων, ακόμα και πολλών δεκάδων μέτρων³. Είναι μια ασύλληπτη δυστοπία... ασφαλώς ασύμβατη με την ύπαρξη επτά δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη!

Η σοσιαλιστική στρατηγική
και το κόμμα

του Gilbert Achcar*

Παρμένη από το περιοδικό Tempest, θα βρείτε παρακάτω τη μεταγραφή μιας ομιλίας με τίτλο « Μαρξισμοί, σοσιαλιστική στρατηγική και κόμμα » του Ζιλμπέρ Ασκάρ, που έγινε στη νοτιο-αφρικανική πρωτοβουλία « Διάλογοι για ένα αντικαπιταλιστικό μέλλον » (Dialogues for an Anti-capitalist Future).

Ο Ζιλμπέρ Ασκάρ αναφέρεται εδώ στις αντιλήψεις για το κόμμα από τον Μαρξ μέχρι τις μέρες μας και στις συνέπειες για τη σημερινή σοσιαλιστική στρατηγική. Αυτή η μεταγραφή έγινε από το περιοδικό Tempest και την επιμελήθηκε, συμπλήρωσε και δημοσίευσε ο Ζιλμπέρ Ασκάρ. Το βίντεο της ομιλίας είναι διαθέσιμο εδώ.

***

Σας ευχαριστώ που με προσκαλέσατε να πάρω το λόγο σε αυτή τη συνάντηση. Είναι για μένα μια θαυμάσια ευκαιρία για να συζητήσω αυτά τα ζητήματα με τους συντρόφους της Αφρικής, την ήπειρο στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα ως γέννημα-θρέμμα της Σενεγάλης.

Το θέμα που όρισαν οι οργανωτές είναι αρκετά μεγάλο : « Ο μαρξισμός, η σοσιαλιστική στρατηγική και το κόμμα». Αυτά τα θέματα είναι όλα τους στον ενικό, παρόλο που καλύπτουν πλήθος περιπτώσεων και μεγάλη ποικιλία καταστάσεων. Υπάρχουν πολλοί « μαρξισμοί », όπως το ξέρουν οι πάντες, και ο καθένας τους πιστεύει πως είναι ο μόνος πραγματικός και αυθεντικός.

Παρελάσεις: Όταν το “φυσιολογικό” είναι να περπατάς αφύσικα…*

Του Γιώργου Μητραλιά

Για μιαν ακόμα φορά, οι εθνικές γιορτές και οι (αναπόφευκτες) παρελάσεις τους πυροδοτούν την ίδια συζήτηση και την ίδια αντιπαράθεση. Μόνο που φέτος, στα τόσα σωστά επιχειρήματα της αντι-παρελασιακής παράταξης προστίθεται άλλο ένα: η ανάγκη τήρησης των αντιπανδημιακών μέτρων, που προφανώς παραβιάζει η διεξαγωγή της παρέλασης.

Ωστόσο, και πάλι λείπει από αυτή τη συζήτηση και αντιπαράθεση, έστω και η απλή αναφορά στο κύριο χαρακτηριστικό αυτών των παρελάσεων, που ίσως είναι και η ουσία του προβλήματος. Για τι πρόκειται λοιπόν;

Πυρκαγιές του Αυγούστου, πλημμύρες του Οκτωβρίου

Απλή κυβερνητική “επιτελική ανικανότητα”

ή μήπως συστημικό έγκλημα κατά της

ανθρωπότητας και του πλανήτη;

του Γιώργου Μητραλιά

Όπως είναι φυσικό αλλά και αναμενόμενο, οι άθλιες επιδόσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις πυρκαγιές του Αυγούστου και στις πλημμύρες του Οκτωβρίου έγιναν αντικείμενο δίκαιης και συχνά σκληρής κριτικής από το σύνολο των κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς:Τα φρεάτια δεν είχαν -και πάλι- καθαριστεί, οι κακοτεχνίες είναι περίπου κανόνας, οι παραλείψεις αμέτρητες και αλλοίμονο, η αδιαφορία των κυβερνώντων παροιμιώδης και η “επιτελική ανικανότητά” τους όντως προφανής.

Αφού όμως η κριτική ήταν έντονη και δίκαιη, γιατί η κυβέρνηση δεν δείχνει ιδιαίτερα ανήσυχη; Γιατί οι κρατούντες κοιμούνται μάλλον ήσυχοι; Γιατί οι πάντες έχουν την αίσθηση ότι παρακολουθούν ένα έργο που έχουν δει πολλές φορές; Και γιατί μετά από λίγες μέρες, όλοι τους ξεχνούν το χτεσινό τους σοκ και περιορίζονται να περιμένουν -μοιρολατρικά- τα επόμενα “ακραία φαινόμενα”, την επόμενη μεγάλη πλημμύρα και την επόμενημεγάλη πυρκαγιά που θα έλθουν με μαθηματική ακρίβεια;

Zemmour, Vox, Fratelli d’Italia

Τώρα που στην Ευρώπη επιστρέφουν ακάθεκτα τα ξορκισμένα (φασιστικά) δαιμόνια του μεσοπολέμου!

του Γιώργου Μητραλιά

Προφανώς, το όνομα Ερίκ Ζεμμούρ δεν σας λέει τίποτα καθώς τα ΜΜΕ της χώρας μας, συμπεριλαμβανόμενων και των λεγόμενων αριστερών, έχουν φροντίσει να σας κρατήσουν στο σκοτάδι. Και όμως, αυτός ο Ζεμμούρ, που πρεσβεύει ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες επειδή έχουν μικρό εγκέφαλο. Ότι οι Μουσουλμάνοι της Γαλλίας (κάπου 7 εκατομμύρια!) πρέπει να μας αδειάσουν τη γωνιά καθώς είναι όλο το Ισλάμ, και όχι μόνο ο ισλαμισμός, που είναι ορκισμένος εχθρός της Γαλλίας. Ότι πρέπει να εφαρμοστεί η “μηδενική μετανάστευση”. Ότι ο προσφιλής του Πετέν και το δωσιλογικό καθεστώς του...προστάτευσαν στην Κατοχή τους Εβραίους (ο ίδιος ο Ζεμούρ είναι εβραίος) και περιορίστηκαν να εξοντώσουν -από κοινού με τους ναζιστές- τους μη Γάλλους εβραίους κυνηγημένους πολιτικούς πρόσφυγες που εξάλλου ήταν κομμουνιστές, αντιφασίστες και τρομοκράτες. Ότι η απάντηση στην κλιματική κρίση είναι η γενίκευση της πυρηνικής ενέργειας. Αυτός λοιπόν ο Ζεμμούρ που μισεί τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους τρανς, τους μουσουλμάνους και τους μετανάστες, αυτός που λέει όλα αυτά και πάμπολλα άλλα εφιαλτικά, έχει εκτοξευθεί στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ξεπερνώντας τη “νερόβραστη” ακροδεξιά Μαρίν Λε Πέν που μοιάζει να τα έχει χαμένα, φθάνοντας να περνάει στο δεύτερο γύρο των προσεχών προεδρικών εκλογών, και να είναι εκείνος που θα διεκδικήσει από τον (δεξιότατο νεοφιλελεύθερο) Μακρόν την παντοδύναμη Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας!

Γκρέτα Τούνμπεργκ: Οι κούφιες υποσχέσεις και το ατέλειωτο μπλά-μπλα αυτών που μας κυβερνούν!

https://youtu.be/UryIL4kUcx8

“Δεν υπάρχει πλανήτης Β, δεν υπάρχει πλανήτης μπλα-μπλα, μπλα-μπλα-μπλα, μπλα-μπλα-μπλα, πράσινη οικονομία μπλα-μπλα, ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα το 2050 μπλα-μπλα, μηδενικός άνθρακας μπλα-μπλα. Μπλα-μπλά, μόνον αυτά ακούμε από τους δήθεν ηγέτες μας. Λόγια. Λόγια που ακούγονται όμορφα αλλά που δεν οδήγησαν σε καμιά ενέργεια, οι ελπίδες μας και τα όνειρά μας πνίγηκαν μέσα στα λόγια τους και στις κούφιες υποσχέσεις τους. Δεν μπορούμε πια να αφήνουμε τους ανθρώπους της εξουσίας να αποφασίζουν τι είναι και τι δεν είναι πολιτικά εφικτό, δεν μπορούμε πια να αφήνουμε τους ανθρώπους της εξουσίας να αποφασίζουν τι είναι η ελπίδα. Η ελπίδα δεν είναι τα μπλα-μπλα, η ελπίδα, δηλαδή η αλήθεια, η ελπίδα είναι η πράξη, η ελπίδα έρχεται πάντα από το λαό”.

Φτάνει πια η μοιρολατρία

 Για ένα μαζικό ριζοσπαστικό κίνημα
ενάντια στη κλιματική καταστροφή!

● Πώς είναι δυνατό να κάνουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα όταν η χώρα μας και ολάκερος ο κόσμος μας, το κοινό μας σπίτι, ασφυκτιούν, καίγονται, ερημοποιούνται και πνίγονται;

● Πως είναι δυνατό να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ή πως δεν μας αφορούν οι αμέτρητες επίμονες επιστημονικές προειδοποιήσεις ότι η κλιματική καταστροφή απειλεί πια άμεσα τη ζωή και τον πολιτισμό μας, εμάς τους ίδιους και τις ίδιες, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, την ανθρωπότητα και τον ίδιο τον πλανήτη;

● Πώς είναι δυνατό να εμπιστευόμαστε ακόμα τους κυβερνήτες μας που έχουν ήδη δείξει, και με το παραπάνω, ότι αντί να καταπολεμούν, επιδεινώνουν συνεχώς την κλιματική καταστροφή και αδιαφορούν για τα δισεκατομμύρια θύματά της;

Fridays for Future - Παρασκευές για το Μέλλον

Στις 24 Σεπτεμβρίου, θα απεργήσουμε για να ζητήσουμε διαθεματική κλιματική δικαιοσύνη! Έλα μαζί μας!

Uproot The System –
Να ξεριζώσουμε Το Σύστημα

Είμαστε στο μέσο μιας κλιματικής κρίσης,της μαζικής εξάλειψης ειδών, μιας παγκόσμιας υγειονομικής πανδημίας, κοινωνικο-οικονομικών κρίσεων ανισότητας, και πολλών άλλων. Το παρόν σύστημα πασχίζει να προβάλει τις φωνές των πιο προνομιούχων μέσα από ένα ρατσιστικό αφήγημα περί λευκών σωτήρων, που παρουσιάζει τους λαούς του Παγκόσμιου Νότου σαν υπανάπτυκτους, φτωχούς, και άφωνους. Οι βιομηχανικές χώρες του Παγκόσμιου Βορρά έκαναν το ίδιο για αιώνες μέσα από την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό, τη διαιώνιση των συστημικών ανισοτήτων και την εμμονή τους στην αιώνια ανάπτυξη. Ωστόσο, οι άνθρωποι στον Παγκόσμιο Νότο ή στις πλέον πληττόμενες περιοχές δεν είναι υπανάπτυκτοι, φτωχοί ή άφωνοι, αλλά πολεμάνε τις συνέπειες της αποικιοκρατίας και της νεοαποικιοκρατίας παρόλο που τους εξαναγκάζουν με κάθε μέσο να σιωπούν. Είναι δυνατοί, γενναίοι και συνειδητοί καθώς αγωνίζονται και πολεμάνε για αιώνες τις αιτίες που βρίσκονται στη ρίζα αυτών των κρίσεων, δηλαδή τα συστήματα καταπίεσης και αδικίας που δημιούργησαν οι πιο πλούσιοι του Παγκόσμιου Βορρά.

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο του Πάνου Κοσμά επειδή απαντάει σε μια σειρά -μόνιμα αναπάντητων- ερωτημάτων και προβληματισμών που προκαλεί η πανδημία, και επειδή με αυτές τις απαντήσεις του σώζει τη τιμή της ελληνικής αριστεράς. Στις τόσες σωστές επισημάνσεις και τοποθετήσεις αυτού του κειμένου, θα προσθέταμε μόνο μία που είναι ίσως και η πιο σημαντική: Την ολοκληρωτική απουσία της παραμικρής διεθνιστικής ευαισθησίας από τη στάση όλων των αποχρώσεων της ελληνικής αριστεράς στο ζήτημα της Covid 19: Ούτε λέξη, και φυσικά ούτε μια κινητοποίηση, για τους φτωχούς και καταφρονεμένους του κόσμου μας, για αυτά τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας (!) που στερείται εμβολίων και αργοπεθαίνει επειδή οι πατέντες τους είναι ιδιοκτησία λίγων απάνθρωπων φαρμακευτικών εταιριών που προστατεύονται με κάθε μέσο από τις δυτικές κυβερνήσεις. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια σκανδαλώδη έλλειψη ανθρωπιστικών αντανακλαστικών. Έχουμε να κάνουμε και με την πλήρη αδυναμία κατανόησης της στοιχειώδους αλήθειας ότι όσο δεν θα απελευθερώνονται οι πατέντες και δεν θα εμβολιάζονται αυτά τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας, ο κοροναϊός θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να μεταλλάσσεται διαρκώς, με αποτέλεσμα να απομακρύνεται συνεχώς ο στόχος της πλήρους εξόδου από την φονική πανδημία και τις καταστροφικές της συνέπειες…

Γιώργος Μητραλιάς

Εκτός από την κυβέρνηση,

υπάρχει και η πανδημία!

Ή γιατί τόσο η κυβέρνηση όσο και η Αριστερά απορρίπτουν τον καθολικό υποχρεωτικό εμβολιασμό!

«ΠΟΥ και Φάουτσι προειδοποιούν για εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους μη εμβολιασμένων έως τον Δεκέμβριο»

Η Ελλάδα ηγείται του νέου κύματος θυμάτων της πανδημίας διεθνώς, ούσα μακράν πρώτη σε θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων

(Από τις ειδήσεις των ημερών)

«Δεν είμαστε στην Ιπποκράτεια ηθική που ο γιατρός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει για το καλό του ασθενούς. Είμαστε στη φιλελεύθερη αντίληψη ότι ο ασθενής αποφασίζει τι θέλει να κάνει και δεν θα πιέζεται».
(Θ. Πλεύρης, ο νέος υπουργός Υγείας, προφανώς πριν υπουργοποιηθεί)

Του Πάνου Κοσμά

Στα «παλιά καλά χρόνια» κάθε σοβαρή συζήτηση για την πολιτική της Αριστεράς στη συγκυρία, συνολικά ή για τα σημαντικά ζητήματα που τη συνθέτουν, ξεκινούσε από το ερώτημα: πού βαδίζουμε; Πού οδηγούνται τα πράγματα και πώς τείνει να διαμορφωθεί η συγκυρία; Ύστερα ήρθε η κρίση του μαρξισμού ως μαζικής ιδεολογίας αλλά και ως «κανονιστικού πλαισίου» στο πλαίσιο του οποίου νοεί και παράγει γραμμή για τη συγκυρία η Αριστερά, και όλα άλλαξαν, μέσα από μια μακρόχρονη διαδικασία αποδόμησης και παρακμής αυτού που κάποτε αποκαλούνταν διαλεκτική σκέψη ή και πολιτική διαλεκτική. Για να φτάσουμε στα νεότερα χρόνια και στην παρούσα συγκυρία, όπου κριτήριο πολιτικής είναι πλέον ένας παβλοφικού χαρακτήρα, ανακλαστικός και ρηχός αντικυβερνητισμός – που εν τέλει, χωρίς να το θέλει, αλλά και χωρίς να το υποψιάζεται, επί της ουσίας, συχνά, δεν είναι καν αντικυβερνητισμός.

Αφγανιστάν: Η ανθρωπιστική προβιά
του πολεκάπηλου λύκου!

Του Γιώργου Μητραλιά

Το πολιτικό τοπίο των Ηνωμένων Πολιτειών αυτών των ημερών είναι περισσότερο ξεκάθαρο από ποτέ. Κατά της απόφασης του προέδρου Μπάϊντεν να αποσύρει οριστικά στις 31 Αυγούστου 2021 τα αμερικανικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν τάσσονται: Σύσσωμο το πολιτικο-οικονομικό Κατεστημένο της χώρας, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και ο ηγέτης του Ντόναλντ Τραμπ, μεγάλο μέρος της ηγεσίας του Δημοκρατικού κόμματος και των κοινοβουλευτικών του ομάδων, το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα και ό,τι έχει κάποια άμεση ή έμμεση σχέση με την πολεμική βιομηχανία, όλα τα μεγάλα ΜΜΕ (κανάλια, εφημερίδες,...) ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση, ένα σημαντικό μέρος της στρατιωτικής ιεραρχίας, τα νεοφιλελεύθερα και ατλαντικά κέντρα αποφάσεων.(1) Υπέρ της ίδιας απόφασης του Μπάϊντεν τάσσονται: Σύσσωμη η -λιγότερο ή περισσότερο ριζοσπαστική- αμερικανική αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα, οι περισσότερες οργανώσεις βετεράνων στρατιωτικών, η μεγάλη πλειοψηφία (63%-65%) του αμερικανικού λαού.

Στο χείλος του γκρεμού,

το σενάριο της Διακυβερνητικής 

δεν μοντελοποιείται

του Daniel Tanuro

Η Ομάδα εργασίας 1 της Διακυβερνητικής Επιτροπής (IPCC) παρουσίασε την έκθεση φυσικών βάσεων, που αποτελεί συμβολή στην έκτη έκθεση εκτίμησης για το κλίμα, που αναμένεται για τις αρχές του 2022. Η έκθεση και η σύνοψή της είναι γραμμένες με το συγκεκριμένο στυλ και το λεξιλόγιο των επιστημονικών δημοσιεύσεων που κάνουν “αντικειμενικές” διαπιστώσεις. Ωστόσο, ποτέ μια έκθεση εμπειρογνωμόνων της παγκόσμιας υπερθέρμανσης δεν άφησε να διαφανεί σε αυτό το βαθμό η αγωνία που προκαλεί η ανάλυση των γεγονότων υπό το φως των απαράβατων νόμων της φυσικής.