Σκίτσο της Σόνιας Μητραλιά
Τραμπ, ο φασίστας Καλιγούλας του λουτρού αίματος και του εμφυλίου πολέμου!
του Γιώργου Μητραλιά
Είναι ο Τραμπ φασίστας; Φυσικά και είναι, λένε οι μισοί (49%) Αμερικανοί, πολλοί πρώην συνεργάτες του και η συντριπτική πλειοψηφία των αντιπάλων του, οι ειδικοί του φασισμού και τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ. Με λίγα λόγια, οι ίδιοι που μόλις χθες θεωρούσαν την ερώτηση αυτή σοκαριστική ή άκαιρη και χαρακτήριζαν απλοϊκούς όσους τολμούσαν να απαντήσουν καταφατικά.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να αναφωνήσουμε με ανακούφιση κάλλιο αργά παρά ποτέ... αν αυτή η ερώτηση δεν φαινόταν τώρα μάλλον ασήμαντη και ξεπερασμένη από τα γεγονότα. Κι αυτό επειδή ένα άλλο ερώτημα, επίσης ταμπού μέχρι πρόσφατα, γίνεται τώρα επίσης αντικείμενο συζήτησης: εκείνο του εμφυλίου πολέμου στις Ηνωμένες Πολιτείες του 2024. Η απόδειξη; Όλοι μιλούν γι' αυτό στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού! Και το παρήγορο είναι ότι δεν μιλάνε πλέον μόνο για την πιθανότητα εμφυλίου πολέμου, αλλά αρχίζουν να εστιάζουν τη συζήτηση στα «χαρακτηριστικά» του, στις πρακτικές συνέπειες και στο συσχετισμό δυνάμεων αυτού του δεύτερου βορειο αμερικανικού εμφυλίου. Με λίγα λόγια, στις Ηνωμένες Πολιτείες παίρνουν πολύ, πολύ, πολύ στα σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο και προσπαθούν να προετοιμαστούν αναλόγως...
Ας κάνουμε λοιπόν κι εμείς το ίδιο, καθώς η κλεψύδρα αδειάζει και ο χρόνος πιέζει απελπιστικά. Έχοντας πάντα κατά νου την πρώτη και αναπόδραστη αλήθεια, που αποκαλύπταμε ήδη πριν από πέντε και πλέον χρόνια σε άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Το φάσμα του εμφύλιου πολέμου πλανιέται ήδη πάνω από τις ΗΠΑ!»: «Και επιτέλους, αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο δεν μπορεί σήμερα να κατηγορηθεί ο Τραμπ, αυτό είναι ότι τουλάχιστον μέχρι τώρα έχει εφαρμόσει με συνέπεια την αγριανθρωπική πολιτική του, ενώ παράλληλα δεν ξεχνάει να δώσει συνέχεια στις απειλές του…». (1) Και αφού ο Τραμπ κάνει αυτό που υπόσχεται να κάνει, το μόνο που απομένει είναι να θυμηθούμε αυτά που λέει κάθε μέρα εδώ και πολύ καιρό, για να συνειδητοποιήσουμε πόσο τρομακτική είναι η απειλή που αντιπροσωπεύει, και αυτό μάλιστα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών. Γιατί έχει ήδη υποσχεθεί «λουτρό αίματος για όλη τη χώρα» αν δεν εκλεγεί (if I don’t get elected, it’s going to be a bloodbath, for the whole country)! Μας έχει λοιπόν προειδοποιήσει. Όπως μας έχει προειδοποιήσει ότι, με το που θα μπει στον Λευκό Οίκο, θα απαγορεύσει τα εργατικά συνδικάτα και θα θέσει εκτός νόμου τις απεργίες, τις διαδηλώσεις στους δρόμους, τους αντιπάλους του και τη αντιπολίτευση των Δημοκρατικών, ενώ θα απελάσει εκατομμύρια μετανάστες (ακόμα και «νόμιμους») και θα χρησιμοποιήσει τον στρατό για να «λύσει» μια για πάντα το πρόβλημα αυτού που αποκαλεί «εσωτερικό εχθρό»! Και να σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην Ευρώπη (ακόμα και αριστεροί!) που συνεχίζουν να σπαταλάνε τον χρόνο τους αναρωτώμενοι αν ο Τραμπ είναι πραγματικά φασίστας...
Και όμως, ακόμη και αν ο Τραμπ άλλαζε ως εκ θαύματος γνώμη και επέλεγε μια πιο ειρηνική προσέγγιση των πραγμάτων, υπάρχουν πια εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές του οπλισμένοι μέχρι τα δόντια, παθιασμένοι και αποφασισμένοι, όπως διακηρύσσουν, να πολεμήσουν ακόμα και χωρίς αυτόν. Ωστόσο, είναι αυτονόητο ότι άλλο πράγμα είναι να υπόσχεσαι λουτρά αίματος και πόλεμο και άλλο να μπορείς πραγματικά να τα κάνεις. Έχοντας φτάσει σε αυτό το σημείο, και δεδομένου ότι σύμφωνα με δημοσκόπηση που έγινε πριν λίγες ημέρες, «το 73% των Αμερικανών που ψηφίζουν δηλώνουν ότι φοβούνται το ξέσπασμα πολιτικής βίας μετά τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου», πρέπει να αναρωτηθούμε με τι θα μπορούσε να μοιάζει στην πράξη αυτό το «ξέσπασμα βίας» μετά τις εκλογές.
Πρώτα απ' όλα, δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι θα δούμε μια επανάληψη της σύγκρουσης δύο τακτικών στρατών, όπως συνέβη στη διάρκεια του πρώτου αμερικανικού εμφυλίου πολέμου το 1861-1865. Το πιο πιθανό, τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση αυτού του «ξεσπάσματος βίας», θα ήταν μια “επιδημία” περισσότερο ή λιγότερο μεμονωμένων «τρομοκρατικών» ενεργειών, κυρίως των φιλο-τραμπικών φασιστικών «πολιτοφυλακών» και με δεδομένο το γεγονός ότι το 32% των Ρεπουμπλικάνων δήλωσε πρόσφατα ότι είναι έτοιμο «να καταφύγει στη βία για να σώσει τη χώρα». Ωστόσο, αυτές οι ενέργειες, που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι ιδιαίτερα φονικές, θα ήταν αρκετές για να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρόμου και τέλους του κόσμου, ωθώντας τα διάφορα πολιτικά, στρατιωτικά και κυρίως οικονομικά κέντρα εξουσίας να αναζητήσουν κατεπειγόντως τρόπους για να προλάβουν το ανεπανόρθωτο, δηλαδή έναν εμφύλιο πόλεμο που θα τίναζε στον αέρα την ίδια την Ομοσπονδία.
Και πράγματι, μια τέτοια προοπτική δεν θα μπορούσε να προκαλέσει παρά μόνο πανικό, καθώς θα δημιουργούσε τεράστια δυσεπίλυτα και πολύ επικίνδυνα προβλήματα όχι μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και για ολάκερο τον κόσμο. Όπως για παράδειγμα, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη όχι μόνο την προστασία των άμεσων συμφερόντων του αμερικανικού καπιταλισμού και των αμερικανών καπιταλιστών, αλλά και ζητήματα όπως το τι θα απογίνουν η οικονομία, οι ένοπλες δυνάμεις και -κυρίως- το πυρηνικό οπλοστάσιο μιας χώρας διαιρεμένης σε δύο στρατόπεδα που βρίσκονται μάλιστα σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους. Δεν μπορεί λοιπόν να αποκλειστεί ότι, για να αποφύγουν τα χειρότερα που θα ήταν και ανεπανόρθωτα, αυτά τα (οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά...) κέντρα εξουσίας καταλήγουν να συμφωνήσουν να «παγώσουν» τις εχθροπραξίες για να διαχωρίσουν τα εχθρικά στρατόπεδα, τουλάχιστον μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες. Αυτό θα ήταν κάτι σαν προσωρινή «ανακωχή» που θα κατέληγε όμως να αναπαράξει χοντρικά τον χάρτη της χώρας την εποχή του πρώτου εμφυλίου πολέμου: οι νότιες πολιτείες που τάσσονται υπέρ του Τραμπ εναντίον των βόρειων πολιτειών που τάσσονται κατά του Τραμπ!
Σε αυτή την περίπτωση, δεν αποκλείεται καθόλου να γίνουμε μάρτυρες και ενός φαινομένου που έχουμε ήδη δει να εμφανίζεται στο παρελθόν, σε καταστάσεις ανάλογων ιστορικών κρίσεων, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ή στη Ρωσία αμέσως μετά το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης: μια διαδικασία αποσύνθεσης του ομοσπονδιακού κράτους, που ξεκινά με την επιστροφή των... τελωνείων και των συνοριοφυλακίων κάθε συνιστώσας του (κρατιδίων, επαρχιών, ακόμη και πόλεων), που αναζητούν τη σωτηρία με την απομόνωση τους από τους άλλους και με την αναδίπλωση στον εαυτό τους για να προστατευτούν. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια τέτοια δυναμική θα οδηγούσε γρήγορα στην απόσχιση, ιδίως από μέρους των Πολιτειών όπου υπάρχουν ήδη φιλοδοξίες και παραδόσεις ανεξαρτησίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι η απειλή του εμφυλίου πολέμου αναζωπυρώνει τώρα αυτές τις ανεξαρτησιακές φιλοδοξίες και κάνει τα μεγάλα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης να αναφέρονται σε αυτές. Πόσο μάλιστα όταν ακόμη και κορυφαίες προσωπικότητες των Ρεπουμπλικάνων φτάνουν σήμερα να τάσσονται υπέρ του «διαχωρισμού των (Ρεπουμπλικανικών) κόκκινων πολιτειών από τις (Δημοκρατικές) μπλε πολιτείες», ενώ την ίδια ώρα σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, «το 23% των Αμερικανών υποστηρίζει την απόσχιση» και οι δύο κύριοι υποψήφιοι για απόσχιση και ανεξαρτησία είναι τα βαριά χαρτιά των δύο στρατοπέδων, η Καλιφόρνια και το Τέξας!
Οι περιπτώσεις της Καλιφόρνιας και του Τέξας αξίζουν όμως προσοχής όχι μόνο επειδή το 29% και το 31% αντίστοιχα των πολιτών τους τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας τους, αλλά και λόγω του μεγέθους των οικονομιών τους: η Καλιφόρνια είναι -για όγδοη συνεχή χρονιά - η πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, πίσω από τη Γερμανία αλλά μπροστά από τη Γαλλία, ενώ το Τέξας είναι όγδοο! Όπως γράφαμε ήδη τον Απρίλιο του 2020, "η προοπτική να δούμε π.χ. την πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, την Καλιφόρνια, να αποσπάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να κηρύσσει την ανεξαρτησία της, θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αν η κρίση, ο αυταρχισμός του Τραμπ ή η απειλή ενός γενικευμένου εμφυλίου έκαναν αδύνατη την παραμονή μέσα στην Ομοσπονδία αυτής της Πολιτείας, που ψηφίζει εξάλλου στη μεγάλη πλειοψηφία της ενάντια στον Τραμπ. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που βλέπουμε να ενισχύονται στην Καλιφόρνια οι παλιές ανεξαρτησιακές τάσεις, ενώ την ίδια ώρα χιλιάδες συντηρητικοί Ρεπουμπλικάνοι κάτοικοί της πουλάνε τα σπίτια τους και επιλέγουν να πάνε να ζήσουν αλλού (π.χ. στο Τέξας) μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες..."(2)
Όπως και να έχει, υπάρχει σήμερα τόσο αβυσσαλέο μίσος στις Ηνωμένες Πολιτείες και τόση διάθεση για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ειδικά από την πλευρά των σκληροπυρηνικών Τραμπιστών (30%-35% των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων), που είναι δύσκολο να δούμε πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αποφύγουν μια έκρηξη βίας που θα έμοιαζε σαν δυο σταγόνες νερό με έναν εμφύλιο πόλεμο. Οι μέρες και οι ώρες είναι κρίσιμες, όχι μόνο για την παγκόσμια υπερδύναμη, αλλά και για ολάκερο τον κόσμο, με δεδομένη μάλιστα τη διεθνή πραγματικότητα που σημαδεύεται από την αλματώδη άνοδο των φίλων και λοιπών κλώνων του αμερικανικού φασίστα Καλιγούλα. Αναμφίβολα, οι καιροί είναι χαλεποί και οι επόμενες βδομάδες θα κρίνουν πολλά…
Σημειώσεις
1. Το φάσμα του εμφύλιου πολέμου πλανιέται ήδη πάνω από τις ΗΠΑ! : https://www.contra-xreos.gr/index.php/arthra/civil-warhttps://www.contra-xreos.gr/index.php/arthra/civil-war
2. Ο πυρομανής Τραμπ πιάνει δουλειά πυρπολώντας ό,τι απομένει από την αμερικάνικη δημοκρατία !: https://www.contra-xreos.gr/