3 Απριλίου 2011

Μιλάει στα Επίκαιρα η συντονιστρια της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου στη Βραζιλία Μαρία Λουσία Φατορέλι

Συνέντευξη στον Λεωνίδα Βατικιώτη

Στη δημοσιότητα δίνεται σήμερα, Πέμπτη 3 Μαρτίου, η δημόσια έκκληση που υπογράφεται από εκατοντάδες προσωπικότητες (βουλευτές, πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες και διανοούμενους) εντός και εκτός Ελλάδας για να συγκροτηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους. Απώτερο ζητούμενο της πρωτοβουλίας που θα παρουσιαστεί στους εκπροσώπους του Τύπου στις 12.00 στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 1^ος όροφος) είναι να ανοίξουν τα βιβλία του δημόσιου χρέους ώστε να αποκαλυφθεί ποιο μέρος του χρέους είναι απεχθές, παράνομο ή μη νομιμοποιημένο και να μην πληρωθεί. Πρόκειται για στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα των φορολογουμένων και υποχρέωση κάθε κυβέρνησης αν πράγματι ενδιαφέρεται για τη διαφάνεια και την ενημέρωση των πολιτών, οι οποίοι στο όνομα της εξυπηρέτησης του χρέους είδαν τους μισθούς και τις συντάξεις τους να μειώνονται, τις συλλογικές συμβάσεις να καταργούνται, τους φόρους να αυξάνονται και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας να εκχωρούνται στους πιστωτές.

Δεν δικαιούνται τουλάχιστον να γνωρίζουν προς τι όλα αυτά;

Η διεθνής εμπειρία βεβαιώνει άλλωστε ότι όποτε άνοιξαν τα βιβλία του δημόσιου χρέους μεγάλο μέρος του παραγράφτηκε, προς ανακούφιση της κοινωνίας που είδε τις δαπάνες για την παιδεία, την υγεία και τις δημόσιες επενδύσεις να αυξάνονται. Την πλούσια αυτή εμπειρία από την Βραζιλία και τον Ισημερινό μας μεταφέρει η Μαρία Λουσία Φατορέλι, φοροτεχνικός στο επάγγελμα, συντονίστρια της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου στη Βραζιλία και μέλος της αντίστοιχης επιτροπής που συγκροτήθηκε στον Ισημερινό.

- Αποτελεί το δημόσιο χρέος ακόμη και σήμερα σοβαρό πρόβλημα για τη Βραζιλία;

- Το δημόσιο χρέος είναι το κύριο πρόβλημα της Βραζιλίας, για πολλούς λόγους. Πρώτα και κύρια απορροφά τους περισσότερους πόρους του κρατικού προϋπολογισμού κάθε χρόνο. Το 2009 (όταν ο προϋπολογισμός ανερχόταν σε 1.068 τρισ. βραζιλιάνικα ρεάλ ή 630 δισ. δολ. ΗΠΑ) απορρόφησε το 35,6% των πόρων του. Από την άλλη, οι συντάξεις απορρόφησαν το 25,9%, οι επιδοτήσεις των πολιτειών και των δήμων 11%, η χρηματοδότηση της υγείας το 4,6% και της άμυνας το 2,10% του προϋπολογισμού. Σε αυτό μάλιστα τον υπολογισμό δεν περιλαμβάνονται τα κονδύλια με τα οποία αναχρηματοδοτείται το δημόσιο χρέος. Έρευνες απέδειξαν πως η κυβέρνηση χειρίζεται ξεχωριστά τις σχετικές δαπάνες που γίνονται με την έκδοση νέου χρέους, που καλείται «αναχρηματοδότηση». Αν συμπεριλάβουμε και αυτές τις δαπάνες το πραγματικό κόστος εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους το 2009 ανήλθε στο 48% του κρατικού προϋπολογισμού, το ύψος του οποίου πλέον ανέρχεται σε 1.329 τρις. βραζιλιάνικα ρεάλ ή 782 δις. δολ.

Η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους είναι η κύρια αιτία για την οποία τόσοι άλλοι τομείς όπως υγεία, παιδεία, κατοικία, υγιεινή και πρόνοια χρηματοδοτούνται με πολύ λιγότερα από τα ελάχιστα για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες όπως ορίζονται με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποτελεί σκάνδαλο για μια χώρα να είναι η 8^η μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομία και ταυτόχρονα ο περισσότερος από τον μισό πληθυσμό της να ζει στη φτώχεια και να μην έχει πρόσβαση σε επαρκείς συνθήκες υγιεινής.

Καταχρεωμένη και η Βραζιλία

Πέρα από τη ζήτηση τόσων πολλών κονδυλίων, το χρέος σχετίζεται σημαντικά με τις οικονομικές πολιτικές και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες κατ’ απαίτηση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Δύο θεσμών που από τη δεκαετία του ’70 αποστολή τους είναι η προστασία των πιστωτών: των μεγάλων πολυεθνικών, ιδιωτικών τραπεζών.

- Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας, ο Λούλα, υποστήριζε ότι η χώρα σας ξεχρέωσε τις οφειλές της προς το ΔΝΤ…

- Η παρανόηση δημιουργήθηκε επ’ αφορμή δημόσιες ομιλίες του προέδρου Λούλα από το 2005 ακόμη όταν η Βραζιλία ξεχρέωσε, προκαταβολικά μάλιστα, το χρέος της προς το ΔΝΤ, ύψους 15,5 δις. δολ. Αυτό όμως το ποσό αντιπροσώπευε ένα πολύ μικρό μέρος του δημόσιου χρέους της Βραζιλίας που το 2005 (συνυπολογίζοντας το εσωτερικό και το εξωτερικό χρέος) ανερχόταν σε 188 δις. δολ. Σήμερα το εξωτερικό δημόσιο χρέος της Βραζιλίας ξεπερνάει τα 300 δις. δολ. και το εσωτερικό τα 1,2 δις.

Δεδομένου όμως πως το ΔΝΤ αποτελεί σύμβολο του διεθνούς δανεισμού και δεν υπήρχε η δέουσα διαφάνεια στα μεγέθη του χρέους, οι άνθρωποι γενικά πίστεψαν πως αποπληρώθηκε όλο το χρέος όταν ξεχρεώσαμε το ΔΝΤ. Κάτι που δεν ισχύει.

Αυτή η πρωτοβουλία να αποπληρωθεί το ΔΝΤ και μάλιστα πριν την ώρα του και η επακόλουθη παρανόηση έφερε σημαντικά πολιτικά οφέλη στον Λούλα και το κόμμα του. Είχε όμως ένα υψηλό οικονομικό κόστος για το κράτος. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι τα επιτόκια του δανείου του ΔΝΤ ήταν 4% ετησίως και για να βρεθούν τα χρήματα της προκαταβολικής αποπληρωμής εκδόθηκαν διεθνή ομόλογα με επιτόκιο από 7,5% έως 12% και ομόλογα εσωτερικού δανεισμού με ετήσιο επιτόκιο ύψους 19%.

Επιπλέον, το χρέος προς το ΔΝΤ συνοδευόταν από δύο επιμέρους βάρη: το οικονομικό και την πολιτική παρέμβαση. Η Βραζιλία συμβιβάστηκε με τη διατήρηση της πολιτικής παρέμβασης (το περίφημο άρθρο 4 του ΔΝΤ), οπότε σε αυτό το θέμα δεν υπήρχε κανένα όφελος. Συνοψίζοντας, το χρέος απλώς άλλαξε χέρια. Η Βραζιλία δε χρωστάει πλέον στο ΔΝΤ, αλλά σε εκείνους που αγόρασαν τα ομόλογα τα οποία εκδόθηκαν για να ξεχρεωθεί το ΔΝΤ. Το πρόβλημα του χρέους ωστόσο οξύνθηκε, επειδή τα επιτόκια των νέων ομολόγων ήταν υψηλότερα. Παράλληλα δεν απελευθερωθήκαμε από τις επιβολές του ΔΝΤ.

- Πως ξεκίνησε η πρωτοβουλία σας για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους;

- Υπάρχει μια σχετική βραζιλιάνικη εμπειρία που χρονολογείται από το 1931, όταν ο τότε πρόεδρος, Τζετούλιο Βάργκας, διέταξε το υπουργείο Οικονομικών να διεξάγει λογιστικό έλεγχο στις συμβάσεις εξωτερικού δανεισμού. Η έρευνα αποκάλυψε πως μόνο το 40% του χρέους συνοδευόταν από δημόσια έγγραφα. Επίσης ότι δεν υπήρχε η κατάλληλη λογιστική καταγραφή ούτε έλεγχος πληρωμών. Λόγω αυτού του λογιστικού ελέγχου, μειώθηκε σημαντικά το ύψος του εξωτερικού χρέους, όπως επίσης και το ύψος των πληρωμών.

Ολιγωρία του πολιτικού συστήματος

Με βάση αυτή την εμπειρία, συμπεριλήφθηκε στο σύνταγμα του 1988 (όταν η κρίση χρέους που αντιμετώπισαν όλες οι λατινοαμερικάνικες χώρες έφθασε στο αποκορύφωμά της) η υποχρέωση διεξαγωγής εξωτερικού λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους. Αυτή η πρόβλεψη δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Έτσι, το 2000 η κοινωνία των πολιτών οργάνωσε λαϊκό δημοψήφισμα και περισσότεροι από 6 εκ. άνθρωποι ψήφισαν να γίνει παύση πληρωμών μέχρι να πραγματοποιηθεί ο δημόσιος έλεγχος.

Ως ένδειξη σεβασμού σε αυτό το αποτέλεσμα, οι ίδιες αυτές οργανώσεις που το συντόνισαν αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν δημόσιο λογιστικό έλεγχο για να πιέσουν τις αρχές να πραγματοποιήσουν τον επίσημο έλεγχο. Έτσι, γεννήθηκε η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους εκ μέρους των πολιτών που μόλις συμπλήρωσε 10 χρόνια ερευνών, μελετών, δημοσιεύσεων και σεμιναρίων (βλέπε αναλυτικότερα: www.divida-auditoriacidada.org.br).

Το 2007 ο Ισημερινός ξεκίνησε έναν επίσημο λογιστικό έλεγχο και είχα την τιμή – όπως επίσης και άλλα μέλη οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών – να τοποθετηθώ από τον πρόεδρο Ραφαέλ Κορέα ως μέλος της Επιτροπής για τον Δημόσιο Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους (Commission of Public Debt Audit – CAIC).

Έπειτα από τα σημαντικά αποτελέσματα που είχε ο λογιστικός έλεγχος στον Ισημερινό, οπότε ακυρώθηκε το 70% του εξωτερικού ομολογιακού χρέους, και άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να ξεκινήσουν λογιστικό έλεγχο. Μέχρι τώρα, μόνο η Παραγουάη έχει αρχίσει ανάλογη έρευνα.

Το 2009, λόγω της πίεσης των κοινωνικών κινημάτων, πετύχαμε να ξεκινήσει μια κοινοβουλευτική έρευνα για το δημόσιο χρέος της Βραζιλίας με την συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών. Αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2010, οπότε αποκαλύφθηκαν σημαντικά ευρήματα παρανομίας και μη νομιμότητας τα οποία στάλθηκαν στον εισαγγελέα.

- Ποιά είναι η δραστηριότητα της πρωτοβουλίας www.divida-auditoriacidada.org.br ;

- Ο λογιστικός έλεγχος αποτελεί μια ευκαιρία για να μετατοπισθείς από τις φραστικές καταγγελίες ενάντια στο χρέος στην έρευνα στοιχείων για την παρανομία και την μη νομιμότητα, φθάνοντας στη δυνατότητα συγκεκριμένων δράσεων που να στηρίζονται σε έγγραφα και επίσημα στοιχεία. Ο λογιστικός έλεγχος αποτελεί ένα  εργαλείο που προηγείται των νομικών ενεργειών και άλλων πολιτικών.

Κατεδαφίζοντας τον μύθο του χρέους

Όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα θεσμοθέτησης μιας επίσημης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (όπως έγινε στον Ισημερινό το 2007) ο λογιστικός έλεγχος εκ μέρους των πολιτών αποτελεί μια σπουδαία πρωτοβουλία για να ενθαρρύνει τις έρευνες και τις μελέτες εκ μέρους του λαού και την κοινωνική δραστηριοποίηση και διαφώτιση για την διαδικασία υπερχρέωσης κατεδαφίζοντας τον μύθο του χρέους.

Αυτό ακριβώς κάνουμε στη Βραζιλία από το 2000. Οι σημαντικότερες δραστηριότητές μας αφορούν: Πρώτο, τη διάσωση ιστορικών μελετών και εγγράφων για το χρέος. Δεύτερο, την υποστήριξη καθημερινών δραστηριοτήτων όπως η ανάλυση του ετήσιου προϋπολογισμού και η αποδελτίωση του Τύπου. Τρίτο, συγκρότηση νομικών επιχειρημάτων. Τέταρτο, πολιτικά αποτελέσματα που αφορούν την έρευνα για το χρέος στο Κογκρέσο. Πέμπτο, διεθνείς επαφές και, έκτο, εκδόσεις, συμμετοχή σε εθνικά και διεθνή γεγονότα, κυκλοφορία ταινιών, μελετών κ.α.

- Ποιά ήταν η ανταπόκριση του επίσημου πολιτικού συστήματος;

- Επί 22 χρόνια το πολιτικό σύστημα αγνοεί το συνταγματικό άρθρο που επιβάλει την διεξαγωγή λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους της Βραζιλίας. Είναι πολύ δύσκολο να επιβάλεις τον επίσημο λογιστικό έλεγχο σε ένα πολιτικό σύστημα που συνδέεται με το καπιταλιστικό μοντέλο, λόγω του ότι οι προεκλογικές εκστρατείες των σημαντικότερων υποψηφίων χρηματοδοτούνται από τράπεζες και εισοδηματίες. Η υιοθέτηση των απόψεών τους καταλήγει σε συμβιβασμό με τα συμφέροντα αυτού του τομέα. Επιπλέον, οι αγορές εκβιάζουν καθημερινά μέσω του μηχανισμού της «αναχρηματοδότησης του χρέους».

Παρά αυτές τις δυσκολίες, τα κοινωνικά κινήματα στη Βραζιλία κέρδισαν την μάχη της ίδρυσης Κοινοβουλευτικής Εξεταστικής Επιτροπής για το Δημόσιο Χρέος το 2009 και επίσης την ευκαιρία συμμετοχής σε αυτήν. Διετέλεσα πραγματογνώμονας αυτής της Επιτροπής και όλων των οργάνων που συμμετείχαν στον Λογιστικό Έλεγχο των Πολιτών που ακολούθησε τις έρευνες.

- Ποιά ήταν τα ευρήματα του λογιστικού ελέγχου στη Βραζιλία;

- Όπως προείπα, επίσημος λογιστικός έλεγχος δεν έχει διεξαχθεί στη Βραζιλία. Υπάρχει η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των Πολιτών και πρόσφατα δημιουργήθηκε Κοινοβουλευτική Εξεταστική Επιτροπή στο Κογκρέσο.

Κανένα όφελος για τη χώρα

Τα σημαντικότερα ευρήματα παρανομίας και μη νομιμότητας του χρέους που κατήγγειλε η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των Πολιτών επιβεβαιώθηκαν από την Έκθεση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής. Το συμπέρασμα των βουλευτών ήταν πως ο κύριος όγκος του μεγάλου μας χρέους αφορούσε υψηλούς τόκους, που σημαίνει πως το χρέος δεν αντιπροσωπεύει πραγματικό όφελος για τη χώρα, αλλά αντίθετα αυξήθηκε λόγω μηχανισμών που ωφελούν τους πιστωτές και ειδικά τις ιδιωτικές τράπεζες. Στην έκθεσή τους επίσης αναγνώρισαν πως το εσωτερικό χρέος αυξάνεται για να χρηματοδοτηθεί η συσσώρευση διεθνών αποθεματικών σε δολάρια, η οποία προκάλεσε μεγάλες ζημιές στο δημόσιο τομέα. Το 2009 οι απώλειες της κεντρικής τράπεζας της Βραζιλίας ανήλθαν σε 86 δις. δολ. Η κυβέρνηση  πληρώνει υψηλά επιτόκια για να αγοράζει δολάρια που έρχονται στη χώρα μέσω ιδιωτικών τραπεζών και χρησιμοποιεί αυτά τα δολάρια για να αγοράζει αμερικανικά κρατικά ομόλογα που δίνουν πολύ χαμηλά επιτόκια. Σε άλλες περιπτώσεις αυτά τα αποθεματικά χρησιμοποιήθηκαν για την πρόωρη αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους, όπως έγινε με το ΔΝΤ. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν η μετατροπή του εξωτερικού σε εσωτερικό χρέος.

Τα συμπεράσματα αυτής της επιτροπής ψηφίσθηκαν μόνο από 8 βουλευτές. Παρά τι σοβαρές κατηγορίες, δεν διέταζε ωστόσο ούτε τη συνέχιση της έρευνας, ούτε την διενέργεια λογιστικού ελέγχου του χρέους. Ωστόσο, ένας βουλευτής και μαζί πολλές κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα παρουσίασαν ένα εναλλακτικό πόρισμα, που υποστηρίχθηκε επιπλέον από 8 βουλευτές μέλη της Επιτροπής στην οποία περιγράφονταν πολλές περιπτώσεις μη νομιμότητας και πιθανές παρανομίες, όπως:

• Πρακτικές ανατοκισμού, που θεωρούνται παράνομες από τη βραζιλιάνικη δικαιοσύνη.
• Παράνομες, με βάση της Συνθήκης της Βιέννης, μονομερείς αυξήσεις επιτοκίων του εξωτερικού χρέους.
• Απουσία εγγράφων, συμφωνιών και άλλων θεμελιωδών στατιστικών για τις πληρωμές του χρέους.
• Παράνομοι όροι με βάση τους συνταγματικούς κανόνες και άλλοι μη νομιμοποιημένοι με βάση τα κοινωνικά συμφέροντα.
• Παρανομία σε πολλές πληρωμές ιδιωτικών τραπεζών προς τον δημόσιο τομέα, όπως επίσης και παρανομίες κατά τη μετατροπή αμφιλεγόμενου χρέους σε ομόλογα Μπρέιντι το 1994.
• Παρανομία σε ότι αφορά τις ελεύθερες ροές κεφαλαίων, χωρίς έλεγχο και ενάντια στους κανόνες δικαίου, που ως αποτέλεσμα είχαν την εκθετική αύξηση του εσωτερικού χρέους από το 1995.
• Πρόωρη αποπληρωμή ομολόγων εξωτερικού.
• Παραβίαση ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων μέσω της διοχέτευσης του μεγαλύτερου μέρους του κρατικού προϋπολογισμού στην αποπληρωμή ενός αμφιλεγόμενου χρέους.
• Σύγκρουση συμφερόντων, λόγω αποδεδειγμένων συναντήσεων μεταξύ στελεχών της κεντρικής τράπεζας και εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού τομέα για να καθορίσουν τον πληθωρισμό που προσδιόρισε το ύψος των επιτοκίων.

Μηχανισμός μεταφοράς κερδών στις τράπεζες

Για όλους αυτούς τους παραπάνω το εναλλακτικό πόρισμα στάλθηκε στο εισαγγελέα για να προβεί στις δέουσες δικαστικές ενέργειες.

- Ποιά ήταν τα αντίστοιχα ευρήματα από τον λογιστικό έλεγχο στον Ισημερινό;

- Η Επιτροπή για το Εξωτερικό Χρέος του Ισημερινού (CAIC) απέδειξε πως για 30 ολόκληρα χρόνια το χρέος προς τις ιδιωτικές τράπεζες δεν αντιπροσώπευε κάποιο όφελος για τη χώρα, αλλά ήταν ένας μηχανισμός καθαρής μεταφοράς κερδών προς όφελος των ίδιων των ιδιωτικών τραπεζών.

Πηγή προέλευση αυτού του χρέους ήταν η ασυνήθιστη αύξηση των επιτοκίων των ιδιωτικών τραπεζών στις ΗΠΑ και το Λονδίνο (Prime and Libor) την δεκαετία του ’70 και του ’80. Έτσι αυξήθηκε το εξωτερικό χρέος του «Τρίτου Κόσμου» και άνοιξε η πόρτα για την παρέμβαση του ΔΝΤ και των οδηγιών του.

Ο λογιστικός έλεγχος στον Ισημερινό κατέληξε σε ορισμένα σημαντικά ευρήματα, όπως:

• Αυστηρές απαιτήσεις από το ΔΝΤ και παρεμβάσεις του σε όλες τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισημερινού και ιδιωτικών τραπεζών που, πέραν των συστάσεών του για εσωτερικά θέματα της χώρας, ισοδυναμούν με παραβιάσεις της κυριαρχικών δικαιωμάτων και διεθνών αρχών δικαίου.
• Ύπαρξη καταχρηστικών όρων και κεφαλαιοποίηση τόκων που συνιστούν τοκογλυφία.
• Ακραία ασυμμετρία μεταξύ των μερών, καθώς στο ένα μέρος βρισκόταν ο Ισημερινός μόνος του και στο άλλο όλες οι ιδιωτικές τράπεζες, οργανωμένες σε μια επιτροπή με την υποστήριξη του ΔΝΤ και της Λέσχης του Παρισιού.
• Μια μικρή ομάδα ιδιωτικών τραπεζών (Shearson Loeb Rhoades, Lloyds Bank, Citybank, JP Morgan Chase) ήταν οι βασικοί υπεύθυνοι για την επιθετική διαδικασία υπερχρέωσης τη δεκαετία του ’70 και επίσης για τις επακόλουθες αδιαφανείς επαναδιαπραγματεύσεις της δεκαετίας του ’80 που οδήγησαν τα ιδιωτικά χρέη στον δημόσιο τομέα, μετέτρεψαν τον παλιό δανεισμό σε νέο με προκαταβολικές πληρωμές απ’ ευθείας στο εξωτερικό, χωρίς να εισέλθει ούτε ένα δολάριο στον Ισημερινό. Κάτι που είναι πολύ σημαντικό όπως καταλαβαίνετε, γιατί αν η χώρα δεν εισέπραξε τίποτε, τότε τι χρωστάει;
• Απουσία οφέλους για την πατρίδα, καθώς η αύξηση του χρέους ήταν δημιούργημα των χρηματοδοτικών μηχανισμών και πολλά άλλα.

Η απόδειξη τόσων πολλών παρανομιών επέτρεψε στον πρόεδρο Ραφαέλ Κορέα να εκδώσει προεδρικό διάταγμα παύσης πληρωμών. Στη συνέχεια πρότεινε να αναγνωριστεί μόνο το 30% τη αξίας αυτού του χρέους. Το 95% των κατόχων αυτών των ομολόγων συμφώνησε με την πρόταση, επιτρέποντας την διαγραφή του 70% του εξωτερικού ομολογιακού χρέους. Ως αποτέλεσμα, οι δαπάνες για υγεία και παιδεία υπερδιπλασιάστηκαν και μπόρεσαν να γίνουν επενδύσεις. Απόδειξη, του ότι ο λογιστικός έλεγχος απέδωσε.

- Στο πλαίσιο του λογιστικού ελέγχου δεν υπάρχει ο κίνδυνος να αναγνωριστεί και να νομιμοποιηθεί ένα μεγάλο μέρος του χρέους το οποίο στη συνέχεια οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν; Ποιός μπορεί να διαβεβαιώσει ότι στο τέλος της διαδικασίας το αποτέλεσμα θα είναι προς όφελος των πολιτών;

- Η εμπειρία του Ισημερινού υπογραμμίζει ότι είναι δυνατό να γίνει λογιστικός έλεγχος του χρέους και το κόστος να επιβληθεί στους εισοδηματίες και όχι τον λαό. Οι αποδείξεις που προήλθαν από την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επέτρεψαν στον πρόεδρο Κορέα να απονομιμοποιήσει το απεχθές χρέος, αποθαρρύνοντας έτσι τις τράπεζες να αμφισβητήσουν τις αποφάσεις του για τη διαγραφή του 70% του ομολογιακού χρέους.

Εγγυητής η συμμετοχή της κοινωνίας

Αυτό μπόρεσε να γίνει στο Ισημερινό επειδή τα κύρια χαρακτηριστικά της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου ήταν η συμμετοχή πολλών μελών της κοινωνίας των πολιτών από την ίδια τη χώρα και το εξωτερικό. Αυτό εγγυήθηκε τη  διαφάνεια και την κοινωνική συμμετοχή στη διαδικασία και επίσης έδωσε πολιτική στήριξη στην απόφαση της κυβέρνησης.

- Υπάρχει ωστόσο ο κίνδυνος εκφυλισμού του αιτήματος σε μια ακόμη κοινοβουλευτική επιτροπή – κολυμβήθρα του Σιλωάμ…

Ακόμη κι έτσι όμως η κοινωνία των πολιτών πρέπει να πάρει μέρος, όπως κάναμε κι εμείς στη Βραζιλία, αποκτώντας το δικαίωμα να εκδώσουμε ένα δικό μας εναλλακτικό πόρισμα με την ψήφο 8 βουλευτών. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι να ξεκινήσει ευθύς αμέσως μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των πολιτών στην οποία να συμμετέχουν ενώσεις, συνδικάτα, Μη κυβερνητικές οργανώσεις και άτομα όπως δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, σπουδαστές και εργάτες, καθώς το πρόβλημα του χρέους επηρεάζει τη ζωή όλων.

Ελπίζω ο ελληνικός λαός να το καταφέρει, μια και είναι γνωστό ότι πληρώνετε ένα μεγάλο τίμημα για το δημόσιο χρέος το οποίο αναλήφθηκε για να σωθούν οι τράπεζες. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν μεγάλη μου τιμή να σας βοηθήσω με βάση την εμπειρία που αποκόμισα από αντίστοιχες Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους στη Βραζιλία και τον Ισημερινό. Σας ευχαριστώ.

- Και εμείς…