Η τέχνη και η ζωή της Τερέσα Ρεμπούλλ, ένας σπάνιος συνδυασμός αυθορμητισμού και συνέπειας, εκφράζουν τη αξία των απλών και πολύτιμων υλικών που απαιτήθηκαν ώστε να θεριέψει η φωτιά του αγώνα των Καταλανών.
Η μεγάλη λαϊκή φωνή της Καταλανικής κουλτούρας , δεν άφησε κανένα της δώρο αναξιοποίητο. Μουσική , τραγούδι , ποίηση, πολιτική σκέψη, χειρονακτική δουλειά, σωματική αντοχή, ομορφιά και πνεύμα, όλα , τα διέθεσε στον αγώνα για την αφύπνιση της συνείδησης και την ενθάρρυνση των Καταλανών ώστε να εκφράσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα, όταν για όποιον το τολμούσε ήταν στοιχείο δίωξης, αφορμή φυλάκισης , σκοτεινό πεπρωμένο.
Άτομο με κριτική πολιτική σκέψη, μέχρι τα 95 της χρόνια, χαρακτήριζε τους σοσιαλδημοκράτες ως «σαλταριστές» εξουσίας, εξηγώντας πως η ρηχότητα της πολιτικής τους σκέψης αδυνατεί να προβλέψει και μας οδηγεί στον φασισμό μια και δεν ξέρουν να θέσουν χωρίς έπαρση και περιεκτικά, τα πολιτικά ερωτήματα της εποχής.
Υποκλίνομαι.
ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ
Terese Rebull, πεθαίνοντας στα τριάντα της
Pepe Gutiérrez - Álvarez
Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Andreu Nin
Η Teresa Soler i Pi, η δική μας Teresa Rebull, μια από τις τελευταίες γυναίκες που προσπάθησαν να κερδίσουν τον πόλεμο μέσα από την Επανάσταση, έφυγε από τη ζωή.
Κόρη γνωστών αγωνιστών του CNT (αναρχοσυνδικαλιστικό εργατικό συνδικάτο), στρατευμένη και η ίδια στο POUM (Εργατικό Κόμμα Μαρξιστικής Ενότητας) μαζί με τους συντρόφους της, τον Pep Rebull και τον μυθικό αγωνιστή David Rey, εξόριστη, αντιστασιακή, ''μητέρα'' της Nova Cançó (το ''Νέο Κύμμα'' του καταλανικού τραγουδιού), και συνοδοιπόρος μας στο Ιδρυμα Andreu Nin. Εκεί, κατά τη διάρκεια ενός αφιερώματος, όταν είχα τη φαεινή ιδέα να φανερώσω την ηλικία της, εκείνη αντέδρασε με θυμό, λέγοντας πως ''όποτε κι' αν πέθαινε δεν θα ήταν πάνω από 30 ετών''. Και, όντως, έφυγε νέα. Πάντα υπήρξε νέα...