Παρά τη στήριξη του Σάντερς στην Χίλαρι

Αμερικανικής «Πολιτικής

επανάστασης» συνέχεια και…

Φάση Δεύτερη!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αν και είναι πολύ νωρίς για να βγουν οριστικά συμπεράσματα, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι  έχουμε ήδη μπει στη δεύτερη φάση της «πολιτικής» αλλά και κοινωνικής «επανάστασης» που κήρυξε πριν από ένα χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ο Μπέρνι Σάντερς! Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν φαίνεται να συμβαίνει αυτό που όλοι απεύχονταν, δηλαδή  η δικαιολογημένη αποστράτευση που θα μπορούσε να προκαλέσει η δήλωση υποστήριξης της Χίλαρι Κλίντον από την Μπέρνι Σάντερς, αλλά και διαπιστώνουμε έναν οργασμό ζυμώσεων που έχουν όλες ως κοινό τους παρονομαστή τη διάθεση συνέχισης, κλιμάκωσης και εμβάθυνσης της μαζικής κινητοποίησης ενάντια στο βορειοαμερικανικό κατεστημένο και στο δικομματικό του σύστημα…

Το πρώτο χαρακτηριστικό αυτής της «δεύτερης φάσης» είναι ότι τα πιο προβεβλημένα ηγετικά στελέχη της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, που είναι ταυτόχρονα και οι πιο στενοί του συνεργάτες, δεν ακολουθούν τις προτροπές του και αρνούνται κατηγορηματικά να υποστηρίξουν την Χίλαρι! Το γεγονός π.χ. ότι η κύρια ηγετική μορφή του μαζικού εργατικού –και όχι μόνο- κινήματος υποστήριξης στον Μπέρνι Σάντερς, η Rose Ann De Moro του μεγάλου συνδικάτου των Νοσοκόμων, που αποτέλεσε εδώ και ένα χρόνο τον πυλώνα της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, έσπευσε να κηρύξει την έναρξη της «Δεύτερης Φάσης» της «πολιτικής επανάστασης» μόλις δυο ώρες μετά από την εμφάνιση του Μπέρνι στο πλευρό της Χίλαρι, έπαιξε σίγουρα σημαντικό ρόλο για να μην οδηγήσει  στην αποστράτευση η εύλογη απογοήτευση εκατομμυρίων πολιτών.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό αυτής της «δεύτερης φάσης» είναι ότι η άρνηση των πάντων να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Μπέρνι, δεν συνοδεύεται από τις κατάρες στον «πουλημένο προδότη» που –ίσως-  θα περίμενε ο Έλληνας αριστερός. Συμβαίνει μάλιστα το αντίθετο. Όλοι και όλες, επώνυμοι και ανώνυμοι χαιρετίζουν με έκδηλη συγκίνηση τον καθοριστικό ρόλο του Μπέρνι Σάντερς στην αφύπνιση της αμερικανικής κοινωνίας και στη δημιουργία του σημερινού γιγάντιου ριζοσπαστικού κινήματος, και αναγνωρίζουν τη μοναδική προσφορά του «μόνου ανθρώπου που δεν πουλήθηκε ποτέ» και «παλεύει για εμάς εδώ και 53 χρόνια»!  Περισσότερο και από πριν, είναι μάλιστα τώρα που αμέτρητοι πολίτες απευθύνουν δημόσια και με κάθε τρόπο τις ευχαριστίες τους στον Μπέρνι Σάντερς.

Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι ένα σημαντικό, αν όχι το μεγαλύτερο μέρος της μαζικής διάθεσης να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί ο αγώνας φαίνεται να διοχετεύεται στην υποστήριξη της Jill Stein, ηγέτιδας και υποψήφιας του ριζοσπαστικού Πράσινου κόμματος των ΗΠΑ στις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου.  Πρόκειται αναμφίβολα για μια πολύ ελπιδοφόρα εξέλιξη όχι μόνο επειδή η Στάιν και το κόμμα της είναι πολύ πιο κοντά στους  αντικαπιταλιστές παρά στους Πράσινους της Ευρώπης, αλλά και επειδή διακρίνονται για την ενωτική τους διάθεση, που μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη στη συνέχεια των διεργασιών για τη δημιουργία του περίφημου «Τρίτου κόμματος» και του μαζικού ανεξάρτητου κινήματος που βρίσκεται ήδη στα σκαριά μέσα στην αμερικανική κοινωνία.

Το γεγονός ότι η πλάστιγγα φαίνεται να γέρνει προς το κόμμα των Πρασίνων και την Τζίλ Στάιν ήλθε να ενισχύσει αποφασιστικά η δήλωση (ενθουσιώδους) υποστήριξής τους από  συλλογικότητες  εγνωσμένου κύρους στην εναλλακτική πληροφόρηση όπως το Democracy Now! ή κινηματικούς πυλώνες  της καμπάνιας του Μπέρνι όπως το People for Bernie και τους Millennials for Bernie, που μόλις πριν από λίγες μέρες έκαναν 100.000 τα μέλη τους. Ανάλογη ήταν όμως και η σημασία της δήλωσης υποστήριξης στην Τζιλ Στάϊν που έκανε μια μεγάλη προσωπικότητα της αφρο-αμερικανικής  κοινότητας, ο γνωστός  φιλόσοφος, πανεπιστημιακός, ακτιβιστής και κύριος εκπρόσωπος του Σάντερς στην ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος Cornel West. Αφού τόνισε ότι «το Νοέμβριο, χρειαζόμαστε αλλαγή» και έχουμε να διαλέξουμε «μεταξύ ενός Τραμπ, που θα μπορούσε να είναι μια νεοφασιστική καταστροφή, και μιας Κλίντον, που είναι ένας νεοφιλελεύθερος όλεθρος», ο Γουέστ δήλωσε ότι επιλέγει να στηρίξει την Τζιλ Στάιν, «την μόνη προοδευτική υποψήφια της αναμέτρησης» για να βγούμε από το εκβιαστικό δίλημμα. Και αυτό παρά «τη βαθιά αγάπη μου για τον αδελφό μου Μπέρνι, με τον οποίο όμως διαφωνώ σχετικά με την Χίλαρι Κίντον»…

Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα από αυτό το πρώτο απολογισμό των αντιδράσεων που ακολούθησαν τη δήλωση υποστήριξης του Μπέρνι Σάντερς στην Χίλαρι Κλίντον είναι διπλό. Καταρχήν, επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η εκτίμηση ότι ο Μπέρνι Σάντερς και η καμπάνια του  δημιούργησαν ένα κίνημα με πολύ βαθιές ρίζες, τόσο μαζικό και τόσο ριζοσπαστικό όσο ποτέ  άλλοτε στα τελευταία 100 χρόνια στις ΗΠΑ. Και κατόπιν, ότι οι διεργασίες που θα χαρακτηρίσουν τη δεύτερη φάση του, θα είναι μεν  δύσκολες αλλά συνάμα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και καθοριστικές όχι μόνο για  τις ΗΠΑ αλλά για ολάκερο το σημερινό –και αυριανό- κόσμο μας. (1) Με άλλα λόγια, μόλις τώρα μπαίνουμε στην ουσία των εξελίξεων καθώς από εδώ και πέρα θα κριθεί κατά πόσο θα αναπτυχθεί μέσα στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη η μαζική ταξική δύναμη που θα αντιπαρατεθεί στο καπιταλιστικό της κατεστημένο.

Όσο για τον Μπέρνι Σάντερς, θα είναι αφελής όποιος βιαστεί να ισχυριστεί πως ανήκει πια στο παρελθόν και ολοκλήρωσε την  ενεργό παρουσία του στο πολιτικό προσκήνιο της πατρίδας του. Ο Μπέρνι παραμένει ο πιο δημοφιλής και σεβαστός πολιτικός των ΗΠΑ και αν του καταμαρτυρείται κάτι, αυτό δεν είναι τόσο η υποστήριξή του στη Χίλαρι προκειμένου να συντριβεί η θανάσιμη –για όλους μας- απειλή που αντιπροσωπεύει ο Τραμπ όσο ο υπερβάλλον ζήλος που επέδειξε στον εγκωμιασμό της Κας Κλίντον. Πάντως, ο Μπέρνι έχει ήδη στο ενεργητικό του ένα κατόρθωμα ολκής που παραμένει άπιαστο όνειρο για όλη την   ευρωπαϊκή αριστερά: διαμόρφωσε αυτό που κατά κοινή ομολογία είναι «το πιο αριστερό πρόγραμμα στην ιστορία του Δημοκρατικού κόμματος», και που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τώρα το διπλασιασμό της  ελάχιστης ωριαίας αμοιβής (!), μέτρα κατά της κλιματικής καταστροφής, κατάργηση των διδάκτρων για τα παιδιά φτωχών και μεσαίων οικογενειών, μέτρα που ενθαρρύνουν την οργάνωση των εργαζομένων σε συνδικάτα, κλπ. Ωστόσο, γεγονός είναι  ότι τίποτα από όλα αυτά δεν δεσμεύει ούτε το Δημοκρατικό κόμμα ούτε την Χίλαρι Κλίντον και κατά συνέπεια, η εφαρμογή τους δεν μπορεί να είναι παρά αποτέλεσμα ευνοϊκών ταξικών συσχετισμών. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο Μπέρνι  δηλώνει ακατάπαυστα ότι η «πολιτική επανάσταση συνεχίζεται» και ακριβώς για αυτό προαναγγέλλει  τις «οργανωτικές δομές» της που θα ανακοινώσει «μέσα στις επόμενες εβδομάδες». Όπως και νάχει, γεγονός είναι ότι οργώνει ήδη τη χώρα για να στηρίξει τις υποψηφιότητες δεκάδων υποψηφίων σε κάθε λογής εκλογές, που έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι ανήκουν ντε φάκτο στο «κόμμα» των δικών του υποστηρικτών που είναι ταυτόχρονα και ορκισμένοι εχθροί  του αμερικανικού κατεστημένου. Με άλλα λόγια, στο περίφημο ανεξάρτητο «Τρίτο κόμμα» που σχεδόν όλοι πια εύχονται και προωθούν…

Φυσικά, το νέο αμερικανικό πολιτικό τοπίο θα είναι σαφέστερο μετά από το Συνέδριο (Convention) του Δημοκρατικού κόμματος που θα αρχίσει σε λίγες μέρες (24 Ιουλίου) στη Φιλαδέλφεια παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων υποστηρικτών του Μπέρνι αλλά και της… δεύτερης φάσης της «πολιτικής επανάστασής» του. Αναμένοντας λοιπόν με ανυπομονησία τα ποικίλα γεγονότα που θα διανθίσουν αυτή την ιστορική Convention, κλείνουμε αυτό το άρθρο επαναλαμβάνοντας τη μόνιμη επωδό όλων των κειμένων μας για αυτό που εδώ και μήνες αποκαλούμε «αμερικανική κοσμογονία»: την επιτακτική ανάγκη σύνδεσης του ευρωπαϊκού εργατικού και κοινωνικού κινήματος, καθώς και της ευρωπαϊκής αριστεράς, με το υπό διαμόρφωση γιγάντιο αμερικανικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα. Μόνο που τώρα, τα λόγια αυτής της επωδού δεν θα είναι δικά μας, αλλά του ηγέτη του Βρετανικού Εργατικού κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν,  πράγμα που αποδεικνύει ότι –ευτυχώς- δεν παραμένουν  όλοι στην  ευρωπαϊκή αριστερά παγερά αδιάφοροι και σκανδαλωδώς ασυγκίνητοι μπροστά στα στις ιστορικές αμερικανικές εξελίξεις. Αφού λοιπόν εκφράζει τον θαυμασμό του για τον Μπέρνι Σάντερς και το μαζικό κίνημα υποστήριξής του, ο Τζέρεμι Κόρμπιν καταλήγει με την εξής ευχή: «Θέλω να δω το κίνημα ενάντια στη λιτότητα, το ριζοσπαστικό πολιτικό κίνημα στην Ευρώπη που παλεύει για μια άλλη ήπειρο και ενάντια στη λιτότητα, να συνδέεται με εκείνους που στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού κάνουν το ίδιο πράγμα» (2)

Το γεγονός ότι αυτή η τόσο σημαντική δήλωση προθέσεων ανήκει σε έναν αριστερό ηγέτη σαν τον Τζέρεμι Κόρμπιν, την ώρα μάλιστα που αυτός αντιστέκεται σθεναρά σε ένα πρωτοφανές ενδοκομματικό πραξικόπημα των νεοφιλελεύθερων αντιπάλων του, της δίνει σίγουρα ακόμα μεγαλύτερη αξία. Μακάρι λοιπόν να υιοθετηθεί, και κυρίως να  εφαρμοστεί το ταχύτερο δυνατό και σε άλλα μήκη και πλάτη της πολύπαθης ευρωπαϊκής αριστεράς…

Σημειώσεις

1. Για τις καταιγιστικές ζυμώσεις και εξελίξεις που συνοδεύουν τη δεύτερη φάση της αμερικανικής «πολιτικής επανάστασης», μπορείτε να συμβουλεύστε το πλούσιο σε έγκυρη πληροφόρηση Facebook που δημιούργησε η Πρωτοβουλία «Έλληνες για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς».

2. Βλέπε το βίντεο της συνέντευξης του Τζ. Κόρμπιν στο Democracy Now: http://en.yahstar.com/democracynow/video/5769e9a3cebd2e54238b46ff-jeremy-corbyn-addresses-bernie-sanders-supporters.html