Οι φοβερές αποκαλύψεις ή πώς
«το Ισπανικό Κράτος είναι ικανό για τα πάντα» ενάντια στον καταλανικό λαό!
του Γιώργου Μητραλιά
Ενώ οι Καταλανοί ψηφίζουν σε ένα μήνα και η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση τους αναγκάζεται να κάνει την προεκλογική της εκστρατεία από τις... Βρυξέλλες και τις φυλακές της Μαδρίτης (!), οι τρομακτικές αποκαλύψεις και οι εφιαλτικές καταγγελίες των 2-3 τελευταίων ημερών μεταβάλουν δραστικά το σκηνικό του καταλανικού δράματος και συνάμα καταφέρουν θανάσιμο πλήγμα σε ό,τι απομένει από την ισπανική δημοκρατία. Και ιδού ευθύς αμέσως για τι ακριβώς πρόκειται...
Κυνηγημένη, λογοκριμένη, καταργημένη, φυλακισμένη, κακοποιημένη, τραυματισμένη και κατασυκοφαντημένη, αυτή η αιώνια εφήμερη Δημοκρατία της Καταλονίας πρέπει να φοβίζει περισσότερο από ό,τιδήποτε άλλο τους απανταχού γης -κάθε λογής και πολιτικής τοποθέτησης- δυνάστες της ανθρωπότητας για να της επιτίθενται με τέτοιο μένος όλοι μαζί και με κάθε δυνατό τρόπο προκειμένου να την εξαφανίσουν από προσώπου γης! Τι μπορεί να είναι λοιπόν αυτό που τους κάνει να φοβούνται τόσο πολύ; 
‘Οπως θα έπρεπε να αναμένεται, η συνεχώς κλιμακούμενη καταλανική κρίση συγκινεί και προκαλεί ήδη συζητήσεις και αντιπαραθέσεις μέχρι και στη χώρα μας. Και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι, όπως και άλλοτε στη σύχρονη ελληνική και παγκόσμια ιστορία, οι μόνιμα αρνούμενοι να πολεμήσουν τη ρίζα του κακού, εκφράζουν όλο και πιο συχνά την άποψη ότι -τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό- αυτή η κρίση οφείλεται στον “πυρομανή Ραχόι”. Περίπου όπως η στρατιωτική χούντα στη χώρα μας οφειλόταν στους “άφρονες συνταγματάρχες”…
Να λοιπόν που φτάσαμε αισίως στο προβλέψιμο και αναπόφευκτο: Η κυβέρνηση της Μαδρίτης καταργεί την αυτονομία της Καταλονίας, πράγμα που σημαίνει ότι την επαναφέρει στο καθεστώς που ίσχυε επί της δικτατορίας του φίλου, συμμάχου και συμπολεμιστή του Αδόλφου Χίτλερ, του πραξικοπηματία στρατηγού Φράνκο! Έτσι, η Καταλονία δεν θα έχει πια ούτε δημοκρατικά εκλεγμένη δική της κυβέρνηση, ούτε δικά της όργανα διακυβέρνησης, αλλά θα διαχειρίζονται τις υποθέσεις της -και τη ζωή των πολιτών της- τα μακρινά υπουργεία της Μαδρίτης και οι διάφοροι καταλανοί “εκπρόσωποι” τους σε ρόλο σύγχρονων... γκαουλάιτερ…
Πολιτικοί κρατούμενοι στη “δημοκρατική” Ισπανία του σωτηρίου έτους 2017; Βεβαίως, και υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Ισπανία του Ραχόι και των λοιπών επιγόνων του δικτάτορα Φράνκο. Και όχι όποιοι κι όποιοι πολιτικοί κρατούμενοι. Τρανή απόδειξη “Οι δυο Γιώργηδες” (Jordi Sanchez και Jordi Cuixart) πρόεδροι των δυο μεγάλων καταλανικών οργανώσεων Omnium και Εθνική Καταλανική Συνέλευση (ANC) που από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας 16 Οκτωβρίου 2017 είναι προφυλακισμένοι σε φυλακές της Μαδρίτης με τη βαρύτατη κατηγορία της “στάσης” και προβλεπόμενη ποινή τουλάχιστον 15 χρόνια κάθειρξης! Γιατί άραγε τέτοιο μένος των ισπανικών αρχών εναντίον τους; Μα, επειδή κατέβασαν στους δρόμους (σε εντελώς ειρηνικές διαδηλώσεις) τα δεκάδες χιλιάδες μέλη των πολιτιστικών οργανώσεών τους και έτσι τάχα παρεμπόδισαν το θεάρεστο έργο των πραιτωριανών του Ραχόι την ώρα που άνοιγαν το ένα μετά το άλλο τα κεφάλια των άτυχων Καταλανών που τολμούσαν το ύψιστο έγκλημα: Να θέλουν να ψηφίσουν! 
Ο Μάριο Ντράγκι, μόλις αναγνώρισε πως οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης συσσώρευσαν κέρδη ύψους 7,8 δις ευρώ χάρη στους ελληνικούς τίτλους που η ΕΚΤ αγόρασε κατά τα έτη 2010-2012 στα πλαίσια του προγράμματος 
Αντικείμενο αυτού του κειμένου δεν είναι η ουσία και οι τελευταίες εξελίξεις του καταλανικού ζητήματος (με αυτές θα ασχοληθούμε σε μερικές μέρες), αλλά η αντάξια ενός Γκέμπελς -υπό εξέλιξη- διεθνής καμπάνια απίστευτων τερατολογιών και ψεμμάτων που έχει για στόχο τον καταλανικό λαό και την αυτοδιάθεσή του. Και ιδού ευθύς αμέσως ένα μικρό δείγμα αυτής της καμπάνιας που αντλούμε από την πιο καυτή επικαιρότητα των λίγων περασμένων ημερών...
Πενήντα χρόνια χωρίς τον Τσέ και ο ίδιος σίγουρα θα χαιρόταν αφάνταστα που αυτή η δική του επέτειος συμπίπτει με μια λαϊκή εξέγερση σαν κι αυτή του καταλάνικου λαού. Θα άφηνε τα επετειακά και τα μεγάλα λόγια για να δώσει προτεραιότητα στην ουσία, στο τι και πώς θα πρέπει να το κάνουμε για να φτιάξουμε μια, δυο, τρεις, πολλές Καταλονίες...
Από την επιτυχία της κουβανικής επανάστασης, το 1959, μέχρι το 1967, η σκέψη του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα εξελίχτηκε. Αν και οι κεντρικοί άξονες της πολιτικής του θεωρίας και πρακτικής παρέμειναν η χειραφέτηση της Λατινικής Αμερικής και ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε παγκόσμιο επίπεδο, από το 1963 και μετά τον απασχολούσε η άσκηση κριτικής στο αδιέξοδο όπου οδηγούσαν τα συστήματα της Ανατολικής Ευρώπης.
Μετά από τα κατακλυσμικά γεγονότα των τελευταίων ημερών και την -επιτέλους- σχεδόν ανεκτή κάλυψή τους από τα ΜΜΕ, κανείς δεν μπορεί πια να πει ότι δεν ξέρει τι συμβαίνει και τι διακυβεύεται στην Καταλονία και στο Ισπανικό Κράτος. Και πριν απ’όλα, αυτό που απέδειξαν περίτρανα αυτά τα γεγονότα είναι ότι απέναντι στον καταλανικό λαό δεν βρίσκεται μόνον η κυβέρνηση Ραχόι αλλά το ίδιο το Ισπανικό Κράτος που, με όλα τα όργανα και όλους τους θεσμούς του και πρώτο και καλύτερο τον βασιλιά που είναι ο θεσμικός ηγέτης του, χρησιμοποιεί κάθε μέσο, ακόμα και την πιο ωμή βία όταν πρόκειται να αρνηθεί ακόμα και τα πιο στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες του καταλανικού έθνους και των πολιτών του !
Όποιος έχει μάτια είδε, και όποιος έχει αυτιά άκουσε. Η φετινή καταλανική Diada έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Κατέβασε στους δρόμους της Βαρκελώνης ένα εκατομμύριο Καταλανούς, και αποστόμωσε, όλους εκείνους, μέσα στο Ισπανικό Κράτος αλλά και στη “δημοκρατική” Ευρώπη μας, που αρνούνται σε ένα ολάκερο έθνος και σε ένα μεγάλο λαό σαν τον καταλάνικο το στοιχειώδες δημοκρατικό και ανθρώπινο δικαίωμά του να αποφασίσει, αυτός και μόνον αυτός, για το μέλλον του! 
Ατέλειωτα ψέμματα, ακατάσχετη μπουρδολογία και -κυρίως-χοντροκομμένη προπαγάνδα που όμως δεν λέει το όνομά της, ιδού με τι βομβαρδιστήκαμε από τα ντόπια και ξένα ΜΜΕ στις μέρες που ακολούθησαν τη τρομοκρατική σφαγή στις Ράμπλας της Βαρκελώνης. Όλα αυτά δεν ήταν όμως τίποτα μπροστά σε ό,τι συνέβη το περασμένο Σάββατο, όταν τα καλά μας ΜΜΕ, με πρώτα και καλύτερα τα διεθνή και ντόπια τηλεοπτικά κανάλια, έδωσαν πραγματικό ρεσιτάλ “καλύπτοντας” τη μεγάλη διαδήλωση στην πρωτεύουσα της Καταλονίας…
Νάμαστε λοιπόν σε απόσταση αναπνοής από το μέχρι χτες αδιανόητο, την απομάκρυνση -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- του 45ου προέδρου των ΗΠΑ από την ηγεσία της χώρας του, μόλις 7 μήνες μετά από την εγκατάστασή του στο Λευκό Οίκο! Η διαπίστωση δεν είναι διόλου αυθαίρετη και έχει στέρεες βάσεις. Στηρίζεται στο γεγονός ότι το περίφημο υπερ-προνομιούχο 1% της κοινωνίας που ο κ. Τραμπ βάλθηκε να κάνει ακόμα πιο πλούσιο και ανεξέλεγκτο με τις εξωφρενικές φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις του, τον εγκαταλείπει τώρα μαζικά, αποσύροντας θεαματικά την υποστήριξή του και χωρίς να υπάρχει περίπτωση να μεταβάλει προσεχώς τη στάση του!