Προσπαθώντας να καταλάβουμε τη γενοκτονική εκτροπή της ισραηλινής κοινωνίας!
του Γιώργου Μητραλιά
Η μεθοδική εξόντωση του παλαιστινιακού λαού, που ο ισραηλινός στρατός υλοποιεί με επιτυχία τους τελευταίους τέσσερις μήνες, δεν πέφτει από τον ουρανό και δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την ενεργό ή και ενθουσιώδη υποστήριξη της ισραηλινής κοινωνίας. Αλλά ούτε και αυτός ο σημερινός εξολοθρευτικός οίστρος της ισραηλινής κοινωνίας θα ήταν δυνατός αν δεν ήταν προϊόν και αποτέλεσμα της εσωτερικής λογικής του ιδρυτικού σχεδίου του εβραϊκού κράτους, του σιωνιστικού σχεδίου! Πράγμα που επέτρεψε στον έμπειρο και οξυδερκή παλαίμαχο αντισιωνιστή αγωνιστή Michel Warschawski να προειδοποιήσει ήδη από το 2014 (!) ότι το Ισραήλ είναι "μια χώρα που ολισθαίνει προς τον φασισμό". Και ένα χρόνο αργότερα, σημείωνε ότι "έχουμε περάσει από μια αποικιακή κοινωνία σε μια βάρβαρη κοινωνία. Μια δυνητικά γενοκτονική κοινωνία που θα έπρεπε να εξοριστεί από την οικογένεια των πολιτισμένων εθνών"!
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έχει σημειωθεί επιδείνωση του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ των τάξεων σε παγκόσμια κλίμακα. Ο κύριος λόγος ήταν η έναρξη ενός μακροχρόνιου υφεσιακού κύματος στην καπιταλιστική οικονομία με συνεχή αύξηση της ανεργίας. Στις ιμπεριαλιστικές χώρες, η ανεργία αυξήθηκε από 10 σε 50 εκατομμύρια ανθρώπους, στον Τρίτο Κόσμο έφτασε τα 500 εκατομμύρια. Σε πολλές από τις τελευταίες χώρες, αυτό σημαίνει ότι το 50% ή και περισσότερο του πληθυσμού βρίσκεται χωρίς δουλειά.
Ο θεωρητικά θεμελιωμένος από τον Theodor Herzl πολιτικός σιωνισμός, είχε ως στόχο τη δημιουργία ενός κράτους για τον εβραϊκό λαό στην Παλαιστίνη. Αν και το κίνητρο του ήταν τα δεινά των εβραϊκών κοινοτήτων, ειδικά στην Ανατολική Ευρώπη, και η αναζωπύρωση του αντισημιτισμού στη Δύση της Γηραιάς Ηπείρου, το κίνημα αυτό πήγαζε από την αποικιοκρατική λογική που συμβάδιζε με το ευρωπαϊκό πλαίσιο της εποχής.
Ο όρος "κομμουνισμός" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη σύγχρονη εποχή από τον Γάλλο δικηγόρο Etiénne Cabet στα τέλη της δεκαετίας του 1830, για να ορίσει ένα συγκεκριμένο οικονομικό δόγμα (ή καθεστώς), καθώς και ένα πολιτικό δόγμα που επιδίωκε να εισαγάγει ένα τέτοιο καθεστώς. Τα έργα του, και ειδικά η ουτοπία L'Icarie, άσκησαν επιρροή στην εργατική τάξη του Παρισιού πριν από την επανάσταση του 1848. Το 1840 διοργανώθηκε στο Παρίσι το πρώτο "κομμουνιστικό συμπόσιο" - τα συμπόσια και οι ομιλίες σε συμπόσια ήταν μια συνηθισμένη μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας υπό τη μοναρχία του Ιουλίου. Ο όρος διαδόθηκε γρήγορα, έτσι ώστε ο Καρλ Μαρξ μπόρεσε να τιτλοφορήσει ένα από τα πρώτα του πολιτικά άρθρα της 16ης Οκτωβρίου 1842 Der Kommunismus und die Augsburger Allgemeine Zeitung. Παρατήρησε ότι ο "κομμουνισμός" ήταν ήδη ένα διεθνές κίνημα, που εκδηλωνόταν στη Βρετανία και τη Γερμανία εκτός από τη Γαλλία, και εντόπισε την προέλευσή του στον Πλάτωνα. Θα μπορούσε επίσης να είχε αναφερθεί στις αρχαίες εβραϊκές αιρέσεις και στα πρώιμα χριστιανικά μοναστήρια.
