Ποιος ήταν, τι ήταν ο Μιχαήλ Σεργκέγεβιτς Γκορμπατσόφ ;
του Daniel TANURO
Πολλές ανοησίες κυκλοφορούν στα κοινωνικά δίκτυα σχετικά με τον Γκορμπατσόφ.
Ο Γκορμπατσόφ δεν ήταν ο νεκροθάφτης της επανάστασης: η επανάσταση ήταν νεκρή, τουλάχιστον από τότε που ο Στάλιν ανέβηκε την εξουσία το 1928.
Η επανάσταση είναι η επαναστατική εξουσία του αυτο-οργανωμένου σε συμβούλια - στα "σοβιέτ" λαού. Όταν ο Γκορμπατσόφ ανέλαβε τα καθήκοντά του, η εξουσία βρισκόταν ήδη εδώ και πολύ καιρό στα αποκλειστικά χέρια ενός στρώματος γραφειοκρατών που ζούσαν σαν καπιταλιστές.
Προς την Φαιά Διεθνή της ευρωπαϊκής και
παγκόσμιας ακροδεξιάς ;
του Γιώργου Μητραλιά
Ποτέ από το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, δεν έγινε αισθητή όσο σήμερα η απειλή μιας αναζωογονημένης, επιθετικής και συνεχώς ανερχόμενης ακροδεξιάς. Γιατί; Μα, επειδή σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στις 6-7 προηγούμενες δεκαετίες, τώρα αυτή η απειλή δεν προέρχεται πια από μερικές ομάδες ή έστω μικρά κόμματα νοσταλγών του μεσοπολέμου, αλλά από μια φιλόδοξη και δυναμική νέα ακροδεξιά που κυβερνάει ή ετοιμάζεται να κυβερνήσει ακόμα και χώρες που περιλαμβάνονται στις μεγαλύτερες δυνάμεις αυτού του κόσμου!
Να λοιπόν που η λαμπρή παράδοση συνεχίζεται καθώς, για μιαν ακόμα φορά στους δύο τελευταίους αιώνες, είναι οι γυναίκες, οι Ρωσίδες αγωνίστριες που σώζουν την τιμή του ρώσικου λαού ! Τρανή απόδειξη οι γυναίκες της Φεμινιστικής Αντι-πολεμικής Αντίστασης (FAS) που, έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα βάρβαρο και απάνθρωπο καθεστώς, παίζουν καθημερινά την ελευθερία τους κορώνα γράμματα, υπερασπιζόμενες τις καλύτερες παραδόσεις του λαού τους. Ακριβώς όπως έκανε άλλοτε μια Βέρα Φίγκνερ ενάντια στο απολυταρχικό τσαρικό καθεστώς, μια Ελιζαμπέτα Ντμιτρίεφ όταν έμπαινε επικεφαλής της Παρισινής Κομμούνας ή μια Λαρίσα Ρέισνερ όταν υπερασπιζόταν την Επανάσταση επικεφαλής του Κόκκινου Στρατού. Και κυρίως, όπως έκαναν οι ανώνυμες εργάτριες της Αγίας Πετρούπολης, όταν -μόνες τους και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν- άρχιζαν με τον απεργιακό ξεσηκωμό τους, την επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 που έμελλε να ανατρέψει τον Τσάρο και την αυτοκρατορία του που τόσο επικαλείται σήμερα ο Πούτιν. Διαβάστε λοιπόν προσεκτικά το κείμενο τους « Τι υποστηρίζουμε & για τι αγωνιζόμαστε » που είναι σίγουρα από εκείνα τα σπάνια που φτιάχνουν την Ιστορία...
Γιώργος Μητραλιάς
Ρωσική Φεμινιστική Αντι-Πολεμική Αντίσταση:
Τι υποστηρίζουμε & για τι αγωνιζόμαστε;
Με αφορμή την επέτειο της ημέρας Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας [24/08] και του μισού χρόνου από την έναρξη της γενικευμένης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία –η οποία πιστεύουμε θα αποτύχει πλήρως–, δημοσιεύουμε το πρόγραμμά μας ως προσθήκη στο αρχικό μας μανιφέστο:
Τι υποστηρίζουμε και τι πολεμάμε;
Ο πόλεμος στην Ουκρανία
Συνέντευξη με έναν Ουκρανό σοσιαλιστή
Το New Politics έθεσε τις εξής ερωτήσεις στον Andrei, της ουκρανικής σοσιαλιστικής οργάνωσης Sotsialnyi Rukh (Κοινωνικό Κίνημα).
NP: Ποια είναι η εκτίμησή σας για την τρέχουσα στρατιωτική κατάσταση;
Andrei: Η Ρωσία παραδέχτηκε την ήττα της στην απόπειρα blitzkrieg, “ενός γρήγορου πολέμου”, και προχώρησε σε έναν πόλεμο φθοράς. Ο Πούτιν πιστεύει ότι, με την πάροδο του χρόνου, η υποστήριξη προς την Ουκρανία θα αποδυναμωθεί, η πίεση από τις κυρώσεις θα μειώνεται και η Ουκρανία δεν θα είναι σε θέση να σταθεί μόνη της απέναντι στη Ρωσία. Όπως βλέπουμε, έχει πράγματι λόγους να το πιστεύει αυτό. Ο Πούτιν θεωρεί ότι η πλήρης υπακοή του ρωσικού πληθυσμού είναι το στρατηγικό του πλεονέκτημα έναντι της Δύσης, γιατί, σε αντίθεση με τους πληθυσμούς των δυτικών χωρών, δεν θα έχει να αντιμετωπίσει κριτικές για τον υψηλό πληθωρισμό ή για οικονομικά προβλήματα.
Ξηρασία, καύσωνας και επανάσταση
του Daniel Tanuro
Yπερθέρμανση του πλανήτη, ακραία ξηρασία στην Ευρώπη, καύσωνες, η χιονοστιβάδα (ή η αλυσιδωτή αντίδραση) μεταξύ όλων αυτών των παραγόντων κρίσης... Κίνδυνος βίαιων αλλαγών της ωκεανικής κυκλοφορίας με ανυπολόγιστες συνέπειες... Αυτό το άρθρο καταπιάνεται με τρία ζητήματα: την εξήγηση αυτής της αναμφισβήτητης διαπίστωσης, τη δυνατή εξέλιξη, και τις πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε αυτό το άρθρο σε στοιχεία και αριθμούς που αποδεικνύουν την ακραία κρισιμότητα της ξηρασίας που πλήττει την ευρωπαϊκή ήπειρο. Ακόμα και όσοι δεν παρακολουθούν πολύ στενά την επικαιρότητα έχουν δει τις τρομακτικές εικόνες με τον ποταμό Πάδο να έχει στεγνώσει, τον Λίγηρα να έχει γίνει μια στενή λωρίδα νερού, τον Τάμεση να έχει στεγνώσει στην πηγή του και σε μήκος οκτώ χιλιομέτρων, τον Ρήνο να έχει κατέβει τόσο χαμηλά που η ναυσιπλοΐα να έχει καταστεί αδύνατη... Αυτή η πρωτοφανής κατάσταση είναι αποτέλεσμα της σοβαρής έλλειψης βροχοπτώσεων, που συσσωρεύτηκαν από το τέλος του χειμώνα, μετά από πολλά συνεχή χρόνια ξηρασίας. Το νερό έχει γίνει σπάνιο και, σε ορισμένες περιοχές, πολύ σπάνιο.
Τι είναι ο φασισμός και πώς να τον σταματήσουμε
του Ernest Mandel
(La Gauche n°6, 18/03/1992)
Είναι 27 Φεβρουαρίου 1933. Η είδηση διαδίδεται σαν πυρκαγιά σε όλη τη Γερμανία: το Ράιχσταγκ καίγεται. Κάποιοι από τον πληθυσμό δεν ασχολούνται με την πολιτική και συνεχίζουν τις δουλειές τους ως συνήθως. Αλλά η πολιτική ασχολείται με αυτούς. Μέσα σε λίγες ώρες, το πολιτικό καθεστώς και η κοινωνική κατάσταση αλλάζουν βαθιά.
Ο Γκέρινγκ, εθισμένος στη μορφίνη και διεφθαρμένος μέχρι το κόκαλο, ο οποίος επρόκειτο να συγκεντρώσει μια τεράστια προσωπική περιουσία στο Τρίτο Ράιχ μέσω κλοπών και λεηλασιών, είναι αρχηγός της αστυνομίας ως πρωθυπουργός και υπουργός Εσωτερικών του Κράτους της Πρωσίας. Είναι το δεξί χέρι του Χίτλερ. Δίνει αμέσως το σήμα στην αστυνομία για δράση.
Το ίδιο κείμενο στα γαλλικά:
https://blogs.mediapart.fr/
...και στα ιταλικά:
https://www.rosarossaonline.
...και στα ισπανικά:
https://www.aporrea.org/
...και στα αγγλικά:
http://europe-solidaire.org/
Πριν από 100 χρόνια, αρχές Αυγούστου του 1922,
τα οδοφράγματα της Πάρμας έτρεπαν σε φυγή
τις ορδές του Μουσολίνι
Γκουίντο Πιτσέλλι:
Ο άνθρωπος που
νικούσε τους φασίστες!
Του Γιώργου Μητραλιά
Τουλάχιστον στο μεσοπόλεμο, στην αναμέτρηση αριστερών και φασιστών, πάντα επικράτησαν οι φασίστες. Και δυστυχώς, συνήθως αμαχητί. Όμως, υπήρξε μια και μοναδική φωτεινή εξαίρεση. Εκείνη του Γκουίντο Πιτσέλλι. Του εντελώς ξεχασμένου Ιταλού επαναστάτη που, πρώτος αυτός και πολλά χρόνια πριν από κάθε άλλο, κατάλαβε τι θέλει, τι είναι και πώς πολεμιέται ο φασισμός. Του Γκουίντο Πιτσέλλι που κατατρόπωνε τους φασίστες όταν και όπου τους έβρισκε στο δρόμο του. Είτε στην Πάρμα των οδοφραγμάτων, το 1922. Είτε στην Ισπανία του εμφυλίου, το 1937. Ποιος ήταν λοιπόν και τι έκανε ο άνθρωπος που νικούσε τους φασίστες;…
Ο επαναστατικός ανθρωπισμός
του Ερνέστ Μαντέλ
Του Michael Löwy
Ο Ερνέστ Μαντέλ ήταν γνωστός όχι μόνο ως ο κύριος θεωρητικός της Τέταρτης Διεθνούς, αλλά και ως ένας από τους μεγαλύτερους μαρξιστές οικονομολόγους του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Ωστόσο, ο απόηχος των έργων του ξεπερνούσε τις γραμμές του κινήματος που ίδρυσε ο Τρότσκι ή του κύκλου των φοιτητών της οικονομίας.
Από το Παρίσι μέχρι το Σάο Πάολο, από το Βερολίνο μέχρι τη Νέα Υόρκη, και από τη Μόσχα μέχρι το Μεξικό, οι λόγοι αυτής της μεγάλης έλξης, αυτού του ενδιαφέροντος και αυτής της συμπάθειας είναι πολλοί. Ένας από αυτούς εντοπίζεται σίγουρα στην επαναστατική ανθρωπιστική διάσταση των γραπτών του.
Επανεφεύρεση του ναζισμού για την κρατική προπαγάνδα: Πώς η ηθική αντικαθίσταται από τη βία
του Ilya Budraitskis
Είναι προφανές ότι το Κρεμλίνο δεν επιδιώκει μόνο γεωπολιτικούς στόχους στην Ουκρανία, όπως η αποκατάσταση της "ιστορικής Ρωσίας" ή ο περιορισμός του ΝΑΤΟ. Οι ομιλίες του Βλαντιμίρ Πούτιν, καθώς και η επίσημη προπαγάνδα, παραπέμπουν σε έναν φιλόδοξο ιδεολογικό στόχο - την πλήρη αναθεώρηση των πολιτικών και ηθικών αντιλήψεων που στηρίζουν την ευρωπαϊκή συναίνεση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πυρήνας αυτής της επί δεκαετίες ανομολόγητης συναίνεσης μπορεί να συμπυκνωθεί στο λακωνικό "ποτέ ξανά/nie wieder". Η παραδοχή ήταν ότι η σελίδα της ιστορίας στην οποία ο ναζισμός ήταν δυνατός ως ιδεολογία και ως σύστημα πρακτικών, έχει γυρίσει για πάντα και ότι ο ναζισμός δεν μπορεί να επιστρέψει σε καμία μορφή.
Ένας παγκόσμιος φεμινιστικός αγώνας:
Για την υπεράσπιση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των Ουκρανίδων στην Ουκρανία, την Πολωνία, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση...
Από τις 24 Φεβρουαρίου, οι Ουκρανίδες αντιμετωπίζουν αυξανόμενη έμφυλη βία ως συνέπεια της ρωσικής εισβολής:
- Τα ρωσικά στρατεύματα χρησιμοποιούν μαζικά τον βιασμό γυναικών και παιδιών ως όπλο πολέμου.
- Η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών και των παιδιών έχει αυξηθεί σημαντικά.
- Οι γυναίκες που έχουν εκτοπιστεί εντός και εκτός Ουκρανίας και αναζητούν ασφαλές καταφύγιο αντιμετωπίζουν οξύ κίνδυνο έμφυλης και σεξουαλικής βίας. Ο βιασμός και οι επακόλουθες εξαναγκαστικές εγκυμοσύνες παρουσιάζονται σε όλες αυτές τις μορφές έμφυλης βίας.Παρόλο που στην Ουκρανία η έκτρωση παρέχεται νόμιμα κατόπιν αιτήματος έως και τη 12η εβδομάδα εγκυμοσύνης, οι συνθήκες του πολέμου έχουν περιορίσει την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων και των υπηρεσιών αναπαραγωγικής υγείας. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό στα κατεχόμενα εδάφη, λόγω των μετατοπίσεων των υγειονομικών, της έλλειψης φαρμάκων, των στοχευμένων επιθέσεων σε κέντρα υγείας κ.λπ. Η κατάσταση αυτή έχει υπονομεύσει σοβαρά την πρόσβαση σε ασφαλή αναπαραγωγική φροντίδα, συμπεριλαμβανομένου του οικογενειακού προγραμματισμού, της αντισύλληψης, των αμβλώσεων και της περίθαλψης μητέρας και νεογνού.
Το δικαίωμα στην αντίσταση:
ένα φεμινιστικό μανιφέστο
Εμείς, φεμινίστριες από την Ουκρανία, καλούμε τις φεμινίστριες απ’ όλο τον κόσμο να σταθούν αλληλέγγυες με το αντιστασιακό κίνημα του ουκρανικού λαού ενάντια στον ληστρικό, ιμπεριαλιστικό πόλεμο που εξαπέλυσε η Ρωσική Ομοσπονδία. Τα αφηγήματα πολέμου απεικονίζουν συχνά τις γυναίκες* σαν θύματα. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι γυναίκες* παίζουν επίσης κεντρικό ρόλο στα αντιστασιακά κινήματα, τόσο στο μέτωπο των μαχών όσο και στο εσωτερικό μέτωπο: από την Αλγερία ώς το Βιετνάμ, από τη Συρία ώς την Παλαιστίνη, από το Κουρδιστάν ώς την Ουκρανία.
Τι κάνει πουτινιστές και πουτινίζοντες να συνεχίζουν τις πιο άθλιες παραδόσεις της διεθνούς αριστεράς ;
του Γιώργου Μητραλιά
Ένα πρώτο συμπέρασμα από την ανάγνωση των κειμένων του Τρότσκι « Νά μάθουμε να σκεφτόμαστε » και « Για τον σινοϊαπωνικό πόλεμο » που αναδημοσιεύσαμε τις τελευταίες μέρες (1) είναι ότι εξηγούν πειστικά και με το νι και με το σίγμα την θέση που πρέπει να έχουν οι ριζοσπάστες αριστεροί... στον υπό εξέλιξη σημερινό πόλεμο του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία ! Για παράδειγμα, θα αρκούσε να αντικαταστήσουμε στο κείμενο του Τρότσκι με τον πολύ εύγλωττο τίτλο “Να μάθουμε να σκεφτόμαστε”, τις λέξεις Αλγερία με Ουκρανία, Γαλλία με Ρωσία, και Ιταλία με Ηνωμένες Πολιτείες, για να αποκτήσουν οι σημερινοί αριστεροί έναν εξαιρετικά χρήσιμο μπούσουλα για το πρακτέον στο ζήτημα του πολέμου που έχει κηρύξει ο Πούτιν στον ουκρανικό λαό. Και για του λόγου το αληθές, ιδού ένα κρίσιμο απόσπασμα του κειμένου στο οποίο αναφερόμαστε:
Περισσότερο και από το κείμενο του για τον “σινοϊαπωνικό πόλεμο”, που αναδημοσιεύσαμε πριν από μερικές μέρες (https://www.contra-xreos.gr/
Γ. Μητραλιάς
Τρότσκι: Να μάθουμε να σκεφτόμαστε
Μια φιλική υπόδειξη σε κάποιους υπεραριστερούς
Ορισμένοι επαγγελματίες υπεραριστεροί λογοκόποι προσπαθούν με κάθε κόστος να «διορθώσουν» τις θέσεις της Γραμματείας της Τέταρτης Διεθνούς για τον πόλεμο, σύμφωνα με τις δικές τους αποστεωμένες προκαταλήψεις. Επιτίθενται ιδιαίτερα στο τμήμα των θέσεων το οποίο αναφέρει ότι σε όλες τις ιμπεριαλιστικές χώρες το επαναστατικό κόμμα, ενώ παραμένει σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με την ίδια του την κυβέρνηση σε καιρό πολέμου, πρέπει, παρ’ όλα αυτά, να διαμορφώσει την πολιτική πρακτική του σε κάθε χώρα από την εσωτερική κατάσταση και τις διεθνείς ομαδοποιήσεις, κάνοντας κάθετη διάκριση ανάμεσα σ’ ένα εργατικό κράτος κι ένα αστικό κράτος, ανάμεσα σε μια αποικιακή χώρα και μια ιμπεριαλιστική χώρα.
Το κείμενο του Τρότσκι "για τον σινοϊαπωνικό πόλεμο" είναι σίγουρα παντός καιρού καθώς το πέρασμα του χρόνου δεν του αφαιρεί αλλά μάλλον του προσθέτει αρετές. Όμως, υπάρχει ένας πρόσθετος λόγος που μας κάνει σήμερα να το αναδημοσιεύουμε: το κάνουμε επειδή απαντάει με τον πιο διαυγή και εμπεριστατωμένο τρόπο στις απορίες και κυρίως, στις ανοησίες που εκστομίζει ένα μεγάλο μέρος της -εξαιρετικά συγχυσμένης και παραπαίουσας - διεθνούς αριστεράς για τον πόλεμο του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία. Είναι περίπου σαν να έχει γραφτεί για να της απαντήσει. 'Η μάλλον, για να την αποστομώσει...
Τρότσκι: Για τον σινοϊαπωνικό πόλεμο
Επιστολή του Λ.Τρότσκι στον Ντιέγκο Ριβέρα, 23/9/1937
Αγαπητέ σύντροφε Ντιέγκο Ριβέρα:
Τις τελευταίες ημέρες διάβασα μερικές από τις διαφωτιστικές δηλώσεις των Ελερικών και των Αϊφελικών1 (ναι, υπάρχει μια τέτοια τάση!) για τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία και για τον σινοϊαπωνικό πόλεμο. Ο Λένιν αποκάλεσε τις ιδέες αυτών των ανθρώπων «παιδικές ασθένειες». Ένα άρρωστο παιδί προκαλεί συμπάθεια. Αλλά από τότε έχουν περάσει είκοσι χρόνια. Τα παιδιά έχουν βγάλει γένια και έχουν κάνει μάλιστα και φαλάκρα. Αλλά δεν έχουν σταματήσει τις παιδικές τους ανοησίες. Αντιθέτως, έχουν δεκαπλασιάσει όλα τα ελαττώματά τους και όλες τις ανοησίες τους και έχουν προσθέσει σε αυτά και ατιμίες. Μας ακολουθούν βήμα προς βήμα. Δανείζονται κάποια από τα στοιχεία της ανάλυσής μας. Διαστρεβλώνουν αυτά τα στοιχεία χωρίς όριο και τα αντιπαραθέτουν στα υπόλοιπα. Μας διορθώνουν. Όταν σχεδιάζουμε μια ανθρώπινη φιγούρα, προσθέτουν μια δυσμορφία. Όταν πρόκειται για γυναίκα, τη στολίζουν με ένα βαρύ μουστάκι. Όταν ζωγραφίζουμε έναν κόκορα, βάζουν ένα αυγό από κάτω του. Και όλη αυτή τη φάρσα την αποκαλούν Μαρξισμό και Λενινισμό.
Τι σόι πόλεμος είναι αυτός όταν απαγορεύεται στην Ουκρανία “να ταπεινωθεί” ο Πούτιν;
του Γιώργου Μητραλιά
Τουλάχιστον « περίεργος » σε βαθμό που να μην έχει κανένα ιστορικό προηγούμενο ο πόλεμος του κ. Πούτιν στην Ουκρανία. Γιατί; Για ένα σωρό λόγους, ο πρώτος από τους οποίους είναι ότι, για τον κ. Πούτιν που τον σκαρφίστηκε και τον εξαπέλυσε, αυτός δεν είναι καν πόλεμος αλλά μια απλή... « ειδική στρατιωτική επιχείρηση », και αλίμονο στο Ρώσο πολίτη που θα το αμφισβητήσει. Στ’αλήθεια, πότε στην παγκόσμια ιστορία, ξανάγινε να μπαίνει κάποιος φυλακή για κάμποσα χρόνια μόνον και μόνο επειδή αποκαλεί “πόλεμο” τον πόλεμο και επιμένει να αρνείται ότι ... ο γάιδαρος δεν είναι αεριωθούμενο για να πετάει;
Κατόπιν, αυτός ο πόλεμος είναι “περίεργος” -και- επειδή οι περισσότεροι από εκείνους που δηλώνουν αλληλέγγυοι με τον αγώνα του ουκρανικού λαού, τάσσονται ταυτόχρονα ενάντια στην αποστολή όπλων που θα επέτρεπαν σε αυτό το λαό να αμυνθεί στοιχειωδώς αποτελεσματικά. Με άλλα λόγια, του είναι αλληλέγγυοι υπό τον όρο να μην μπορεί να αμυνθεί, και να αρκεστεί στο ρόλο του... ηρωικού πτώματος! Δηλαδή, σφάξε με Αγά μου να αγιάσω. Στην κυριολεξία...
Ο Πούτιν στην Ουκρανία,
ο πόλεμος εν ονόματι του φύλου
των Lénaïg Bredoux και Mathieu Magnaudeix
Από την αρχή της σύγκρουσης, ο Ρώσος πρόεδρος έχει καταγγείλει πολλές φορές τις "υποτιθέμενες έμφυλες ελευθερίες" που είναι της μόδας στη Δύση και που η Ευρώπη θα ήθελε να προωθήσει στην Ουκρανία. Αυτή η ρητορική βρίσκεται στη καρδιά της πολιτικής του δράσης και του αυταρχικού του οράματος για τον κόσμο.
Μέσα στον κατακλυσμό της προπαγάνδας του Κρεμλίνου, η εμμονή του Βλαντιμίρ Πούτιν με τις "υποτιθέμενες έμφυλες ελευθερίες" έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη. Ωστόσο, ο Ρώσος πρόεδρος την έχει καταστήσει ένα από τα επιχειρήματα που δικαιολογούν, στα μάτια του, την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του, ακόμα και την εισβολή στην Ουκρανία.
Τα ταξικά συνδικάτα όλου του κόσμου ενάντια στον πόλεμο του Πούτιν και στο πλευρό των φυλακισμένων Λευκορώσων συνδικαλιστών!
Ο πόλεμος του Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία, αλλά και η άγρια καταστολή κάθε αντιπολεμικής φωνής και ειδικά όταν ανήκει σε συνδικαλιστές, τόσο στη Ρωσία όσο και στη Λευκορωσία, προκαλεί κινητοποιήσεις έμπρακτης αλληλεγγύης του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν, σε όλο το κόσμο. Στη συνέχεια, παραθέτουμε δειγματοληπτικά δύο κείμενα τέτοιας ταξικής αλληλεγγύης στον ηγέτη των συνδικάτων της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Γιάροσουκ, που έχει συλληφθεί, μαζί με δεκάδες άλλους συνδικαλιστές, μερικοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν πια το ενδεχόμενο να εκτελεστούν καθώς ο δικτάτορας της χώρας Λουκασένκο, θέσπισε με κατεπείγον διάταγμα του, τη θανατική ποινή για τους σιδηροδρομικούς που αντιτάσσονται στον πόλεμο της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία.(1)
Το πρώτο από αυτά τα κείμενα είναι της γαλλικής CGT, της ιστορικής αριστερής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών που παλιότερα επρόσκειτο στο γαλλικό ΚΚ. Το δεύτερο είναι της επίσης αριστερής διεθνούς συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας IndustriALL Global Union , που έχει 50 εκατομμύρια μέλη σε 140 χώρες. Και οι δυο τους δεν περιορίζονται σε ανακοινώσεις αλληλεγγύης, αλλά πυκνώνουν τις αποστολές υλικής βοήθειας στους Ουκρανούς συνδικαλιστές που πολεμάνε -και πολλοί από αυτούς σκοτώνονται- με τα όπλα στα χέρια, ενώ παράλληλα οργανώνουν σε πολλές χώρες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ταξικής αλληλεγγύης με τους φυλακισμένους Λευκορώσους και Ρώσους ανεξάρτητους συνδικαλιστές. Ακριβώς όπως το κάνουν εξάλλου με σπάνια αγωνιστικότητα και ταξικό πνεύμα και τα συνδικάτα-μέλη του Διεθνούς Συνδικαλιστικού Δικτύου Αλληλεγγύης και Πάλης (International Labour Network of Solidarity and Struggles) που συσπειρώνει πολλές δεκάδες ριζοσπαστικά και αναρχοσυνδικαλιστικά εργατικά συνδικάτα βάσης και ταξικής πάλης σε όλο το κόσμο.
Η κατάκτηση της νοτιοανατολικής Ουκρανίας από τον Πούτιν:
Ζοφερά ερωτήματα σχετικά με τις "διαπραγματεύσεις", στιγμές «αποκάλυψης» και τα αληθινά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα
του Michael Karadjis
Καθώς η Ουκρανία συνεχίζει να αντιστέκεται στη φρικτή ρωσική επιθετικότητα και την προσπάθεια κατάκτησης και προσάρτησης του νότιου και ανατολικού τμήματος της χώρας, η ποσότητα των όπλων που προμηθεύουν στην Ουκρανία οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δυτικές χώρες αυξάνεται σταθερά. Όντας η χώρα και ο λαός που υποφέρουν από αυτή τη γυμνή ιμπεριαλιστική επίθεση, οι Ουκρανοί έχουν κάθε δικαίωμα να λάβουν όπλα από όποιον θέλει να τα στείλει, ανεξάρτητα από τους στόχους αυτών των χωρών που το κάνουν ή την εξαιρετική υποκρισία αυτών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ωστόσο, μεγάλο μέρος των αριστερών σχολιαστών βλέπει ολοένα και περισσότερο αυτή την παροχή όπλων ως απόδειξη ότι ο πόλεμος μετατρέπεται σε έναν πόλεμο «διά αντιπροσώπων» (proxy), στον οποίο η Ουκρανία, αντί να μάχεται για την ίδια της την ύπαρξη, ουσιαστικά χρησιμοποιείται για «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» [ii] για έναν υποτιθέμενο ιμπεριαλιστικό στόχο των ΗΠΑ να διεξάγουν "πόλεμο κατά της Ρωσίας", ίσως ακόμη και με στόχο τη «Βαλκανοποίηση» της Ρωσίας.
Απόφαση της Τέταρτης Διεθνούς
Πόλεμος στην Ουκρανία:
Αλληλεγγύη στην ουκρανική αντίσταση,
ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς
1. Εξέλιξη του πολέμου
-
Σήμερα είναι τρεις μήνες που τα στρατεύματα του Πούτιν εισέβαλαν στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει μεγάλα τμήματα του εδάφους της, ιδιαίτερα στα ανατολικά και στο νότο της χώρας, ενώ υπέστη σοβαρή ήττα στην περιοχή του Κιέβου.
-
Οι Ουκρανοί αντέταξαν μια εκπληκτική και μαζική αντίσταση, που συνδύασε ένοπλη και μή ένοπλη πάλη, στρατό, ομάδες τοπικής άμυνας, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και νέες μορφές αυτοοργάνωσης. Έλαβαν όπλα, ανθρωπιστική βοήθεια και πληροφόρηση από τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οι πρώτες επιτυχίες της αντίστασης αυτής ριζοσπαστικοποίησαν τις ουκρανικές ελπίδες για μια ήττα της ρώσικης επίθεσης. Οι πολίτες των κατεχόμενων περιοχών συνεχίζουν να διαδηλώνουν κατά της κατοχής και παρατηρούνται και αντάρτικες ενέργειες σε ορισμένες περιοχές.
ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ: ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΕΡ
Σε απάντηση στις επανειλημμένες δολιοφθορές ρωσικών στρατιωτικών σιδηροδρομικών μεταφορών, η Λευκορωσία αποφάσισε την Τετάρτη να καταστήσει τις "απόπειρες τρομοκρατικών ενεργειών" τιμωρητέες με θάνατο. Η Μαρίνα Λέντσεφσκαγια, μέλος της Μόνιμης Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας της Λευκορωσίας, θεωρεί "απολύτως δικαιολογημένη" τη χρήση της θανατικής ποινής κατά οποιασδήποτε απόπειρας τρομοκρατικής επίθεσης”.
Στις 27 Απριλίου, οι βουλευτές της Βουλής των Αντιπροσώπων της Εθνοσυνέλευσης υιοθέτησαν νομοσχέδιο για την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα με σκοπό την εισαγωγή της θανατικής ποινής. Το έγγραφο πρέπει τώρα να εγκριθεί από το Συμβούλιο της Δημοκρατίας και στη συνέχεια να υπογραφεί από τον Αλεξάντερ Λουκασένκο. Οι τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα θα τεθούν στη συνέχεια σε ισχύ δέκα ημέρες μετά την επίσημη δημοσίευση των τροποποιήσεων. Τουλάχιστον 26 πολιτικοί κρατούμενοι υπόκεινται στα άρθρα για την τρομοκρατία (άρθρο 289: "Πράξη τρομοκρατίας"). Τριάντα έξι άτομα κατηγορούνται για "τρομοκρατικές δραστηριότητες". Ο Ruslan Slutsky, κάτοικος του Novopolotsk, καταδικάστηκε σε έντεκα χρόνια φυλάκισης για τη διασπορά "σκαντζόχοιρων" κατά μήκος της διαδρομής του φιλοκυβερνητικού συλλαλητηρίου (καθώς και για την απόπειρα να καταστούν ακατάλληλες οι σιδηροδρομικές γραμμές).Πρόσφατα, τρεις "αντάρτες των σιδηροδρόμων", ο Vladimir Avramtsev, ο Dmitry Klimov και ο Evgeny Minkevich, μεταφέρθηκαν στις φυλακές Mogilev.
