Απάντηση στον Στάθη Κουβελάκη
Gilbert Achcar: Ο αντι-ιμπεριαλισμός σήμερα
και ο πόλεμος στην Ουκρανία
Διευκρινίσεις, με τη μορφή απάντησης στις επικρίσεις
[Το παρόν κείμενο γράφτηκε με τη μορφή απάντησης σε επικριτικό σχόλιο του Στάθη Κουβελάκη στο “Σημείωμα για τη ριζοσπαστική αντιιμπεριαλιστική θέση σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία”. Το άρθρο του Στάθη Κουβελάκη (με τον τίτλο “Ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο αντιιμπεριαλισμός σήμερα. Μια απάντηση στον Gilbert Achcar” έχει ήδη δημοσιευτεί σε διάφορες γλώσσες, π.χ. γαλλικά, ισπανικά. Η ανταπάντηση του Ασκάρ έχει την αυτονομία της, καθώς διευκρινίζει ορισμένες πλευρές του “Σημειώματος” που ήδη δημοσιεύσαμε και, για αυτό, κρίναμε σωστό και συμπληρωματικό να την μεταφράσουμε]
Ο Gilbert Achcar είναι καθηγητής στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών (SOAS) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν τα εξής: The Clash of Barbaries: Terrorisms and World Disorder (2002, 2004, 2017), The Middle East Powder Keg with Noam Chomsky (2007), Arabs and the Holocaust. Ο αραβοϊσραηλινός πόλεμος των αφηγήσεων (2009), The People Want. A Radical Exploration of the Arab Uprising (2013), Marxism, Orientalism, Cosmopolitanism (2015) και Morbid Symptoms. Η υποτροπή της αραβικής εξέγερσης (2017). Σύντομα θα δημοσιεύσει το βιβλίο του The New Cold War: Chronicle of a Confrontation Foretold.














Στις 24 Φεβρουαρίου, γύρω στις 5:30 π.μ. ώρα Μόσχας, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε μια «ειδική επιχείρηση» στο έδαφος της Ουκρανίας με σκοπό την «απαναζιστικοποίηση» και την «αποστρατιωτικοποίηση» αυτού του κυρίαρχου κράτους. Αυτή η επιχείρηση προετοιμαζόταν εδώ και καιρό. Για αρκετούς μήνες, τα ρωσικά στρατεύματα προωθούνταν στα σύνορα με την Ουκρανία. Την ίδια ώρα, η ηγεσία της χώρας μας αρνιόταν την παραμικρή πιθανότητα μιας στρατιωτικής επίθεσης. Τώρα βλέπουμε ότι αυτό ήταν ψέμα.

Αν και όλα δείχνουν ότι η αποστολή Ελλήνων αλεξιπτωτιστών στο Μαλί θα μείνει μάλλον στα χαρτιά, καθότι ακόμα και οι Γάλλοι (νεο)αποικιοκράτες δεν νοιώθουν πια καθόλου καλά σε αυτή την πρώην αποικία τους, απομένει βέβαια η πρόθεση του Μητσοτάκη να εμπλέκει τη χώρα μας σε μακρινές στρατιωτικές περιπέτειες για τα ωραία μάτια των δυτικών προστατών του. Εξάλλου, πολύ πρόσφατες είναι οι έγκυρες πληροφορίες περί επικείμενης αποστολής μονάδας του ελληνικού στρατού στην ακόμα πιο μακρινή Υεμένη(1) για να συνδράμουν τον διαβόητο ισχυρό άνδρα της Σαουδικής Αραβίας, εκείνο τον αποτρόπαιο χασάπη που μακέλεψε (!) ζωντανό (!) τον αντιφρονούντα δημοσιογράφο μέσα στο προξενείο του στη Κωνσταντινούπολη…
Πριν από είκοσι χρόνια, οι οπαδοί της είχαν συλλάβει την «αποανάπτυξη» ως μια «λέξη οβίδα», με θολή ιδεολογική φόρτιση: ο Serge Latouche και οι οπαδοί του έλεγαν ότι ήθελαν «να αλλάξουν οι άνθρωποι τον τρόπο που σκέφτονται», για «να βγουν από την οικονομία και από την ανάπτυξη»…Σήμερα, η συζήτηση έχει ξαναφουντώσει, αλλά στη βάση πολύ πιο αυστηρών παραδοχών.