Πώς και γιατί μπορούμε να σταματήσουμε τους νεοναζί

του  Πέτρου Κωνσταντίνου

Μετά από μια μακρά περίοδο σιωπής όπου αναλυτές και σχολιαστές παριστάνανε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής εμφανίζεται ένα μπαράζ αρθρογραφίας. Είναι σημαντικό βήμα προόδου αυτή η νέα προσέγγιση που έσπασε την αφωνία διανοουμένων, συγγραφέων και δημοσιογράφων κλείνοντας έτσι τα περιθώρια της ανάπτυξης της δράσης των νεοναζί της Χρυσής Αυγής χωρίς να ενοχλούνται. Είναι θετικό λοιπόν ότι αυξήθηκε κατακόρυφα η προσπάθεια προσέγγισης και ανάλυσης και για το πώς ανέβηκαν οι νεοναζί και για το πώς αντιμετωπίζονται.

Η πλούσια αρθρογραφία έχει αναδείξει δύο κεντρικά ερωτήματα. Πρώτο, γιατί αναπτύχθηκαν οι νεοναζί και τι φταίει για αυτό; Δεύτερο, τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την απειλή των νεοναζί;

Στο ζήτημα της εξήγησης της ανόδου των φασιστών υπάρχει μια πρώτη θεωρία που πάει να απαντήσει στηριγμένη στον «αυτοματισμό της κρίσης». Η άποψη αυτή θεωρεί ως  αναπόφευκτη την άνοδο των νεοναζί σε περίοδο κρίσης του καπιταλισμού. Αρκετοί αναλυτές, όπως ο Χ.Βερναρδάκης σε συνέντευξη στο TVXS επιμένουν θυμίζοντας την εμπειρία του μεσοπολέμου. Μια τέτοια απλουστευτική προσέγγιση λησμονά ότι και τότε χρειάστηκαν θυελλώδεις μάχες και μόνο ύστερα από μεγάλες ήττες των εργατικών κινημάτων και των επαναστάσεων, ιδιαίτερα στη Γερμανία,την Ιταλία και την Ισπανία έφτασε να εγκαθιδρυθεί η σιδερένια φτέρνα του φασισμού και του ναζισμού. Σε πολλές χώρες το φασιστικό κίνημα ΔΕΝ νίκησε, αντίθετα ηττήθηκε, απομονώθηκε και δεν ρίζωσε. Η άνοδος λοιπόν της φασιστικής απειλής δεν είναι αναπόδραστο στοιχείο κάθε κρίσης.

Μια δεύτερη θεωρία, καταλογίζει την άνοδο του φασισμού στην «ανομία» και τις ευθύνες της Αριστεράς. Ο Σ. Λυγερός στην Καθημερινή δεν διστάζει να ρίχνει ανοιχτά λάσπη κατά της Αριστεράς μιλώντας για «αντιρατσισμό βορείων προαστείων» και κήρυγμα αφ΄ υψηλού σε κατοίκους του κέντρου της Αθήνας για τους οποίους προφανώς ο δημοσιογράφος πιστεύει ότι ταιριάζει μόνο ο λόγος των νεοναζί ως έκφραση της διαμαρτυρίας τους. Τον διαψεύδουν τα πολύ ψηλά ποσοστά της Αριστεράς στον ίδιο τον Άγιο Παντελεήμονα και το κέντρο της Αθήνας παρά τη συστηματική καλλιέργεια της εικόνας ότι «όλοι πήγαν στην Χρυσή Αυγή».

Η ίδια θεωρία εκτρέπεται σε λίβελλο κατά της αριστεράς όταν της καταλογίζει ότι ενθάρρυνε την Χρυσή Αυγή με τις δράσεις ανυπακοής και μαχητικής κινητοποίησης  στους δρόμους, στις απεργίες και τις καταλήψεις. Τα υποκριτικά ψέματα του Σαχινίδη ότι τάχα οι αγανακτισμένοι του Συντάγματος συνεργάζονταν με την Χρυσή Αυγή και δρούσαν μαζί συγκαλύπτουν την πραγματικότητα του ποιος ενθαρρύνει τους νεοναζί. Σαν να μην ήταν ο ίδιος ο Σαχινίδης στην κυβέρνηση που χτυπούσε με τα ΜΑΤ και τα χημικά, παρέα με τους χρυσαυγίτες στη Γενική Απεργία στο Σύνταγμα, φυγαδεύοντας τους μέσα στη Βουλή!

Υπηρέτες των αφεντικών και παρακρατική συμμορία υπό την προστασία της ΕΛΑΣ

Τη Χρυσή Αυγή ενθαρρύνουν οι επιχειρηματίες και η κάθε είδους εργοδοσία. Ο Μάνεσης στη Ελληνική Χαλυβουργία του Βόλου τους είχε μαζί του ως τραμπούκους των απεργοσπαστών για να καμφθεί η ηρωική απεργία των χαλυβουργών. Στο Πέραμα χτύπησαν τους Αιγύπτιους ψαράδες για λογαριασμό των ιχθυεμπόρων-μεσαζόντων ώστε να σπάσει η συλλογική σύμβαση εργασίας. Στη Ν.Μανωλάδα, οι χρυσαυγίτες μπράβοι δίνουν τις υπηρεσίες τους στους μεγαλέμπορους και τους βιομήχανους επεξεργασίας των προϊόντων. Καταστηματάρχες του κέντρου της Αθήνας προσλαμβάνουν σεκιουριτάδες-χρυσαυγίτες για να καθαρίζουν τους δρόμους μπροστά από τις βιτρίνες.

Τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής ενθάρρυνε και ενισχύει η απροκάλυπτη κάλυψη τη δράσης τους και η συγκάλυψη των εγκλημάτων τους από την Αστυνομία. Πρόκειται για παρακρατική οργάνωση-συμμορία που δρα υπό την προστασία της ΕΛΑΣ. Ο ίδιος ο Μαρκογιαννάκης ως υφυπουργός Δημόσιας Τάξης έδωσε τις ευλογίες του στη παρακρατική συμμορία του Αγίου Παντελεήμονα και έτσι προχώρησαν στο πογκρόμ διαρκείας στη περιοχή και την κατάληψη των Πλατειών του Αγίου Παντελεήμονα και της Αττικής.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τους έστρωσαν το δρόμο

Και βέβαια ενθάρρυνση πήραν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής από τις ρατσιστικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ήταν το θερμοκήπιο όπου άνθισαν τα ζιζάνια. Ο Σαχινίδης και η Χριστοφιλοπούλου θέλουν να ξεχάσουμε τους συμβιβασμούς της σοσιαλδημοκρατίας με τις ακραίες πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού αλλά και της απομάκρυνσης από τις πολιτικές ένταξης των μεταναστών και στήριξης της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ αντιγράφοντας την ΝΔ, τον Σαρκοζύ και τον Κάμερον έφτασε να στηρίζει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις μαζικές απελάσεις, την αποστολή της FRONTEX στα σύνορα με χιλιάδες δολοφονίες μεταναστών. Η στήριξη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είχε την συνέχιση της στο πόλεμο ενάντια στους φτωχούς μέσα στην Ευρώπη με τις ρατσιστικές πολιτικές της Ευρώπης-φρούριο, του περιορισμού του δικαιώματος στο άσυλο, της εκστρατείας ισλαμοφοβίας και στοχοποίησης των Αράβων, Ασιατών και Αφρικανών μεταναστών ως τρομοκρατών. Στην περίοδο της κρίσης οι μετανάστες άρχισαν να «μην χωράνε».

Δεν υπήρξε λοιπόν «κενό στη παρουσία της Πολιτείας» με το τρόπο που το επικαλείται ο Σ.Λυγερός αλλά στροφή δεξιά σε σκληρή ρατσιστική ατζέντα. Το πραγματικό κενό ήταν η διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών στις γειτονιές, το άπλωμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, η εμφάνιση της εγκληματικότητας των πεινασμένων και των φτωχών. Οι κυβερνήσεις ρήμαξαν τις γειτονιές, χτύπησαν τους μετανάστες  και οι φασίστες κέρδισαν ενοχοποιώντας τους μετανάστες για όλα τα κακά του τόπου.

Δεν είναι ο «αντιρατσισμός της αριστεράς», λοιπόν, που εξέθρεψε τους νεοναζί αλλά η ίδια η ρατσιστική πολιτική των κυβερνήσεων.

Υπάρχει το ερώτημα πως μπορούν αντιμετωπιστούν οι φασίστες;

Είναι ελπιδοφόρο το μήνυμα ότι έχει πλέον μεγαλώσει εκείνο το κομμάτι του κόσμου μέσα στην αριστερά, στα συνδικάτα και τη διανόηση που βλέπει τη λύση στη κοινή δράση και στη συγκρότηση αντιφασιστικού μετώπου. Αυτός είναι ο δρόμος για να τους σταματήσουμε και να τους γυρίσουμε πίσω. Στο εσωτερικό αυτής της προσπάθειας είναι ανοιχτή η συζήτηση για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να προχωρήσουμε.

Υπάρχει η άποψη ότι σε αυτό το μέτωπο χωράνε και τα κόμματα της Δεξιάς διότι από εκεί αντλεί ψήφους η Χρυσή Αυγή. Είναι λάθος μια τέτοια αντιμετώπιση και δεν μπορεί να οδηγήσει σε νίκη αλλά σε ήττα. Τα μεγάλα κινήματα του μεσοπολέμου βρέθηκαν αφοπλισμένα με τις «αντιφασιστικές» συμμαχίες με αστικά κόμματα κάτω από την ομπρέλα των Λαϊκών Μετώπων ανοίγοντας το δρόμο σε συντριπτικές ήττες σε βάρος του εργατικού κινήματος.

Μια άλλη άποψη φτάνει να στηρίζει ότι αν αφήσουμε να δουλέψει το Μνημόνιο θα ξαναλειτουργήσει ομαλά το σύστημα και θα αποβάλει τους φασίστες ...από μόνο του! Πρόκειται για σκέτη αυτοκτονία το να στηρίζει κανείς τις πολιτικές που σπέρνουν την απόγνωση και να ελπίζει ότι σταματάς τους νεοναζί. Κι όμως αυτή είναι η συλλογιστική π.χ. του Γιάννη Βούλγαρη στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου 15-16/9.

Στον αντίποδα υπάρχει η άποψη που στηρίζεται στον αυτοματισμό ότι οι ο αγώνες ενάντια στο Μνημόνιο από μόνοι τους είναι αρκετοί για να εξαφανιστεί η φασιστική απειλή και ότι δεν χρειάζεται αντιφασιστική δράση. Αν αυτό ίσχυε, δεν θα ανέβαιναν οι φασίστες τα τελευταία χρόνια όπου οι απεργίες κατά του Μνημονίου και οι μαχητικές διαδηλώσεις δεν έλλειψαν. Συμφωνάμε απόλυτα στην αναγκαιότητα να ξεδιπλωθούν και να νικήσουν οι εργατικοί αγώνες κατά των Μνημονίων αλλά είναι λάθος η υποτίμηση της αντιφασιστικής και αντιρατσιστικής δράσης του κινήματος. Η αντιφασιστική πάλη δυναμώνει τον αγώνα ενάντια στις τρόικες και ανοίγει δρόμους για να φτάσουμε να ξερριζώσουμε το ίδιο το σύστημα που γεννάει τη φτώχεια την απόγνωση και το φασισμό.

Η κοινή δράση της Αριστεράς και η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης είναι η ασπίδα προστασίας των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων που απειλούν οι φασίστες, είναι δύναμη για να τσακιστεί η καπιταλιστική επίθεση και να νικήσει η ελπίδα και όχι η απόγνωση και ο φόβος.

Αυτή η δράση μπορεί να αναγκάζει το Δένδια και τη Βουλή να διακηρύσσουν ότι θα σταματήσουν τους φασίστες κάτω από το βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας που είναι αγαναχτισμένη με τις φασιστικές προκλήσεις. Δεν έχουμε όμως τη παραμικρή εμπιστοσύνη στο Δένδια και στις επιτροπές δεοντολογίας της Βουλής ότι θα λύσουν το πρόβλημα. Ισα-ίσα μπορεί να φτάσουν να ψηφίζουν ότι οι «θα βγάλουν εκτός νόμου τα άκρα» στρεφόμενοι ξανά και ξανά μονόπλευρα κατά της αριστεράς και των πιο μαχητικών κομματιών του κινήματος. Ο υπουργός που χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Κόρινθο και αφήνει τη Χρυσή Αυγή να περιπολεί στο φράχτη του, που  εξαπολύει την ρατσιστική επιχείρηση σκούπας δεν θα τους σταματήσει  με «οδηγίες στα Α.Τ. για την πάταξη των παρανομούντων» νεοναζί.

Τα μαγαζιά των μεταναστών στη Νίκαια θα είχαν κλείσει ή θα είχαν πυρποληθεί από τα Τάγματα εφόδου αν μια μαζική κινητοποίηση δεν το απέτρεπε με κορύφωση τις χιλιάδες που πλημμύρισαν την Νίκαια στις 5 Ιούλη. Δεν κυριαρχεί ο φόβος αλλά η οργή ήταν το μήνυμα της μεγαλύτερη διαδήλωσης κατά του φασισμού που έγινε καλοκαιριάτικα στις 24 Αυγούστου. Έτσι θα συνεχίσουμε.

Οι απεργίες του καλοκαιριού στην ΑΤΕ, το ΤΤ, η απεργία στις 12 Σεπτέμβρη και οι χιλιάδες που διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη στη ΔΕΘ ανάγκασαν την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να καλέσουν Γενική Απεργία στις 26 Σεπτέμβρη. Αυτή είναι η δύναμη που  μπορεί να ξεδιπλωθεί και να ανατρέψει τις πολιτικές της φτώχειας για  να χτίσει μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη. Μια κοινωνία απαλλαγμένη από τη μέγγενη των Τραπεζιτών που θησαυρίζουν ενώ εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη πεινάνε, δεν έχουν στέγη, νερό, παιδεία και υγεία.

Στις 14 Οκτώβρη το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα κάνει ένα βήμα μπρος μετά το κύμα των αντιφασιστικών διαδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα. Η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική απειλή και η Ένωση Μεταναστών Εργατών καλούν σε μαζική συμμετοχή σε μια μεγάλη Πανελλαδική Συνέλευση αλλά και γιορτή καλλιτεχνών, μουσικών και ακτιβιστών. Να είμαστε όλοι και όλες εκεί!

Άρθρο του Πέτρου Κωνσταντίνου, δημοτικού συμβούλου Αθήνας με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συντονιστή της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή