Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ Ο ΟΙΔΙΠΟΥΣ
του Γιώργου Γιαννόπουλου*
Ο πατέρας μου ο Οιδίπους
φοβόταν ότι είχε κρεμαστεί
απ' το ποδάρι
της νιότης
Έζησε δίκαιος, έγινε σοφός
πιστός στην κληρονομιά του
δεν ήξερε αν έτρωγε τον πόνο
ή αυτός τον κατέτρωγε
Και τώρα εγώ
κληρονόμος ενός έρημου βασιλείου
επιστατώ ξανά
τα σύνορα της ύπαρξής μου
To θωρακισμένο τραίνο του λόγου
μεταφέρει το αίνιγμα :
να έχεις χάσει τα πάντα
και να ξαναρχίζεις
απ' την αρχή
H πορεία, η διέλευση ο δρόμος συγκροτούν τον λόγο του Οιδίποδα. Οι χρησμοί, η Σφίγγα, το μέτρο, οι πνοές του χορού, ο ιδρώτας και η ανάσα της Ιοκάστης, το αίμα της μήτρας και η κάβλα της μητέρας βασίλισσας, το μάτι του κορακιού στην δροσιά της σκόνης, τα σταυροδρόμια και τα άνυδρα τοπία, ο κότινος της οδύνης ορίζουν τα υψίπεδα της ιστορίας. Όταν πάμε στην Θήβα το μυαλό μας οδύρεται στην Βιέννη. Στην ομίχλη του δάσους, όπου σβήνουν οι σιδηροτροχιές, στις συλφίδες με τις νοτισμένες ρώγες, στα πένθιμα γυμνά του Paul Delveaux, στον ύπνο της λιονταρίνας, στο δράμα της μετωνυμίας, στην κατάρα του άταφου πτώματος, στο αίμα της Βηρυττού, στην τέφρα του σπαραγμού ο χρησμός στρώνει τον δρόμο, ορίζει την διαδρομή. Ο βασιλιάς με τα πρισμένα πόδια ιχνηλατεί τα όρια του βασιλείου του.Το νόημα της αγάπης, το τραίνο του βλέμματος, τον χρησμό και την κραυγή της πόλης.
Προσοχή, το βίντεο του ντοκιμαντέρ που ακολουθεί δεν είναι στα ελληνικά (είναι στα αγγλικά), αλλά αξίζει να ειδωθεί για τρεις λόγους : α) Επειδή το έχει φτιάξει και σπικάρει ο Μπέρνι Σάντερς, β) επειδή έχει ως αντικείμενο τη ζωή και το έργο μιας από τις μεγαλύτερες μορφές του επαναστατικού μαρξισμού, τον θρυλικό ηγέτη της αμερικανικής εργατικής τάξης Eugene Debs, και γ) επειδή φωτίζει την προσωπικότητα του δημιουργού του, που τυχαίνει να ξεσηκώνει σήμερα εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών καθώς διεκδικεί –με όλο και μεγαλύτερες αξιώσεις- το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.
Εμείς που υπογράφουμε, διαδηλώνουμε την πλήρη αλληλεγγύη μας και ζητάμε την απαλλαγή από κάθε κατηγορία των δυο νεαρών Ισπανών Titiriteros (κουκλοπαιχτών) Alfonso Lázaro και Raúl Garcíα (Αλφόνσο Λάθαρο και Ραούλ Γκαρθία) της κομπανίας «Μαριονέτες από τα Κάτω», που συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν εντελώς άδικα και αυθαίρετα με την εξωφρενική κατηγορία του «εγκωμιασμού της τρομοκρατίας».
Απίθανο και όμως αληθινό: Μπορεί η Ισπανία να μην έχει κυβέρνηση, να βιώνει τη σοβαρότερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών, να βλέπει την Καταλονία να απομακρύνεται, και να έχει μύρια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, όμως εδώ και τρεις μέρες το ζήτημα που κυριαρχεί στη πολιτική της ζωή και στα ΜΜΕ έχει να κάνει με… το κουκλοθέατρο και δυο φυλακισμένους μαριονετίστες! Προσοχή, μην σπεύσετε να χαμογελάσετε. Το ζήτημα είναι σοβαρό και εξόχως πολιτικό, καθώς στην εποχή της παροξυντικής μας κρίσης ακόμα και μια παράσταση κουκλοθέατρου μπορεί να πυροδοτήσει μεγάλες κρίσεις και να γίνει αφορμή για… ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.
Όταν τον περασμένο Νοέμβριο γράφαμε ότι «ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς δεν είναι παίξε-γέλασε» (1) σίγουρα δεν φανταζόμαστε ότι τρεις μήνες αργότερα θα μετατρεπόταν από αξιοπερίεργο «σοσιαλιστή» ανταγωνιστή της Κας Χίλαρι Κλίντον για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών σε αληθινό εφιάλτη όχι μόνο αυτής αλλά και ολάκερου του αμερικανικού κατεστημένου! Και όταν επίσης γράφαμε ότι «η Κα Κλίντον, που διαθέτει την ολόθερμη υποστήριξη του μεγάλου αμερικανικού (και διεθνούς) κεφαλαίου, θα πάρει τελικά το χρίσμα έστω και αν ο καλός Μπέρνι Σάντερς συγκεντρώνει και ξεσηκώνει τεράστια πλήθη όπου εμφανίζεται», είναι φανερό ότι θεωρούσαμε περίπου εξωπραγματικό αυτό που όμως συμβαίνει πια σήμερα στις ΗΠΑ: να βλέπουμε ακόμα και τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ να κρίνουν «εξαιρετικά αμφίρροπη» τη μονομαχία Κλίντον-Σάντερς και να προβλέπουν ότι «όλα είναι δυνατά» στους εννιά μήνες που απομένουν μέχρι να ολοκληρωθεί η αναμέτρηση του ηλικιωμένου «σοσιαλιστή» με τη μεγάλη ευνοούμενη του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της πλανητικής υπερδύναμης!
Ακολουθεί σύνοψη της ομιλίας που έκανε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Ερίκ Τουσέν στις 14 Ιανουαρίου 2016 με την ευκαιρία της διεθνούς συνάντησης που οργάνωσε η Ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο GUE/NGL (Ευρωπαϊκή Ενωμένη Αριστερά/ Σκανδιναβική Πράσινη Αριστερά). Το θέμα ήταν «Η ΕΚΤ, η μη εκλεγμένη κυβέρνηση της Ευρώπης». (Για το πλήρες πρόγραμμα δείτε: 
Συγκεκριμένες προτάσεις για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πολιτικού και οικονομικού σχεδίου υπέβαλε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην κεντρική ομιλία της στο πλαίσιο των εργασιών της διεθνούς Συνδιάσκεψης «Για ένα Σχέδιο Β’ στην Ευρώπη», που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι στις 23 και 24 Ιανουαρίου 2016.
Τον Ιούλιο του 2015 γίναμε μάρτυρες ενός χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος που ενορχηστρώθηκε από την Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ) και τους θεσμούς της ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση. Με αυτό τον τρόπο, η ΕΕ καταδίκαζε τον ελληνικό πληθυσμό να συνεχίσει να υποφέρει από τις πολιτικές λιτότητας που ο ίδιος είχε απορρίψει δυο φορές μέσα από τις κάλπες. Αυτό το πραξικόπημα ενέτεινε τη συζήτηση σχετικά με την εξουσία των θεσμών της ΕΕ, το ασυμβίβαστό της με τη δημοκρατία και το ρόλο της ως εγγυήτριας των στοιχειωδών δικαιωμάτων που απαιτούν οι Ευρωπαίοι.
Για τον κίνδυνο ενός νέου 2008 μιλούν τα διεθνή οικονομικά ΜΜΕ, καθώς συνεχίζεται η κατρακύλα του κινεζικού χρηματιστηρίου και των διεθνών αγορών αλλά και η μεγάλη πτώση στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου. Σε αντίθεση μάλιστα με το 2008 όταν η αμερικανική Fed αλλά και οι άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες είχαν τη δυνατότητα, μειώνοντας τα επιτόκια στο μηδέν και ρίχνοντας τρισεκατομμύρια δολάρια στις αγορές, να δημιουργήσουν τη ψευδαίσθηση ότι η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας είναι «διαχειρίσιμη», αυτή τη φορά έχουν ξεμείνει από «πυρομαχικά» προκειμένου να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη θύελλα.
Σχεδόν ένας μήνας έχει περάσει από τις ισπανικές εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου και όλα δείχνουν ότι το Ισπανικό Κράτος έχει μπει για τα καλά σε μια εντελώς νέα περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του. Μια περίοδο που σημαδεύεται από δυο ιδρυτικά γεγονότα με συνέπειες που επηρεάζουν πολύ πέρα από τα ισπανικά σύνορα: Την πολιτική κρίση στη Μαδρίτη, που προβλέπεται να είναι παρατεταμένη, αλλά και τη ραγδαία αποδυνάμωση της ήδη καταπονημένης «εθνικής συνοχής» του που κάνει να αναπτύσσονται φυγόκεντρες δυναμικές όχι μόνο στην Καταλονία, αλλά και στη Γαλικία και –προφανώς- στη Χώρα των Βάσκων!
Οργή, κατάρες, αναθέματα και επιτακτικές εκκλήσεις για σχηματισμό «ισχυρής κυβέρνησης» στη Μαδρίτη που θα μπορεί να «υπερασπιστεί την ενότητα του Ισπανικού κράτους» και να πατάξει τους αποσχιστές της Καταλονίας, να τι χαρακτηρίζει τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων (δεξιών, κεντροδεξιών και κεντροαριστερών) καθεστωτικών εφημερίδων της Μαδρίτης την επομένη των σαρωτικών εξελίξεων του περασμένου Σαββάτου στην Καταλονία! Και από κοντά, όλο το ισπανικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που ωρύεται ενάντια στην καταλανική «αποστασία» και ορκίζεται να χρησιμοποιήσει «όλα τα μέσα» για να την «εξαλείψει, βοηθούντων βέβαια και των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν ανέχονται τέτοιες εκδηλώσεις απειθαρχίας…
Προσφυγικό, συνοχή ΕΕ, κινήσεις απόσχισης σε Καταλονία, Σκωτία και Κορσική, όξυνση των περιφερειακών αντιθέσεων στη Μέση Ανατολή και όλα αυτά εν μέσω επίσημων προβλέψεων για επιδείνωση των προοπτικών της παγκόσμιας οικονομίας, είναι μερικές από τις προκλήσεις που μας επιφυλάσσει η νέα χρονιά.
Στο πλαίσιο του 1ου μονοήμερου φεστιβάλ αλληλέγγυας οικονομικής ενίσχυσης, για να λειτουργήσει το 
Λευκωσία: Αν κάτι τη χαρακτηρίζει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ότι δεν μασά τα λόγια της, ότι με πάθος πολεμά για τα πιστεύω της. Η τέως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων «ξεσπαθώνει» κατά του πρωθυπουργού της Ελλάδας με σκληρούς χαρακτηρισμούς. Μιλά για προδοσία του λαού, για την ανάγκη να λογοδοτήσουν όσοι έχουν ευθύνη για το δημόσιο χρέος.
Ήταν το απόγευμα της Δευτέρας 28 Δεκεμβρίου όταν στη Μπάνια Λούκα, πρωτεύουσα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, χιλιάδες μέλη της Συνδικαλιστικής Ένωσης της χώρας (που συσπειρώνει τα 15 μεγαλύτερα συνδικάτα της Republika Srpska) περικύκλωσαν το τοπικό Κοινοβούλιο προσπαθώντας να αποτρέψουν τη ψήφιση ενός αντεργατικού νόμου που μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό με εκείνους που ήδη ισχύουν στην Ελλάδα. Στα πανό των διαδηλωτών μπορούσαμε να διαβάσουμε: «Όχι στη νέα εργατική νομοθεσία», «Η υπομονή των εργατών φτάνει στο τέλος της», «Δεν θέλουμε να είμαστε οι σκλάβοι του 21ου αιώνα», «Τη πλάτη όλων των εργατών πιέζει το βάρος του κεφαλαίου», κ.α. Σημαδιακή λεπτομέρεια που κάτι πρέπει να μας θυμίζει: Την -κατεπείγουσα- ψήφιση του νέου νόμου επέβαλλαν οι εμπνευστές του, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, απειλώντας να μπλοκάρουν την καταβολή ήδη συμφωνημένου δανείου σε περίπτωση μη υπακοής των Σερβοβόσνιων βουλευτών!...
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί το 4ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ερνέστ Μαντέλ "Τα Μακρά Κύματα της Καπιταλιστικής εξέλιξης" [Εκδόσεις "Εργατική Πάλη",σελ. 75-92]. Καθόσον η πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου δημοσιεύτηκε το 1980,και τα τέσσερα πρώτα κεφάλαια πλην των τελευταίων δύο - που περιέχονται στην 2η έκδοση του 1994 - γράφτηκαν για αυτήν,οι θεωρητικές προβλέψεις και οι αντίστοιχες εκτιμήσεις για τις προοπτικές εξέλιξης της ταξικής πάλης και του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος,στην ιστορική και θεωρητική περιοδολόγηση που υποστηρίζει ο Μαντέλ σε αυτό το κείμενο, πρέπει να εξεταστούν από την άποψη της σύγχρονης φάσης στην εξέλιξη του καπιταλισμού, δηλ. της σύγχρονης ιστορικής περιόδου εξέλιξης του καπιταλισμού, με δεδομένη την επικράτηση της αστικής αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ, την συνεπαγόμενη καπιταλιστικοποίηση - με όρους βαθμιαίας πρωταρχικής συσσώρευσης - χωρών του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου,τη δυσμενή για τις δυνάμεις της εργασίας επιθετική μεταστροφή του συσχετισμού των ταξικών δυνάμεων σε όφελος του κεφαλαίου σε παγκόσμια κλίμακα,με την δυναμική εκτύλιξη της συστημικής κρίσης του καπιταλισμού σε μια μεταβατική ιστορική περίοδο να ενέχει τον προσανατολισμό της στρατηγικής των αστικών τάξεων διεθνώς προς την μεριά της αναδιάρθρωσης του διεθνούς καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας,την επίταση των διαδικασιών συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε παγκόσμια κλίμακα που εν μέρει συνεπάγεται και εν μέρει προϋποθέτει την αναδόμηση όλου του πεδίου επενέργειας των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών,και να καθιστά όλο και περισσότερο αναγκαία την εμπεριστατωμένη διερεύνηση των διαστάσεων και των προοπτικών ανάπτυξης του αγώνα της εργατικής τάξης για την επαναστατική διέξοδο από την συστημική κρίση προς όφελος των δυνάμεων του σοσιαλισμού. Για μια όχι αμελητέα προσπάθεια επικαιροποίησης της θεωρίας των μακρών κυμάτων της καπιταλιστικής εξέλιξης μέσω του προσδιορισμού τη τωρινής φάσης στην εξέλιξη της μακροχρόνιας ιστορικής περιόδου και εποχής της ύστερης κεφαλαιοκρατίας προτείνεται το ακόλουθο κείμενο: 
Το έργο της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους μετά τις 20.09.2015, τη διεθνή δραστηριότητά της, καθώς και τα επόμενά της βήματα παρουσίασαν σε συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, η τέως Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου και τα μέλη της Επιτροπής, Γιώργος Κασιμάτης (ομ. καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου) και Λεωνίδας Βατικιώτης (οικονομολόγος, δημοσιογράφος).
Κρίσιμες εκλογές αύριο στην Ισπανία και το αποτέλεσμά τους αναμένεται πια να φέρει τα πάνω κάτω. Γιατί; Επειδή η αριστερά των Podemos κυριαρχεί σε αυτή τη «τελική ευθεία» της προεκλογικής εκστρατείας, τόσο με τις εντυπωσιακά μεγάλες συγκεντρώσεις της όσο και με τις επιδόσεις της στις ύστατες δημοσκοπήσεις, που την φέρνουν σε απόσταση αναπνοής από το δεύτερο σε δύναμη Σοσιαλιστικό Εργατικό κόμμα (PSOE)!