Зберегти країну, а не олігархів
Να προστατέψουμε τη χώρα, όχι τους ολιγάρχες
Το κείμενο που μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε στη συνέχεια, υπογράφεται από την ουκρανική ακροαριστερή οργάνωση Соціальний рух (Σοτσιάλνιϊ Ρουχ - Κοινωνικό Κίνημα), τα μέλη της οποίας παλεύουν και ματώνουν σε όλα τα μέτωπα. Τόσο στα πολεμικά με τα όπλα στα χέρια, μαζί με συνδικαλιστές, αναρχικούς και άλλους αριστερούς, ενάντια στον ξένο εισβολέα. Όσο και στα κοινωνικά των εργατικών και άλλων χειραφετητικών αγώνων, σε αντιπαράθεση με το ουκρανικό αστικό κράτος και την κυβέρνηση του.
Ο εύγλωττος τίτλος του "Να προστατέψουμε τη χώρα, όχι τους ολιγάρχες - ένα κάλεσμα για αλλαγές που θα αποτρέψουν την ήττα της Ουκρανίας", προδιαθέτει ήδη για το περιεχόμενο του: όχι απεραντολογίες και αφηρημένες θεωρητικολογίες, αλλά μια σειρά από συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει και μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα για να μπορέσουν η Ουκρανία και ο λαός της να σωθούν ξεπερνώντας την παρούσα εξαιρετικά δύσκολη πολεμική φάση. Μέτρα που είναι όμως και κατανοητά, εφικτά αλλά συνάμα και τόσο ριζοσπαστικά όσο χρειάζεται για να ανοίξει η όρεξη των από κάτω για να κινητοποιηθούν και να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, συνδέοντας την ικανοποίηση των (τεράστιων) άμεσων αναγκών τους με την αμφισβήτηση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που όχι μόνο τους καταπιέζει αλλά και αδυνατεί να εγγυηθεί την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας τους.
Υπόδειγμα προγράμματος πάλης σε κατάσταση ακραίων πολεμικών και άλλων απίστευτων δυσκολιών, το κείμενο του Σοτσιάλνιϊ Ρουχ αποδεικνύει, σε πείσμα όλων εκείνων στη Δύση που επιμένουν σκανδαλωδώς να την αγνοούν, ότι η ουκρανική αριστερά όχι μόνο υπάρχει, αγωνίζεται και πολεμάει παίζοντας κάθε μέρα κορώνα γράμματα την ίδια τη ζωή των αγωνιστών της, αλλά και αποτελεί ήδη πρότυπο συνδυασμού επαναστατικής θεωρίας και πράξης για μια δυτικοευρωπαϊκή αριστερά που αργεί απελπιστικά να ξεπεράσει την παρατεταμένη κρίση της.
Γιώργος Μητραλιάς
Sotsialniy Rukh
Να προστατέψουμε τη χώρα, όχι τους ολιγάρχες.
Κάλεσμα για αλλαγές που θα αποτρέψουν την ήττα της Ουκρανίας
Οι ληστρικές πολιτικές του νεοεκλεγέντα προέδρου των ΗΠΑ εμποδίζουν τους Ουκρανούς να επιτύχουν διαρκή ειρήνη. Η άρνηση της Ουκρανίας να υπογράψει μια εξορυκτική συμφωνία που συντάχθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου κατέδειξε την επιθυμία του ουκρανικού κράτους να αποφύγει την αποικιοκρατική εξάρτηση. Αυτό ανοίγει τη δυνατότητα εξεύρεσης ενός μοντέλου πιο ισότιμων σχέσεων μεταξύ της Ουκρανίας και των κρατών της Ευρώπης, της Ασίας και του υπόλοιπου κόσμου, που διαπνέεται από την αντίσταση στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. Εάν διατηρηθούν οι τρέχουσες προσεγγίσεις, υπάρχει επίσης ο βραχυπρόθεσμος κίνδυνος να σταματήσει ή να μειωθεί σημαντικά η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία.
Αυτή η βοήθεια δεν ήταν ποτέ ούτε κατάλληλη ούτε επαρκής. Ωστόσο, η πλήρης παύση της θα έχει συνέπειες.
Την ίδια ώρα, είμαστε σε πόλεμο όχι μόνο ενάντια στον ξένο εισβολέα και στον αμερικάνικο επεικτατισμό, αλλά και ενάντια σε εσωτερικά εμπόδια: την οικονομική αδικία, τη διαφθορά και την επιρροή των ολιγαρχών. Ο πόλεμος απαιτεί τη μέγιστη κοινωνική συνοχή και τη χρησιμοποίηση όλων των πόρων για να νικήσουμε. Όμως, ενώ εκατομμύρια πολίτες δίνουν τον οβολό τους για το στρατό, συνεχίζουν να πληθαίνουν τα μεγάλα ποσά στα χέρια των ολιγαρχών.
Ιδού ο δρόμος μας!
* Τι πρέπει να κάνουμε;
Αν το ουκρανικό κράτος σκοπεύει να πολεμήσει μέχρι να απελευθερωθούν τα εδάφη ή να ηττηθεί οριστικά ο εισβολέας, πρέπει να επιλέξει τις κατάλληλες μεθόδους. Κατά τη γνώμη μας, η άμυνα της Ουκρανίας θα μπορούσε να ενισχυθεί με τη μετάβαση σε μια πολιτική « πολεμικού σοσιαλισμού », η οποία θα συνίστατο στην κινητοποίηση επαρκών κεφαλαίων στην υπηρεσία του κράτους μέσω της δήμευσης και της εγκατάλειψης της ρύθμισης της οικονομίας από την αγορά. Μια τέτοια πολιτική, σε συνδυασμό με την εισαγωγή μιας αναδιανομής του πλούτου, θα μείωνε το βάρος του πολέμου που σηκώνουν τα φτωχότερα στρώματα του ουκρανικού λαού.
Η ευρωπαϊκή κοινότητα έχει ήδη απαντήσει στις δηλώσεις του Τραμπ αυξάνοντας τους αμυντικούς προϋπολογισμούς και τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά τη μαζική εισβολή, η κυβέρνηση έχει κάνει πολλά για να ενισχύσει τις δικές της αμυντικές δυνατότητες, να μετακομίσει τη δυτική παραγωγή και να επανεκκινήσει προγράμματα πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Ωστόσο, η Ουκρανία εξακολουθεί να έχει σημαντικές δυνατότητες κινητοποίησης εθνικών πόρων. Εδώ και χρόνια, η Sotsialniy Rukh επιμένει στην ανάγκη αυτών των μέτρων, αλλά σήμερα η ικανότητα της Ουκρανίας να αμυνθεί εξαρτάται πλήρως από αυτά. Το εμπόδιο για την αποτελεσματική κινητοποίηση των πόρων είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που βάζουν την ιδιωτική ιδιοκτησία πάνω απ' όλα, ενθαρρύνοντας την ελευθερία να αποκτά κανείς κέρδη και να τα ιδιοποιείται. Ενόσω οι ουκρανικές πόλεις βρίσκονται υπό κατοχή και ο Ρώσος εισβολέας διαθέτει επιθετικό δυναμικό, όλοι οι τομείς της οικονομίας πρέπει να λειτουργούν συντονισμένα και με μέγιστη αποτελεσματικότητα για την άμυνα. Η μεγάλη πλειονότητα των οικονομικών πόρων πρέπει να συγκεντρωθεί στα χέρια του κράτους και να επενδυθεί στον αμυντικό τομέα, ενώ το ιδιωτικό κεφάλαιο πρέπει να υπόκειται σε προοδευτική φορολόγηση για να τροφοδοτεί τον κρατικό προϋπολογισμό. Η ενίσχυση της άμυνας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με επενδύσεις μεγάλης κλίμακας στον κοινωνικό τομέα: δημιουργία θέσεων εργασίας (ειδικά σε τομείς κρίσιμων υποδομών), βελτίωση των υπηρεσιών περίθαλψης, ειδικά για να μπορέσουν οι γυναίκες να μπουν στην αγορά εργασίας, και βελτίωση της πρόσβασης σε κοινωνικές υπηρεσίες (υγειονομική περίθαλψη, προσωρινή στέγαση, αποκατάσταση). Είναι απαραίτητο να αυξηθεί το επίπεδο των κοινωνικών εγγυήσεων για το στρατιωτικό προσωπικό, ειδικά για εκείνους που υπερασπίζονται την Ουκρανία από το 2022.
Η ιδιαιτερότητα της κατάστασης της Ουκρανίας έγκειται στο ότι η διάλυση του ολιγαρχικού καπιταλισμού έχει γίνει περισσότερο εφικτή από ποτέ στο πλαίσιο ενός πολέμου μεγάλης κλίμακας και ότι αυτή έχει βαθιά κοινωνική δικαιολόγηση. Καταρχήν, μεγάλο μέρος των κοινωνικά σημαντικών υπηρεσιών που καθορίζουν την ανθεκτικότητα της Ουκρανίας είναι ήδη κρατικές (σιδηρόδρομοι, ταχυδρομείο, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση, τράπεζες). Δεύτερον, πολλές εταιρείες (κυρίως αυτές που συνδέονται με Ρώσους ολιγάρχες) έχουν εθνικοποιηθεί και το ποσοστό του ΑΕΠ που αναδιανέμεται μέσω του προϋπολογισμού έχει αυξηθεί. Τρίτον, οι ουκρανοί ολιγάρχες έχουν χάσει μέρος του πλούτου και της επιρροής τους, δίνοντας όλο και περισσότερο τη θέση τους στο κράτος.
- Λογιστικός έλεγχος του υπεδάφους και της γης προκειμένου να ταυτοποιηθούν οι ιδιοκτήτες και το δημόσιο όφελος από τη χρήση τους. Η διαφάνεια στον έλεγχο του εθνικού πλούτου είναι απαραίτητη, όχι για να τον εμπορευθούμε βιαστικά, αλλά για να κατανοήσουμε τη βάση πάνω στην οποία είναι δυνατή η αύξηση της γενικής ευημερίας. Αυτό θα παρακινήσει τους ανθρώπους να αγωνιστούν ακόμα περισσότερο για την πατρίδα τους και τις κοινωνικές προοπτικές της.
- Επιβολή κρατικού ελέγχου σε επιχειρήσεις σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και ανάπτυξη μαζικής παραγωγής για τις ανάγκες του πολεμικού μετώπου. Η βιομηχανία πρέπει να λειτουργεί προς το συμφέρον της άμυνας και να μην υπόκειται στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της αγοράς. Επιστροφή κρίσιμων δομών και κρίσιμων υποδομών στο κράτος. Η πρόσβαση σε βασικά αγαθά δεν πρέπει να γίνει βορά των ολιγαρχών και μέσο απομύζησης των κρατικών κερδών που περνάνε στις τσέπες των μονοπωλίων. Η διατήρηση της DTEK [ουκρανική εταιρεία ενέργειας] στα χέρια του Rinat Akhmetov ή των περιφερειακών εταιρειών διανομής ηλεκτρικής ενέργειας σε αυτά του Vadym Novynskyi συνιστούν μια αδικαιολόγητη γενναιοδωρία του κράτους προς όφελος των ολιγαρχών!
- Να εξεταστούν τα αποτελέσματα των ληστρικών ιδιωτικοποιήσεων. Οι εταιρείες που αγοράστηκαν έναντι ευτελούς τιμήματος θα πρέπει να επιστραφούν στο κράτος ή να αντισταθμιστεί η διαφορά με την πραγματική τους τιμή στην αγορά. Πριν απ’όλα, οι εταιρείες των τομέων των ορυχείων, της μηχανουργίας και της χημικής βιομηχανίας, οι οποίες είναι απαραίτητες για την άμυνα, θα πρέπει να τεθούν υπό κρατικό έλεγχο. Να σταματήσουν οι πλουτισμοί μέσω δώρων - Να πληρώσουν οι ολιγάρχες!
- Να καταγγελθεί κάθε συμφωνία που αποσκοπεί στην αποφυγή της διπλής φορολόγησης με την Κύπρο, τις Παρθένες Νήσους και άλλες υπεράκτιες δικαιοδοσίες. Η προστιθέμενη αξία που δημιουργείται χάρη στο υπέδαφος, στις υποδομές και στο εργατικό δυναμικό της Ουκρανίας θα πρέπει να φορολογείται εδώ και μόνο εδώ.
- Εισαγωγή προοδευτικού φόρου και φόρου πολυτελείας. Η άμυνα βασίζεται στον ηρωισμό και στη θυσία των Ουκρανών αγροτών, εργατών και μικρών επιχειρηματιών. Για να διατηρηθεί η χώρα, πρέπει οι πλουσιότεροι να θυσιάσουν τον πλούτο τους αναλογικά με την επιρροή που είχαν πριν από τον πόλεμο - ο υψηλότερος φορολογικός συντελεστής θα πρέπει να φτάσει στο 90% του εισοδήματος. Χωρίς φορολογικό ακτιβισμό, η Ουκρανία θα πέσει σε ένα βαθύ βάραθρο χρέους ( το 2025, το εξωτερικό χρέος θα μπορούσε να προσεγγίσει το 100% του ΑΕΠ).
- Εγκαθίδρυση εργατικού ελέγχου στις επιχειρήσεις ως αποτελεσματικού εργαλείου εσωτερικού λογιστικού ελέγχου και ως μορφή αυτοοργανωμένης κοινωνίας. Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου μέχρι σήμερα, η χώρα μαστίζεται από σκάνδαλα διαφθοράς που αφορούν την καταχρηστική χρήση κεφαλαίων. Ο συνεχής έλεγχος από μέρους των συνδικάτων και των συμβουλίων εργασίας αποτελεί εγγύηση για μεγαλύτερη διαφάνεια της διαχείρισης και την πρόληψη της διαφθοράς. Είναι δυνατόν να διαφθείρει κανείς μεμονωμένα άτομα, αλλά είναι αδύνατο να διαφθείρει μια ολόκληρη ομάδα. Η παραχώρηση εξουσιών ουσιαστικού ελέγχου στα συνδικάτα θα αποτελέσει κίνητρο για την ανάπτυξη ενός γνήσιου συνδικαλιστικού κινήματος.
- Να εγκαταλειφθεί η παρελθούσα πρακτική υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης και της επιστήμης. Η υψηλή τεχνολογική πολυπλοκότητα του σύγχρονου πολέμου κάνει τον μηχανικό και τον ειδικευμένο εργάτη να είναι εξίσου σημαντικοί με τον στρατιώτη. Παρά την εκπαιδευτική αδράνεια της προηγούμενης εποχής, η μαζική τεχνική κουλτούρα του ουκρανικού πληθυσμού έχει καταστήσει δυνατό τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την χρήση πληθώρας σύγχρονων τεχνικών μέσων που μας δίνουν πλεονεκτήματα στο πεδίο της μάχης. Δεν μπορούμε πια να βασιζόμαστε στην αδράνεια των προηγούμενων εποχών. Χτες ήταν απαραίτητο να γίνουν μεγάλες επενδύσεις στην εκπαίδευση και την επιστήμη. Χωρίς την ανάπτυξη της κοινωνικής σφαίρας, η Ουκρανία θα βρεθεί αντιμέτωπη με μαζική μετανάστευση και δημογραφική κρίση που θα καταστήσει αδύνατο να αναπληρωθούν οι ανθρώπινες απώλειες.
- Κρατικό μονοπώλιο στις εξαγωγές. Το 2024, οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων έφτασαν το ρεκόρ των 24,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αν και τα κέρδη συνεχίζουν να πηγαίνουν σε ιδιωτικές τσέπες.
- Επανέναρξη των συνομιλιών με την Ευρώπη για την τύχη των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων. Μόλις η Ουκρανία απαλλαγεί από τα απομεινάρια της ολιγαρχικής επιρροής, θα απελευθερωθεί από τη διαφθορά, γεγονός που θα επιτρέψει να συζητηθεί η μεταφορά των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για την ικανοποίηση των αναγκών της Ουκρανίας. Σήμερα, περίπου 200 από τα 300 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια ρωσικής προέλευσης βρίσκονται σε ευρωπαϊκές χώρες.
- Να αυξηθεί το κοινωνικό κύρος του στρατού. Με την ανάκαμψη του κρατικού προϋπολογισμού, θα γίνει δυνατό να καταβληθούν αξιοπρεπείς μισθοί στους τραυματισμένους στρατιώτες που επιθυμούν να επιστρέψουν στην υπηρεσία. Είναι απαραίτητο να επαναφέρουμε την πρακτική που συνίσταται στη διατήρηση του μέσου μισθού των επιστρατευμένων εργαζομένων, γεγονός που θα επιτρέψει στις ένοπλες δυνάμεις να διαθέτουν τους απαραίτητους ανθρώπινους πόρους.
Η εφαρμογή αυτών των μέτρων είναι αδύνατη εάν διατηρηθεί το χάσμα που μας χωρίζει από τους ηγέτες της χώρας, τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μέσα της επιρροής τους. Εάν εφαρμοστούν τουλάχιστον ορισμένα από αυτά τα μέτρα, θα ενισχυθεί η εμπιστοσύνη του κοινού στην κυβέρνηση. Η ενίσχυση των δεσμών εντός της κοινωνίας είναι η πραγματική εγγύηση για την ασφάλεια της Ουκρανίας. Και αντίστροφα, οι άλλες χώρες δεν θα μας βοηθήσουν αν δεν δείξουμε την προθυμία μας να βάλουμε τα συμφέροντα της άμυνας πάνω από τα συμφέροντα της αγοράς. Και με την ευκαιρία του 34ου έτους της ανεξαρτησίας της, η Ουκρανία θα πρέπει να μάθει να ζει χωρίς τους ολιγαρχικούς καπιταλιστές. Ενόσω η Ουκρανία διαθέτει σημαντικούς οικονομικούς, βιομηχανικούς και ανθρώπινους πόρους, θα ήταν σοβαρό λάθος να μην μπει στο δρόμο της κοινωνικοποίησής τους.
Η ουκρανική κυβέρνηση έχει τώρα μια μοναδική ευκαιρία να δηλώσει έμπρακτα τι είναι διατεθειμένη να θυσιάσει: τη χώρα ή τους ολιγάρχες. Αν βάλουμε τέλος στη νεοφιλελεύθερη κακοδιαχείριση που διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, θα ενώσουμε τον λαό και θα γίνουμε μια ενοποιητική δύναμη παγκόσμιας εμβέλειας! Αν ξαναχτίσουμε την οικονομία πάνω σε κοινωνική βάση, θα αντέξουμε τον αγώνα και θα βάλουμε στέρεες βάσεις για την ανασυγκρότηση!
Τα εκατομμύρια των ολιγαρχών - για την ευημερία και την άμυνα!
Για μια Ουκρανία χωρίς ολιγάρχες και κατακτητές!
Για να προστατέψουμε την χώρα, όχι τους ολιγάρχες. Ένα κάλεσμα για αλλαγές που θα αποτρέψουν την ήττα της Ουκρανίας
3 Μαρτίου 2025
Sotsialniy Rukh