CADTM Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου
ΚΑΛΕΣΜΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΩΝ
Εδώ και μήνες, διαδηλώνουν στην Ελλάδα για να αντιταχθούν στο σχέδιο λιτότητας που η κυβέρνηση, οι ευρωπαίοι ηγέτες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισαν να επιβάλλουν στον ελληνικό λαό. Σήμερα, η ηγεσία της χώρας δεν ανήκει πια στους εκλεγμένους αντιπροσώπους της αλλά έχει τεθεί υπό τη κηδεμονία του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών θεσμών που δεν υπόκεινται σε κανένα δημοκρατικό έλεγχο.
Η Ουγγαρία που θα έχει για έξι μήνες τη προεδρία της ΕΕ από τη 1η Ιανουαρίου 2011, υφίσταται πολύ έντονα τις συνέπειες μιας χρηματιστικής κρίσης που δεν λέει να τελειώσει. Αν και όχι πολύ μακριά από τους στόχους του Μάαστριχτ ως προς το έλλειμμα (3,8% το 2008), η Ουγγαρία έγινε η πρώτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έτυχε της οικονομικής υποστήριξης της τρόικας ΔΝΤ, ΕΕ και Παγκόσμιας Τράπεζας.Τον Οκτώβριο του 2008, αποφασίζεται για την Ουγγαρία ένα σχέδιο 20 δισεκατομμυρίων ευρώ: 12,3 δισεκατομμύρια ευρώ της δανείζει το ΔΝΤ
των Jérôme Duval, Damien Millet, Sophie Perchellet*
Η παρούσα κρίση αποτελεί για το ΔΝΤ το ιδεώδες μέσο για να εφαρμόσει στην Ευρώπη τις διαβόητες υπερφιλελεύθερες συνταγές που προσφέρει στις αναπτυσσόμενες χώρες από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Απονομιμοποιημένο από τρεις δεκαετίες διαρθρωτικής προσαρμογής που επέβαλε βάναυσα στους λαούς του Νότου, το ΔΝΤ τοποθετήθηκε και πάλι στη καρδιά του πολιτικού παιχνιδιού από τότε που το G20 ανέλαβε τη διαχείριση της κρίσης το 2008. Ο Νότος ήταν το πρώτο πεδίο μάχης, η Ευρώπη είναι σήμερα η προέκτασή του.
Η ελληνική κρίση: ο πιο αδύναμος κρίκος της «νεοφιλελεύθερης αλυσίδας»
του Γιάννη Θανασέκου*
Σύντομη υπενθύμιση του ιστορικού πλαισίου
Έχοντας στερηθεί μια μακρά διαδικασία καπιταλιστικής συσσώρευσης, κληρονόμος ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα (1821-1830) –κατά της παρακμάζουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας- που δεν μπόρεσε, ακριβώς εξαιτίας αυτού του λόγου, να μετεξελιχτεί σε κλασική αστική επανάσταση, συνδυάζοντας στοιχεία μιας δομικής κυρίως αγροτικής υπανάπτυξης με μια μορφή ολιγαρχικού Κράτους υποταγμένου στις προσταγές των ξένων δυνάμεων, αγκομαχώντας για παραπάνω από μισό αιώνα να ολοκληρώσει την εδαφική της ενοποίηση (1830-1913), ταπεινωμένη από την αποτυχία των επεκτατικών της τυχοδιωκτισμών στη Μικρά Ασία (1919-1922),
Το CADTM υποστηρίζει να δικαστεί η υπόθεση «Λουμούμπα» στο Βέλγιο
24 Ιουνίου 2010
Την Τρίτη 22 Ιουνίου στις Βρυξέλλες, στο όνομα του Φρανσουά Λουμούμπα (πρωτότοκου γιού του Πατρίς Λουμούμπα), ένα μέλος της οικογένειάς του ανάγγειλε, μπροστά σε πολλούς δημοσιογράφους, Κονγκολέζους/ες και κινήματα ανάμεσα στα οποία και το CADTM, την υποβολή τον προσεχή Οκτώβρη μήνυσης κατά δώδεκα Βέλγων υπόπτων για συμμετοχή στην απαγωγή, στα βασανιστήρια και στη δολοφονία το 1961 του πατέρα τους, Πατρίς Λουμούμπα, ήρωα της ανεξαρτησίας του Κονγκό.
Σε αυτή τη συνέντευξη τύπου που έγινε στα γραφεία του βέλγικου Συνδέσμου για τα ανθρώπινα δικαιώματα μετείχαν ειδικότερα ο Christophe Marchand (δικηγόρος ειδικευμένος στο ποινικό δίκαιο), ο Ludo De Witte (συγγραφέας του βιβλίου «Η δολοφονία του Λουμούμπα»), η Annemie Schaus (δικηγόρος και πρύτανης της Νομικής
Το χρέος της Ελλάδας: ποιο σύνθημα πρέπει να υπερασπιστούμε;
του François Chesnais*
27 Μαΐου 2010
Όσον αφορά το χαρακτηρισμό του ελληνικού χρέους και τα συνθήματα που το αφορούν, οι οργανώσεις και τα κόμματα του αντικαπιταλιστικού και αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος δείχνουν υπερβολική επιφυλακτικότητα, που φτάνει στα όρια της ατολμίας. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί το σύνθημα που επιβάλλεται σήμερα είναι η καταγγελία (όρος καλύτερος από την ακύρωση) του χρέους της από την Ελλάδα. Η πιο αποτελεσματική υποστήριξη των μισθωτών των άλλων χωρών της Ευρώπης στους έλληνες νεολαίους και εργαζομένους θα ήταν ότι κάνουν κι αυτοί το ίδιο. Η καταγγελία αρμόζει σε όλα τα δημόσια χρέη. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπει ένα τέλος στη «δικτατορία των αγορών», που θα ήταν καλύτερο να αποκαλέσουμε «εθελούσια υποταγή» των κυβερνήσεων, καθώς είναι τόσο κραυγαλέα η πλήρης παραίτησή τους απέναντι στις τράπεζες και στα ταμεία χρηματιστικών τοποθετήσεων, η αποδοχή τους να μεταβληθούν σε υπηρέτες και εκτελεστικά όργανα των μέτρων που εκείνα θέλησαν.
Η παρούσα κρίση είναι μια εξαιρετικά βαθιά κρίση. Η αντίδραση των κυβερνήσεων είναι τελικά αρκετά ξεκάθαρη: βουλώνουν τις τρύπες για να αποφύγουν τη καταστροφή, υποτάσσονται στα καπρίτσια των αγορών χωρίς να προσπαθούν ποτέ να τις ελέγξουν και ετοιμάζουν τις απαραίτητες προσαρμογές για να επανέλθουν το συντομότερο δυνατό στο businessasusual. Το βάθος της κρίσης είναι τέτοιο που τους κάνει να μην διαθέτουν εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του καπιταλισμού που εφάρμοσαν. Τα σχέδια λιτότητας που ετοιμάζονται, είναι και θα είναι τρομερά βίαια και δεν μπορεί παρά να σκληρύνουν τα οπισθοδρομικά χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος.
CADTM Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου
ΚΑΛΕΣΜΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΩΝ
Εδώ και μήνες, διαδηλώνουν στην Ελλάδα για να αντιταχθούν στο σχέδιο λιτότητας που η κυβέρνηση, οι ευρωπαίοι ηγέτες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισαν να επιβάλλουν στον ελληνικό λαό. Σήμερα, η ηγεσία της χώρας δεν ανήκει πια στους εκλεγμένους αντιπροσώπους της αλλά έχει τεθεί υπό τη κηδεμονία του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών θεσμών που δεν υπόκεινται σε κανένα δημοκρατικό έλεγχο.
Από την αρχή του 2010, έχουν ήδη οργανωθεί πολλές γενικές απεργίες από το σύνολο των συνδικάτων και των αριστερών πολιτικών κομμάτων.
Αυτός ο παραδειγματικός αγώνας διεξάγεται παράλληλα με εκείνους των λαών της ανατολικής Ευρώπης (Ρουμανία, Ουγγαρία, Λετονία,…), των άλλων χωρών των Βαλκανίων (Βοσνία…), της Ιρλανδίας και πρόσφατα της Ισλανδίας, που βρίσκονται αντιμέτωποι με ανάλογα σχέδια λιτότητας.
Συνέντευξη του Pascal Franchet από τον Dante Sanjurlo
Η κρίση του δημόσιου χρέους είναι εντελώς αποκαλυπτική ότι είμαστε ακόμα πολύ μακριά από το τέλος της κρίσης
24 Ιουνίου 2010
Ερώτηση: Το χρέος των ευρωπαϊκών Κρατών πανικοβάλει ξαφνικά όλο το κόσμο. Γιατί; Και σε τι χρησίμεψαν τα χρήματα αυτού του χρέους; Χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος των πολιτών;
Απάντηση (Pascal Franchet) : Η κρίση του χρέους είναι αποκαλυπτική ότι η κρίση απέχει πολύ από το τερματισμό της. Οι επιθέσεις ενάντια στο ελληνικό δημόσιο χρέος καταδεικνύουν τη βούληση των χρηματαγορών και των εντολέων τους (οι τράπεζες αλλά και οι μεγάλες επιχειρήσεις) να ξαναρχίσουν το τρελό αγώνα δρόμου τους προς την πιο ακραία κερδοσκοπία, χωρίς αμφιβολία με τρόπο ακόμα χειρότερο από εκείνο που πυροδότησε τη χρηματιστική κρίση του 2007-2008.
Στη μνήμη της Ντενίζ Κομάν (DeniseComanne) 1949-2010
Φεμινίστρια στρατευμένη στους τοπικούς και διεθνείς αγώνες ενάντια στο καπιταλισμό, στο ρατσισμό και στη πατριαρχία, η Ντενίζ Κομάν είχε ιδρύσει το CADTM στο πλευρό του συντρόφου της Ερίκ Τουσέν και άλλων αγωνιστών πριν από ακριβώς είκοσι χρόνια. Το απόγευμα της Παρασκευής 28 Μαΐου 2010, πέθανε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς βγαίνοντας από συγκέντρωση στις Βρυξέλλες για τα 50 χρόνια από την ανεξαρτησία του Κονγκό, στην οποία ήταν ομιλήτρια. Εργάτρια και συνδικαλίστρια στη Λιέγη, η ταπεινή Ντενίζ δεν ήταν όποια κι όποια. Πάντα καλόκαρδη και με το χαμόγελο στα χείλη, πρώτη στη λάντζα και στις «άχαρες» δουλείες της οργάνωσης, διεθνίστρια και επαναστάτρια άλλων «ηρωϊκών» εποχών, βρέθηκε επί τόπου στο πλευρό των Πολωνών εργατών το 1983, των Βρετανών ανθρακωρύχων στη μακρά τους απεργία το 1984-86,
Πολλά ειπώθηκαν για τη κρίση στην Ελλάδα τις τελευταίες βδομάδες, από τα πιο αισχρά μέχρι τα πιο συγκεχυμένα. Από όλα αυτά προκύπτει μια επιχειρηματολογία προς εξαγωγή σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες. Τα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν πλουσιοπάροχα το επίσημο μήνυμα που αποτελείται από 5 κεφάλαια:
Η Ελλάδα εξαπάτησε για να κρύψει ένα «δυσβάσταχτο» δημόσιο χρέος.
Βρίσκεται στο χείλος της πτώχευσης όπως και άλλες χώρες της ευρωζώνης
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπάσχει αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα παρά μόνο να ενθαρρύνει σχέδια λιτότητας και να ζητήσει να μπει η χώρα υπό κηδεμονία
Η Ελλάδα πρέπει να πάρει αυστηρά μέτρα για να περιορίσει το δημόσιο έλλειμμά της
Η έξοδος από τη κρίση των αναπτυγμένων χωρών προϋποθέτει αυστηρά σχέδια λιτότητας της ίδιας φύσης.
Υποστήριξη στην αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στη δικτατορία των πιστωτών!
Από την CADTM - Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (www.cadtm.org)
3 του Μάη 2010
Το νέο σχέδιο λιτότητας που ανακοινώθηκε τη Κυριακή 2 Μαΐου είναι μια αληθινή καταστροφή για τον ελληνικό λαό, τους μισθωτούς του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα, τους συνταξιούχους και τους ανέργους.
Πάγωμα των μισθών και των συντάξεων του δημοσίου για 5 χρόνια
Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο τομέα
Σε συνέχεια της ανταλλαγής απόψεων μεταξύ της Κατρίν (Σαμαρί) και του Τομά (Κουτρό), σας υποβάλω στα γρήγορα τις παρακάτω σκέψεις.
Το ζήτημα του ελέγχου (audit) του χρέους είναι μια κεντρική πρόταση και επίσης ένα όπλο στα χέρια μιας κυβέρνησης που θα ήθελε να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό μέτρο για να μειώσει το χρέος. Προσωπικά, είχα την ευκαιρία να μετάσχω το 2007-2008 στο audit του εσωτερικού και εξωτερικού δημόσιου χρέους που οργάνωσε η κυβέρνηση του Ισημερινού. Το τελικό ραπόρτο του audit συνοψίζεται σε 195 σελίδες. Είναι διαθέσιμο στα ισπανικά και στα αγγλικά στο σάιτ του cadtm. Στη βάση αυτού του audit, η κυβέρνηση του Ισημερινού ανέστειλε τη πληρωμή των τίτλων του εξωτερικού της χρέους για ποσό ύψους 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα μέσα Νοεμβρίου 2008 (δηλαδή, περίπου το 30% του εξωτερικού δημόσιου χρέους της χώρας).
Ο ελληνικός λαός είναι θύμα ενός αληθινού εκβιασμού
Η Ευρώπη το παίζει τοκογλύφος
των Ολιβιέ Μπεζανσενό και Πιερ-Φρανσουά Γκρον*
Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα μας αφορούν όλους. Ο πληθυσμός πληρώνει μια κρίση και ένα χρέος που δεν είναι δικά του. Σήμερα είναι η σειρά του ελληνικού λαού, αύριο θα ακολουθήσουν άλλοι καθώς οι ίδιες αιτίες θα προκαλέσουν τις ίδιες συνέπειες αν δεν αντιδράσουμε. Καταρχήν και πριν από όλα, εκφράζουμε την πλήρη και ακέραια αλληλεγγύη μας στο πληθυσμό που υποφέρει εξαιτίας ενός χωρίς προηγούμενο σχεδίου λιτότητας στο οποίο προστίθεται μια περιφρόνηση και μια αλαζονεία στα όρια του ρατσισμού. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις είναι νόμιμες και τις υποστηρίζουμε. Αυτή δεν είναι η κρίση του ελληνικού λαού, είναι η κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Αυτά που υποφέρει ο ελληνικός λαός αποκαλύπτουν το σημερινό καπιταλισμό. Το σχέδιο που υπαγόρευσε η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) κουρελιάζει τους πιο στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατίας.
Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (www.cadtm.org)
Να τελειώνουμε με τον εκβιασμό του δημόσιου χρέους
των Damien Millet-Sophie Perchellet-Eric Toussaint*
Η αντίθεση είναι εντυπωσιακή στις πιο βιομηχανικές χώρες, που βρίσκονται στο επίκεντρο της παγκόσμιας κρίσης που άρχισε το 2007-2008: την ώρα που οι λαοί βλέπουν τις συνθήκες διαβίωσής τους να επιδεινώνονται, οι κυβερνήσεις και οι φίλοι τους επικεφαλής των μεγάλων τραπεζών πανηγυρίζουν για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα και τη διστακτική συγκυριακή ανάκαμψη. Σα να μην έφταναν τα πάνω από 1000 δισεκατομμύρια δολάρια των σχεδίων αναθέρμανσης της οικονομίας, τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έλαβαν και κυβερνητικές βοήθειες υπό τη μορφή εγγυήσεων, δανείων ή ακόμα και αναλήψεων συμμετοχής, αλλά χωρίς το Κράτος να μετάσχει κατόπιν στη διαχείριση των επιχειρήσεων και χωρίς να επωφεληθεί από αυτή την ευκαιρία για να αλλάξει ριζικά τις πολιτικές που τις διέπουν.
Ελλάδα: Η Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM)*
καταδικάζει το σχέδιο λιτότητας που συνεπάγεται μεγάλα κοινωνικά πισωγυρίσματα
5 Μαρτίου 2010
Η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε πριν από λίγο την υιοθέτηση ενός σχεδίου λιτότητας που έγινε πολύ καλά δεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Όμως, για τη CADTM, τα μέτρα αυτού του σχεδίου είναι απλώς απαράδεκτα. Αυτό που η κυβέρνηση της Αθήνας παρουσιάζει ως λύση απέναντι στη κρίση δεν είναι τίποτα άλλο από την ομηρία του ελληνικού πληθυσμού, που εξαναγκάζεται να επωμιστεί την ευθύνη των χρηματοπιστωτικών παικτών που προκάλεσαν ή επιδείνωσαν τη κρίση. Αυτό το σχέδιο λιτότητας στοχεύει να εξοικονομήσει 4,8 δισεκατομμύρια ευρώ στη πλάτη του ελληνικού πληθυσμού
Και ξαφνικά, οι τόσο μακρινοί Ισλανδοί γίνονται δημοφιλέστατοι, αποκτούν χιλιάδες θαυμαστές στη χώρα μας. Ο λόγος προφανής: το καλό τους παράδειγμα! Δηλαδή, το συντριπτικό 93% με το οποίο είπαν ένα βροντερό Όχι στη προσπάθεια ντόπιων και ξένων νεοφιλελεύθερων να φορτώσουν στη πλάτη του εντελώς αμέτοχου ισλανδικού λαού το «ειδεχθές» (ιδιωτικό) χρέος των τραπεζιτών τους. Φυσικά, πάσα ομοιότης με την ελληνική κατάσταση δεν είναι διόλου τυχαία, αλλά εξαιρετικά πραγματική. Και αυτός είναι ο ένας από τους δυο λόγους που κάνουν το παρακάτω κείμενο επίκαιρο αλλά και ιδιαίτερα χρήσιμο για τους πάρα πολλούς που δεν λένε να το βάλουν κάτω στη χώρα μας. Όσο για το δεύτερο λόγο, αυτός έχει να κάνει με τους συγγραφείς και το κίνημα τους, την Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (www.cadtm.org) με τις οργανώσεις βάσεις σε 31 χώρες σε όλες τις ηπείρους, που αποφάσισε εσχάτως να διευρύνει τη δράση και προβληματική της και στο χρέος… στο Βορρά. Δηλαδή, σε χώρες σαν και τη δικιά μας. Μήπως λοιπόν ήλθε η ώρα να κάνουμε κι εμείς εδώ κάτι που να μοιάζει με πλατύ κίνημα αμφισβήτησης του χρέους «μας»; Μήπως ήλθε ή ώρα να τους πούμε «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» τα χρέη σας;…
Γιώργος Μητραλιάς
Ουφ, οι Ισλανδοί είπαν Όχι!
των Ολιβιέ Μπονφόν, Ζερόμ Ντυβάλ, Νταμιέν Μιγιέ*
Το Σάββατο 6 Μαρτίου, οι Ισλανδοί προσήλθαν στις κάλπες για να αποφανθούν υπέρ ή κατά του νόμου «Icesave». Αυτός ο νόμος προέβλεπε την εθνικοποίηση ιδιωτικών χρεών και την επιβολή αντικοινωνικών οικονομικών μέτρων προκειμένου να βρεθούν χρήματα για να εξοφληθούν αυτά τα χρέη. Με συμμετοχή που ξεπερνάει το 60%, το Όχι πέτυχε συντριπτική νίκη: περίπου 93% των ψήφων.
Αφού βύθισε στην εξαθλίωση τους λαούς του Νότου καταχρεώνοντας τα Κράτη τους, το ΔΝΤ επιτίθεται τώρα στους ευρωπαϊκούς λαούς, που πλήττονται ολομέτωπα από τη διεθνή καπιταλιστική κρίση. Οι οίκοι αξιολόγησης, εργαλεία στην υπηρεσία της χρηματιστικής ολιγαρχίας, παίζουν τέλεια το ρόλο τους στον αγώνα δρόμου της αποδοτικότητας στην αγορά του χρέους, μη διστάζοντας να τιμωρούν οικονομικά τα παραμικρά παραπατήματα χωρών αποδυναμωμένων από τη κρίση. Όμως, οι Ισλανδοί, επιβάλλοντας ένα δημοψήφισμα για ένα ανεύθυνο και επικίνδυνο νόμο, δεν σκοπεύουν να υποταχθούν τόσο εύκολα. Η μάχη είναι βέβαια άνιση, αλλά δεν έχει ακόμα τελειώσει…
Δημόσιο χρέος στις χώρες του Βορρά: Και αν ζητάγαμε το λογαριασμό;
του Πασκάλ Φρανσέ (Pascal Franchet)
20 Οκτωβρίου 2009
Οι πάντες μιλάνε για το δημόσιο χρέος αυτή τη στιγμή. Τα ΜΜΕ ψοφάνε για αυτό. Το να τρομάζεις «πουλάει». Και για να εντυπωσιάσουν ακόμα περισσότερο, πράγμα που είναι της μόδας, τη δουλειά την κάνουν οι «μετρητές» του δημόσιου χρέους. Σαν κι αυτόν της βρετανικής εφημερίδας The Economist που δείχνει συνεχώς στην ιστοσελίδα της την πρόοδο του παγκόσμιου δημόσιου χρέους. Δείχνει, για 112 χώρες, το ύψος του δημόσιου χρέους και το ύψος του χρέους κατά κάτοικο.
Το σοκ που προκαλεί είναι εξασφαλισμένο. Ένας δημοσιογράφος μιας γαλλικής εφημερίδας κάνει λόγο για «ρολόι τρόμου». Ελάχιστες είναι σήμερα οι ειδικευμένες και μη εφημερίδες που δεν αναφέρονται σε αυτό.
