Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία: γιατί οι συμφωνίες με την Τρόικα είναι απεχθείς;

των Renaud Vivien, Eric Toussaint*

Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι οι τρεις πρώτες χώρες της Ευρωζώνης που τέθηκαν υπό τη κηδεμονία των πιστωτών τους συνάπτοντας σχέδια «βοήθειας» με τη «Τρόικα» που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Όμως αυτές οι συμφωνίες, που γεννάνε νέα χρέη και που επιβάλλουν στους λαούς μέτρα λιτότητας χωρίς προηγούμενο, μπορούν να αμφισβητηθούν στη βάση του διεθνούς δικαίου. Πράγματι, αυτές οι συμφωνίες είναι «απεχθείς»  και άρα άνομες. Όπως το τονίζει η θεωρία του απεχθούς χρέους, «τα χρέη των Κρατών πρέπει να έχουν συναφθεί και τα απορρέοντα κεφάλαια να έχουν χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες και τα συμφέροντα του Κράτους» (1). Όμως, τα δάνεια της Τρόικα χορηγούνται υπό τον όρο της λήψης μέτρων λιτότητας που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και που δεν θα επιτρέψουν σε αυτά τα Κράτη να βγουν από τη κρίση.

Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Μια, δυο, τρεις, πολλές πλατείες

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Στο Τελ Αβίβ έφτασε το κίνημα της πλατείας, πιάνοντας στον ύπνο την πολιτική και οικονομική εξουσία του κράτους του Ισραήλ.

Χιλιάδες Ισραηλινοί πολίτες συνεχίζουν να κατεβαίνουν στη «λεωφόρο Ρότσιλντ» -η οποία ειρήσθω εν παρόδω κάποτε ονομαζόταν «οδός του λαού»-, σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία του Τελ Αβίβ με συνθήματα όπως: «Ο λαός απαιτεί κοινωνική δικαιοσύνη», «Θέλουμε δικαιοσύνη, όχι ελεημοσύνη», «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», «Οταν η κυβέρνηση είναι εναντίον του λαού, ο λαός είναι κατά της κυβέρνησης».

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Ο πραγματικός απολογισμός της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης

του Κ.Λαπαβίτσα

Λίγες ώρες μετά την λήξη της συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης και της κοινής ανακοίνωσης για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος του ελληνικού χρέους ζητήθηκε από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου SOAS του Λονδίνου, Κώστα Λαπαβίτσα, να σχολιάσει και να αναλύσει τις αποφάσεις. Το παρόν κείμενο αποτελεί απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης που δημοσιεύτηκε στις 22 Ιουλίου στο www.thepressproject.gr

Η κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι πανηγυρίζουν για τις αποφάσεις της συνόδου. Εσείς τι είδατε να συμβαίνει χθες στις Βρυξέλλες;

Αυτό που αποφασίστηκε χθες (21/07) μπορούμε συνοπτικά να το ονομάσουμε αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του δανειστή. Εμείς είχαμε από καιρό πει ότι η Ελλάδα οδεύει αναπόφευκτα προς αθέτηση πληρωμών. Υπάρχουν δύο τρόποι να γίνει: Ο ένας είναι με πρωτοβουλία του δανειστή.

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Πρέπει άραγε να πληρώσουμε το χρέος;

Υπάρχει κι άλλη λύση για τα χρέη

Των DAMIEN MILLET και ERIC TOUSSAINT*

Παλαιότερα, υπήρχε ο Πρώτος Κόσμος, ο «Βορράς», ο οποίος υποτίθεται ότι αποτελούσε ένα μπλοκ ευημερίας. Ακολουθούσε ο Δεύτερος Κόσμος, στον οποίο ανήκαν οι χώρες του σοβιετικού μπλοκ, και ο Τρίτος Κόσμος, στον οποίο περιλαμβάνονταν οι φτωχές χώρες του «Νότου», οι οποίες, ήδη από τη δεκαετία του 1980, είχαν εξαναγκαστεί να υποκύψουν στις προσταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ο Δεύτερος Κόσμος κατέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Με τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008, στον Πρώτο Κόσμο παρατηρήθηκαν σημαντικές αναταράξεις. Συνεπώς, στο εξής, καμία γεωγραφική διαίρεση δεν φαίνεται πλέον εύστοχη. Το μόνο που μπορούμε να διακρίνουμε πλέον είναι δύο κατηγορίες πληθυσμού: από τη μια υπάρχει μια χούφτα ατόμων που επωφελούνται από τον σύγχρονο καπιταλισμό, ενώ από την άλλη υπάρχει η πλειονότητα που τον υφίσταται, κυρίως μέσα από τον μηχανισμό του χρέους.

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

«Με συνεχείς περικοπές, ξαφνικά η Ελλάδα θα δηλώσει χρεοκοπία»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟ

Ο Αλέξης Πασσαδάκης είναι Γερμανός ελληνικής καταγωγής, ηγετικό στέλεχος στη Γερμανία της ακτιβιστικής οργάνωσης κατά της παγκοσμιοποίησης Attac, με ειδικότητα την οικονομική κρίση.

Είναι πολιτικός επιστήμονας, κάτοικος Βερολίνου και με ένα πολύ ενδιαφέρον παρελθόν: ο παππούς του Κωνσταντινοπολίτης, κρητικής καταγωγής, βρέθηκε το 1941 αιχμάλωτος των ναζί στη βόρεια Ελλάδα. Στάλθηκε στη Γερμανία για καταναγκαστική εργασία, όμως για καλή του τύχη έπεσε σε έναν φιλεύσπλαχνο γερμανό επιστάτη, που μέχρι το τέλος του πολέμου τον προστάτευσε από τα χειρότερα. Ο παππούς Πασσαδάκης ερωτεύτηκε την κόρη του επιστάτη, την παντρεύτηκε και έμεινε για πάντα στη Γερμανία.

Σήμερα ο εγγονός του αγωνίζεται με την οργάνωση Attac, προκειμένου να διαγραφούν τα χρέη της Ελλάδας και την ιδέα αυτή διαδίδει στη Γερμανία με άρθρα του και εμφανίσεις στα ΜΜΕ. Μιλήσαμε μαζί του για την ελληνική κρίση, τη Γερμανία και τον νεοφιλελευθερισμό.

ΕΨΙΛΟΝ - Ημ/νία: 26/06/2011 

ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΧΡΕΗ - HAGEN FLEISCHER

«Το κατοχικό δάνειο είναι μια γερμανική υποχρέωση που δεν έχει σχέση με τις πολεμικές αποζημιώσεις»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.) | ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

Εξι δισεκατομμύρια ευρώ! Αυτό είναι το ύψος σε σημερινές τιμές του κατοχικού δανείου που υποχρεώθηκε να καταβάλει το '42 η χώρα μας στη ναζιστική Γερμανία. Τι(ς) πταίει και τελικά αυτά τα δανεικά παραμένουν αγύριστα; Η πολιτική τού ένα βήμα μπρος - δύο πίσω που ακολούθησαν όλες οι ελληνικές μεταπολεμικές κυβερνήσεις. Ατολμία; Αδυναμία; Δουλοπρέπεια; Το βέβαιο είναι ότι μπροστά στο θρύλο της «γερμανικής ισχύος» η χώρα συμπεριφέρθηκε με ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας. Το αντιλαμβάνεται κανείς και από το 70ετές παρασκήνιο που ξετυλίγει ο καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Χάγκεν Φλάισερ.

Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Λεφτά υπάρχουν!

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

«Οι εκατομμυριούχοι σε ολόκληρο τον κόσμο είναι πλουσιότεροι από ό,τι ήταν πριν από τη διεθνή οικονομική κρίση, γεγονός που αποτελεί την πιο πρόσφατη ένδειξη ότι οι έχοντες αντεπεξήλθαν στην ύφεση πολύ καλύτερα από ό,τι άλλες κοινωνικές ομάδες».

Ετσι ξεκινούσε προ ημερών ρεπορτάζ της εφημερίδας «Financial Times», το οποίο παρουσίαζε τα συμπεράσματα έκθεσης της εταιρείας συμβούλων Merrill Lynch Cap Gemini για τον Παγκόσμιο Πλούτο (World Wealth Report).

Η έκθεση αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν σήμερα περί τους 11 εκατομμύρια ιδιώτες που διαθέτουν ρευστοποιήσιμη περιουσία (χωρίς δηλαδή να περιλαμβάνονται τα ακίνητα και οι συντάξεις) άνω των 1 εκατ. δολαρίων. Ο συνολικός τους πλούτος αυξήθηκε μάλιστα στα 42,7 τρισ. δολάρια πέρυσι, παρουσιάζοντας αύξηση 9,7%, υποσκελίζοντας το προηγούμενο ρεκόρ πλούτου των 40,7 τρισ. δολαρίων του 2007.

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Η πλατεία (Ταχρίρ) επέβαλε το «όχι» στο ΔΝΤ

ΜΩΥΣΗΣ ΛΙΤΣΗΣ

Κι όμως, η Αίγυπτος τόλμησε να πει «όχι» στο ΔΝΤ και μάλιστα τρεις εβδομάδες αφότου το Κάιρο είχε καταλήξει σε συμφωνία με τον διεθνή οργανισμό για τη σύναψη δανείου ύψους 3 δισ. δολαρίων (2,1 δισ. ευρώ), με σκοπό τη χρηματοδότηση του αιγυπτιακού δημοσιονομικού ελλείμματος.

Η κυβέρνηση της Αιγύπτου προτίμησε να αναθεωρήσει τον προϋπολογισμό για το οικονομικό έτος που ξεκίνησε τον Ιούλιο, δηλώνοντας προς το παρόν ότι δεν υπάρχει ανάγκη για δάνειο. Τα λεφτά μπορούν να βρεθούν από την υψηλότερη φορολόγηση αυτών που έχουν... Τα πλούσια αραβικά εμιράτα όπως το Κατάρ έχουν επίσης βοηθήσει τη χρηματοδότηση του αιγυπτιακού προϋπολογισμού, προσφέροντας ήδη 500 εκατ. δολάρια, ενώ ανάλογο ποσό φέρεται να έχει υποσχεθεί και η Σαουδική Αραβία.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Κατοχικό Δάνειο: Μιά Άγνωστη Αλήθεια

του Τάσου Μ. Ηλιαδάκη  

Α. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ  

Το Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ. Ανατολή-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ' αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την ευρύτερη περιοχή της.

Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής. Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης. Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης-Μ. Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων.

Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου.

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Η επιστροφή της πολιτικής

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Για χρόνια ο μέσος Ελληνας (και Ευρωπαίος) αποστρεφόταν την πολιτική.

Τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στις πάσης φύσεως εκλογικές διαδικασίες, επιστέγασμα υποτίθεται της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, το επιβεβαίωναν.

Η Ελλάδα μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να προσαρμόζεται στα «ευρωπαϊκά» πρότυπα. Τα κόμματα εξουσίας, εκτός από διορισμούς και υποσχέσεις για βόλεμα σε όσους είχαν πρόσβαση σε κάποιον τοπικό κομματάρχη, δεν παρουσιάζουν ουσιώδεις διαφορές.

24 Ιουνίου 2011

Λαοί αγανακτισμένοι παντού πάνω στο πλανήτη

Από τη CADTM*

Πρέπει να το παραδεχτούμε, το 2011 είναι χρονιά πλούσια σε εκπλήξεις και ιδιαίτερα ενθαρρυντικά γεγονότα για όποιον θέλει να οικοδομήσει ένα πιο δίκαιο και οικολογικά πιο ισορροπημένο κόσμο.

Τρανό παράδειγμα όλων αυτών είναι οι λαϊκές εξεγέρσεις που συγκλονίζουν τον πλανήτη. Αυτά που συμβαίνουν στους ευρωπαϊκούς δρόμους αποτελούν αναμφίβολα τη κατάλληλη απάντηση στις ανάγκες για αλλαγή που αισθάνονται πολλοί πληθυσμοί. Οι μαζικές διαδηλώσεις, οι καταυλισμοί των «Αγανακτισμένων», οι συνδικαλιστικοί αγώνες ενάντια στα σχέδια λιτότητας που επιβάλλονται με τη βία από μη δημοκρατικούς θεσμούς (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και τις ιδιωτικές τράπεζες πληθαίνουν και ελκύουν όλο και περισσότερο κόσμο. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι διαδήλωσαν στις αρχές Ιουνίου στην Αθήνα ενάντια στη λιτότητα με πολύ συγκεκριμένα συνθήματα: «Ξεκουμπιστείτε» και «φτάνει πια με το ΔΝΤ» πρώτα και καλύτερα. Κατόπιν, 100.000-250.000 κατέβηκαν στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων της Ισπανίας για τη διεθνή διαδήλωση των αγανακτισμένων στις 19 Ιουνίου. Και εδώ τα συνθήματα δεν άφηναν καμιά αμφιβολία για τα αιτήματα: «Να καταλάβουμε τους δρόμους! Όχι στο Σύμφωνο του Ευρώ! Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια των πολιτικών και των τραπεζιτών!».

Τρίτη, 21 Ιουνίου 2011 - naftemporiki.gr

Έκθεση - «σοκ» προειδοποιεί για μαζικό αφανισμό της θαλάσσιας ζωής

H υποβάθμιση των ωκεανών είναι πολύ χειρότερη απ' όσο πιστεύαμε έως σήμερα και ο κίνδυνος μαζικού αφανισμού των θαλάσσιων ειδών είναι πολύ μεγάλος «σε διάστημα μιας ανθρώπινης γενιάς».

H υποβάθμιση των ωκεανών είναι πολύ χειρότερη απ' όσο πιστεύαμε έως σήμερα και ο κίνδυνος μαζικού αφανισμού των θαλάσσιων ειδών είναι πολύ μεγάλος «σε διάστημα μιας ανθρώπινης γενιάς». Σε αυτήν τη ζοφερή προειδοποίηση καταλήγει η έκθεση επιστημόνων διαφορετικών ειδικοτήτων, οι οποίοι συνεργάστηκαν υπό την αιγίδα του Διεθνούς Προγράμματος για την Κατάσταση του Ωκεανού (IPSO).

18 Ιουνίου 2011

Κέντρο ενάντια σε Περιφέρεια στην ΕΕ

του Eric Toussaint

Από το 1980 μέχρι το 2004, η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν αρκετά δημοφιλής στα μάτια μεγάλου μέρους του πληθυσμού των ενδιαφερόμενων χωρών. Οι Πορτογάλοι, Έλληνες και Ισπανοί πολίτες αντιλαμβάνονταν τη συμμετοχή της χώρας τους στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση τόσο ως εγγύηση δημοκρατικής σταθερότητας καθώς έβγαιναν από μια δικτατορική περίοδο (1) όσο και ως χειροπιαστή δυνατότητα βελτίωσης των συνθηκών ζωής (οι μεταφορές πόρων από τις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ προς τα νέα μεσογειακά μέλη ήταν σημαντικές κατά τα πρώτα χρόνια) (2). Η ένταξη στην Ευρωζώνη των ίδιων χωρών στη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 είχε επίσης τη λαϊκή συμπάθεια επειδή συνδυάστηκε με μιαν αύξηση της κατανάλωσης, που βέβαια χρηματοδοτήθηκε με δάνεια.

Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Ευρωτρομοκράτες

του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Το ευρώ υποτίθεται ότι είναι κοινό νόμισμα των 17 χωρών-μελών της ευρωζώνης. Και λέμε υποτίθεται, διότι η συμπεριφορά των ιθυνόντων της ευρωζώνης τον τελευταίο καιρό και η χρησιμοποίηση του ευρώ ως «φόβητρου» για να καμφθούν οι αντιδράσεις για τα σκληρά μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες, δείχνει ότι αυτοί που αμφισβητούν τη βιωσιμότητα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, είναι πρώτοι και καλύτεροι οι υποτιθέμενοι θεματοφύλακές του.

Πώς αλλιώς να εκλάβει κανείς την περιβόητη δήλωση της επιτρόπου Μ. Δαμανάκη, περί διλήμματος «ευρώ ή δραχμή», κατά το αμίμητο «Καραμανλής ή τανκς», σε μια καταφανή προσπάθεια τρομοκράτησης του ελληνικού λαού ότι θα πάθει πολύ χειρότερα... αν συνεχίσει να αντιδρά στην πολιτική της «τρόικας»;

Παρασκευή, 03/06/2011

Τώρα μιλάμε εμείς!

Κάλεσμα για πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό στις 5 Ιουνίου

Από τις 25 Μαϊου, χιλιάδες πολίτες έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά μάς ενώνουν η αγανάκτηση για όσα συμβαίνουν καθώς και ο πόθος μας για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά είμαστε και θα μείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι!
Ταυτόχρονα, ανάλογες κινήσεις γίνονται παντού στην Ευρώπη. Την Κυριακή 5 Ιουνίου συντονίζουμε πανευρωπαϊκά το βηματισμό μας και δίνουμε ραντεβού στις 6:00 στο Σύνταγμα , σε όλες τις πλατείες της χώρας, και παντού στην Ευρώπη . Πρέπει να ακουστεί παντού δυνατά η φωνή μας:

-  γιατί δεν μπορεί να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί για να μη ζημιωθούν οι δανειστές- το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν θα το πληρώσουμε,
-  γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, δεν μπορεί πια να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς και πρέπει να ανατραπεί,
-  γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας, χωρίς τη διαρκή τρομοκρατία της ανεργίας.
-  γιατί πρέπει να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο.
-  γιατί η δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων,
-  γιατί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει.

Η οργανωμένη παραπληροφόρηση δεν μας φοβίζει. Θα μείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν και να μην επιστρέψουν με άλλο προσωπείο όλοι όσοι δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο: ΔΝΤ, Μνημόνια, τρόικα, κυβερνήσεις, τράπεζες και όσοι μάς εκμεταλλεύονται. Θα συνεχίσουμε να διαδηλώνουμε ενωτικά και συλλογικά μέχρι "Ταραχή να πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα να υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου"

Άμεση δημοκρατία τώρα!

Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος - 2 Ιούνη 2011

Τρίτη, 31 Μαΐου 2011

«Πλατεία Ταχρίρ» της Βαρκελώνης: Το «V» της Νίκης

των Josep Maria Antentas και Esther Vivas*

Το Κίνημα της 15^ης του Μάη κατανίκησε την πρώτη απόπειρα καταστολής του. Την Παρασκευή 27 Μαΐου, η επιχείρηση απομάκρυνσης του καταυλισμού της «Πλατείας Καταλούνια» στη Βαρκελώνη, του δεύτερου σε σημασία μέχρι τώρα στο Ισπανικό Κράτος, ήταν μια παταγώδης αποτυχία.

Μια βδομάδα μετά από την πανωλεθρία που υπέστη από το κίνημα η απόφαση της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις στη διάρκεια της «ημέρας περισυλλογής» στις 21 Μαΐου και της ημέρας των εκλογών, στις 22 Μαΐου, πολύ νωρίς το πρωί της Παρασκευής, η καταλανική αστυνομία αποπειράθηκε να απομακρύνει τον καταυλισμό της πλατείας της Καταλονίας. Με το γελοίο και ελάχιστο πιστευτό πρόσχημα ότι ήθελε να διευκολύνει τον καθαρισμό της πλατείας.