Από τα Greek στα…bank statistics
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Ένα ακόμη τραπεζικό σκάνδαλο συγκλονίζει τις τελευταίες ημέρες τη Βρετανία με διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες από το εσωτερικό της χώρας. Ο λόγος για το σκάνδαλο με την τράπεζα Barclays που φέρεται να χειραγωγούσε τη διαμόρφωση των επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά του Λονδίνου(Libor).Ήδη έχουν παραιτηθεί ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας, ενώ η έρευνα που ξεκινάει τις επόμενες ημέρες η βρετανική βουλή ίσως φέρει στο φως έργα και ημέρες του βρετανικού τραπεζικού συστήματος-μη ξεχνάμε το λονδρέζικο Σίτι είναι ένα από τα κυριότερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου από το οποίο περνούν καθημερινά τρισεκατομμύρια δολάρια. Εκτός από την Barclays όπως γράφαμε χθες στο στόχαστρο των αρχών βρίσκονται και οι τράπεζες RBS, HSBC, Citigroup και UBS.
Το επιτόκιο Libor διαμορφώνεται από 18 τράπεζες σε ημερήσια βάση και είναι αυτό που καθορίζει με τι επιτόκιο δανείζεται η μία τράπεζα από την άλλη σε διαφορετικά νομίσματα και χρόνους. Το επιτόκιο αυτό θεωρείται «δείκτης» για τον καθορισμό από στεγαστικά επιτόκια μέχρι φοιτητικά δάνεια σε όλη την Ευρώπη, για χρεόγραφα των οποίων η συνολική αξία ξεπερνά τα 360 τρισ. δολάρια(!).
Στη χώρα μας δεκάδες στεγαστικά ή άλλα δάνεια είναι συνδεδεμένα με το Libor και το πρώτο ερώτημα που δημιουργείται είναι: ποιος εγγυάται για την πραγματική αξία του Libor, με δεδομένο ήδη ότι υπήρξε χειραγώγηση μεταξύ 2007 και 2009; Το BBC σε σχετικό ρεπορτάζ επιχειρεί να υποβαθμίσει τις επιπτώσεις, λέγοντας ότι τα δέκα τελευταία χρόνια μόνο 250.000 στεγαστικά δάνεια έχουν δοθεί στη Βρετανία συνδεδεμένα με το Libor. Πρόκειται για το 2% της αγοράς ενυπόθηκων δανείων, επισημαίνει.Παρόλα αυτά υπάρχει μείζον ηθικό θέμα. Ακόμη και αν αποδοθούν ευθύνες σε συγκεκριμένες τράπεζες, δεν είναι άραγε επιλήψιμο ότι ένα επιτόκιο της διατραπεζικής καθορίζεται από 18 τράπεζες που στην ουσία ελέγχουν την αγορά και αυτό χρησιμοποιείται ως «δείκτης» από εκατοντάδες τράπεζες στην Ευρώπη όταν χορηγούν δάνεια;
Ιδιωτικά συμφέροντα καθορίζουν το κόστος του χρήματος που αφορά όλους και όχι μόνο τους τραπεζίτες που δανείζονται μεταξύ τους σε ευρώ, δολάρια ή όποιο άλλο νόμισμα. Μη ξεχνάμε ότι η τιμή για δεκάδες χρηματιστηριακά προϊόντα όπως για παράδειγμα τα cds, για τα οποία τόσο πολύς λόγος είχε γίνει στο απόγειο της ελληνικής κρίσης το 2010-11, καθορίζεται από ιδιωτικές χρηματιστηριακές πλατφόρμες χωρίς κανέναν ουσιαστικό εποπτικό έλεγχο. Εξαιτίας ωστόσο προϊόντων σαν αυτά χρεοκοπούν χώρες…
Το 2010 είχε βουίξει ο κόσμος για τα «Greek statistics», την ανυποληψία των ελληνικών στοιχείων για το δημοσιονομικό έλλειμμα, τα οποία υποτίθεται είχαν πυροδοτήσει την κρίση, που τώρα φθάνει μέχρι τη…μικρή Σλοβενία. Για τα «bank statistics», την ευθύνη των ανά τον κόσμο τραπεζών που αφού φλόμωσαν τις κοινωνίες με διάφορα κόλπα, υπερχρέωσαν χάρη στο χαμηλό ρίσκο του…ευρώ, ζήτησαν και πήραν εκατομμύρια που ουδέποτε ρίχτηκαν στην πραγματική οικονομία, ποιος θα μιλήσει;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ στις 05/07/2012