Εργαστήριο του ΠΚΦ του Ντακάρ: Από τον Λουμούμπα στον Σανκάρα, αλήθεια, δικαιοσύνη και επανόρθωση για τους αφρικανικούς λαούς (CADTM - Επιβίωση)
του Antoine Souef
8 Φεβρουαρίου 2011
Η διεξαγωγή του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ 2011 στην αφρικανική γη είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε τους μεγάλους της αφρικανικής ιστορίας, αυτούς τους πρώιμους αγωνιστές της άλλης παγκοσμιοποίησης, τον Πατρίς Λουμούμπα και τον Τόμας Σανκάρα.
Αυτούς τους δυο ηγέτες, που τους χώριζαν δεκαετίες, τους ενώνει ένα κοινό σχέδιο χειραφέτησης της χώρας τους, ένα παναφρικανικό όραμα, και ένας βίαιος θάνατος στον οποίο εμπλέκονται οι δυτικές δυνάμεις. Η βούλησή τους να εφαρμόσουν μια πολιτική υπέρ των λαών τους και των αφρικανικών λαών τους κατέστησε ανεπιθύμητους στους Βέλγους, Γάλλους και Αμερικανούς αποίκους και νέο-αποίκους, που στηρίχτηκαν σε κάποιους ντόπιους για να πετύχουν τη θανάτωσή τους. Η ατιμωρησία που χαίρουν οι δολοφόνοι τους αποτελεί το θεμέλιο της διατήρησης της δυτικής κυριαρχίας.
Εμείς, συγκεντρωμένες και συγκεντρωμένοι στη Συνέλευση των κοινωνικών κινημάτων του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ 2011 στο Ντακάρ, διατρανώνουμε τη κεφαλαιώδη συμβολή της Αφρικής και των λαών της στην οικοδόμηση του ανθρώπινου πολιτισμού. Μαζί, οι λαοί όλων των ηπείρων διεξάγουν αγώνες για να αντιταχθούν με τη μέγιστη ενεργητικότητα στη κυριαρχία του κεφαλαίου, που κρύβεται πίσω από υποσχέσεις οικονομικής προόδου και φαινομενικής πολιτικής σταθερότητας. Η αποαποικιοποίηση των καταπιεσμένων λαών παραμένει για μας, κοινωνικά κινήματα ολάκερου του κόσμου, μια μεγάλη πρόκληση που πρέπει να απαντηθεί.
Το πρόσφατο μακελειό στην πόλη Τουσόν της Αριζόνας, με τη δολοφονία έξι ατόμων και τους 20 σοβαρά τραυματίες, μεταξύ των οποίων η γερουσιαστής των Δημοκρατικών Γκαμπριέλ Γκίφορντς, δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό βίας. Ηταν άμεσο αποτέλεσμα της αυξανόμενης ακροδεξιάς ρητορικής στις ΗΠΑ.
Η TUC (Βρετανική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών) έλαβε την ακόλουθη ανακοίνωση τύπου από την ανεξάρτητη συνδικαλιστική οργάνωση CTUWS, η ιστοσελίδα της οποίας έχει μπλοκαριστεί από την αιγυπτιακή κυβέρνηση στο πλαίσιο της καταστολής της αντιπολίτευσης στην Αίγυπτο.
Μετά από το λαό της Τυνησίας, τώρα είναι πάνω από εκατό αιγύπτιοι πολίτες που πλήρωσαν με τη ζωή τους για να απαλλαγεί η χώρα τους από ένα δικτατορικό και διεφθαρμένο καθεστώς. Η επαναστατική διαδικασία που άρχισε στις 17 Δεκεμβρίου στο Σιντί Μπουζίντ στη Τυνησία, και που πέτυχε να διώξει τον Ζιν ελ Αμπιντίν Μπεν Αλί από την εξουσία ένα μήνα αργότερα, είναι η ίδια που βάζει φωτιά στην Αίγυπτο μετά από την ιστορική ημέρα της 28ης Ιανουαρίου. Αυτό το κίνημα, που παρόλη την άγρια καταστολή απλώνεται σε ολάκερη την Αίγυπτο, εκφράζεται από ένα και μόνο σύνθημα: «ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς». Τη τέταρτη μέρα της διαμαρτυρίας, η χώρα παίρνει φωτιά:
Συμπολίτες, σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς και ενώ ο Μουμπάρακ επιχειρεί να χτυπήσει την επανάσταση του αιγυπτιακού λαού, καλούμε επειγόντως όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις της Αιγύπτου να υποστηρίξουν τις διεκδικήσεις τους.
Τη δημιουργία κινήματος για τον έλεγχο κι έπειτα την «άρνηση του απεχθούς χρέους» συνυπογράφει η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα. Απαντώντας σε ερωτήσεις του tvxs.gr, τάσσεται απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου και χαρακτηρίζει την Κίνηση Δημαρά και Οικονόμου «στρατηγικό σύμμαχο για τη συγκρότηση μετώπου, με όποιες αποστάσεις πολιτικές μπορεί να έχουμε».
Για τον καθηγητή κ. Λαπαβίτσα, συγγραφέα του βιβλίου Η Ευρωζώνη – Ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών*, μείζον ζήτημα αποτελεί ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής από την ίδια τη χώρα, καθώς με αυτόν τον τρόπο «το κράτος θα μπορέσει να προστατεύσει τις συντάξεις και τους μισθούς του δημόσιου τομέα. Γενικότερα, θα τονώσει τις εξαγωγές και την παραγωγή, προστατεύοντας την απασχόληση. Θα επιτρέψει, τέλος, τη διαμόρφωση βιομηχανικής πολιτικής ώστε να βρει πιο δυναμικό ρόλο η Ελλάδα στην παγκόσμια οικονομία, προς όφελος των πολλών». Άλλωστε, ο ίδιος θεωρεί ότι «οι νομισματικές ενώσεις ανάμεσα σε χώρες που διαφέρουν συστηματικά στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους δεν κρατούν πολύ».
"Το ελληνικό δημόσιο χρέος έγινε πρώτη είδηση όταν η ηγεσία της χώρας αποδέχτηκε τα μέτρα λιτότητας που απαίτησαν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός το οποίο προκάλεσε μεγάλους κοινωνικούς αγώνες σε όλη τη διάρκεια του 2010."
Κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Τύνιδα στις 18 Νοεμβρίου 2008, ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν παρασημοφορήθηκε από τον Τυνήσιο δικτάτορα Μπεν Αλί, που εκθείασε μάλιστα τις αρετές και τα ταλέντα του υψηλού του προσκεκλημένου. Απαντώντας ο κ. Στρος Καν διαπίστωσε ότι «η οικονομία της Τυνησίας πάει καλά» και πρόσθεσε ότι «η εκτίμηση του ΔΝΤ για τη πολιτική της Τυνησίας είναι πολύ θετική (…) και ότι αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα προς μίμηση». Ο διευθυντής του ΔΝΤ κατέληξε προφητικά ότι « δεν υπάρχουν φόβοι για το μέλλον της Τυνησίας» και ότι «στη Τυνησία όλα θα συνεχίσουν να λειτουργούν σωστά».
Ο Ερίκ Τουσέν είναι ένα από τα διακεκριμένα στελέχη του κινήματος της «αντιπαγκοσμιοποίησης», ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας, πρόεδρος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), μέλος της οργάνωσης ATTAC και σύμβουλος του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Εχει συγγράψει αρκετά βιβλία γύρω απ’ το χρέος, το τελευταίο απ’ τα οποία ασχολείται ειδικά με τον ρόλο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Στις 26 Δεκεμβρίου, πάνω από 20.000 πολίτες διαφόρων λαϊκών στρωμάτων κατέβηκαν στο δρόμο στο Τινγκίρ. Εργάτες, φτωχοί αγρότες, μικροβιοτέχνες, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές και γυναίκες, άνθρωποι ταπεινοί έλαβαν μέρος σε μια πορεία ιστορική και χωρίς προηγούμενο στη περιοχή, σε μια κραυγή απόγνωσης ενάντια στις κρατικές πολιτικές που δεν πρόσθεσαν παρά εξαθλίωση και αποκλεισμό στη κατάπνιξη των κοινωνικών κινημάτων. Το Κράτος υποδέχτηκε αυτή τη πορεία με συλλήψεις. Μερικοί από τους αγωνιστές αφέθηκαν ελεύθεροι την ίδια μέρα ενώ 10 άλλοι προσήχθησαν στη δικαιοσύνη
Η Τυνησία συγκλονίζεται σήμερα από ένα κίνημα αμφισβήτησης. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του καθεστώτος Μπεν Αλί, αυτού του καλού μαθητή του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η λαϊκή εξέγερση ξέσπασε καταρχήν στη πόλη Σίντι Μπουζίντ (στο κέντρο της χώρας) στη διάρκεια του τρίτου σαββατοκύριακου του Δεκέμβρη, και κατόπιν επεκτάθηκε σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Τυνησίας.
Την εξέταση με διαφάνεια κάθε κρατικής σύμβασης που οδήγησε στη διόγκωση του χρέους, για να μάθει η ελληνική κοινωνία την αλήθεια, ζητούν με πρωτοβουλία που θα ανακοινωθεί σύντομα, οικονομολόγοι, συνδικαλιστές και προσωπικότητες από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.