Το ίδιο άρθρο και στα ρωσικά: https://teletype.in/@
Και στα αγγλικά: https://www.counterpunch.org/
Και στα ιταλικά: https://mps-ti.ch/2022/05/ menzogne-frodi-e-sacrilegi- perche-putin-trasforma-in- russi-tutti-i-morti-sovietici- della-seconda-guerra-mondiale/
Ψέμα, απάτη και ιεροσυλία*
Γιατί ο Πούτιν βαφτίζει ”Ρώσους” τους νεκρούς της ΕΣΣΔ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;
Του Γιώργου Μητραλιά
Η 9η Μαΐου ήλθε και παρήλθε, και όπως συμβαίνει μόνιμα εδώ και δύο δεκαετίες, εχθροί και φίλοι του κ. Πούτιν επανέλαβαν εν χορώ ότι στις 9 Μαΐου κάθε χρόνου η Ρωσία θυμάται και τιμά τα 20 ή 25 ή περισσότερα εκατομμύρια των νεκρών της στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, και ακόμα περισσότερο φέτος εξαιτίας του πολέμου του κ. Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία, αυτά τα εκατομμύρια των Ρώσων νεκρών τιμήθηκαν ακόμα πιο έντονα για να τονιστεί -προφανώς- η απουσία Ουκρανών από το μαρτυρολόγιο.
Όλα αυτά είναι ένα -ακόμα- πελώριο ψέμα. ‘Η μάλλον μια τεράστια μακάβρια απάτη που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο την μεγαλορωσική προπαγάνδα του σημερινού ρωσικού καθεστώτος. Και ιδού το γιατί. Καταρχήν, το σύνολο αυτών των νεκρών που τιμούνται δεν ήταν Ρώσοι αλλά...πρωτίστως σοβιετικοί πολίτες και στρατιωτικοί. Η διαφορά δεν είναι αμελητέα και ο πρώτος που θα έπρεπε να συμφωνήσει είναι ο ίδιος ο κ. Πούτιν που κάτι ξέρει από το χάος που χωρίζει την καταραμένη Σοβιετική Ένωση από τη δική Ομοσπονδία της Ρωσίας καθώς συνηθίζει να σεληνιάζεται δημοσίως όταν αναφέρεται στην Οκτωβριανή Επανάσταση, στον Λένιν και στους μπολσεβίκους του.
Ας δούμε όμως μήπως, έστω κι έτσι, υπάρχει μια δόση αλήθειας στην προπαγάνδα του κ. Πούτιν. Ήταν λοιπόν μόνο Ρώσοι οι σοβιετικοί πολίτες και στρατιωτικοί που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια και εξαιτίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Την απάντηση τη δίνει ο παρακάτω πίνακας που δανειζόμαστε από το σχετικό λήμμα της Wikipedia (στα γαλλικά και στα αγγλικά), και ο οποίος βασίζεται στη μελέτη του Vadim Erlikman : Poteri narodonaseleniia v XX veke : spravochnik, Μόσχα 2004 (ISBN 5-93165-107-1) σελ. 23-35.
Θάνατοι ανά Σοβιετική Δημοκρατία
| Σοβιετική Δημοκρατία | Πληθυσμός το 1940 | Στρατιωτικές απώλειες | Απώλειες αμάχων | Σύνολο | % θανάτων (πληθ. το 1940) |
|---|---|---|---|---|---|
| Αρμενία | 1.320.000 | 150 000 | 30 000 | 180 000 | 13,6% |
| Αζερμπαϊτζάν | 3 270 000 | 210 000 | 90 000 | 300 000 | 9,1% |
| Λευκορωσία | 9 050 000 | 620 000 | 1 670 000 | 2 290 000 | 25,3% |
| Εσθονία | 1 050 000 | 30 000 | 50 000 | 80 000 | 7,6% |
| Γεωργία | 3 610 000 | 190 000 | 110 000 | 300 000 | 8,3% |
| Καζάκ | 6 150 000 | 310 000 | 350 000 | 660 000 | 10,7% |
| Κιργκίζ | 1.530.000 | 70 000 | 50 000 | 120 000 | 7,8% |
| Λετονία | 1 890 000 | 30 000 | 230 000 | 260 000 | 13,7% |
| Λιθουανία | 2 930 000 | 25 000 | 350 000 | 375 000 | 12,7% |
| Μολδαβία | 2 470 000 | 50 000 | 120 000 | 170 000 | 6,9% |
| Ρωσία | 110.100000 | 6 750 000 | 7 200 000 | 13 950 000 | 12,7% (A) |
| Τατζικιστάν | 1.530.000 | 50 000 | 70 000 | 120 000 | 7,8% |
| Τουρκμενιστάν | 1 300 000 | 70 000 | 30 000 | 100 000 | 7,7% |
| Ουζμπεκιστάν | 6 550 000 | 330 000 | 220 000 | 550 000 | 8,4% |
| Ουκρανία | 41 340 000 | 1 650 000 | 5 200 000 | 6 850 000 | 16,3% (B) |
| Άγνωστοι | - | 165 000 | 130 000 | 295 000 | |
| Σύνολο ΕΣΣΔ | 194 090 000 | 10 700 000 | 15 900 000 | 26 600 000 | 13,7% |
Η απάντηση είναι βέβαια αρνητική. Φυσικά, η Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία, έχοντας τότε μακράν το μεγαλύτερο πληθυσμό (110 εκατομμύρια), είχε και τα περισσότερα θύματα, σε απόλυτους αριθμούς, από κάθε άλλη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Όμως, τα πράγματα αλλάζουν πολύ από τη στιγμή που ο υπολογισμός γίνεται στη βάση του ποσοστού του πληθυσμού κάθε Σοβιετικής Δημοκρατίας που αντιπροσωπεύουν οι νεκροί άμαχοι και στρατιωτικοί της. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε… αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα: το ποσοστό των νεκρών Ρώσων (12,7%) είναι μικρότερο από το μέσο ποσοστό ολόκληρης της Σοβιετικής Ένωσης (13,7%)! Και όχι μόνο αυτό. Εκείνο της Ουκρανίας είναι αισθητά μεγαλύτερο (16,3%), γεγονός που την κατατάσσει δεύτερη σε ανθρώπινες απώλειες, μετά τη Λευκορωσία (25,3%) που πλήρωσε το βαρύτερο φόρο αίματος, όπως εξάλλου μαρτυρά και εικονογραφεί μια από τις 2-3 σημαντικότερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου: το συγκλονιστικό και συνάμα τόσο τρομακτικά φιλοσοφημένο φιλμ ”Έλα να δεις” (Иди и смотри) του πολύ μεγάλου Σοβιετικού σκηνοθέτη Ελέμ Κλίμοφ...
Τι να πούμε όμως, για τους ”μικρούς” λαούς και έθνη της ΕΣΣΔ που αγνοούνται μόνιμα στα επίσημα μαρτυρολόγια του κ. Πούτιν ενώ σχεδόν αποδεκατίστηκαν οι πληθυσμοί τους στη διάρκεια του πολέμου; Όπως π.χ. οι Γιακούτιοι που έχασαν περίπου το 61% των ανδρών τους που πολέμησαν με τον Κόκκινο Στρατό! ‘Η οι Εβραίοι της ΕΣΣΔ που είχαν επίσης τεράστιες απώλειες, τις μεγαλύτερες από κάθε άλλο έθνος της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς από τους 500.000 που πολέμησαν στις γραμμές του Κόκκινου Στρατού, σκοτώθηκαν οι 200.00, δηλαδή το 40% (!), ενώ 2 εκατομμύρια άμαχοι Εβραίοι έχασαν και αυτοί τη ζωή τους. Έτσι, είναι προφανώς εξαιτίας αυτής της οργανωμένης παραχάραξης της ιστορίας, που όλοι μας επιμένουμε να μιλάμε π.χ. για την ‘απελευθέρωση του Άουσβιτς από Ρώσους στρατιώτες”, ενώ στη πραγματικότητα, το ”Άουσβιτς απελευθερώθηκε από την 322η Μεραρχία του "Πρώτου Ουκρανικού Μετώπου" του Κόκκινου Στρατού. Δηλαδή, κυρίως από Ουκρανούς στρατιώτες. Και αυτό δεν είναι παρά ένα από τα αναρίθμητα τέτοια παραδείγματα...
Όταν λοιπόν ο Πούτιν και η μεγαλορώσικη προπαγάνδα του όχι μόνο αγνοούν τις θυσίες όλων αυτών των λαών, εθνών και εθνοτήτων, αλλά φτάνουν να τους βαφτίζουν και... ”Ρώσους”, δεν έχουμε μια απλή απάτη, ένα απλό ψέμα, αλλά κάτι πολύ χειρότερο, μια ιεροσυλία! Και το γιατί αυτής της ιεροσυλίας βγάζει μάτια. Έχοντας αποφανθεί ότι δεν υπάρχει ουκρανικό έθνος (1), ο Πούτιν δεν μπορεί βέβαια να παραδεχθεί ότι μπορεί να υπήρξαν εκατομμύρια Ουκρανοί που έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας το Τρίτο Ράϊχ πριν από 80 χρόνια. Και ακόμα περισσότερο, του είναι αδιανόητο να δεχτεί ότι οι ανθρώπινες απώλειες της Ουκρανίας ήταν αναλογικά μεγαλύτερες από τις ήδη τρομακτικές ρωσικές απώλειες. Καθώς μάλιστα επιμένει να δηλώνει ότι οι Ουκρανοί δεν είναι παρά Ρώσοι που έχουν ”ναζιστικοποιηθεί”, καταλήγει -εντελώς ”λογικά” στον παραλογισμό του- να... εκρωσίζει και τους νεκρούς τους στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά από όλα αυτά, το συμπέρασμα είναι ότι τα φαντάσματα του παρελθόντος στοιχειώνουν σήμερα όσο ποτέ άλλοτε το παρόν. Και αυτό καθώς ακόμα και ο τρομακτικός φόρος αίματος που πλήρωσε ο σοβιετικός πληθυσμός στον αντιφασιστικό αγώνα επιβίωσης του, γίνεται σήμερα αντικείμενο μιας καλο-οργανωμένης επιχείρησης παραχάραξης της ιστορίας, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν οι προπαγανδιστικές ανάγκες του αδίστακτου τυμβωρύχου που είναι ο κ. Πούτιν!...
Σημείωση
1. Βλέπε το κείμενο μας Για όλα φταίνε ο...Λένιν και οι μπολσεβίκοι! Πούτιν: “ο Λένιν είναι ο δημιουργός της σημερινής Ουκρανίας”: https://www.contra-xreos.gr/
* Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο μας, είναι του σημαντικού Σοβιετικού Εβραίου φωτοδημοσιογράφου Ντμίτρι Μπάλτερμαντς (Dmitri Baltermants) και έχει τη δική της τραγική ιστορία. Τραβήχτηκε τον Ιανουάριο του 1942, στο Κέρτς της πολύπαθης Κριμαίας, αμέσως μετά την πρώτη αποχώρηση της Βέρμαχτ και την αποκάλυψη των πτωμάτων των 5000 Εβραίων που είχαν σφαγιαστεί σε μια χαράδρα έξω από την πόλη, αλλά και εκείνων πολλών σοβιετικών παρτιζάνων που είχαν και αυτοί εκτελεστεί από τα διαβόητα ναζιστικά Einsatzkommando. Στη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε μόλις το 1965 και έμεινε στην ιστορία με το όνομα ”Συμφορά”, βλέπουμε τους επιζήσαντες συγγενείς τη στιγμή που ανακαλύπτουν τους νεκρούς τους, και σε πρώτο πλάνο τη γυναίκα με το άσπρο τσεμπέρι που οδύρεται πάνω από το πτώμα του συζύγου της (και οι δυο τους δεν ήταν Εβραίοι). Πέντε μήνες αργότερα, οι ναζιστές επιστρέφουν στο Κερτς, και τότε συμβαίνει κάτι που θυμίζει έντονα τη σημερινή ουκρανική επικαιρότητα: 10.000 στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού και πολλοί κάτοικοι της πόλης καταφεύγουν στις „”κατακόμβες”, που δεν είναι παρά στοές που έχουν απομείνει από την παλιότερη εξόρυξη ασβεστόλιθου. Εκεί μέσα πολεμούν για έξι μήνες, με όλο και λιγότερα τρόφιμα, νερό και πολεμοφόδια, και αντιστέκονται στις συνεχείς επιθέσεις του εχθρού, στον οποίο προκαλούν τεράστιες απώλειες, ενώ ταυτόχρονα απασχολούν σημαντικές δυνάμεις του που προορίζονταν για άλλα πολεμικά μέτωπα. Η αντίσταση τους συνεχίζεται μέχρι τον Οκτώβρη του 1942, και κάμπτεται μόνον όταν οι Γερμανικές δυνάμεις πλημμυρίζουν τις στοές, αφού πρώτα έχουν κάνει μαζική χρήση δηλητηριωδών αερίων…
Η Μαριούπολη δεν είναι μακριά από το Κερτς, είναι ακριβώς στην απέναντι ακτή της Αζοφικής θάλασσας, και αν όλα τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι από τη σημερινή τραγική επικαιρότητα, δεν έχετε κάνει λάθος...