Να μην γίνει το έγκλημα!
Να μην εκδοθούν οι 8 φυγάδες Τούρκοι στρατιωτικοί
Του Γιώργου Μητραλιά
(…) Από κοντά εκδηλώθηκαν διάφορες «ευαίσθητες ψυχές» που εντρυφώντας στο Διεθνές Δίκαιο, απαιτούν θαρραλέα να μην εκδοθούν στην Τουρκία οι 8 στρατιωτικοί που «διέφυγαν» με στρατιωτικό ελικόπτερο Black Hawk και «πέρασαν» ανεμπόδιστα τα, κατά τα άλλα, αδιαπέραστα εναέρια σύνορα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Μια τέτοια πράξη, λέει, θα ήταν...προσκύνημα στον Σουλτάνο, ενώ είναι μάλλον προτιμότερο το προσκύνημα στο πόρισμα που θα εκδώσουν τελικά για την υπόθεση...η CIA και το επιτελείο του ΝΑΤΟ. Ο «αριστερός» αντιτουρκισμός δεν είναι πλέον ατνι-ιμπεριαλιστικός ούτε ως προς τα προσχήματα, γίνεται ανοιχτή σύμπλευση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ!
Αντώνης Νταβανέλος (Η Αριστερά στην Ελλάδα και το πραξικόπημα)
Το παραδέχομαι και το ομολογώ χωρίς δεύτερη σκέψη: Είμαι κι εγώ μια από αυτές τις «ευαίσθητες ψυχές» που ειρωνεύεται και συνάμα καταγγέλλει ο συγγραφέας του παραπάνω κειμένου. Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι κακό για κάποιον να είναι ευαίσθητη ψυχή, έστω και με εισαγωγικά. Εξάλλου, αν έχουμε έλλειψη από κάτι στους σκληρούς και βάρβαρους καιρούς μας, αυτό είναι μάλλον οι σπανίζουσες ευαίσθητες ψυχές και όχι τα κάθε λογής βαριά πεπόνια και η πληθώρα των ποικίλων σκληρών και άτεγκτων αρχηγίσκων…
Το παραδέχομαι λοιπόν ευθαρσώς ότι απαιτώ να μην εκδοθούν στο κράτος του κ. Ερντογκάν οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί που ζητούν άσυλο στη χώρα μας. Ο λόγος απλούστατος: Αν εκδοθούν, κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους! Και αυτό αρκεί και με το παραπάνω για να μην εκδοθούν, οπουδήποτε στο κόσμο και όποια κι αν είναι η κατηγορία που τους βαραίνει.
Αυτή την βασική αρχή του Διεθνούς Δικαίου αλλά και των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, καμώνονται πάντως ότι την αγνοούν τόσο ο συγγραφέας του παραπάνω κειμένου όσο και εξέχοντα στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης (Γεροβασίλη, Βίτσας,…). Εκτός βέβαια και αν αγνοούν, μόνοι αυτοί σε όλο τον πλανήτη, ότι το καθεστώς του κ. Ερντογκάν δεν περίμενε το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα για να δείξει πόσο λίγη σημασία δίνει στην ανθρώπινη ζωή: Αριστεροί, Κούρδοι, Αλεβίτες, συνδικαλιστές, φοιτητές, φεμινίστριες, ομοφυλόφιλοι, LGBT, οικολόγοι ή ακόμα και απλοί πολίτες με αναπτυγμένη την αξιοπρέπειά τους, έχουν ήδη πληρώσει με τη ζωή τους την αντίθεσή τους στις πολιτικές του επικίνδυνου κ. Ερντογκάν.
Όμως, ακόμα και αν αγνοούν (;) όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί να μην έχουν ακούσει τις συνεχώς επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του κ. Ερντογκάν και των αξιωματούχων του περί της επικείμενης επαναφοράς της θανατικής ποινής. Με άλλα λόγια, νομιμοποιούμαστε απόλυτα να τους απευθύνουμε την εξής καθόλου ρητορική ερώτηση: Άραγε έχουν συναίσθηση τι λένε και τι πάνε να κάνουν; Έχουν συναίσθηση ότι τάσσονται ντε φάκτο υπέρ της ίδιας της θανατικής ποινής; Έχουν συναίσθηση ότι πάνε να γίνουν συνεργοί σε ένα έγκλημα;
Από πότε όμως αριστεροί -κάθε απόχρωσης και ευαισθησίας- λογαριάζουν τόσο λίγο την ανθρώπινη ζωή (ακόμα και πραξικοπηματιών) ; Από πότε επιλέγουν να παραβιάσουν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα (ακόμα και πραξικοπηματιών); Και από πότε δέχονται να θυσιάσουν όχι μόνο ανθρώπινες ζωές αλλά και τις ίδιες τις δικές τους ανθρωπιστικές αξίες για τις οποίες αγωνίζονται στο βωμό ανομολόγητων πολιτικών και άλλων σκοπιμοτήτων;
Σταματάμε εδώ και διαλέγουμε να μην σχολιάσουμε τα θλιβερά περί « ανοιχτής σύμπλευσης με την CIΑ και το ΝΑΤΟ» επειδή αυτό που προέχει τώρα είναι να επικεντρωθούν οι προσπάθειες στην ουσία αυτής της τραγικής υπόθεσης: Να προλάβουμε το κακό! Να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση για να μην γίνει το ανεπανόρθωτο «λάθος», να μην διαπραχθεί το έγκλημα και μάλιστα από την «πρώτη αριστερή κυβέρνηση» της χώρας μας. Γιατί αν συμβεί το κακό τότε δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα ακολουθήσουν και πολλά άλλα. Ακόμα χειρότερα…