Ενώ η CUP κέρδισε το μπρα-ντε-φερ με τον Α. Μας και στη Μαδρίτη ακονίζουν ήδη τα μαχαίρια τους…
Και τώρα, η Καταλονία καθοδόν πια προς την ανεξαρτησία της!
Του Γιώργου Μητραλιά
Οργή, κατάρες, αναθέματα και επιτακτικές εκκλήσεις για σχηματισμό «ισχυρής κυβέρνησης» στη Μαδρίτη που θα μπορεί να «υπερασπιστεί την ενότητα του Ισπανικού κράτους» και να πατάξει τους αποσχιστές της Καταλονίας, να τι χαρακτηρίζει τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων (δεξιών, κεντροδεξιών και κεντροαριστερών) καθεστωτικών εφημερίδων της Μαδρίτης την επομένη των σαρωτικών εξελίξεων του περασμένου Σαββάτου στην Καταλονία! Και από κοντά, όλο το ισπανικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που ωρύεται ενάντια στην καταλανική «αποστασία» και ορκίζεται να χρησιμοποιήσει «όλα τα μέσα» για να την «εξαλείψει, βοηθούντων βέβαια και των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν ανέχονται τέτοιες εκδηλώσεις απειθαρχίας…
Γιατί όμως όλη αυτή η αναταραχή και κινητοποίηση της εθνικόφρονος καθεστηκυίας τάξεως του Ισπανικού Κράτους; Μα απλούστατα επειδή το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου 9 Ιανουαρίου 2016 συνέβη το απρόοπτο και μη αναμενόμενο: Τερματίστηκε η τρίμηνη καταλανική ακυβερνησία καθώς οι δυο πλειοψηφούσες στη νέα Καταλανική Βουλή κοινοβουλευτικές δυνάμεις ήλθαν σε συμφωνία για το πρόσωπο του νέου Καταλανού προέδρου, γεγονός που οδηγεί κατευθείαν στη κήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλονίας μέσα στους επόμενους 18 μήνες!
Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το ιστορικό γεγονός, που αναμένεται να επηρεάσει καίρια τις εξελίξεις πολύ πέρα και από αυτό ακόμα το Ισπανικό κράτος, χρειάστηκε να βρει αίσιο τέλος ένα απίστευτο τρίμηνο θρίλερ για πολύ γερά νεύρα που είχε για πρωταγωνιστή ένα σχετικά μικρό αλλά διαρκώς ανερχόμενο αντικαπιταλιστικό και ανεξαρτησιακό κόμμα, την CUP της Καταλονίας. Αυτή λοιπόν η CUP που με τους 10 βουλευτές της κρατάει τα κλειδιά του σχηματισμού της επόμενης καταλανικής κυβέρνησης, πέτυχε τελικά το στόχο που είχε βάλει από την αρχή: Να μην είναι ο απερχόμενος Αρτούρ Μας ο νέος πρόεδρος της Καταλανικής Δημοκρατίας! Ο λόγος του αποκλεισμού του, απλός και συνάμα εύγλωττος: ο κ. Μας που ηγήθηκε μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης βουτηγμένης στα σκάνδαλα διαφθοράς, δεν θα μπορούσε ποτέ να ηγηθεί μιας Καταλανικής Δημοκρατίας που εκτός από ανεξάρτητη, πρέπει –κατά την CUP- να είναι και «κοινωνική».
Φυσικά, το δίλημμα που είχε να αντιμετωπίσει η CUP στο τρίμηνο που ακολούθησε τις τελευταίες καταλανικές εκλογές ήταν περίπου… διαβολικό, δηλαδή απίστευτα δύσκολο: Όπως επιβεβαίωσαν τα γεγονότα αυτής της περιόδου, η επίμονή της να μην είναι ο Αρτούρ Μας ο νέος πρόεδρος της χώρας έθετε σε άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης την πορεία της Καταλονίας προς την ανεξαρτησία, καθώς η πάγια –μέχρι το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου- θέση του ανεξαρτησιακού συνασπισμού υπό τον κ. Μας ήταν ότι χωρίς αυτόν η μόνη λύση ήταν η διεξαγωγή νέων εκλογών. Αυτό το «διαβολικό» δίλημμα έγινε όμως… διαβολικότερο όταν η ηγεσία της CUP έδωσε το λόγο –όπως επιβάλλει το καταστατικό της- στα μέλη του κόμματος. Το αποτέλεσμα των ψηφοφοριών άφησε αποσβολωμένη ολάκερη την Ισπανία: Ισοπαλία, 1515 υπέρ και 1515 κατά της –με σκληρούς όρους- αποδοχής του κ. Μας! Σύμφωνα με τον ισπανικό τύπο που συμβουλεύθηκε μαθηματικούς, δεν ξεπερνούσαν τις 3 στις 10.000 οι πιθανότητες να βγει από τις κάλπες των συνελεύσεων της CUP ένα τέτοιο αποτέλεσμα…
Ωστόσο, το τίμημα της συνελευσιακής εσωτερικής δημοκρατίας της CUP απειλούσε να είναι τεράστιο. Κομμένη στα δυο, αυτή η οργάνωση κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα, καθώς μάλιστα η σύγκλιση άλλων οργάνων της επιβεβαίωνε τη «διαβολική ισοπαλία». Η κατάσταση χειροτέρευε τις επόμενες μέρες καθώς αρκετά στελέχη παραιτούνταν από βουλευτές διαφωνώντας με τη τελική απόφαση που ήταν αρνητική για τον κ. Μας.
Τελικά, το θρίλερ έληγε λίγες ώρες πριν από την λήξη του τριμήνου και την υποχρεωτική επιστροφή στις κάλπες, με την αντικατάσταση του Αρτούρ Μας από τον δήμαρχο της Ζιρόνα Κάρλες Πουτσντεμόντ (Carles Puigdemont), που θα είναι και ο νέος πρόεδρος της Καταλανικής Δημοκρατίας. Σε αντάλλαγμα, η CUP έκανε δυο αρκετά ανορθόδοξες παραχωρήσεις: «Δανείζει» δυο από τους 10 βουλευτές της στο συνασπισμό Junts pel Si ώστε αυτός να έχει «σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία», ενώ ταυτόχρονα δεσμεύεται να «αναδιαμορφώσει» την κοινοβουλευτική της ομάδα ώστε να είναι πιο συνεργάσιμη με τη νέα καταλανική κυβερνητική πλειοψηφία.
Βασιζόμενοι στο κείμενο αυτής της συμφωνίας, μερικοί σχολιαστές και πολιτικοί ηγέτες της ισπανικής αριστεράς (όπως ο Ινίγκο Ερεχόν των Podemos) δεν δίστασαν να κάνουν λόγο ακόμα και για «ταπείνωση» της CUP. Όμως, η επίσημη (διευκρινιστική) δήλωση της CUP που ακολούθησε, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παρεξηγήσεις: Οι μεν δυο βουλευτές της που «δανείζονται» στη κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνητικού συνασπισμού το κάνουν για να εξασφαλίσουν «καλύτερο συντονισμό» των δυο ανεξαρτησιακών κομμάτων, ενώ παράλληλα παραμένουν μέλη της CUP, που εξακολουθεί να έχει 10μελή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Όσο δε για την ίδια την CUP, αυτή όχι μόνο διατηρεί την πλήρη ανεξαρτησία της αλλά και υπόσχεται να συνεχίσει να εφαρμόζει ατόφιο το εξαιρετικά ριζοσπαστικό της πρόγραμμα. Όπως δήλωσε και η κοινοβουλευτική της εκπρόσωπος Ευλαλία Ρεγκουάντ, «δεν μας ξέρουν καλά όσοι νομίζουν ότι θα βάλουμε νερό στο κρασί μας»…
Όπως είναι φυσικό, μόνο τα γεγονότα των επόμενων ημερών και εβδομάδων θα φωτίσουν πλήρως τις όποιες σκιές αυτής της συμφωνίας. (1) Προς το παρόν, το μόνο βέβαιο είναι ότι η πορεία της Καταλονίας προς την ανεξαρτησία της διασώθηκε κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή, γεγονός που προκαλεί ήδη αλυσιδωτές αντιδράσεις με καθοριστικής σημασίας συνέπειες στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό της Ισπανίας, που είχε «παγώσει» αναμένοντας τη τελική έκβαση της καταλανικής σπαζοκεφαλιάς. Έτσι, είναι βέβαιο ότι τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης της Καταλονίας θα ακολουθήσει ένας καταιγισμός (σκληρών) αντιδράσεων στη Μαδρίτη όπου έχει ήδη συγκροτηθεί το ενιαίο μέτωπο των «υπερασπιστών της ενότητας του Ισπανικού κράτους» από το Λαϊκό κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόϊ, το Σοσιαλιστικό Εργατικό κόμμα του νεαρού (και ήδη απειλούμενου από τους «βαρόνους» του κόμματος) Πέδρο Σάντσες και τους Ciudadanos, που προσπαθούν να ανακάμψουν από το άσκημο εκλογικό τους αποτέλεσμα κάνοντας ακόμα πιο δεξιά την ήδη δεξιότατη γραμμή τους. Με όλα αυτά και με πολλά άλλα που σχετίζονται με το νέο πολιτικό τοπίο της Ισπανίας, τα δύσκολα διλήμματα των Podemos, ή τις προοπτικές της κινηματικής Ισπανίας θα ασχοληθούμε στο αμέσως προσεχές άρθρο μας, με δεδομένο ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Ισπανίας, και κυρίως οι Podemos, θα πρέπει να πιουν το πικρό καταλανικό ποτήρι ως τον πάτο. Και όλα αυτά έχοντας πάντα κατά νου ότι στη σημερινή σκοτεινή και μάλλον φαιά ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η ανεξάρτητη Καταλονία είναι όντως «μαχαιριά στην καρδιά της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης» (2) και η Ισπανία αποτελεί πια τη μοναδική κινηματική όαση που μας έχει απομείνει…
Σημειώσεις
1. Η δήμαρχος της Βαρκελόνης Άντα Κολάου, περιορίστηκε να διαπιστώσει –σωστά- ότι η υποχώρηση του Α. Μας οφείλεται στον «πανικό που του προκαλούσε η προοπτική νέων εκλογών», πριν καταλήξει ότι η συμφωνία Junts pel Si – CUP είναι «απολύτως νόμιμη». Η Κα Κολάου, την οποία οι πιο στενοί της συνεργάτες παρουσιάζουν εσχάτως ως έχουσα φιλοδοξίες που ξεπερνούν πολύ τα όρια της Καταλονίας (!), δεν διέψευσε τον κ. Βαρουφάκη όταν αυτός δήλωνε πρόσφατα στον ισπανικό τύπο ότι η δήμαρχος της Βαρκελώνης είναι ο στενότερος συνεργάτης του στο νέο ευρωπαϊκό του εγχείρημα.
2. Δημοσιογράφος επί 30 χρόνια, ο 53χρονος Κάρλες Πουτσντεμόντ είναι στέλεχος του κόμματος του Α. Μας και πρόεδρος της Ένωσης Καταλανών Δημάρχων υπέρ της Ανεξαρτησίας. Μια εφημερίδα σαν την El Pais τον περιγράφει ως «τον πιο σκληρό από τους υπέρμαχους της ανεξαρτησίας», και για να το δικαιολογήσει θυμίζει την πρώτη κοινοβουλευτική του ομιλία, που έκλεινε με την εξής φράση του συμπολίτη του επίσης δημοσιογράφου Carles Rahola, που εκτελέστηκε το 1939 από τους Φρανκιστές: «Οι επιδρομείς θα διωχθούν από τη Καταλονία, όπως εκδιώχτηκαν από το Βέλγιο (πριν από 4 αιώνες), και η γη μας θα γίνει πάλι, υπό τη Δημοκρατία, γη ειρήνης και εργασίας, αφέντρα των ελευθεριών της και του πεπρωμένου της. Ζήτω η Ζιρόνα και ζήτω η ελεύθερη Καταλονία».
3. Βλέπε το άρθρο μας της 25ης Σεπτεμβρίου 2015: http://contra-xreos.gr/arthra/913-2015-09-25-20-30-20.html και επίσης το πιο πρόσφατο στις 7 Νοεμβρίου: http://contra-xreos.gr/arthra/939-2015-11-06-22-18-21.html