Μεσανατολικά αδιέξοδα μακελειά
Πέρα από τον σιωνισμό και τον τζιχαντισμό!
Ποτέ στα 75, χρόνια της ζωής του κράτους του Ισραήλ, δεν είδαμε όσο αυτές τις μέρες να αποκαλύπτεται χειροπιαστή και συνάμα τραγική εν μέσω ερειπίων, η διάψευση της μεγάλης υπόσχεσης του σιωνιστικού οράματος και κινήματος στον πολύπαθο εβραϊκό λαό: ότι μόνον ένα εβραϊκό Κράτος στην Παλαιστίνη θα ήταν ικανό να του προσφέρει την ασφάλεια και την ειρήνη που στερήθηκε για αιώνες! Σήμερα, η ιστορικών διαστάσεων αποτυχία του σιωνισμού να τηρήσει την υπόσχεση του είναι γεγονός που βγάζει μάτια καθώς γενική είναι πια η διαπίστωση ότι η εβραϊκή Διασπορά σε όλο το κόσμο μπορεί μεν να υφίσταται πάντα τον (και πάλι ανερχόμενο) αντισημιτισμό, αλλά ζει πάντως κατά πολύ ασφαλέστερα και πιο ειρηνικά από ό,τι ο εβραϊκός πληθυσμός στο Ισραήλ. Με απλά λόγια, το πιο επικίνδυνο μέρος για έναν Εβραίο είναι σήμερα...το Ισραήλ!...
Αλίμονο όμως, οι τελευταίοι που θα παραδέχονταν την παραπάνω διαπίστωση είναι οι σημερινοί ηγέτες του Ισραήλ, που το οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια και πολύ περισσότερο από ό,τι η οποιαδήποτε Χαμάς, Τζιχάντ ή Χεζμπολλάχ στην καταστροφή. Ακραίοι ρατσιστές, μεγαλοϊδεάτες σοβινιστές, σκοταδιστές και επαγγελματίες πολεμοκάπηλοι, οι ποικίλοι ακροδεξιοί που απαρτίζουν την ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχουν άλλο σχέδιο από την συνεχή επιδείνωση της κρίσης, το διαρκές ροκάνισμα της παλαιστινιακής γης και την πιο άγρια καταστολή και ταπείνωση του παλαιστινιακού έθνους. Επειδή αυτό απαιτεί η πολιτική -και όχι μόνον- επιβίωση τους. Επειδή μόνον η πολεμική και εθνικιστική υστερία μπορεί να επιτρέψει στον επικεφαλής τους διαβόητο Μπίμπι Νετανιάχου να χαλαρώσει την ασφυκτική πίεση που του ασκούν εδώ και ένα χρόνο (!) οι εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλινοί πολίτες που διαδηλώνουν δυο φορές τη βδομάδα (!), ζητώντας την αποπομπή, τη δίκη και την καταδίκη του τόσο για την απίστευτη διαφθορά του όσο και για την απόπειρα του να κατεδαφίσει τους όποιους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας. Εβδομήντα πέντε χρόνια αργότερα, η δημόσια καταγγελία από μέρους του μεγάλου (Εβραίου) Άλμπερτ Αϊνστάιν των πολιτικών προπατόρων του κ. Νετανιάχου ως “φασιστών”, “ρατσιστών” και “τρομοκρατών” που μόνο μεγάλο κακό μπορούν να προκαλέσουν στον εβραϊκό λαό, είναι περισσότερο από ποτέ χρήσιμη και επίκαιρη... (1)
Αν λοιπόν δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα το στοιχειωδώς ελπιδοφόρο από την ισραηλινή ηγεσία, αλλά και από την αξιωματική της αντιπολίτευση, δυστυχώς δεν μπορεί να τρέφουμε τις παραμικρές δημοκρατικές και προοδευτικές αυταπάτες για την Χαμάς, την Χεζμπολλάχ και την “προστάτιδα δύναμη” τους, το Ιράν της πιο άγριας καταστολής και καταπίεσης του σκοταδιστικού καθεστώτος των Αγιατολλάχ. Και φυσικά, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα το καλό από τις ηγεσίες της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης της προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, που είναι ικανές μόνο να εθελοτυφλούν επαίσχυντα για να στηρίζουν άνευ όρων τον Νετανιάχου και να αποκαλούν “τρομοκράτες” τους μαχητές της Χαμάς. Το (προσωρινό;) συμπέρασμα είναι λοιπόν αναγκαστικά απαισιόδοξο: η αντίσταση, ο παραπάνω από δίκαιος αγώνας του παλαιστινιακού λαού ενάντια σε εχθρούς και “φίλους”, εξακολουθεί να μην βρίσκει την πολιτική του έκφραση που θα μπορούσε να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τα πλήθη του μεγάλου αραβικού έθνους, συμπεριλαμβανόμενου του παλαιστινιακού λαού, πράγμα που κατόρθωνε παλιότερα τουλάχιστον εν μέρει, πρώτα το σοσιαλιστικό όραμα και κατόπιν ο παναραβισμός .
Επειδή λοιπόν είναι πάνω στα ερείπια του σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού οράματος που έχουν ανθίσει οι κάθε λογής αντιδραστικοί θρησκευτικοί και άλλοι νεοφιλελεύθεροι σκοταδισμοί της εποχής μας που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, γίνεται φανερό ότι η αρχή διεξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα πρέπει και μπορεί να αναζητηθεί μέσα από την επανεφεύρεση ενός απελευθερωτικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος της έμπρακτης διεθνιστικής αλληλεγγύης των “από κάτω”. Μια “επανεφεύρεση” που μας αφορά άμεσα όλους και όλες, και στη δικιά μας χώρα. Εξάλλου, με δεδομένη την τεράστια στρατιωτική υπεροχή του Ισραήλ και το επίσης δεδομένο μόνιμο και όλο και μεγαλύτερο ξεπούλημα της παλαιστινιακής υπόθεσης από όλα τα υπάρχοντα αυταρχικά και αντιδημοκρατικά αραβικά καθεστώτα, ο μόνος δρόμος για να μην συνεχιστεί επ’άπειρον το αδιέξοδο μακελειό Παλαιστινίων και Εβραίων Ισραηλινών είναι εκείνος της έμπρακτης αλληλεγγύης και κοινής τους δράσης. Το εγχείρημα φαντάζει και είναι δύσκολο. Όμως, είναι το μόνο ρεαλιστικό και εφικτό…
Σημείωση
1. Βλέπε το κείμενό μας “Όταν ο Αϊνστάιν αποκαλούσε “φασίστες” αυτούς που κυβερνούν τώρα το Ισραήλ...”: https://www.contra-xreos.gr/