Χαφέζ και Μπασάρ Άσαντ - Σκίτσο της Σ. Μητραλιά
Πού πηγαίνει η Συρία;
του ACHCAR Gilbert
Ενώ παρατηρούσαμε τα εκπληκτικά ιστορικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν από την περασμένη Παρασκευή, το πρώτο πράγμα που ήλθε στο νου ήταν η ανακούφιση και η χαρά από τις εικόνες των κρατουμένων που απελευθερώθηκαν από την κόλαση της κοινωνίας/φυλακή που είχε γίνει η Συρία υπό το καθεστώς της οικογένειας Άσαντ. Τα συναισθήματά μας κατακλύστηκαν επίσης από χαρά στη θέα των συριακών οικογενειών που ξαφνικά ήταν σε θέση να επιστρέψουν από την κοντινή εξορία, είτε από άλλη περιοχή εντός της Συρίας είτε από την Ιορδανία, τον Λίβανο ή την Τουρκία, για να επισκεφθούν τις πόλεις και τα σπίτια από τα οποία αναγκάστηκαν να φύγουν πριν από χρόνια. Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι το όνειρο εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων, στις χώρες που περιβάλλουν τη Συρία και στην Ευρώπη, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, έστω και για μια επίσκεψη, αυτό το όνειρο που φαινόταν αδύνατο πριν από λίγες ημέρες, έχει αρχίσει να φαίνεται εφικτό.
Πάνω σε τι επικεντρώνεται η σύγκρουση μέσα στη σιωνιστική ελίτ εξουσίας; Μην πιστεύετε ότι πρόκειται για σύγκρουση μεταξύ γερακιών και περιστερών, όπως την παρουσιάζουν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Όχι, μην πιστεύετε καν ότι το μεγαλύτερο μέρος των ισραηλινών μαζών που διαδηλώνουν για να απαιτήσουν μια συμφωνία που θα οδηγήσει σε μια νέα ανταλλαγή αιχμαλώτων μεταξύ της κυβέρνησής τους και της Χαμάς, επιδιώκει να τερματιστεί η τραγωδία της Γάζας και να αποσυρθεί ο στρατός κατοχής από αυτήν. Όχι, όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, ο σιωνιστικός στρατός δεν θα αποχωρήσει για δεύτερη φορά από τη Λωρίδα, αφού ακόμη και οι "μετριοπαθείς" στις τάξεις του πιστεύουν ότι μια νέα αποχώρηση θα σήμαινε επανάληψη του ίδιου λάθους.
Αποκορύφωμα της περιπλάνησης της Ολυμπιακής Φλόγας στη Γαλλία ήταν η συνάντησή της με μια «αντιστασιακή 102 ετών», που προβλήθηκε δεόντως από τα ΜΜΕ της χώρας, τα οποία δεν δίστασαν να την θεωρήσουν κάτι σαν αποθέωση των ανθρωπιστικών και ειρηνιστικών αρετών αυτής της περιλάλητης φλόγας. Πόσο μάλλον που η ηλικιωμένη αυτή κυρία, κατά τα άλλα πολύ συμπαθής, δήλωσε ότι ήθελε να μεταφέρει την Ολυμπιακή Φλόγα «στο όνομα των αξιών της φιλίας μεταξύ των λαών που η ίδια υπερασπίστηκε στη διάρκεια της Αντίστασης». Προφανώς, η ηλικιωμένη μαχήτρια της Αντίστασης, όπως και η πλειοψηφία των συμπατριωτών της, θα έτρεφε διαμετρικά αντίθετα αισθήματα, αν οι αρχές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους δεν της είχαν αποκρύψει την φοβερή αλήθεια, αν της είχαν εξηγήσει ότι αυτή η ολυμπιακή φλόγα ήταν εφεύρεση του Γιόζεφ Γκέμπελς, ενός από τους μεγαλύτερους εγκληματίες στην ιστορία της ανθρωπότητας, ότι η πρώτη διαδρομή της προετοίμασε το δρόμο για το Δεύτερο Παγκόσμιο Μακελειό διαγράφοντας τα όρια του μελλοντικού Τρίτου Ράιχ, και ότι το σημερινό Ολυμπιακό τσίρκο έλκει την καταγωγή του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936) του θριαμβεύοντα ναζισμού... (1)