Το ίδιο κείμενο στα αγγλικά: https://dsimian.com/2023/05/
...και στα γαλλικά: https://
...και στα ιταλικά: https://refrattario.blogspot.
Πούτιν: από νίκη σε νίκη μέχρι την τελική καταστροφή!
του Γιώργου Μητραλιά
"Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις". Αυτός ο στίχος του Σολωμού συμπυκνώνει και αποδίδει τέλεια την αίσθηση που άφησε -σε εχθρούς και φίλους- η φετινή παρέλαση της 9ης Μαίου στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας ενώπιον του κ. Πούτιν και των λοιπών στελεχών του καθεστώτος του. Γιατί; Μα, επειδή αυτό που διέκρινε την φετινή παρέλαση ήταν η απελπιστική φτώχεια της σε σύγκριση με την περυσινή αλλά και με όλες τις ανάλογες “μεγαλειώδεις παρελάσεις” των δύο τελευταίων δεκαετιών!
Συγκεκριμένα, ενώ άλλοτε συνωστίζονταν οι ξένοι -ανατολικοί αλλά και δυτικοί- ηγέτες και λοιποί επίσημοι που παρακολουθούσαν την παρέλαση, φέτος ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, και μάλιστα εντυπωσίαζαν με τα ξυνισμένα μούτρα τους. Η διεθνής απομόνωση της Ρωσίας του κ. Πούτιν ήταν παραπάνω από εμφανής καθώς απουσίαζαν όχι μόνον οι εκπρόσωποι κάποιων πρώην “ουδέτερων” γειτονικών χωρών που ο κ. Πούτιν έσπρωξε στις αγκάλες του (αναγεννημένου με τις φροντίδες του) ΝΑΤΟ, προς μεγάλη απογοήτευση των απανταχού γης αντιμπεριαλιστών. Αλλά απουσίαζαν επιδεικτικά ακόμα και οι περισσότεροι ηγέτες των μέχρι πρότινος πολύ “φίλα προσκείμενων” πρώην σοβιετικών Δημοκρατιών της Ευρασίας.
Όμως, η φτώχεια της εξέδρας των ξένων επισήμων δεν ήταν τίποτα μπροστά στην φτώχεια της ίδιας της παρέλασης της 9ης Μαΐου. Αντί των εκατοντάδων τανκς και λοιπών θωρακισμένων και μη οχημάτων των προηγούμενων ετών, φέτος μόνο...ένα τανκ, και αυτό μάλλον βγαλμένο από κάποιο στρατιωτικό μουσείο! Και αντί των δεκάδων κάθε λογής πυραύλων, φέτος μόλις δύο πυρηνικοί. Και βέβαια, καθόλου αεροπλάνα και πολύ λιγότεροι πεζικάριοι, ενώ “ματαιώθηκε για λόγους ασφαλείας” η γνωστή πορεία του “συντάγματος των αθανάτων”, προφανώς για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να παρεισφρήσουν κάποιοι που δεν θα κράδαιναν φωτογραφίες νεκρών προγόνων τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά νεκρών συγγενών τους στην υπό εξέλιξη “ειδική στρατιωτική επιχείρηση” του κ. Πούτιν στην Ουκρανία. Και όλα αυτά στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας όπου έγινε πάντως η παρέλαση, σε αντίθεση με αλλού, και πιο συγκεκριμένα με 9 περιφέρειες (область) της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπου δεν έγινε -για πρώτη φορά!- καμιά παρέλαση, πάντα για τους περίφημους “λόγους ασφαλείας”…
Φυσικά, οι αιτίες αυτής της πρωτόγνωρης φτώχειας της φετινής παρέλασης της 9ης Μαΐου ήταν πασιφανείς και δεν διέφυγαν της προσοχής των διεθνών ΜΜΕ, με εξαίρεση βέβαια των ελληνικών ΜΜΕ που προτίμησαν, για ευνόητους λόγους, να σφυρίξουν αδιάφορα: η “ειδική στρατιωτική επιχείρηση” του κ. Πούτιν ενάντια στην Ουκρανία εξελίσσεται, από κάθε άποψη, τόσο άσκημα για τον ίδιο και το καθεστώς του, ώστε η φτώχεια της φετινής παρέλασης της 9ης Μαΐου να αποτελεί καθρέφτη, αδιάψευστο μάρτυρα και συνάμα άμεση συνέπεια της αποτυχίας της. Έτσι, τα τανκς και τα λοιπά οπλικά συστήματα δεν εμφανίστηκαν φέτος στην Κόκκινη Πλατεία επειδή απλούστατα δεν υπήρχαν και δεν ήταν διαθέσιμα καθώς είτε βρίσκονται στην Ουκρανία και δεν μπορούν να αποσυρθούν από εκεί, είτε δεν υπάρχουν πια καθώς έχουν εξουδετερωθεί από τους Ουκρανούς. Με άλλα λόγια, η φτώχεια της φετινής παρέλασης είναι εξαιρετικά εύγλωττη και έχει σημασία επειδή αντικατοπτρίζει πιστά τη σημερινή βαθειά κρίση και “φτώχεια” του ρωσικού στρατού και οπλοστασίου!
Καλύτερα λοιπόν από τις ευφάνταστες “αναλύσεις” για την κατάσταση και τις προθέσεις των αντιμαχομένων, στις οποίες μας έχουν συνηθίσει οι λιγότερο ή περισσότερο πουτινίζοντες σχολιαστές του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, είναι τα ίδια τα γεγονότα και η εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων που βγάζουν μάτια και βοηθούν να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Όπως το αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο στρατιωτικός “περίπατος” που είχε σχεδιάσει το Κρεμλίνο για να “αποναζιστικοποιήσει” την Ουκρανία, όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς αλλά και έδωσε τη θέση του σε ένα (αμυντικό) πόλεμο θέσεων, που διακόπηκε όμως από δύο σημαντικές ουκρανικές επιτυχίες: πρώτα με την απώθηση του ρωσικού στρατού από το Χαρκίβ και τη γύρω περιοχή, και μετά με την ανακατάληψη της Χερσόνας, της μοναδικής περιφερειακής πρωτεύουσας που είχαν καταφέρει να καταλάβουν οι Ρώσοι εισβολείς.(1) Και επίσης, με το εξίσου αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η πολυδιαφημισμένη “ρωσική αντεπίθεση” στο Ντονμπάς που άρχισε στην αρχή του 2023, κάνει βήματα επί τόπου και δεν έχει καταφέρει το παραμικρό, ενώ ταυτόχρονα η πολιορκία της πόλης Μπαχμούτ, που έχει αναχθεί σε κεντρικό πολεμικό (και πολιτικό) στόχο του Κρεμλίνου, χρονίζει απελπιστικά μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες 9-10 μηνών (!), που οδήγησαν σε μια άνευ προηγουμένου ανθρωποσφαγή, με κύριο θύμα τα μέλη του ιδιωτικού μισθοφορικού στρατού Βάγκνερ, που ο ιδιοκτήτης του (ολιγάρχης και πρώην κατάδικος) Γιεβγκένι Πριγκόζιν στρατολόγησε πρωτίστως μέσα στις ρωσικές φυλακές.
Όλα αυτά είναι αναμφισβήτητα γεγονότα ακριβώς όπως αναμφισβήτητο είναι και το γεγονός ότι η “ιδιωτικοποίηση του πολέμου” , αν και πρωτοεμφανίστηκε στις ΗΠΑ με τη μισθοφορική οργάνωση Blackwater, δεν έχει πάρει πουθενά αλλού στο κόσμο τις -ποιοτικές και ποσοτικές- διαστάσεις που έχει πάρει στη Ρωσία του κ. Πούτιν. Και αυτό για δύο λόγους: επειδή στη Ρωσία δεν πρόκειται πια μόνο για τον διαβόητο Βάγκνερ του Πριγκόζιν, αλλά και για τουλάχιστον 6-7 άλλους ιδιωτικούς “στρατούς” που δρουν είτε στην Ουκρανία είτε αλλού, λιγότερο ή περισσότερο εξαρτημένοι και τηλεκατευθυνόμενοι από το Κρεμλίνο, το Γενικό Επιτελείο στρατού, ορισμένους κυβερνήτες περιφερειών ή κάποιους ολιγάρχες! Και επειδή, σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να συμβαίνει στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, αυτοί οι ρωσικοί ιδιωτικοί στρατοί δεν περιορίζονται στα πολεμικά τους “καθήκοντα” αλλά ασκούν και πολιτική τόσο έξω (π.χ. στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή) όσο και μέσα στην ίδια τη Ρωσία, όπου αρχίζουν να διαμορφώνονται ποικίλα “καπετανάτα ” που ντε φάκτο ανταγωνίζονται την κεντρική εξουσία!
Έτσι, βλέπουμε τον κ. Πριγκόζιν να ανεβάζει συνεχώς τους τόνους καταγγέλλοντας -ή μάλλον βρίζοντας χυδαία- στυλοβάτες του ρωσικού Κράτους και του πουτινικού καθεστώτος όπως είναι ο υπουργός άμυνας, ο αρχηγός του στρατού και πάμπολλοι επιτελάρχες του, φτάνοντας μάλιστα να τους κατηγορεί για εσχάτη προδοσία και να προτείνει την εκτέλεση τους! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο κ. Πριγκόζιν ανοίγει σχεδόν παντού στη Ρωσία γραφεία του νεότευκτου και ήδη ισχυρού πολιτικού του κόμματος, για να επιβεβαιώσει ότι πέρα από τις επιχειρηματικές και πολεμικές του δραστηριότητες, έχει και μεγάλες πολιτικές φιλοδοξίες. Με άλλα λόγια, όλοι αυτοί οι ιδιωτικοί στρατοί και ειδικά ο Βάγκνερ του κ. Πριγκόζιν, αποτελούν ένα πραγματικό ... κράτος εν κράτει, αποσταθεροποιώντας και κατακερματίζοντας την Ρωσική Ομοσπονδία και αποδυναμώνοντας απελπιστικά τις ένοπλες δυνάμεις της τις οποίες ανταγωνίζονται ή και υποκαθιστούν ανοικτά! Συμπέρασμα: έστω και για αυτό και μόνο το λόγο, η Ρωσία του κ. Πούτιν είναι καταδικασμένη όχι μόνο να μην υπερισχύσει στο πεδίο των μαχών αλλά και να ακολουθήσει -δυστυχώς- μια εξαιρετικά επικίνδυνη πορεία σταδιακής και πιθανότατα βίαιης αποσύνθεσης!…
***
Στο χρόνο που πέρασε άλλαξαν λοιπόν στη Ρωσία πάρα πολλά, αλλά ένα πράγμα έμεινε αμετακίνητο, ίδιο και απαράλλαχτο: η παράδοση που θέλει τον κ. Πούτιν να βαφτίζει “Ρώσους” όλους τους νεκρούς της Σοβιετικής Ένωσης στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, για να μπορεί η σημερινή Ρωσία του να σφετερίζεται και να μην μοιράζεται με τα άλλα έθνη και εθνότητες της Σοβιετικής Ένωσης, τον ηρωικό αντιφασιστικό αγώνα και τη μεγάλη νίκη της ΕΣΣΔ ενάντια στο Τρίτο Ράιχ. Όπως γράφαμε τέτοιες μέρες πριν από ένα χρόνο, “ όταν λοιπόν ο Πούτιν και η μεγαλορώσικη προπαγάνδα του όχι μόνο αγνοούν τις θυσίες όλων αυτών των λαών, εθνών και εθνοτήτων, αλλά φτάνουν να τους βαφτίζουν και... ”Ρώσους”, δεν έχουμε μια απλή απάτη, ένα απλό ψέμα, αλλά κάτι πολύ χειρότερο, μια ιεροσυλία! Και το γιατί αυτής της ιεροσυλίας βγάζει μάτια. Έχοντας αποφανθεί ότι δεν υπάρχει ουκρανικό έθνος, ο Πούτιν δεν μπορεί βέβαια να παραδεχθεί ότι μπορεί να υπήρξαν εκατομμύρια Ουκρανοί που έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας το Τρίτο Ράϊχ πριν από 80 χρόνια. Και ακόμα περισσότερο, του είναι αδιανόητο να δεχτεί ότι οι ανθρώπινες απώλειες της Ουκρανίας ήταν αναλογικά μεγαλύτερες από τις ήδη τρομακτικές ρωσικές απώλειες. Καθώς μάλιστα επιμένει να δηλώνει ότι οι Ουκρανοί δεν είναι παρά Ρώσοι που έχουν ”ναζιστικοποιηθεί”, καταλήγει -εντελώς ”λογικά” στον παραλογισμό του- να... εκρωσίζει και τους νεκρούς τους στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο” (2) Και όλα αυτά ενώ “ το ποσοστό των νεκρών Ρώσων (12,7%) είναι μικρότερο από το μέσο ποσοστό ολόκληρης της Σοβιετικής Ένωσης (13,7%)! Και όχι μόνο αυτό. Εκείνο της Ουκρανίας είναι αισθητά μεγαλύτερο (16,3%), γεγονός που την κατατάσσει δεύτερη σε ανθρώπινες απώλειες, μετά τη Λευκορωσία (25,3%) που πλήρωσε το βαρύτερο φόρο αίματος”…
Δυστυχώς, αυτή η ιερόσυλη απάτη που υπηρετεί εντελώς ευδιάκριτες πολιτικές σκοπιμότητες, διαιωνίστηκε και φέτος από την πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ, άλλοτε καλόπιστα αλλά και άλλοτε κακόπιστα και εκ του πονηρού. Το συμπέρασμα μας δεν διαφέρει λοιπόν από το περυσινό, όταν γράφαμε ότι στη Ρωσία του Πούτιν “ τα φαντάσματα του παρελθόντος στοιχειώνουν σήμερα όσο ποτέ άλλοτε το παρόν. Και αυτό καθώς ακόμα και ο τρομακτικός φόρος αίματος που πλήρωσε ο σοβιετικός πληθυσμός στον αντιφασιστικό αγώνα επιβίωσης του, γίνεται σήμερα αντικείμενο μιας καλο-οργανωμένης επιχείρησης παραχάραξης της ιστορίας, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν οι προπαγανδιστικές ανάγκες του αδίστακτου τυμβωρύχου που είναι ο κ. Πούτιν!”. Αυτού του κ. Πούτιν που ονειρεύτηκε αυτοκρατορικά μεγαλεία αλλά οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, τη χώρα και τους συμπατριώτες του στην καταστροφή...
Σημειώσεις
1. Βλέπε και το άρθρο “Η οικτρή κατάσταση του ρωσικού στρατού, αντανάκλαση των διαστροφών του παραπαίοντα πουτινισμού”: https://www.contra-xreos.gr/
2. Βλέπε το άρθρο “Γιατί ο Πούτιν βαφτίζει ”Ρώσους” τους νεκρούς της ΕΣΣΔ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;”: https://www.contra-xreos.gr/arthra/2969-giati-o-poutin-vaftizei-rosous-tous-nekrous-tis-essd-sto-deytero-pagkosmio-polemo