Franck Gaudichaud: «Παρατηρώντας τη Χιλή για να καταλάβουμε σε τι κόσμο θέλουμε να ζήσουμε»

Ο Franck Gaudichaud, διδάκτωρ πολιτικών επιστημών και καθηγητής στο πανεπιστήμιο Jean Jaurès της Τουλούζης όπου διδάσκει ιστορία της Λατινικής Αμερικής, ολοκλήρωσε πρόσφατα ένα ταξίδι στη Χιλή. Ο συγγραφέας του «Χιλή 1970-1973: χίλιες μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» δέχτηκε να μας παραχωρήσει μία συνέντευξη για να αναπολήσει μαζί μας τους πέντε μήνες κοινωνικής αναταραχής που ταρακούνησαν τη χώρα.

Συνέντευξη στον Jérôme Duval

Η Χιλιανή εξέγερση ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2019 και εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά μέσα στο φοιτητικό κίνημα έπειτα από την απόφαση της κυβέρνησης Πινιέρα να αυξήσει την τιμή των εισιτηρίων στο μετρό. Η καταστολή ενάντια στη νεολαία κατάφερε να συγκεντρώσει το σύνολο της κοινωνίας, όχι μόνο ενάντια στην αύξηση των τιμών στις συγκοινωνίες, μέτρο που απέσυρε έκτοτε, αλλά ενάντια στο νεοφιλελεύθερο σύστημα που κληρονομήθηκε από τη δικτατορία του Πινοσέτ στο σύνολό της.

ΗΠΑ : Η πανδημία επιταχύνει την κρίση

και προετοιμάζει την ταξική σύγκρουση

που έρχεται !

Του Γιώργου Μητραλιά

Όπως έπρεπε να αναμένεται, η πανδημία του κοροναϊού σαρώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες, και γι’αυτό αποκαλύπτει και κυρίως, επιταχύνει την -ήδη ιστορική- κρίση που περνάει η βορειο-αμερικανική κοινωνία τα τελευταία 3-4 χρόνια. Αποκαλύπτει, επειδή είναι προφανώς τώρα που η πανδημία ρημάζει τη χώρα, που βγάζει μάτια τόσο η τραγική κατάσταση του συστήματος υγείας της, όσο και η ακραία απάνθρωπη και ταξική κτηνωδία της πολιτικής της ηγεσίας. Και επιταχύνει, επειδή οξύνοντας -σε βαθμό που να τις κάνει θανατηφόρες- τις προϋπάρχουσες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές κρίσεις, η πανδημία πολλαπλασιάζει την εκρηκτική τους γόμωση και τις κάνει να συγκλίνουν προς μια κατακλυσμική κρίση η έκβαση της οποίας ενδιαφέρει άμεσα ολάκερη την ανθρωπότητα !…

Η «τέλεια καταιγίδα» και η (αυτ)απάτη της «στροφής στον κεϊνσιανισμό»

Τι (μας) συμβαίνει και γιατί. Τι να κάνουμε

Του Πάνου Κοσμά

Ο Μητσοτάκης στο δεύτερο διάγγελμα, γλυκύς, με κοινωνική ενσυναίσθηση, σχεδόν κεϊνσιανός. Ο Μακρόν, στο δικό του διάγγελμα,(1) αυτοκριτικός, αναστοχαστικός, αποφασισμένος να τα αλλάξει όλα. Η Μέρκελ, στο πρώτο της διάγγελμα σε 14 χρόνια, να ξεχνά τη σκληρή δημοσιονομική ορθοδοξία στην «ώρα της ανάγκης». Το Eurogroup, αυτή η ανεξέλεγκτη και μη νομιμοποιημένη «μαφία» του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, αναστέλλει την ισχύ του Συμφώνου Σταθερότητας και επιτρέπει ακόμη και στην Ελλάδα να «μοιράσει» μερικά δισ. για την αντιμετώπιση της κρίσης εξανεμίζοντας σημαντικό μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Κι ο Τραμπ, έτοιμος να «μοιράσει» 250 δισ. δολάρια στα αμερικανικά νοικοκυριά. Τι συμβαίνει λοιπόν; Πρόκειται για τον καπιταλισμό που «μαθαίνει από τα λάθη του» και είναι έτοιμος να μετατραπεί από νεοφιλελεύθερο γκάγκστερ σε κεϊνσιανή «Μητέρα Τερέζα»;

Σπεύδω να πω από την αρχή πως όποιος/α πιστέψει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να ελεγχθεί για εγκληματική πολιτική αφέλεια. Τι όμως συμβαίνει; Και ποια είναι η ενδεδειγμένη στάση απέναντι σε αυτό που συμβαίνει;

Πανδημία Covid-19:

Να προστατεύσουμε τις ζωές μας,
όχι τα κέρδη τους!

Ανακοίνωση του Γραφείου της 4ης Διεθνούς, 17/3/2020

Η πανδημία του κορονοϊού αποτελεί ένα δραματικό πρόβλημα δημόσιας υγείας και τα ανθρώπινα δεινά που προκαλεί θα είναι τεράστια. Ήδη, στη Δυτική Ευρώπη, τα συστήματα υγείας είναι στο χείλος της ασφυξίας. Αν διαδοθεί μαζικά σε χώρες του Παγκόσμιου Νότου, των οποίων τα ήδη αδύναμα ή πολύ εύθραυστα συστήματα δημόσιας υγείας έχουν υπονομευθεί τρομερά από 40 χρόνια νειφιλελεύθερων πολιτικών, οι θάνατοι θα είναι πάρα πολλοί.

Πρόκειται ήδη για την πιο σοβαρή πανδημία εδώ και ένα αιώνα. Ο αριθμός των θανάτων που οφείλονταν στην επονομαζόμενη “Ισπανική γρίπη” το 1918-1919, παρόλο που είναι δύσκολο να υπολογιστεί, ήταν σημαντικός, πλήττοντας κυρίως νέους ενήλικες. Οι συνέπειές της ήταν εξαιρετικά σοβαρές, καθώς ερχόταν αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η γρήγορη διάδοση της πανδημίας του Covid-19 μπορεί να εξηγηθεί ειδικότερα από την αποδυνάμωση της λαϊκής ικανότητας για αντίσταση που έχει προκαλέσει η νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων και από την αύξηση της επισφάλειας, μέσα στο πλαίσιο αύξησης του διεθνούς εμπορίου που προκάλεσε η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, η γενικευμένη εμπορευματοποίηση και η πρωτοκαθεδρία του νόμου του κέρδους.

Απλήρωτη εργασία των γυναικών:

Η μεγαλύτερη ληστεία της ιστορίας!

της Σόνιας Μητραλιά

12,5 δισεκατομμύρια ώρες εργασίας κάθε μέρα. Αόρατες! Απλήρωτες! Ανασφάλιστες! Και σε άθλιες συνθήκες! Τόσες δουλεύουν εντελώς τζάμπα οι γυναίκες του πλανήτη μας σε αυτό που, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, είναι η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας!

Βάλτε τώρα όποια ωρομίσθια αμοιβή θέλετε, ακόμα και την πιο μικρή και ασήμαντη, και πολλαπλασιάστε επί τις 12,5 δισεκατομμύρια ώρες απλήρωτης γυναικείας εργασίας: Το ποσό που θα βγει θα είναι παραπάνω από αστρονομικό. Και αυτό για μια μόνο μέρα, όταν ξέρουμε πως η απλήρωτη γυναικεία δουλειά δεν έχει ούτε αργίες, ούτε ωράριο, 365 μέρες το χρόνο!

Κρίση στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας :

Να τελειώνουμε με την Ευρώπη-φρούριο

Ανακοίνωση της διεθνούς CADTM

(Επιτροπή για την Ακύρωση των Άνομων Χρεών) 

Για άλλη μια φορά, η ευρωπαϊκή πολιτική των συνόρων σκοτώνει. Μεγάλη ένταση διαπιστώνεται και αυξάνεται τις τελευταίες μέρες στα διάφορα συνοριακά σημεία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Οι προσπάθειες των μεταναστών να εισέλθουν στην ελληνική επικράτεια οδήγησαν σε σοβαρές παρεμβάσεις (συμπεριλαμβανομένης της χρήσης πυροβόλων όπλων) από τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας. Από την Δευτέρα 2 Μαρτίου, θρηνούμε την απώλεια τουλάχιστον δύο ατόμων: ενός μικρού παιδιού τεσσάρων ετών που πνίγηκε κοντά στην νήσο Κω ενώ οι Έλληνες ακτοφύλακες προσπαθούσαν να βυθίσουν μια βάρκα μεταναστών που ερχόταν από την Τουρκία και του Μοχάμαντ αλ-Άραμπ, 22 ετών που πυροβολήθηκε στα χερσαία σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Υπάρχει έντονη υποψία ότι ο πυροβολισμός προήλθε από τον ελληνικό στρατό ή από μια παραστρατιωτική ομάδα ενθαρρυμένη από τις πολιτικές των ελληνικών και τουρκικών αρχών (1) Το γεγονός ότι, όπως ισχυρίζονται οι εκπρόσωποι τύπου του ελληνικού στρατού, αυτό είναι το αποτέλεσμα της πρόκλησης του τουρκικού στρατού, δεν υποβαθμίζει την σοβαρότητα των γεγονότων. Αιτία είναι η πολιτική της Ελληνικής κυβέρνησης, της Τουρκικής κυβέρνησης και της Ευρώπης. Η ακραία βία της αστυνομίας και του στρατού κατόπιν εντολών της Ελληνικής κυβέρνησης, καθώς και η αναστολή του δικαιώματος ασύλου στην Ελλάδα έτυχαν της ισχυρής υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγκεκριμένα από την Πρόεδρο Ursula Von der Leyen που ευχαρίστησε την Ελλάδα και την χαρακτήρισε ως την "ασπίδα" της Ευρώπης σε αυτές τις "δύσκολες στιγμές"(2).

NOW IS THE TIME!

ΗΠΑ: O Μπέρνι προελαύνει, η σύγκρουση προμηνύεται θανάσιμη αλλά... η αριστερά μας σφυρίζει αδιάφορα!

του Γιώργου Μητραλιά

Πως μπορεί να εξηγηθεί το “αξιοπερίεργο” γεγονός ότι περίπου σύσσωμα τα ΜΜΕ ολάκερου του κόσμου, και οι διάφοροι “αναλυτές” τους, αναλώνονται καθημερινά σε διαπιστώσεις του είδους “ο Τραμπ θα επανεκλεγεί” καθώς “οι Δημοκρατικοί είναι διαιρεμένοι” και “δεν τα πάνε καθόλου καλά”; Και επίσης, πώς μπορεί να εξηγηθεί το ακόμα πιο “αξιοπερίεργο” γεγονός ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα ίδια βλέπουμε να επαναλαμβάνουν καθημερινά τόσοι και τόσοι αριστεροί που διακρίνονται εξάλλου για την αδιαφορία που δείχνουν για τις αμερικανικές εξελίξεις; Και για να γίνουμε σαφέστεροι, πως εξηγούνται όλες αυτές οι “αξιοπερίεργες” αναλύσεις, τοποθετήσεις, προβλέψεις και προφητείες όταν η χειροπιαστή καθημερινή πραγματικότητα της αμερικανικής κοινωνίας τις διαψεύδει κατηγορηματικά;

Όταν ο Μπέρνι Σάντερς και το μαζικό του κίνημα γίνονται «ο χειρότερος εφιάλτης» εκείνων που κυβερνούν τον κόσμο…

του Γιώργου Μητραλιά

Τώρα, που ακόμα και οι πιο σκεπτικιστές και δύσπιστοι δείχνουν ότι αρχίζουν -επιτέλους!- να αντιλαμβάνονται πως ο Μπέρνι Σάντερς αναδεικνύεται σε πάρα πολύ σοβαρό υποψήφιο για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, νομίζουμε ότι έχει έλθει η ώρα να εξετάσουμε τι είναι αυτό που κάνει το περιεχόμενο της υποψηφιότητάς του να είναι πρωτόγνωρο, ιστορικών διαστάσεων και -στην κυριολεξία- επαναστατικό. Με λίγα λόγια, τι είναι αυτό που κάνει τους κάθε λογής αντιπάλους του, από τον Τραμπ μέχρι το κατεστημένο των Δημοκρατικών και τους μεγάλους καπιταλιστές που κυβερνούν τον κόσμο, να φοβούνται τόσο πολύ αυτόν τον Μπέρνι που προελαύνει, και να κάνουν τα πάντα για να τον « εξουδετερώσουν »...

Γαλλία: Προς μια κοινωνική ανάφλεξη πρωτοφανούς διάρκειας και ριζοσπαστισμού!

Του Γιώργου Μητραλιά

Όταν το βράδυ της πρώτης μέρας των γαλλικών απεργιακών κινητοποιήσεων προειδοποιούσαμε ότι “Η αναμέτρηση της κυβέρνησης Μακρόν με τη γαλλική κοινωνία, που άρχισε την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, δεν είναι παίξε γέλασε”. Ότι “Μυρίζει μπαρούτι και είναι ξεχωριστή, σαν εκείνες τις σπάνιες που έγραψαν ιστορία στη Γαλλία και στην οικουμένη”. Και ότι “ θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί τις επόμενες μέρες, και πιθανότατα τις επόμενες βδομάδες”, σίγουρα δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι αυτές οι κινητοποιήσεις θα σπάσουν κάθε ρεκόρ διάρκειας μπαίνοντας σε λίγο στον τρίτο μήνα τους! Να λοιπόν γιατί αυτό που στις 5 Δεκεμβρίου ήταν μια παρακινδυνευμένη πρόβλεψη, είναι σήμερα η κοινότυπη διαπίστωση εχθρών και φίλων: “Δεν πρόκειται πια για μια “απλή”, έστω και πολύ μεγάλη, απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στην κυβερνητική (αντι)μεταρρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Ούτε καν για ένα παλλαϊκό ξέσπασμα χωρίς αύριο. Κατά κοινή -πλέον- ομολογία, πρόκειται για μια όλο και πιο καθαρόαιμη πολιτική κινητοποίηση ιστορικών διαστάσεων με μια δυναμική που, σε συνδυασμό με την άκαμπτη μακρονική νεοφιλελεύθερη αλαζονεία, δημιουργεί το πιο εκρηκτικό από τα κοινωνικά κοκτέηλ! Ναι, χωρίς αμφιβολία η Γαλλία μοιάζει σήμερα με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί!…” (1)

Μετά από 40 μέρες “απεργίας των απεργών”!

Γαλλία: H μεγαλύτερη (ταξική) σύγκρουση τώρα κορυφώνεται...

του Γιώργου Μητραλιά

Το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε για την -πάντα υπό εξέλιξη- μεγάλη γαλλική απεργία στις μεταφορές, στην εκπαίδευση, στην υγεία και αλλού, είναι ότι δεν έχει προηγούμενο: Έχοντας ξεκινήσει πέρυσι, στις 5 Δεκεμβρίου, συμπληρώνει ήδη 40 μέρες όχι μόνο απεργίας αλλά και συνεχών κάθε λογής κινητοποιήσεων και μαζικών διαδηλώσεων, ξεπερνώντας έτσι σε διάρκεια ακόμα και την ιστορική απεργία του Μάη του 1968! Πρόκειται αναμφίβολα για τη μεγαλύτερη και την πιο ουσιαστική εργατική κινητοποίηση ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και κυβερνήσεις που έχει γνωρίσει στα τελευταία 40 χρόνια όχι μόνο η Γαλλία αλλά και η Ευρώπη και -ίσως- ολάκερος ο κόσμος!...

 Χριστούγεννα 2019 στη Μόρια. Λέσβος. Φωτό: Knut Bry

Εκεί στη Μόρια, στη Λέσβο…

Τι συμβαίνει πραγματικά με το «προσφυγικό δράμα» στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου - Το παράδειγμα της Λέσβου - Πρωταγωνιστές, θύματα και θύτες, μύθοι και αλήθειες

Του Πάνου Κοσμά

Εκεί στη Μόρια, στη Λέσβο, υπάρχει ένα ΚΥΤ (Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης) όπου στοιβάζονται κατά χιλιάδες οι πρόσφυγες – άντρες, γυναίκες, παιδιά, μωρά. Δεν είναι ακόμη, «επισήμως», ούτε πρόσφυγες ούτε μετανάστες˙ είναι «αιτούντες άσυλο», δηλαδή ικέτες στην αφιλόξενη χώρα του Ξενίου Διός. Δεν είναι φυλακισμένοι, αφού μπορούν να μπαινοβγαίνουν στο ΚΥΤ, να κατεβαίνουν στη Μυτιλήνη κ.λπ. Δεν είναι όμως ελεύθεροι, γιατί δεν μπορούν να φύγουν προς την ενδοχώρα και να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Το χειρότερο: είναι «ανυπόστατοι», «αταξινόμητοι» με βάση τους ισχύοντες «κανόνες δικαίου», υπαγόμενοι μόνο στους κανόνες των διεθνών συνθηκών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Χάρη στο γνωστό τρικ του «πρωθύστερου», το ελληνικό κράτος δεν θεωρεί ότι είναι πρόσφυγες μέχρις αυτό να αποδειχτεί - άρα δεν τους αναγνωρίζονται καν τα δικαιώματα που απορρέουν από τη σύμβαση της Γενεύης.

Η ρητορική της κυβέρνησης της ΝΔ περί μεταναστευτικού κι όχι προσφυγικού ζητήματος ή έστω μεταναστευτικού-προσφυγικού, δεν είναι μια απλή λεκτική μετατόπιση˙ είναι στρατηγική υπαγωγής των προσφύγων στο χώρο του «αταξινόμητου», άρα «ανυπόστατου». Αυτό με τη σειρά του είναι η προϋπόθεση για να νομιμοποιηθούν βάρβαρες πολιτικές σε βάρος τους. Ο «αποχρωματισμός» τους διευκολύνει επιλογές όπως ο εγκλεισμός τους σε φυλακές - ευκολότερα κλείνεις τον αταξινόμητο σε φυλακή παρά τον πρόσφυγα...

Γαλλία: Το μεγαλύτερο απεργιακό τσουνάμι φέρνει τώρα την άνοιξη στο καταχείμωνο!…

του Γιώργου Μητραλιά

Χριστουγεννιάτικες απεργιακές φρουρές, απεργιακά ρεβεγιόν με πλήθος κόσμου σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, λιμάνια, διϋλιστήρια και σχολεία,...και το μπαλέτο, μαζί με την ορχήστρα, της Όπερας του Παρισιού να δίνει “απεργιακή” παράσταση με τη Λίμνη των Κύκνων στο δρόμο και μέσα στο κρύο μπροστά σε αλληλέγγυους διαδηλωτές! Μετά από τρεις βδομάδες απεργίας, τα φετινά Χριστούγεννα στη Γαλλία δεν μοιάζουν καθόλου με αυτά που έχουμε συνηθίσει. Και το ίδιο θα συμβεί με την φετινή Πρωτοχρονιά. Και σίγουρα, και με τις πρώτες -τουλάχιστον- βδομάδες του φετινού γαλλικού Γενάρη. Επειδή, όπως το γράφαμε το βράδυ της πρώτης μέρας του πρωτοφανούς γαλλικού απεργιακού κύματος, “ Η αναμέτρηση της κυβέρνησης Μακρόν με τη γαλλική κοινωνία, που άρχισε την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, δεν είναι παίξε γέλασε. Μυρίζει μπαρούτι και είναι ξεχωριστή, σαν εκείνες τις σπάνιες που έγραψαν ιστορία στη Γαλλία και στην οικουμένη…”(1)

1918-2019:

Η αφόρητη επικαιρότητα του Πρώτου Παγκόσμιου Μακελειού!

Αναδημοσιεύουμε την περυσινή αναδημοσίευση των προηγούμενων αναδημοσιεύσεων του κειμένου για το Πρώτο Παγκόσμιο Μακελειό, προσθέτοντας μόνο ότι, αλίμονο, η φετινή 101η επέτειος του τερματισμού του βρίσκει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη  αντιμέτωπους με την χειρότερη κρίση τους και -για πρώτη φορά- τόσο κοντά στο τελικό τους ολοκαύτωμα! Και δυστυχώς, ενώ η αντίστροφη μέτρηση έχει κιόλας αρχίσει...εκείνοι που θα έπρεπε να είναι τώρα στα οδοφράγματα, σφυρίζουν αδιάφορα...

του Γιώργου Μητραλιά

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο «Η αφόρητη επικαιρότητα του πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» για –τουλάχιστον- τρεις λόγους:

 1. Επειδή ο τεράστιος ανοικτός λογαριασμός με τους «εξέχοντες» μακελάρηδες και η ηθική υποχρέωση απέναντι στους δεκάδες  εκατομμύρια πληβείους/θύματά τους δεν μπορούν να εξαντληθούν σε μια ρουτινιέρικη επετειακή υπενθύμιση του είδους «1914-2014, πριν από ένα αιώνα, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος», όπως συνέβη πριν από δυο-τρία χρόνια. Για αυτό το λόγο, όχι μόνο τώρα το 2017, αλλά και του χρόνου το 2018, και τον επόμενο το 2019,  και τον μεθεπόμενο… μέχρι να υπάρξει η τελική μεγάλη Κάθαρση της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να θυμίζουμε το μεγάλο έγκλημα των «από πάνω» και τη μεγάλη σφαγή των «από κάτω», που μας έμπασε οριστικά στη σύγχρονη εποχή του αγριανθρωπισμού και συνάμα όλων των υπαρξιακών διλημμάτων της ανθρωπότητας. 

 2. Επειδή ποτέ άλλοτε όσο σήμερα δεν ήταν –δυστυχώς- τόσο «αφόρητη η επικαιρότητα του Πρώτου Παγκοσμίου μακελειού», την ώρα που πληθαίνουν τα λουτρά αίματος των αμέτρητων –πια- «τοπικών»  πολέμων που μας περικυκλώνουν, που  η ακροδεξιά, ο νεοφασισμός και ο πιο άγριος ρατσισμός σαρώνουν  και πάλι την Ευρώπη, και στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού ένας σύγχρονος ακροδεξιός Καλιγούλας με το όνομα Donald Trump ετοιμάζεται να κυβερνήσει την αμερικανική υπερδύναμη.

 3. Επειδή μόνον η συνειδητοποίηση και εμβάθυνση  αυτής της «αφόρητης επικαιρότητας του Πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» από μέρους των «από κάτω» -και των ηγεσιών τους- μπορεί να  προσανατολίσει ρεαλιστικά και αποτελεσματικά τις πολιτικές και άλλες επιλογές τους, και να ορίσει τα άμεσα καθήκοντά τους σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Κλίμα: Τη διέξοδο τη δίνει ο αγώνας,
όχι οι διασκέψεις COP!

του Daniel Tanuro

Η παταγώδης αποτυχία της Διάσκεψης της Μαδρίτης για το κλίμα ρίχνει άπλετο φως στην ανικανότητα του καπιταλιστικου συστήματος να αντιμετωπίσει την κλιματική απειλή. Οι λύσεις δεν θα βγουν μέσα από τις COP αλλά από τη κοινωνική κινητοποίηση, τους αγώνες των λαών ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Στα 25 χρόνια της ύπαρξής τους, οι COP δεν κατάληξαν σε κανένα αποτελεσματικό και δίκαιο μέτρο για να εμποδίσουν την “επικίνδυνη ανθρωπική διατάραξη” του κλίματος της Γης ενάντια στην οποία οι επιστήμονες προειδοποιούν εδώ και δεκαετίες, όλο και πιο συγκεκριμένα και πιεστικά.

Το αποτέλεσμα ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας: Πυρκαγιές, πλημμύρες, κυκλώνες, ξηρασίες...Είναι τόσο πολύς ο χρόνος που χάθηκε από τη Συνάντηση κορυφής για τη Γη του Ρίο (1992) μέχρι σήμερα, που δεν είναι πια δυνατό να αποφύγουμε την καταστροφή: Ενώ τα μέσα για να την σταματήσουμε υπάρχουν, αυτή μεγεθύνεται ταχύτατα γύρω μας και απειλεί να μεταξελιχτεί σε ένα τρομερό κατακλυσμό. Εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπινα και μη-ανθρώπινα όντα κινδυνεύουν να το πληρώσουν με τη ζωή τους.

Γαλλία: Προς μια σωτήρια κοινωνική έκρηξη ιστορικών διαστάσεων!

Του Γιώργου Μητραλιά

Προσοχή: Η αναμέτρηση της κυβέρνησης Μακρόν με τη γαλλική κοινωνία, που άρχισε την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, δεν είναι παίξε γέλασε. Μυρίζει μπαρούτι και είναι ξεχωριστή, σαν εκείνες τις σπάνιες που έγραψαν ιστορία στη Γαλλία και στην οικουμένη…

Γιατί; Μα, επειδή θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί τις επόμενες μέρες, και πιθανότατα τις επόμενες βδομάδες. Και επειδή κινητοποιεί εκατομμύρια μισθωτούς και κάθε λογής άλλους καταπιεσμένους. Και κυρίως, επειδή όλοι αυτοί δηλώνουν αποφασισμένοι να αδράξουν την ευκαιρία για να λύσουν τώρα, και όχι αργότερα, ανοιχτούς λογαριασμούς δεκαετιών με τις απάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές όχι μόνο της κυβέρνησης Μακρόν αλλά και όλων των προκατόχων της.

Από COP σε COP,
ο κατακλυσμός πλησιάζει

του Daniel Tanuro

Η 25η Διάσκεψη των συμβαλλομένων μερών της Σύμβασης πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές αλλαγές (COP25) θα αρχίσει σε μερικές μέρες στη Μαδρίτη. Αυτή η συνάντηση κορυφής έπρεπε αρχικά να γίνει στο Σαντιάγο αλλά ο χιλιανός πρόεδρος προτίμησε να την ακυρώσει. Οι COP συγκεντρώνουν συνήθως 10.000 ανθρώπους: Έπρεπε να αποφύγει να γίνουν μάρτυρες της άγριας αστυνομικής καταστολής του ξεσηκωμού ενάντια στην υπερ-φιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Πινιέρα.

Υπενθυμίζουμε ότι η Σύμβαση πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών υιοθετήθηκε στη συνάντηση κορυφής της Γης στο Ρίο, το 1992. Αυτή ορίζει ως στόχο των Κρατών να εμποδίσουν “μια επικίνδυνη ανθρωπική διατάραξη” του κλίματος της Γης. Η παρακολούθηση αυτής της δέσμευσης υποτίθεται ότι εξασφαλίζεται από τις Διασκέψεις των συμβαλλομένων μερών (COP), που συναντιούνται κάθε χρόνο από το 1995. Κατά συνέπεια, αυτή της Μαδρίτης θα είναι η πέμπτη.

Ένας απολογισμός αρνητικός από το Α μέχρι το Ω

Ο απολογισμός αυτής της διαδικασίας είναι αρνητικός από το Α μέχρι το Ω. Από την COP1 έως την COP24, οι κυβερνήσεις βάλθηκαν να βρούν μέσα για να μην μειώσουν τις εκπομπές τους, ή να τις κάνουν να μειωθούν από άλλους, ή να κάνουν σαν να τις μειώνουν μετακομίζοντάς τες, ή να αποκτήσουν νέες αγορές ως αντιστάθμισμα της δέσμευσής τους να τις μειώσουν με ομοιοπαθητικές δόσεις, ή να κάνουν να υιοθετηθεί η παράλογη ιδέα ότι το να μην κόβεις ένα δέντρο ισοδυναμεί με το γεγονός ότι δεν καίς ορυκτά καύσιμα.

Το αποτέλεσμα αυτών των μεγαλοστομιών είναι ότι οι ετήσιες εκπομπές του κύριου αερίου του θερμοκηπίου, του CO2, είναι πάνω από 60% μεγαλύτερες από το επίπεδo του 1990 και αυξάνονται σήμερα ακόμα πιο γρήγορα από όσο στον εικοστό αιώνα. Η συνέπεια είναι ότι η ατμοσφαιρική συγκέντρωση CO2, που ήταν 350 ppm (1) το 1990, είναι τώρα 415 ppm. Αυτό το επίπεδο δεν έχει προηγούμενο από το Πλειόκαινο, πριν από 1,8 εκατομμύρια χρόνια. Εκείνη την εποχή, η στάθμη των ωκεανών ήταν 20 με 30 μέτρα ψηλότερα από σήμερα...

Δύναμη και αδυναμίες της ταινίας

Ενήλικοι στο Δωμάτιο του Κώστα Γαβρά

του Ερίκ Τουσσέν*

Κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 22 Νοεμβρίου στη βελγική εφημερίδα Le Soir

Στην τελευταία του ταινία, ο Κώστας Γαβράς καταγγέλλει την ωμή συμπεριφορά των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης το 2015. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αξιέπαινο εγχείρημα. Όμως, είναι λυπηρό ότι αποσιωπά αρκετά σημεία που σημάδεψαν εκείνη την περίοδο.

Ο Κώστας Γαβράς είναι μεγάλος σκηνοθέτης και το έργο του φανερώνει μια μόνιμη στράτευση στον αγώνα ενάντια στις αδικίες. Οι πολιτικές ταινίες του συμβάλλουν στην αποκάλυψη των μαύρων και δραματικών περιόδων του εικοστού αιώνα: Το Ζ (που αναφέρεται στους πολιτικούς αγώνες στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1960), ο Αγνοούμενος (καταγγελία των κατασταλτικών μεθόδων των δικτατοριών στη Νότια Αμερική στη δεκαετία του 1970 και της υποστήριξης που τους προσέφερε η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών), η Ομολογία (που καταγγέλλει τις σταλινικές δίκες στο σοβιετικό μπλοκ), το Αμήν (που αποκαλύπτει την παθητικότητα ή ακόμα και τη συνενοχή του Βατικανού απέναντι στα εγκλήματα των Ναζιστών και στο ολοκαύτωμα), το Κεφάλαιο (που είναι μια καταγγελία του σύγχρονου καπιταλισμού). Αυτές οι ταινίες ανήκουν στη πολιτισμική κληρονομιά εκείνων που αγωνίζονται για να δώσουν ένα τέλος στις αδικίες.

Βολιβία: Ένα ακόμα ρατσιστικό πραξικόπημα ενάντια στους ιθαγενείς λαούς της!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τι συμβαίνει τούτες τις μέρες στη Βολιβία; Και αν έχουμε να κάνουμε με ένα πραξικόπημα, τι θέλουν και επιδιώκουν και ενάντια σε ποιον στρέφονται οι πραξικοπηματίες; Την σαφέστερη και καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα την δίνει η ίδια η πρωταγωνίστρια του πραξικοπήματος, η αυτοανακηρυγμένη “μεταβατική πρόεδρος” της χώρας Ζανίν Άνιες όταν τολμά να τουϊτάρει τον εξής εύγλωττο διακαή πόθο της: “Ονειρεύομαι μια Βολιβία απαλλαγμένη από τις σατανικές ιθαγενικές ιεροτελεστίες, η πόλη δεν είναι για τους “Ινδιάνους”, καλύτερα αυτοί να πάνε στο Αλτιπλάνο ή στο Τσάκο”. Όπου Αλτιπλάνο είναι τα (πολύ ψηλά) βουνά και Τσάκο η άνυδρη σαβάνα…

Όταν το “φυσιολογικό” είναι να περπατάς αφύσικα…

Οι παρελάσεις ως καθρέφτης της επίφοβης νεοελληνικής πραγματικότητας!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αρκετά -και σωστά- ειπώθηκαν για τις παρελάσεις με αφορμή την εξαίσια επίδειξη κριτικού πνεύματος και συνάμα στοιχειώδους αξιοπρέπειας από τις “10 υπο-κριτικές” κοπέλες στη Νέα Φιλαδέλφεια. Παρόλο λοιπόν που αυτές οι κοπέλες στόχευσαν την καρδιά του προβλήματος “διακωμωδώντας” τον τρόπο με τον οποίο είθισται να βαδίζουν οι απανταχού γης παρελαύνοντες, δεν είδαμε κανένα από τα -κατά τα άλλα εύστοχα κριτικά σχόλια- να καταπιάνεται με αυτή την ουσιαστικότερη πτυχή του προβλήματος. Για τι πρόκειται λοιπόν;

Όπως το 1936…

Σσστ, η εξεγερμένη Καταλονία ματώνει και

η Ευρώπη κάνει πως δεν βλέπει!

Του Γιώργου Μητραλιά

Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι Κούρδοι και Καταλανοί είναι δυο λαοί με μεγάλη παράδοση αλληλοστήριξης, αλληλεγγύης και κοινών αγώνων. Αλλά ίσως και να μην είναι τυχαίο πως Κούρδοι και Καταλανοί είναι τούτες τις μέρες, στο στόχαστρο των πιο αγριανθρωπικών Ιερών Συμμαχιών της εποχής μας! Κοινή νιοστή τραγωδία, κοινή μοίρα αλλά και κοινή λαϊκή οργή και αποφασιστικότητα πως ο αγώνας συνεχίζεται!...

Κοινοί λοιπόν οι αγώνες και κοινές οι θυσίες, αλλά υπάρχει και μια πολύ σημαντική διαφορά: Τα ΜΜΕ και οι απανταχού γης καγκελαρίες επιφυλλάσσουν εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση στους δυο λαούς. Έτσι, ενώ η εγκατάλειψη των Κούρδων της Συρίας από τον Τραμπ και η σφαγή τους από τον στρατό του Ερντογάν συγκινεί, κατεβάζει χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους, κινητοποιεί -έστω και για τα μάτια- τη διεθνή διπλωματία και καλύπτεται από τα ΜΜΕ, η άγρια καταστολή του καταλανικού λαού από το Ισπανικό Κράτος προκαλεί μόνο την παρατεταμένη εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ (1) και την κυνική αδιαφορία των κυβερνώντων. Και αυτό για μερικούς πολύ απλούς λόγους: Επειδή προφανώς η Καταλονία είναι στην καρδιά της Ευρώπης και η εξέγερση του λαού της προσφέρει ένα άκρως επικίνδυνο παράδειγμα προς μίμηση στους λαούς της και σε κάθε καταπιεσμένο. Και σίγουρα, επειδή η καταστολή του καταλανικού λαού συνιστά καθήκον ζωτικής σημασίας για τους απανταχού γης νεοφιλελεύθερους τυρράνους και λοιπούς αντιδραστικούς και σκοταδιστές!