Κάλεσμα της Παγκόσμιας Συνέλευσης των Κοινωνικών Κινημάτων: Γενική κινητοποίηση στις 20 Μαρτίου 2011 για να υποστηρίξουμε την επαναστατική διαδικασία στις αραβικές χώρες!

Μετά από τα συγκεκριμένα προχωρήματα και τις νίκες στη Λατινική Αμερική στα τελευταία χρόνια, σήμερα είναι στον αραβικό κόσμο που φυσάει άνεμος ελευθερίας και ελπίδας. Η τυνησιακή επανάσταση δεν ανάτρεψε μόνο έναν αιμοσταγή δικτάτορα, έδειξε και το δρόμο για έναν άλλο κόσμο απαλλαγμένο από καταπίεση και εκμετάλλευση.  Ο ένας μετά τον άλλο, οι αραβικοί λαοί βάζουν τέλος στη λογική του φόβου και ξαναπαίρνουν στα χέρια τους τις τύχες τους εισβάλλοντας στη πολιτική σκηνή.

28 Φεβρουαρίου 2011

Κάλεσμα για μια Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη ενάντια στη λιτότητα, στις απολύσεις και στις ιδιωτικοποιήσεις και για την υπεράσπιση του Κράτους-πρόνοιας

Από το Coalition of Resistance

Ένα νέο κίνημα γεννιέται στην Ευρώπη.

Στην Ελλάδα, το Μάη, μια σειρά από απεργίες κλόνισαν τη κυβέρνηση. Στη Γαλλία, το περασμένο φθινόπωρο, εκατομμύρια άνθρωποι έκαναν απεργία και κατέβηκαν στους δρόμους για να αντιταχθούν στην αύξηση της συντάξιμης ηλικίας. Γενικές απεργίες έγιναν στην Ισπανία, στην Ιταλία και στη Πορτογαλία. Στη Μεγάλη Βρετανία, ένα νέο φοιτητικό κίνημα κατέβηκε στους δρόμους ενάντια στη διάλυση της εκπαίδευσης για όλους.  Η Ιρλανδία γνώρισε τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική της διαδήλωση εδώ και μια γενιά και μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν στη Γερμανία, στη Ρουμανία, στην Ισλανδία και αλλού.

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ

«Θησαύρισαν από επαχθείς συμβάσεις»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

«Ζητούμενο είναι όχι εάν η Ελλάδα μπορεί να πληρώσει το χρέος, αλλά τι πρέπει να πληρώσει από το χρέος», δηλώνει στην «Ε» η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, που μετέχει στην πρωτοβουλία για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το Χρέος.

Στόχος της δημιουργίας ΕΛΕ είναι να απελευθερωθούν δυνάμεις από το φόβο του μονόδρομου και να ελεγχθούν επαχθείς συμβάσεις όπως αυτές των Ολυμπιακών Αγώνων, της Ζίμενς, του ΟΣΕ, του «Παπανικολής»...

Θεωρεί ακόμη ότι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους θα φέρει νέα «επαχθέστερα μέτρα», που θα σημάνουν την «τελική εξόντωση των εργαζομένων»...

Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Θα γίνει της Αιγύπτου

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Δύο μόλις εβδομάδες ήταν αρκετές για να γίνει το καθεστώς Μουμπάρακ στην Αίγυπτο παρελθόν. Οι απειλές περί χάους δεν στάθηκαν ικανές να πτοήσουν τον αιγυπτιακό λαό που ζει μια πρωτοφανή γεύση ελευθερίας.

Μαζί με τον Μουμπάρακ κατέρρευσε και ο μύθος των «μετριοπαθών» αραβικών καθεστώτων, πάνω στα οποία η Δύση στήριζε επί τρεις και περισσότερο δεκαετίες την πολιτική της στη Μέση Ανατολή, θεωρώντας απολυταρχικό ένα καθεστώς μόνο αν ήταν εχθρικό προς τα συμφέροντά της, κλείνοντας τα μάτια όταν η δικτατορία ήταν για το καλό μας...

Η εξέγερση του αιγυπτιακού λαού, μαζί με αυτήν του τυνησιακού που είχε προηγηθεί λίγες ημέρες πριν, αρχίζει ήδη και συγκλονίζει τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Από την Αλγερία μέχρι τη Λιβύη, το Μπαχρέιν και το Ιράν οι λαοί αρχίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, ενώ ακόμη και στη μακρινή Κίνα οι αρχές, φοβούμενες το παράδειγμα της Αιγύπτου, έκοψαν από την αναζήτηση στο Google τη λέξη «Egypt-Αίγυπτος».

12 Φεβρουαρίου 2011

Αίγυπτος: Οι εργαζόμενοι, οι «μεσαίες τάξεις»,

η Χούντα και η «διαρκής επανάσταση»

του Hossam el-Hamalawy*

Από χτες 11 Φεβρουαρίου 2011, και στη πραγματικότητα από ακόμα πιο πριν, ακτιβιστές των «μεσαίων τάξεων» επιμένουν για να βάλουν οι Αιγύπτιοι τέλος στις κινητοποιήσεις τους και να επιστρέψουν στη δουλειά τους, και αυτό στο όνομα του πατριωτισμού. Το έκαναν τραγουδώντας τις πιο γελοίες παραλλαγές πάνω στο θέμα : «Ας αρχίσουμε να δημιουργούμε μια νέα Αίγυπτο», «Ας εργαστούμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά», κλπ.

Στη περίπτωση που δεν το ξέρετε, οι Αιγύπτιοι είναι σήμερα μεταξύ εκείνων που εργάζονται πιο σκληρά στο κόσμο.

14 Φεβρουαρίου 2011

Οι κυβερνήσεις της Αλγερίας και του Μαρόκου χρηματοδότησαν το ΠΚΦ του Ντακάρ 2011.  

Πού πάει το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ;

Οι κυβερνήσεις της Αλγερίας και του Μαρόκου χρηματοδότησαν εν μέρει το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ (ΠΚΦ) Ντακάρ 2011. Ιδού μια πληροφορία που αποσιωπήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2011 στη συνάντηση του διεθνούς συμβουλίου του ΠΚΦ. Η φήμη είχε κυκλοφορήσει κατά το σεμινάριο των κοινωνικών κινημάτων που οργανώθηκε στο Ντακάρ στις 5,6 και 7 Νοεμβρίου 2010, και τώρα την επιβεβαιώνει η σενεγαλέζικη οργανωτική επιτροπή!

του Mimoun Rahmani*

  Αυτό όντως δικαιολογεί  τη μαζική παρουσία στο ΠΚΦ της διαβόητης επίσημης μαροκινής αντιπροσωπείας που αποτελείτο βασικά από μπάτσους και άτομα που αντιπροσώπευαν συλλόγους φαντάσματα και ΑΚΟ (αυθεντικά κυβερνητικές οργανώσεις)  κατευθυνόμενους από τη κυβέρνηση που τους διέθεσε όλα τα μέσα  για να υπερασπίσουν «την εδαφική ενότητα της χώρας».

Ελευθεροτυπία, 13/02/2011

Ο Τσόμσκι υπέρ της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

Τη συμπαράστασή του στον ελληνικό λαό εξέφρασε την προηγούμενη εβδομάδα ο γνωστός διανοούμενος Ν. Τσόμσκι, που υπέγραψε το αίτημα της πρωτοβουλίας για σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του χρέους, συμφωνώντας ότι οι Ελληνες έχουν δικαίωμα να μάθουν πώς και γιατί δημιουργήθηκε.

Ο Τσόμσκι υποστηρίζει ότι ο λαός δεν ήταν ο αποδέκτης του κι έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να πληρώσει αυτός και, όπως έχει δηλώσει και σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» (Κοντέινερ 10/1/2011), «σε έναν κόσμο δικαίου τα χρέη αυτά απλά θα ακυρώνονταν».

11 Φεβρουαρίου 2011

Ομιλία στη Συνέλευση των Κοινωνικών Κινημάτων του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ - Ντακάρ 2011

του Fathi Chamkhi*

Στη Τυνησία, μόλις ανατράπηκε μια ματωβαμένη δικτατορία.

Στην Αίγυπτο, είναι εκατομμύρια οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, οι νέοι, οι άνεργοι και άνεργες που ξεσηκώνονται ενάντια στη δικτατορία του Μουμπάρακ.

Οι λαοί της Τυνησίας και της Αιγύπτου γράφουν αυτή την ώρα τις σελίδες των πρώτων επαναστάσεων του 21^ου αιώνα.

Πέρα από τις ιστορικές διαφορές μεταξύ των δυο χωρών, πρόκειται για το ίδιο επαναστατικό τσουνάμι.

Εργαστήριο του ΠΚΦ του Ντακάρ: Από τον Λουμούμπα στον Σανκάρα, αλήθεια, δικαιοσύνη και επανόρθωση για τους αφρικανικούς λαούς (CADTM - Επιβίωση)

του Antoine Souef

8 Φεβρουαρίου 2011

Η διεξαγωγή του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ 2011 στην αφρικανική γη είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε τους μεγάλους της αφρικανικής ιστορίας, αυτούς τους πρώιμους αγωνιστές της άλλης παγκοσμιοποίησης, τον Πατρίς Λουμούμπα και τον Τόμας Σανκάρα.

Αυτούς τους δυο ηγέτες, που τους χώριζαν δεκαετίες, τους ενώνει ένα κοινό σχέδιο χειραφέτησης της χώρας τους, ένα παναφρικανικό όραμα, και ένας βίαιος θάνατος στον οποίο εμπλέκονται οι δυτικές δυνάμεις.  Η βούλησή τους να εφαρμόσουν μια πολιτική υπέρ των λαών τους και των αφρικανικών λαών τους κατέστησε ανεπιθύμητους στους Βέλγους, Γάλλους και Αμερικανούς αποίκους και νέο-αποίκους, που στηρίχτηκαν σε κάποιους ντόπιους για να πετύχουν τη θανάτωσή τους. Η ατιμωρησία που χαίρουν οι δολοφόνοι τους αποτελεί το θεμέλιο της διατήρησης της δυτικής κυριαρχίας.

Video - Εναρκτήρια Πορεία του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ 2011 στο Ντακάρ

   Η μουσική υπόκρουση του βίντεο με την εναρκτήρια διαδήλωση του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, είναι έργο Σενεγαλέζων ράπερ που συνεργάστηκαν με νέους από τα φτωχά προάστια του Ντακάρ. ΟΙ στίχοι τους μιλάνε για το κύριο θέμα αυτού του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ 2011, δηλαδή την ακύρωση του χρέους του Τρίτου Κόσμου.

11 Φεβρουαρίου 2011

Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ του Ντακάρ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ*

Εμείς, συγκεντρωμένες και συγκεντρωμένοι  στη Συνέλευση των κοινωνικών κινημάτων του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ 2011 στο Ντακάρ, διατρανώνουμε τη κεφαλαιώδη συμβολή της Αφρικής και των λαών της στην οικοδόμηση του ανθρώπινου πολιτισμού. Μαζί, οι λαοί όλων των ηπείρων διεξάγουν αγώνες για να αντιταχθούν με τη μέγιστη ενεργητικότητα στη κυριαρχία του κεφαλαίου, που κρύβεται πίσω από υποσχέσεις οικονομικής προόδου και φαινομενικής πολιτικής σταθερότητας. Η αποαποικιοποίηση των καταπιεσμένων λαών παραμένει για μας, κοινωνικά κινήματα ολάκερου του κόσμου, μια μεγάλη πρόκληση που πρέπει να απαντηθεί.

Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

SOS φασισμός

Το πρόσφατο μακελειό στην πόλη Τουσόν της Αριζόνας, με τη δολοφονία έξι ατόμων και τους 20 σοβαρά τραυματίες, μεταξύ των οποίων η γερουσιαστής των Δημοκρατικών Γκαμπριέλ Γκίφορντς, δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό βίας. Ηταν άμεσο αποτέλεσμα της αυξανόμενης ακροδεξιάς ρητορικής στις ΗΠΑ.

Η αποτρόπαια αυτή πράξη δεν εκδηλώθηκε άλλωστε τυχαία στην πολιτεία της Αριζόνας. Μια πολιτεία που χαρακτηρίζεται από αντιμεταναστευτική υστερία, με αυτόκλητους προστάτες της τάξης να περιπολούν τα μεξικανικά σύνορα. Πέρυσι ψηφίστηκε νόμος με τον οποίο δίνεται το δικαίωμα στην αστυνομία να σταματά, να ερευνά και να συλλαμβάνει κάθε «ύποπτο» που δεν μπορεί να αποδείξει τη νομιμότητά του.

ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΙΔΡΥΟΥΝ ΝΕΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ

Η TUC (Βρετανική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών) έλαβε την ακόλουθη ανακοίνωση τύπου από την ανεξάρτητη συνδικαλιστική οργάνωση CTUWS, η ιστοσελίδα της οποίας έχει μπλοκαριστεί από την αιγυπτιακή κυβέρνηση στο πλαίσιο της καταστολής της αντιπολίτευσης στην Αίγυπτο.

Σήμερα, εκπρόσωποι του Αιγυπτιακού εργατικού κινήματος, που αποτελείται από τα ανεξάρτητα αιγυπτιακά εργατικά συνδικάτα των εφοριακών, των συνταξιούχων, των επαγγελματιών τεχνικών της υγείας και εκπροσώπους των σημαντικών βιομηχανικών ζωνών της Αιγύπτου: Χελουάν, Μαχαλά αλ Κούμπρα, το δέκατο της πόλης Ραμαντάν, της πόλης Σαντάτ και εργάτες από τους διάφορους βιομηχανικούς και οικονομικούς τομείς όπως: ένδυμα και κλωστοϋφαντουργία, βιομηχανία μετάλλου, φαρμακευτικά, χημική βιομηχανία, δημόσιοι υπάλληλοι, σίδερο και χάλυβας, αυτοκινητοβιομηχανία, κλπ…

Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ, ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

των CHAMKHI Fathi, DUVAL Jerome, MILLET Damien, PERCHELLET Sophie

   Μετά από το λαό της Τυνησίας, τώρα είναι πάνω από εκατό αιγύπτιοι πολίτες που πλήρωσαν με τη ζωή τους για να απαλλαγεί η χώρα τους από ένα δικτατορικό και διεφθαρμένο καθεστώς. Η επαναστατική διαδικασία που άρχισε στις 17 Δεκεμβρίου  στο Σιντί Μπουζίντ στη Τυνησία, και που πέτυχε να διώξει τον Ζιν ελ Αμπιντίν Μπεν Αλί από την εξουσία ένα μήνα αργότερα, είναι η ίδια που βάζει φωτιά στην Αίγυπτο μετά από την ιστορική ημέρα της 28^ης Ιανουαρίου.  Αυτό το κίνημα, που παρόλη την άγρια καταστολή απλώνεται σε ολάκερη την Αίγυπτο,  εκφράζεται από ένα και μόνο σύνθημα: «ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς». Τη τέταρτη μέρα της διαμαρτυρίας, η χώρα παίρνει φωτιά: