24 Ιουνίου 2011

Λαοί αγανακτισμένοι παντού πάνω στο πλανήτη

Από τη CADTM*

Πρέπει να το παραδεχτούμε, το 2011 είναι χρονιά πλούσια σε εκπλήξεις και ιδιαίτερα ενθαρρυντικά γεγονότα για όποιον θέλει να οικοδομήσει ένα πιο δίκαιο και οικολογικά πιο ισορροπημένο κόσμο.

Τρανό παράδειγμα όλων αυτών είναι οι λαϊκές εξεγέρσεις που συγκλονίζουν τον πλανήτη. Αυτά που συμβαίνουν στους ευρωπαϊκούς δρόμους αποτελούν αναμφίβολα τη κατάλληλη απάντηση στις ανάγκες για αλλαγή που αισθάνονται πολλοί πληθυσμοί. Οι μαζικές διαδηλώσεις, οι καταυλισμοί των «Αγανακτισμένων», οι συνδικαλιστικοί αγώνες ενάντια στα σχέδια λιτότητας που επιβάλλονται με τη βία από μη δημοκρατικούς θεσμούς (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και τις ιδιωτικές τράπεζες πληθαίνουν και ελκύουν όλο και περισσότερο κόσμο. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι διαδήλωσαν στις αρχές Ιουνίου στην Αθήνα ενάντια στη λιτότητα με πολύ συγκεκριμένα συνθήματα: «Ξεκουμπιστείτε» και «φτάνει πια με το ΔΝΤ» πρώτα και καλύτερα. Κατόπιν, 100.000-250.000 κατέβηκαν στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων της Ισπανίας για τη διεθνή διαδήλωση των αγανακτισμένων στις 19 Ιουνίου. Και εδώ τα συνθήματα δεν άφηναν καμιά αμφιβολία για τα αιτήματα: «Να καταλάβουμε τους δρόμους! Όχι στο Σύμφωνο του Ευρώ! Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια των πολιτικών και των τραπεζιτών!».

Αυτή η διεθνής διαδήλωση έγινε (μερικές φορές σε πολλές πόλεις ταυτόχρονα) σε τουλάχιστον 35 χώρες σε όλο το πλανήτη : Αργεντινή, Γερμανία, Αγγλία, Αυστρία, Βέλγιο, Βραζιλία, Καναδάς, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Δανία, Ισημερινός, Ισπανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Γαλλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ισλανδία, Ιταλία, Ιαπωνία, Λουξεμβούργο, Μεξικό, Νικαράγουα, Νορβηγία, Παναμάς, Ολλανδία, Περού, Πολωνία, Πορτογαλία, Τσέχικη Δημοκρατία, Ρουμανία, Σερβία, Σλοβακία, Σουηδία, Ελβετία, Τουρκία.

Πρόκειται προφανώς για την απαρχή κοινωνικών αγώνων υψηλής έντασης. Από τη μια πλευρά μια κάστα προνομιούχων που περιφρονούν τη δημοκρατία και κάνουν κατάχρηση ενός οπλοστασίου οικονομικών, πολιτικών και νομικών όπλων για να επιβάλουν στο κόσμο τις ημερήσιες διατάξεις τους (λιτότητα, πόλεμοι, πυρηνική ενέργεια, ιδιωτικοποιήσεις, πράσινο καπιταλισμό, κλπ. ο κατάλογος είναι μακρύς) και απέναντί τους οι πληθυσμοί που δεν θέλουν πια να θεωρούνται σκέτοι καταναλωτές ανίκανοι να πάρουν σωστές, έξυπνες και ξεκάθαρες αποφάσεις σχετικά με τις μεγάλες διακυβεύσεις της εποχής μας και που διεκδικούν ενεργό συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν άμεσα την επιβίωσή τους. Απαρχή μιας περιόδου στην οποία το άτομο συλλογικοποιεί έντονα τις απόψεις και τις γνώσεις του χάρη στο διαδίκτυο. Με την έλευση του διαδικτύου γεννήθηκε η συνεχώς αυξανόμενη δυνατότητα να μπορείς να εκφράζεσαι, να οικειοποιείσαι καινούργιες γνώσεις, να συζητάς με ανοιχτή διαδικτυακή επικοινωνία. Αυτές οι καινούργιες πρακτικές δεν συνάδουν πια με την κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια πράξη της ψηφοφορίας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Πρόκειται επίσης για το κέντρισμα που έδωσαν οι αραβικές επαναστάσεις στους αγώνες στην Ευρώπη. Η μετά την 11^η Σεπτεμβρίου νεοσυντηρητική θεωρία του πολέμου των πολιτισμών τινάχτηκε στον αέρα, για καλή τύχη της ανθρωπότητας, μόλις οι δυτικοί πληθυσμοί κατάλαβαν ότι οι διεκδικήσεις στα νότια της Μεσογείου ήταν οι ίδιες με εκείνες στα βόρειά της. Δη-μο-κρα-τία (αληθινή, τώρα!), ή με άλλα λόγια, επιστροφή της εξουσίας στο λαό από τον οποίο, κατά τις «χαμένες δεκαετίες», στέρησαν τη κυριαρχία μέσω των ίδιων μη δημοκρατικών θεσμών.

Η μη βία του κινήματος καθώς και οι αυτοδιαχειριζόμενες μορφές οργάνωσής του, οι αποκεντρωμένες λαϊκές συνελεύσεις κατά συνοικίες, η οριζοντιότητα των συζητήσεων δείχνουν την ωριμότητα των σημερινών αγώνων και γεννούν την ελπίδα μεγάλων χειραφετητικών προχωρημάτων που μπορούν να οδηγήσουν σε μια πραγματική βελτίωση των επίγειων συνθηκών διαβίωσης. Κι αυτό επειδή φαίνεται ότι στο τρελό τρένο που μας έχει βάλει ο καπιταλισμός, αλλά και οι εξουσιαστές μας, οι σημερινοί αγώνες μοιάζουν τρομερά στους έσχατους σταθμούς πριν από το γκρεμό.

Η CADTM μετέχει σε αυτούς τους διεθνείς αγώνες, και οι ριζοσπαστικές λύσεις της γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς. Πράγματι, ο λογιστικός έλεγχος των δημόσιων χρεών των ευρωπαϊκών κρατών, μια ιδέα που μέχρι πολύ πρόσφατα αντιμετωπιζόταν ως οικονομική αίρεση, υιοθετείται από όλο και πιο πολλές οργανώσεις και αγωνιστές/στριες. Τόσο το καλύτερο μια και είναι αδύνατο να βγούμε με αξιοπρέπεια από τον τυφώνα της λιτότητας που σαρώνει σήμερα την Ευρώπη χωρίς να θέσουμε υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητα των δημόσιων χρεών και να καταγγείλουμε άνευ όρων το άνομο τμήμα τους.

Ενάντια στη δικτατορία των αγορών, για μια πραγματική δημοκρατία τώρα αμέσως, θα κάνουμε παραπάνω από να αγανακτούμε, θα παλέψουμε μαζί!

22 Ιουνίου 2011

*Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (www.cadtm.org).