Κατάρρευση Κοινωνικού Συστήματος στην Αργεντινή λόγω ΔΝΤ
της Κατερίνας Στυψανέλλη
Το ΔΝΤ επέφερε μεγάλο πλήγμα στον τομέα υγείας της Αργεντινής. Η εκτόξευση της ανεργίας μέχρι το 23% του συνολικού πληθυσμού, αποσάρθρωσε το κυρίαρχο ασφαλιστικό σύστημα (αλλαγές στο σύστημα πληρωμών και στα νοσοκομεία και στους ασθενείς), αύξησε λόγω φτώχιας (>57%) την βρεφική και την περιγεννητική θνησιμότητα, διατάραξε τον κοινωνικό ιστό, αυξήθηκε η εγκληματικότητα, οι ψυχικές διαταραχές και η χρήση ουσιών.
Οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι δεν μπορούσαν να πλησιάσουν το σύστημα υγείας, ούτε το δημόσιο, ούτε το κυρίαρχο και ιδιαίτερο ασφαλιστικό σύστημα της Αργεντινής (Obras Sociales) το οποίο είχε δομηθεί με συμμετοχή των εργαζόμενων μέσω των συνδικάτων αλλά και των εργοδοτών.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Dr. H. Migrone, υπήρξε χειροτέρευση των λοιμωδών και χρόνιων αναπνευστικών προβλημάτων. Το 40% του πληθυσμού που προσερχόταν για να διαγνώσει HIV έπασχε ήδη από συνοδό νόσο ή επιπλοκές HIV (δηλαδή ηπατίτιδα, νόσο πνευμόνων). Άνθρωποι που έπασχαν από χρόνια νοσήματα (διαβήτης, AIDS κ.λπ.), είχαν δυσκολία να προμηθευτούν τα φάρμακά τους. Η έλλειψη εμβολίου γρίπης προκαλούσε 1 στους 4 θανάτους. 17.000 Αργεντίνοι με προβλήματα νεφρών χειροτέρευσαν με την αύξηση του κόστους των υλικών αιμοκάθαρσης. Οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς είχαν δυσκολία να αγοράσουν τα αντιαπορριπτικά φάρμακα. Γεννήθηκαν λιποβαρή βρέφη λόγω υποσιτισμένων μητέρων. Αυξήθηκε ο κόσμος που πρσερχόταν για ψυχιατρική βοήθεια λόγω του stress της ανεργίας και της αδυναμίας να θρέψουν τις οικογένειές τους. Αυξήθηκε ο αριθμός των κλήσεων για απόπειρα αυτοκτονίας στις γραμμές SOS.
Το Μάρτιο του 2001, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να εξαγγείλει πρόγραμμα εκτάκτου ανάγκης στην υγεία. Κάτω από αυτό το πρίσμα αναγκάστηκε να συνενώσει το υλικό των δημοσίων νοσοκομείων που ήταν προορισμένο για την θεραπεία λοιμωδών νοσημάτων και άλλων ευπαθών ομάδων.
Για την περαιτέρω μελέτη των ομοιοτήτων και διαφορών με την ελληνική κοινωνία και πως θα μεθοδευτεί η έξοδός μας από το ΔΝΤ, χρειάζεται να γίνει περισσότερη έρευνα στις κοινωνικές δομές της Αργεντινής, λαμβάνοντας υπόψη τις διαστρωματώσεις και ταξικές αντιθέσεις, συγκριτικές ιστορικές μελέτες, γεωπολιτικές θέσεις, κοινωνικά αντανακλαστικά, γενικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά του λαού της Αργεντινής που έχουν τις ρίζες τους στους αρχαίους πολιτισμούς και σε ιδιαίτερα εθνικά και πολιτιστικά στοιχεία.
Απέναντι σε αυτή την κρίση που περνούμε, παρόμοια με την κρίση της Αργεντινής υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ, η οποία γίνεται πολύ εμφανής στον τομέα υγείας, παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας, πρέπει να βγαίνει προς τα έξω αξιόπιστα η πάλη μας, παρακολουθώντας συνέχεια τη δομή της γνώσης, αναπτύσσοντας αντανακλαστικά έρευνας, καταγράφοντας τις λογιστικές των μελετών, κινητοποιώντας μεθόδους και συλλογικές αποφάσεις με στόχο να αξιοποιούνται δυναμικά αξίες, υποθέσεις και θέσεις στα τελικά μας κείμενα.
Επιπλέον όλες οι μορφές ομαδικής πρωτόβουλης έκφρασης πρέπει να συμμαχούνε και να συντονίζονται στις κατάλληλες συνθήκες χωρίς να απορρίπτεται οποιουδήποτε τύπου ακτιβίστικη ενέργεια.
Κάθε κινητοποίηση οργανωμένων ομάδων, φοιτητών, συνδικάτων, ομάδων γυναικών για την διερεύνηση του λογιστικού χρέους, έχουνε την πρώτη θέση στην έκφραση. Ακόμα και τα γυναικεία κινήματα «κατσαρόλας» θα παίξουνε ενεργότατο ρόλο, αν υπάρξουνε, με την πλατιά διαστρωμάτωση που τα διακρίνει, γιατί και η οικονομική ελίτ θίγεται, φοβάται και εξεγείρεται.
Καθημερινές απαντήσεις πρέπει να δίνονται στην άγρια και βάρβαρη έκφραση της βίας, μέσω της αστυνομίας, όπως βιώσαμε τελευταία.
Οι πρακτικές της κινήματος της Αργεντινής είναι όχι μόνο υποδειγματικές για την απάντηση στην οικονομική κρίση, αλλά και σκιαγραφούν τις πτυχές ενός εναλλακτικού προτύπου κοινωνικής οικονομίας, που δίνει τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, διαμορφώνοντας σχέσεις περισσότερο ελεύθερες, δημιουργικές και εξισωτικές.
Τελειώνοντας, μου έρχεται στο μυαλό η φράση «…Για τον ταξιδιώτη δεν υπάρχει μονοπάτι. Τα μονοπάτια γίνονται με το περπάτημα», καθώς επίσης και οι στίχοι ενός πολύ γνωστού και αγαπημένου τραγουδιού
«And as for fortune
and as for fame
Ι never invited them in
though it seemed to the world
they were all I desired.
They are illusions.
They are not the solutions
they promised to be».
Don’t cry for me Argentina