Χαβιέρ Μιλέϊ και Λάρα Τραμπ
Η φασιστική απειλή γίνεται πιο χειροπιαστή, καθώς ο Μιλέϊ καλεί να δημιουργηθεί η Φαιά Διεθνής!
του Γιώργου Μητραλιά
«Είναι ηθικό μας καθήκον να υπερασπιστούμε την κληρονομιά του δυτικού μας πολιτισμού. Η Δύση κινδυνεύει... Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον σοσιαλισμό να προχωρήσει. Πρέπει να ενωθούμε και να δημιουργήσουμε διαύλους συνεργασίας σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι είμαστε μια Διεθνής της δεξιάς, ένα δίκτυο αυτοβοήθειας που αποτελείται από όλους εκείνους που επιθυμούν να διαδώσουν τις ιδέες της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο». Αυτό το κάλεσμα για τη δημιουργία μιας ακροδεξιάς Διεθνούς πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη. Πρώτον, επειδή το πρόσωπο που εκστόμισε αυτά τα λόγια δεν είναι οποιοσδήποτε: είναι ο πρόεδρος της Αργεντινής και εκλεκτός των φασιστών και λοιπών ακροδεξιών σε όλο τον κόσμο, ο Χαβιέρ Μιλέϊ. Κατόπιν, επειδή ανάμεσα σε αυτούς που τα χειροκρότησαν ήταν ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο, ο ηγέτης του Vox και των Ισπανών Φρανκιστών Σαντιάγο Αμπασκάλ, ο εγκέφαλος του διεθνούς νεοφασισμού Στιβ Μπάνον και κυρίως, η συμπρόεδρος της Republican National Committee και νύφη του Ντόναλντ Τραμπ , η Λάρα Τραμπ. Και επίσης επειδή αυτό το κάλεσμα έγινε κατά την πρόσφατη συνάντηση στο Μπουένος Άιρες, της Conservative Political Action Conference-CPAC (Συντηρητική Διάσκεψη Πολιτικής Δράσης), της πανίσχυρης οργάνωσης των αμερικανών αντιδραστικών, η οποία γίνεται όλο και πιο διεθνής και πιο ακροδεξιά. Και τέλος, επειδή επιφανή στελέχη της παγκόσμιας ακροδεξιάς, όπως η μεταφασίστρια Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι και ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, έχουν ήδη ταχθεί υπέρ της δημιουργίας μιας τέτοιας Διεθνούς.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Αυτό που κάνει αυτό το κάλεσμα ακόμα πιο αξιόπιστο, και επομένως ακόμη πιο ανησυχητικό, είναι ότι το μεγάλο διεθνές κεφάλαιο δείχνει τώρα να ενδιαφέρεται, αν όχι να υποστηρίζει τον Μιλέϊ και τις ιδέες του, που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν φαιδρές και εξτρεμιστικές. Για παράδειγμα, ο βρετανικός The Economist, η ναυαρχίδα του διεθνούς οικονομικού Τύπου και κατεστημένου, που πριν από λίγες ημέρες δεν δίστασε να πλέξει το εγκώμιο του Μίλεϊ και των οικονομικών “επιτευγμάτων” του. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που ο Economist έφτασε να συμβουλεύει τον Τραμπ να ξεχάσει τον προστατευτισμό του, να ακολουθήσει το παράδειγμα του Μιλέϊ και να εφαρμόσει, κατά τη νέα προεδρική θητεία του, την “θεραπεία-σοκ” του φανατικού libertarian προέδρου της Αργεντινής. Και για να είμαστε ειλικρινείς, το εγκώμιο του Economist φαίνεται να δημιουργεί σχολή καθώς, βοηθούσης και της νίκης του Τραμπ, ο γραφικός παλαβιάρης που ήταν μέχρι πρότινος ο Milei απολαμβάνει τώρα την εύνοια του δεξιού Τύπου στις ευρωπαϊκές χώρες...
Ωστόσο, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι αυτή η ξαφνική στροφή των μεγάλων ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης υπέρ των πολιτικών του Μιλέϊ δεν οφείλεται μόνο στις ιδεολογικές εκλεκτικές τους συγγένειες. Προφανώς, οφείλεται και στο γεγονός ότι, ως καλός libertarian, ο Μιλέϊ υποστηρίζει την απόλυτη ελευθερία του εμπορίου, δηλαδή μια πολιτική διαμετρικά αντίθετη με τον επιθετικό προστατευτισμό που κηρύσσει ο Τραμπ. Και είναι φανερό ότι αυτός ο προστατευτισμός φοβίζει την ευρωπαϊκή αστική τάξη, καθώς μάλιστα ο Τραμπ πληθαίνει τις απειλές του για την επιβολή υπέρογκων δασμών στα προϊόντα τους.
Εξάλλου, είναι αυτές ακριβώς οι προστατευτικές πολιτικές του Τραμπ που θα διχάσουν τη διεθνή ακροδεξιά, εμποδίζοντάς την να συσπειρώσει όλες τις δυνάμεις της σε μια ενιαία Διεθνή. Για παράδειγμα, δεν βλέπουμε πώς η Αμερική του Τραμπ και η Ρωσία του Πούτιν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν στην ίδια Διεθνή σε μόνιμη βάση, όταν ο Τραμπ απειλεί να επιβάλει δασμούς 100% στα προϊόντα των χωρών μελών των BRICS, στην περίπτωση που αυτές οι χώρες , μεταξύ των οποίων και η Ρωσία, υιοθετήσουν πολιτικές που «απο-δολαροποιούν» την παγκόσμια οικονομία και υπονομεύουν την κυριαρχία του δολαρίου. Από την άλλη πλευρά, ο Μίλεϊ, ο οποίος είναι αντίθετος σε κάθε προστατευτισμό και θα έπρεπε επομένως να ευθυγραμμιστεί με τις θέσεις των Brics, έχει ήδη αποκλείσει κατηγορηματικά την ένταξη της Αργεντινής του στους Brics, οι οποίοι με την σειρά τους, δεν συμμερίζονται καθόλου τις ακραιφνώς ελευθεριακές πολιτικές του.
Όμως, αυτές οι πολύ πραγματικές δυσκολίες στην οικοδόμηση της Φαιάς Διεθνούς δεν πρέπει να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η δημιουργία της είναι προκαταβολικά καταδικασμένη σε αποτυχία. Και αυτό επειδή, ακόμη και διαιρεμένοι, οι νεοφασίστες και οι λοιποί ακροδεξιοί εξακολουθούν να έχουν ούριο τον άνεμο στα πανιά τους, να συντονίζονται, να περνούν στην επίθεση και να απειλούν τα δικαιώματά μας, τις ελευθερίες μας και τις ζωές μας, όπως δεν το έχουν κάνει ποτέ εδώ και 80 χρόνια. Εξάλλου, όπως γράφαμε ήδη πριν από δύο και πλέον χρόνια, τον Αύγουστο του 2022, «Ποτέ από το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, δεν έγινε αισθητή όσο σήμερα η απειλή μιας αναζωογονημένης, επιθετικής και συνεχώς ανερχόμενης ακροδεξιάς. Γιατί; Μα, επειδή σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στις 6-7 προηγούμενες δεκαετίες, τώρα αυτή η απειλή δεν προέρχεται πια από μερικές ομάδες ή έστω μικρά κόμματα νοσταλγών του μεσοπολέμου, αλλά από μια φιλόδοξη και δυναμική νέα ακροδεξιά που κυβερνάει ή ετοιμάζεται να κυβερνήσει ακόμα και χώρες που περιλαμβάνονται στις μεγαλύτερες δυνάμεις αυτού του κόσμου!».(1)
Ωστόσο, δεν είναι ώρα ούτε για παραίτηση ούτε για ηττοπάθεια, καθώς τις τελευταίες μέρες, η μία καλή είδηση διαδέχεται την άλλη, δείχνοντας ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι όι καταπιεσμένοι και οι από κάτω επιμένουν να αγωνίζονται, μερικές φορές μάλιστα με επιτυχία. Όπως ια παράδειγμα, η γαλλική ριζοσπαστική αριστερά που αποκρούει τα αντιδημοκρατικά σχέδια του Μακρόν ρίχνοντας την εκτρωματική κυβέρνηση Μπαρνιέ. Ή, ακόμα περισσότερο,, ο λαός της Νότιας Κορέας και η παραδειγματική κινητοποίησή του, που όχι μόνο απέτρεψε το πραξικόπημα του αντιδραστικού και πολεμοκάπηλου προέδρου, αλλά και περνάει τώρα στην αντεπίθεση. Και πάνω απ' όλα, ο (ένοπλος) συριακός λαός που ανατρέπει τον χασάπη Άσαντ και το καθεστώς του, ένα από τα πιο βάρβαρα, αιμοσταγή και αντιδραστικά καθεστώτα του τελευταίου μισού αιώνα!
Πριν από δύο και πλέον χρόνια, γράφαμε ότι «η εντελώς υπαρκτή προοπτική να υπάρξει σύζευξη του Πούτιν με τον Τραμπ II που θα επέστρεφε στο Λευκό Οίκο το 2024, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη πολύ στα σοβαρά από τους αντιφασίστες και τους δημοκράτες όλου του κόσμου, που πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάσουν την αντεπίθεση τους το συντομότερο δυνατό. Ανεξάρτητα από το αν έχει ή δεν έχει Φαιά Διεθνή, η άκρα δεξιά αποτελεί από εδώ και πέρα μια τεράστια υπαρξιακή απειλή για όλους μας».Δυστυχώς, παρόλο που αυτή η πρόβλεψη, που τότε χαρακτηρίστηκε «καταστροφολογική» από κάποιους, επαληθεύτηκε από τα γεγονότα, η διεθνής αριστερά συνεχίζει να υποτιμά τον κίνδυνο και αποδεικνύεται εξίσου ανίκανη να κινητοποιηθεί για να αντιμετωπίσει τη νεοφασιστική απειλή, όσο και η αριστερά (κομμουνιστική και σοσιαλδημοκρατική) της δεκαετίας του 1930.
Συμπερασματικά, το κάλεσμα του ΜιλέΪ, που συνιστά ένα τεράστιο βήμα προς τη δημιουργία της Φαιάς Διεθνούς, θα έπρεπε να μας υπενθυμίζει ότι ο χρόνος πιέζει όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία 80 χρόνια. Θα δούμε λοιπόν την ιστορία να επαναλαμβάνεται και τη φασιστική βαρβαρότητα να θριαμβεύει χωρίς εμείς να αντιδρούμε πριν είναι πολύ αργά για όλους μας;
Σημείωση
1. Βλέπε Προς την Φαιά Διεθνή της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ακροδεξιάς; : https://www.contra-xreos.gr/
Το ίδιο άρθρο στα αγγλικά: https://www.counterpunch.org/
...και στα ιταλικά: https://andream94.wordpress.