Με ή χωρίς εμφύλια σύρραξη, η τελική κρίση του Ισραήλ θα είναι πάντως κατακλυσμική !
του Γιώργου Μητραλιά
Ήταν Ιούλιος του 2021 όταν σχολιάζοντας τις προφητικές προειδοποιήσεις που απηύθυνε ο μεγαλοφυής Αλβέρτος Αϊνστάιν ήδη το 1948 για το καταστροφικό μέλλον του Ισραήλ, κλείναμε το κείμενο μας με την εξής διαπίστωση και συνάμα πρόβλεψη:
“Δυστυχώς, όλα δείχνουν πια ότι ο Αϊνστάιν είχε και πάλι δίκιο. Με τους Βρετανούς να αποτελούν πια μια πολύ μακρινή ανάμνηση, είναι όντως οι επίγονοι των “τρομοκρατικών οργανώσεων” του 1948 που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια το Ισραήλ, που αυτοί κυβερνούν, στην “τελική καταστροφή”! Ένα Ισραήλ που μπορεί μεν να δείχνει τώρα πιο παντοδύναμο και αλαζονικό από ποτέ, αλλά που βιώνει ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη υπαρξιακή κρίση της ιστορίας του καθώς σαπίζει και αποσυντίθεται στο εσωτερικό του. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει και η ώρα της αλήθειας πλησιάζει…”.(1)
Ίσως ακόμα πιο γρήγορα από ό,τι αναμέναμε, όλα δείχνουν αυτή την Άνοιξη του 2024, ότι η ώρα της μεγάλης αλήθειας για το εβραϊκό κράτος όχι απλώς πλησιάζει αλλά μάλλον έχει ήδη φτάσει, είναι εδώ και ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας! Και τα προγνωστικά δεν είναι καθόλου αισιόδοξα. Ακόμα και μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, αρχίζουν πια να ακούγονται οι πρώτες φωνές που εκφράζουν βάσιμες αμφιβολίες για την παραπέρα βιωσιμότητα του εγχειρήματος. Όπως για παράδειγμα εκείνες των συγγραφέων του κειμένου με τον εύγλωττο τίτλο “Όπως πάει, το Ισραήλ δεν θα φτάσει στα 100α γενέθλια του” (At This Rate, Israel Won't Make It to Its 100th Birthday), που αναπαράγεται και συζητιέται τις τελευταίες μέρες όσο κανένα άλλο μέσα και έξω από το Ισραήλ. Ο ένας από τους λόγους του σοκ που προκαλεί είναι ότι οι δυο συγγραφείς του, ο Eugene Kandel και ο Ron Tzu είναι ανώτατα στελέχη του ισραηλινού κυβερνητικού κατεστημένου, ο πρώτος μάλιστα ήταν για χρόνια επικεφαλής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου του Νετανιάχου! Ο δεύτερος και σημαντικότερος είναι ότι το ντοκουμέντο διαπιστώνει πως, αν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή πλεύσης από ένα ριζικά διαφορετικό πολιτικό προσωπικό, η υπαρξιακή κρίση που αρχίζουν να βιώνουν οι Ισραηλινοί, θα οδηγήσει στο τέλος του Ισραήλ που θα σημάνει αναγκαστικά και το τέλος του “σιωνιστικού ονείρου”…
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτήν ακριβώς την ώρα που τόσος λόγος γίνεται για τη “λύση των δύο κρατών” και το Παλαιστινιακό κράτος αρχίζει να αναγνωρίζεται ακόμα και από χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα στο ίδιο το Ισραήλ ακούγονται φωνές που μιλάνε για μια... “λύση τριών κρατών”! Και αυτό επειδή δίπλα σε ένα αυριανό Παλαιστινιακό κράτος, βλέπουν να υπάρχουν ήδη -ντε φάκτο- όχι ένα αλλά δυο εβραϊκά κράτη! Αυτό ακριβώς λέει ο πρώην διπλωμάτης και γνωστός Ισραηλινός αρθρογράφος σε ισραηλινές και αμερικανικές εφημερίδες Alon Pinkas όταν σε πολύ πρόσφατο βαρυσήμαντο άρθρο του στην Haaretz κάνει τις εξής εξαιρετικά ρηξικέλευθες διαπιστώσεις: "Υπάρχουν τώρα δύο κράτη εδώ - το Ισραήλ και η Ιουδαία - με αντίθετα οράματα για το τι πρέπει να είναι ένα έθνος. Υπάρχει ένας "ελέφαντας στο δωμάτιο" και δεν είναι η κατοχή, αν και αυτή είναι η κύρια αιτία. Αυτός ο « ελέφαντας στο δωμάτιο' είναι το γεγονός ότι το Ισραήλ διαιρείται σταδιακά αλλά αναπόφευκτα μεταξύ του κράτους του Ισραήλ - υψηλής τεχνολογίας, κοσμικό, εξωστρεφές, ατελές αλλά φιλελεύθερο - και του Βασιλείου της Ιουδαίας, μιας αντιδημοκρατικής, απομονωτικής, υπερεθνικιστικής εβραϊκής θεοκρατίας της φυλετικής υπεροχής".
Φυσικά, ο Pinkas που ανήκει στο πρώτο, στο μοντέρνο και “εξωστρεφές” Ισραήλ, έχει την τάση να το εξιδανικεύει και αποφεύγει να τραβήξει τα συμπεράσματα του μέχρι τέρμα. Αυτό κάνουν όμως κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων ο παλαίμαχος Ισραηλινός αριστερός αντισιωνιστής Μισέλ Βαρσάφσκι που δίνει την εξής απάντηση στην ερώτηση αν βλέπει το ενδεχόμενο ενός εμφυλίου πολέμου στο Ισραήλ: “Συχνά με ρωτούν για τους κινδύνους ενός εμφυλίου πολέμου: πάντα έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν. Σήμερα, είμαι πολύ λιγότερο σίγουρος. Και αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη Γάζα. Δεν υπάρχουν απλώς δύο κοινωνιολογικά Ισραήλ. Γινόμαστε μάρτυρες δύο ασυμφιλίωτων κοινωνικών σχεδίων. Με την πιο αδύναμη κυβέρνηση που είχαμε ποτέ στην ηγεσία της χώρας, και με τον Νετανιάχου να μην μπορεί να ελέγξει τους υπουργούς του, μερικοί από τους οποίους είναι τρελοί για δέσιμο”.
Νομίζουμε πως ο Βαρσάφσκι έχει δίκιο τόσο όταν δεν αποκλείει πια το ενδεχόμενο ενός εμφυλίου πολέμου στο Ισραήλ, όσο και όταν υποστηρίζει ότι “αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη Γάζα” και την υπό εξέλιξη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Φυσικά, είναι γεγονός ότι το φάσμα της γενοκτονίας και του πολέμου πλανιέται πάνω από το Ισραήλ και την κοινωνία του. Είναι όμως επίσης γεγονός ότι στη μεγάλη αν όχι συντριπτική πλειοψηφία τους οι Ισραηλινοί πολίτες, οι πολιτικοί και τα κόμματα τους αδιαφορούν, ακόμα και τώρα, για τα απίστευτα δεινά που επισωρεύει το δικό τους κράτος στους Παλαιστινίους ακόμα και όταν διαδηλώνουν κατά του Νετανιάχου και συγκρούονται άγρια με την αστυνομία του. Με εξαίρεση κάποιες μικρές ομάδες πολιτών και μεμονωμένους Ισραηλινούς πολίτες, που σώζουν την τιμή του εβραϊσμού δηλώνοντας αλληλέγγυοι και υποστηρικτές του Παλαιστινιακού λαού, η ισραηλινή κοινωνία δεν θέλει ούτε να ακούει ούτε να βλέπει την τρομακτική τραγωδία που εξελίσσεται σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων από τις πόλεις και τα κιμπούτζ της, επιδεικνύοντας την πιο τερατώδη αναισθησία για την υπό εξέλιξη γενοκτονία που διαπράττει ο δικός της στρατός και το δικό της Κράτος! Και είναι για αυτό που συσπειρώνεται -ντε φάκτο- ακόμα και γύρω από τον -κατά άλλα μισητό- Νετανιάχου όταν π.χ. το Διεθνές Δικαστήριο τολμά να εκδώσει ένταλμα σύλληψης του, ακριβώς όπως συσπειρώνεται πίσω από το Ισραηλινό Κράτος όταν κάποιες ευρωπαϊκές χώρες τολμούν να αναγνωρίσουν το Παλαιστινιακό Κράτος...
Ο Shlomo Sand, στο τελευταίο θαυμάσιο βιβλίο του “Δυο λαοί, για ένα κράτος;”, αποδίδει αυτή την τερατώδη αναισθησία και αυτό τον επίσης τερατώδη “πατριωτισμό”, μεταξύ άλλων, και στην “πλύση εγκεφάλου” που υφίστανται συστηματικά και μεθοδικά οι πολίτες του Ισραήλ στη διάρκεια όλης της ζωής τους, προκειμένου να πιστέψουν ακράδαντα ότι είναι περίπου...θέλημα Θεού να είναι ισραηλινά όλα τα κατεχόμενα εδάφη, από την Χεβρόνα, την Ιεριχώ και τη Βηθλεέμ μέχρι και την Ιερουσαλήμ! Είναι λοιπόν αυτή η στενή σχέση εθνικιστικού και θρησκευτικού μεσσιανισμού, που όχι μόνο υπήρχε από την αρχή στο σιωνιστικό όραμα, αλλά και αποτελεί τον κεντρικό ιδεολογικό πυλώνα του Ισραηλινού Κράτους, ειδικά από τη στιγμή που “πετάχτηκε στους σκουπιδοτενεκέδες της ιστορίας” η αρχική αναφορά σε ένα κάποιο μυθικό “σοσιαλισμό των κιμπούτζ”, που μας έκανε να διαπιστώνουμε πριν από τρεις μήνες στο κείμενο μας “προσπαθώντας να καταλάβουμε τη γενοκτονική εκτροπή της ισραηλινής κοινωνίας”, ότι “ο σημερινός εξολοθρευτικός οίστρος της ισραηλινής κοινωνίας δεν θα ήταν δυνατός αν δεν ήταν προϊόν και αποτέλεσμα της εσωτερικής λογικής του ιδρυτικού σχεδίου του εβραϊκού κράτους, του σιωνιστικού σχεδίου!”.(2)
Είναι λοιπόν για όλους αυτούς του λόγους που γινόμαστε σήμερα μάρτυρες εξελίξεων που θα ήταν εντελώς απίθανες όταν γεννιόταν το Ισραήλ. Όπως π.χ. της συμμαχίας της ισραηλινής κυβέρνησης με ακραιφνείς ακροδεξιούς αντισημίτες ή ακόμα και με νεοφασίστες ηγέτες της υπό δημιουργία Φαιάς Διεθνούς, σαν την Ιταλίδα Μελόνι, την Γαλλίδα Λε Πεν, τον Αργεντίνο ΜιλέΪ, τον Ούγγρο Όρμπαν, και αρκετούς άλλους από την Ευρώπη και την Βόρεια και Νότια Αμερική, που συγκεντρώθηκαν πριν από λίγες μέρες στη Μαδρίτη με φροντίδα της Vox των νοσταλγών του Φράνκο. Στη μαδριλένικη συγκέντρωση αυτού του φασιστικού συρφετού, που εξελίχθηκε σε συγκέντρωση στήριξης του Νετανιάχου, έστειλε λοιπόν ευχαριστήριο μήνυμα και χαιρετισμό ο ισραηλινός υπουργός για τη Διασπορά Amichai Chikli, επιβεβαιώνοντας κάτι που γνωρίζουμε εδώ και καιρό: ότι ο Νετανιάχου και η Ισραηλινή ακροδεξιά έχουν γίνει σύμβολο και σημαία των απανταχού γης ρατσιστών, ακροδεξιών και νεοφασιστών, οι περισσότεροι από τους οποίους συνεχίζουν μάλιστα να δηλώνουν και ακραιφνείς...αντισημίτες!
Ο κύκλος του σιωνιστικού σχεδίου και συνάμα του (αμιγώς εβραϊκού) Κράτους του Ισραήλ κλείνει λοιπόν τώρα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα όχι μόνο γενικευμένης κρίσης αλλά και γενικευμένης ηθικής αποσύνθεσης. Και δεν είναι τυχαίο ότι το βασικό συστατικό του στοιχείο που είναι ο ρατσισμός του απέναντι στους Παλαιστινίους, κυλάει πια μέσα στις φλέβες του και το δηλητηριάζει σε βαθμό που να κάνει τους φασίστες υπουργούς Γκβιρ, Σμότριτς και τους φίλους τους εποίκους και άλλους να κάνουν πια λόγο για την ανάγκη (βίαιης) εκδίωξης από τη γη του μυθικού τους Μεγάλου Ισραήλ (Eretz Israel) όχι μόνο των Παλαιστινίων αλλά ακόμα και των Εβραίων Ισραηλινών πολιτών που δεν συμμερίζονται τις αγριανθρωπικές απόψεις και επιλογές τους!
Κλείνουμε λοιπόν όπως αρχίσαμε : Είναι πια προφανές ότι το τίμημα που πληρώνει τώρα το σιωνιστικό Ισραήλ για την επίδειξη της αλαζονείας και της παντοδυναμίας του που μετριέται με τις εκατόμβες των Παλαιστινίων αμάχων στη Γάζα, είναι η δικιά του ηθική σήψη, και κοινωνική και πολιτική αποσύνθεση. Με ή χωρίς εμφύλια σύρραξη, η τελική κρίση του Ισραήλ προβλέπεται κατακλυσμική…
Σημειώσεις
1. Βλέπε το άρθρο μας «Όταν ο Αϊνστάιν αποκαλούσε « φασίστες » αυτούς που κυβερνούν τώρα το Ισραήλ » : https://www.contra-xreos.gr/index.php/arthra/otan-o-ainstein-apokaloyse-fasistes-aytoys-pou-kyvernoyn-tora-to-israil
2. Βλέπε το άρθρο μας « Προσπαθώντας να καταλάβουμε τη γενοκτονική εκτροπή της ισραηλινής κοινωνίας!¨:https://www.