Σκίτσο: Σόνια Μητραλιά
Καμιά αυταπάτη
Σαν φασίστες που είναι, ο Τραμπ και οι φίλοι του δεν λογαριάζουν ούτε νόμους, ούτε συντάγματα ούτε διεθνές δίκαιο!
του Γιώργου Μητραλιά
Όταν, στις αρχές του αιώνα, ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας Φίλιπ Ροθ ξανάγραψε την ιστορία της χώρας του με το εξαιρετικό μυθιστόρημά του «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», βάζοντας τον θρυλικό φιλοναζιστή αεροπόρο Τσαρλς Λίντμπεργκ να εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ επικρατώντας του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, μάλλον δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η σημερινή πολιτική πραγματικότητα της Αμερικής θα παρουσίαζε κάτι περισσότερο από μια απλή ομοιότητα με εκείνη που περιγράφει το βιβλίο του. Ένα βιβλίο πολιτικής φαντασίας που μάλιστα κρίθηκε τότε «εφιαλτικό», η υπόθεση του οποίου διαδραματίζεται 85 χρόνια νωρίτερα, το 1940! Το μυθιστόρημα του Ροθ είναι όντως προφητικό, καθώς κάνει να εκλέγεται ο Λίντμπεργκ υποσχόμενος, όπως ο Τραμπ, ειρήνη. Ή θέλει αυτόν τον Λίντμπεργκ να σπεύδει να κάνει, μόλις ορκίζεται, ακριβώς ό,τι κάνει ο Τραμπ με τον Πούτιν: συνάπτει σύμφωνο μη επίθεσης με τον Αδόλφο Χίτλερ... και παίρνει σαν παντοδύναμο υπουργό του έναν διαβόητο ναζιστή, τον μεγαλοκαπιταλιστή κατασκευαστή αυτοκινήτων Χένρι Φορντ, ενώ ο Τραμπ διορίζει σε παρόμοιο πόστο έναν άλλο μεγαλοκαπιταλιστή που είναι επίσης κατασκευαστής αυτοκινήτων, τον Έλον Μασκ...
Είναι σαν οι δαίμονες ενός παρελθόντος που θεωρούσαμε ξορκισμένο, να συνεχίζουν να στοιχειώνουν το παρόν μας. Και όχι μόνο εξαιτίας της μεγαλοφυούς διαίσθησης του Φίλιπ Ροθ. Αλλά επίσης, και πάνω απ' όλα, εξαιτίας του παρελθόντος και της ιδεολογικής κατάρτισης αυτών που είναι τόσο οι εγκέφαλοι όσο και ο στενός κύκλος του Τραμπ: της τριανδρίας των Elon Musk, Peter Thiel και David Sachs και του προστατευόμενου τους, αντιπροέδρου J.D. Vance. Ο David Sachs, που είναι λιγότερο γνωστός από τον Musk, διορίστηκε από τον Trump ως «τσάρος υπεύθυνος για την Τεχνητή Νοημοσύνη και τα κρυπτονομίσματα», με άλλα λόγια δύο από τους πιο νευραλγικούς τομείς της κυβέρνησής του, ενώ ο Peter Thiel, που μπορεί να περηφανευτεί πως «ανακάλυψε» και διαισθάνθηκε πρώτος τις μεγάλες δυνατότητες του Τραμπ, εκπαίδευσε ιδεολογικά, χρηματοδότησε και προώθησε τον J.D. Vance στην πολιτική σκηνή, πριν τον επιβάλλει ως αντιπρόεδρο του Τραμπ.
Προφανώς, το περιεχόμενο των όρκων πίστης και των πράξεων αυτών των κυρίων θα ήταν υπεραρκετό για να χαρακτηριστούν νεοναζί. Εξάλλου, αυτοί οι ίδιοι κάνουν τα πάντα για να ποζάρουν σαν πεπεισμένοι ρατσιστές και θιασώτες της ανωτερότητας των λευκών καθώς και υποστηρικτές και προπαγανδιστές κάθε τι νεοφασιστικού και κυρίως νεοναζιστικού στον κόσμο. Ωστόσο, είναι το κοινό τους παρελθόν ως λευκών Νοτιοαφρικανών, φανατικών υποστηρικτών του απαρτχάιντ που μεγάλωσαν μάλιστα σε κύκλους νοσταλγών του Τρίτου Ράιχ, που ρίχνει φως όχι μόνο στις τιμωρητικές κυρώσεις που επέβαλε ο Τραμπ στη Νότια Αφρική, με πρόσχημα τα πολύ άτολμα μέτρα της που παρουσιάζονται σαν υποκατάστατο μια αγροτικής μεταρρύθμισης που οι διαδοχικές κυβερνήσεις της δεν πραγματοποίησαν ποτέ μετά την πτώση του απαρτχάιντ (2). Στην πραγματικότητα, όλα αυτά ρίχνουν φως και αποκαλύπτουν πόσο βαθιές και στέρεες είναι οι νεοναζιστικές τους πεποιθήσεις. Για παράδειγμα, ο Peter Thiel, ο πιο νεοναζιστής και με μεγαλύτερη επιρροή από τους τρεις, μεγάλωσε στο Swakopmund, μια μικρή πόλη στη σημερινή Ναμίμπια, που κατοικείται από λευκούς γερμανικής καταγωγής, οι οποίοι μέχρι πρόσφατα γιόρταζαν κάθε χρόνο τα... γενέθλια του Χίτλερ και συνήθιζαν να χαιρετιούνται στους δρόμους με το... Heil Hitler!
Με όλα αυτά δεδομένα, δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα στενό κύκλο του Τραμπ που διακρίνεται για τις ξεκάθαρα ναζιστικές αναφορές του και όχι με απλούς «προβοκάτορες» και λοιπούς «τρελούς» και «παλαβιάρηδες» ή και «δισεκατομμυριούχους με μπερδεμένες ιδέες», όπως ισχυρίζονται τα ΜΜΕ μας, που εξάλλου εξακολουθούν να μην μπορούν να λύσουν το λεγόμενο «μυστήριο» των ναζιστικών χαιρετισμών του Elon Musk! Αυτή όμως η διαπίστωση δεν στερείται σημαντικών και... εξαιρετικά επίφοβων συνεπειών. Καταρχήν, ρίχνει φως στις δήθεν «χαοτικές» και «ακατανόητες» σημερινές και μελλοντικές ενέργειες του ίδιου του Τραμπ, προσδίδοντάς τους ένα νόημα που δεν αποκαλύπτεται όσο προσπαθούμε να τις ερμηνεύσουμε ως απλές ακραίες παραλλαγές των νεοφιλελεύθερων και αυταρχικών πολιτικών που γνωρίσαμε στο παρελθόν. Και κατόπιν, φωτίζει και δείχνει πόσο θανάσιμη είναι η απειλή που συνιστούν για την ανθρωπότητα τα σχέδια και οι φιλοδοξίες του διδύμου Τραμπ-Βανς και του καταχθόνιου τρίο του πιο στενού τους περιβάλλοντος!
Προς το παρόν, ένα πράγμα είναι πάντως βέβαιο: μετά τις μεγάλες ανατροπές των δύο πρώτων μηνών αυτής της δεύτερης προεδρικής θητείας του Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν είναι πια η χώρα που γνώρισε ο κόσμος από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918! Και δεδομένου ότι για πάνω από έναν αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες καθόριζαν τις τύχες του κόσμου, είναι αυτός ο κόσμος που ξυπνά σήμερα ξαφνικά ριζικά αλλαγμένος, μεταμορφωμένος και βαθιά αγχωμένος για την επόμενη μέρα που του μοιάζει επτασφράγιστο μυστικό!
Δεν έχει λοιπόν νόημα να χρησιμοποιήσουμε τα συνήθη αναλυτικά εργαλεία για να εντοπίσουμε τη λογική που διέπει αυτές τις «μεγάλες ανατροπές» της δεύτερης προεδρίας του Τραμπ. Αυτό που δίνει νόημα στην παρούσα διαδικασία καταστροφής της μεγάλης βορειοαμερικανικής (αστικής) δημοκρατίας και στη χιονοστιβάδα των λιγότερο ή περισσότερο «ακατανόητων» και σοκαριστικών προεδρικών διαταγμάτων που την συνοδεύουν, είναι ότι όλα αυτά εξυπηρετούν ένα σχέδιο που αδιαφορεί πλήρως και παραβιάζει συστηματικά τους κανόνες του παιχνιδιού που θεσπίζουν οι νόμοι, τα συντάγματα ή το διεθνές δίκαιο. Κατά συνέπεια, όσο πιο γρήγορα καταλάβουν λοιπόν οι αριστεροί μας αυτή τη κρίσιμη και θεμελιώδη αλήθεια, τόσο το καλύτερο και για τους ίδιους και για ολάκερο τον κόσμο μας...
Να λοιπόν γιατί αυτό που φέρνει κοντά ή και ενώνει κόμματα και πολιτικούς ηγέτες που, από πρώτη άποψη είναι εντελώς διαφορετικοί, όπως ο Τραμπ, ο Πούτιν ή ο Νετανιάχου, δεν είναι απαραίτητα και πρωτίστως τα κοινά γεωστρατηγικά, ιμπεριαλιστικά και άλλα συμφέροντά τους. Είναι πρώτα και κύρια η κοινότητα των βαθιά αντιδημοκρατικών, ρατσιστικών, σκοταδιστικών, μιλιταριστικών και ανελεύθερων σχεδίων τους. Και αυτή η ιδεολογική κοινότητα φέρνει κοντά όχι μόνο τα μεγάλα ονόματα αλλά και τους «μικρούς» αυταρχικούς και αντιδημοκρατικούς ηγέτες, όπως π.χ. είναι ο -«αντιμπεριαλιστής» και προσκείμενος στον Πούτιν- πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς, που έχει κάνει την χώρα του πολύ σημαντικό προμηθευτή όπλων του ισραηλινού στρατού του φίλου του Μπίμπι Νετανιάχου: το 2024, η Σερβία αύξησε τις εξαγωγές όπλων της κατά… 3000% σε αυτό το Ισραήλ, που κατηγορείται για γενοκτονία στη Γάζα στην ίδια ακριβώς περίοδο (2).
Όμως, προσοχή. Η ιδεολογική κοινότητα των σχεδίων και των φιλοδοξιών του Τραμπ, του Πούτιν, του Μόντι και του Νετανιάχου δεν σημαίνει διόλου ότι αυτοί οι ηγέτες και τα καθεστώτα τους είναι «καταδικασμένοι» να συνυπάρξουν ειρηνικά, να κάνουν ειρήνη έστω και μοιράζοντας τον κόσμο μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, ισχύει το αντίθετο. Καθεστώτα όπως αυτά του Τραμπ ή του Πούτιν και των ιδεολογικών τους κλώνων ανά τον κόσμο, οδηγούν αργά ή γρήγορα σε πόλεμο, μεταξύ άλλων και μεταξύ τους. Δηλαδή, σε «αδελφοκτόνους» πολέμους, όπως ήταν εκείνος μεταξύ του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού (!), που αποφεύχθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή το 1934, όταν ο Μουσολίνι έστειλε κατεπειγόντως 200.000 στρατιώτες του στα αυστριακά σύνορα για να εμποδίσει τον φίλο του Χίτλερ να προσαρτήσει την Αυστρία, η οποία εκείνη την εποχή βρισκόταν υπό ιταλική επιρροή!
Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν κατ’ απόλυτη προτεραιότητα την ακραία κρισιμότητα της κατάστασης και ας ενεργήσουμε ανάλογα. Γιατί απαράβατος όρος για να αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά τον εχθρό σου είναι να ξέρεις τι είναι αυτός και τι σκοπεύει να σου κάνει...
Σημειώσεις
1. Βλέπε το άρθρο μας Όταν η Νότια Αφρική των προδομένων προσδοκιών προδίδει και τον ήρωα της Δημήτρη Τσαφέντα!: https://www.contra-xreos.gr/in