Τοποθέτηση της Die Linke στο Γερμανικό Κοινοβούλιο κατά τη συζήτηση των τελευταίων μέτρων "διάσωσης" της Ελλάδας
Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή Έντυπο 17/8743
17η κοινοβουλευτική περίοδος 27/ 02/ 2012
Πρόταση Ψηφίσματος
των βουλευτών Sahra Wagenknecht, Dr. Diether Dehm, Sevim Dağdelen, Werner Dreibus, Nicole Gohlke, Michael Schlecht, Johanna Voß και της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος της Αριστεράς DIE LINKE.
Αναφορικά με την υποβολή κυβερνητικής δήλωσης εκ μέρους της Καγκελαρίου
Οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα και Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 1 και 2 Μαρτίου 2012 στις Βρυξέλλες
Η Ομοσπονδιακή Βουλή αποφασίζει:
I. Η Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή διαπιστώνει:
1. Η Ομοσπονδιακή Βουλή απορρίπτει το λεγόμενο δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα. Η συμφωνία του Εurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2012 για την “δανειακή βοήθεια” ύψους 130 δις ευρώ δεν πρόκειται, μακροπρόθεσμα, να αποτρέψει την πτώχευση του ελληνικού κράτους. Ο λόγος: τα μέτρα εξοικονόμησης και περικοπών αποτελούν τη χαριστική βολή για την ελληνική οικονομία,, το κοινωνικό κράτος καταστρέφεται, η δημοκρατία υπονομεύεται και η χώρα παρασύρεται όλο και πιο βαθιά στην παγίδα του χρέους.
2. Η μέχρι σήμερα στρατηγική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης έχει αποτύχει παταγωδώς. Από την έγκριση του πρώτου “πακέτου βοήθειας” για την Ελλάδα τον Μάιο του 2010 το χρέος της χώρας αυξήθηκε κατά περισσότερο από 50 δις ευρώ, ενώ το ποσοστό του δημοσίου χρέους έναντι του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) εκτοξεύτηκε, έκτοτε, από τα130 τοις εκατό στα 170 τοις εκατό.
3. Η υποτιθέμενη βοήθεια για την Ελλάδα ήταν στην πραγματικότητα μέχρι τώρα ένα πακέτο διάσωσης των τραπεζών. Από τα 73 δις ευρώ που εκταμιεύτηκαν για την Ελλάδα από τον Μάιο του 2010 και προέρχονται από το πρώτο πακέτο στήριξης, περίπου τα 70 δις ευρώ πέρασαν απευθείας στις τράπεζες και στα χέρια των ιδιωτών πιστωτών για την καταβολή επιτοκίων και για χρεωλυτικές πληρωμές. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) καθώς και αρκετές εθνικές κεντρικές τράπεζες εξαγόρασαν από τράπεζες και ιδιώτες πιστωτές ομόλογα ύψους σχεδόν 70 δις ευρώ. Κατ' αυτό τον τρόπο, οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρίες, τα αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου (Hedgefonds) και οι ιδιοκτήτες μεγάλων περιουσιών ήταν ήδη σε θέση να απαλλαγούν σε μεγάλο βαθμό από την ευθύνη τους, ενώ, συγχρόνως, όλο και μεγαλύτεροι κίνδυνοι μετακυλίονται στις πλάτες των φορολογουμένων στις χώρες της Ευρωζώνης.
4. Για να αποκτήσει η Ελλάδα το πρώτο λεγόμενο πακέτο βοήθειας ύψους 110δις ευρώ , όφειλε να υποβληθεί σε ένα ανεύθυνο πρόγραμμα περικοπών, που παραμένει, μέχρι σήμερα, χωρίς προηγούμενο στην Ευρώπη. Οι περικοπές ήταν το 2010 και το 2011 της τάξης των 35 δις ευρώ. Αυτό αντιστοιχούσε σε 15 τοις εκατό των συνολικών οικονομικών επιδόσεων της χώρας. Λόγω των περικοπών, η ελληνική οικονομία τα τελευταία δύο χρόνια συρρικνώθηκε κατά 11 τοις εκατό, ενώ οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά σχεδόν 50 τοις εκατό. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας από 9,5 τοις εκατό τα τελευταία δύο χρόνια υπερδιπλασιάστηκε στο 21 τοις εκατό, η ανεργία των νέων εκτοξεύτηκε στο 50 τοις εκατό. Σύμφωνα με στοιχεία του δημάρχου της Αθήνας Γιώργου Καμίνη, ο αριθμός των αστέγων στην πρωτεύουσα αυξήθηκε τον τελευταίο χρόνο κατά 20 τις εκατό και ο αριθμός των ανθρώπων που εξαρτώνται από τα συσσίτια κατά 15 τοις εκατό.
5. Το λεγόμενο δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα είναι η συνέχεια αυτής της πολιτικής με τις καταστροφικές της συνέπειες για τον λαό. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και η λεγόμενη Τρόικα, αποτελούμενη από την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), την ΕΚΤ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), συνεχώς υπαγορεύουν στην Ελλάδα νέες περικοπές στον κοινωνικό τομέα, στις συντάξεις, στους μισθούς και στον κατώτατο μισθό. Έτσι, για παράδειγμα, ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα θα μειωθεί κατά 22 τοις εκατό, ενώ στους νέους απασχολούμενους κάτω των 25 ετών η περικοπή του κατώτατου μισθού θα είναι ακόμα και της τάξης του 32 τοις εκατό. Μέσω δραστικών περικοπών των συντάξεων μόνον στα προσεχή τρία χρόνια πρόκειται να εξοικονομηθούν 14 δις ευρώ. Παρά το γεγονός ότι τι ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα είναι ήδη σήμερα πολύ χαμηλό, στόχος είναι μέχρι το 2015 να καταστραφούν άλλες150.000 θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα. Η ιδιωτικοποίηση εταιριών ύδρευσης , λιμανιών, αυτοκινητοδρόμων, αεροδρομίων, παροχής ενέργειας και ακινήτων, που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, παραμένει στην ημερήσια διάταξη. Με τα μέτρα αυτά επιδεινώνεται συνεχώς η κατάσταση των ανθρώπων και καταστρέφεται η ελληνική οικονομία.
6. Τα “πακέτα βοήθειας” για την Ελλάδα συνιστούν επίθεση στη δημοκρατία. Τα σκληρά μέτρα περικοπών επιβάλλονται ενάντια στη βούληση και την αντίσταση του ελληνικού λαού. Με λεπτομερείς πολιτικές οδηγίες, με μηχανισμούς παρακολούθησης και με την σύσταση ενός δεσμευμένου λογαριασμού η Ελλάδα απεμπολεί σε βασικούς τομείς τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
7. Η εθελοντική συμμετοχή των πιστωτών υπό την μορφή της απομείωσης του χρέους ύψους 53,5 τοις εκατό δεν επαρκεί. Σε συγκρίσιμες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα την Αργεντινή, οι πιστωτές αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από ένα σημαντικά υψηλότερο ποσοστό των απαιτήσεών τους. Για να καταστεί ακόμα πιο ελκυστική η συμμετοχή των πιστωτών διατίθενται 30 δις ευρώ από το “πακέτο βοήθειας” , προκειμένου να δοθούν στις τράπεζες και στους ιδιώτες πιστωτές έντοκα γραμμάτια βραχυπρόθεσμης διάρκειας, τα οποία θα μπορούν σε σύντομο διάστημα να εξαργυρώσουν στο ΕΤΧΣ. Άλλα 5,5 δις ευρώ θα διατεθούν για να καταβληθεί το συνολικό ύψος των απαιτητών τόκων των τραπεζών και των ιδιωτών πιστωτών έως την ημερομηνία διακανονισμού της ανταλλαγής. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί υψηλότερο χρέος για το ελληνικό κράτος από την απαραίτητη ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών που αναμένεται να φτάσει τα 50 δις ευρώ. Αλλά το ελληνικό χρέος αυξάνεται και λόγω των εγγυήσεων από την ΕΚΤ ύψους 35 δις ευρώ. Συνολικά, στην αύξηση του ελληνικού χρέους από την εθελοντική συμμετοχή των πιστωτών, συνολικού ύψους 90,5δις ευρώ, αντιστοιχεί ελάφρυνση κατά 107 δις ευρώ. Λόγω του αναμενόμενου δημοσιονομικού ελλείμματος και της νέας ισχυρής υποχώρησης των οικονομικών επιδόσεων, το ποσοστό του ελληνικού δημοσίου χρέους έναντι των οικονομικών επιδόσεων δεν πρόκειται να μειωθεί το 2012, παρά την συμμετοχή των πιστωτών. Όπως και αποκλείεται ουσιαστικά μείωση του λόγου του δημοσίου χρέους προς το ΑΕΠ στο 120 τοις εκατό στα επόμενα χρόνια μέχρι το 2020, λόγω του φαύλου κύκλου των περικοπών, της ύφεσης και των συνεχιζόμενων δημοσίων ελλειμμάτων. Ήδη σήμερα, είναι προβλέψιμο, ότι η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί και δεύτερο, μεγαλύτερο κούρεμα χρέους, που, πλέον, θα πλήξει σχεδόν αποκλειστικά τους φορολογούμενους.
II. Η Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή καλεί την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση
1. να μην εγκρίνει την συμφωνία αναφορικά με την χορήγηση χρηματοδοτικής ενίσχυσης προς την Ελλάδα από το ΕΤΧΣ υπό την μορφή δανείων ύψους έως και 189,4 δις ευρώ (130 δις ευρώ πρόσθετη οικονομική βοήθεια προσαυξημένη κατά επιπλέον 24,4 δις ευρώ που δεν απορροφήθηκαν από το πρώτο πακέτο στήριξης καθώς και εγγύηση από πλευράς Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ύψους 35 δις ευρώ),
2. αντ' αυτού να δεσμευτεί προς την κατεύθυνση της θωράκισης των προϋπολογισμών των κρατών μελών της Ευρωζώνης απέναντι στις χρηματοπιστωτικές αγορές, επιτρέποντας σε μια δημόσια τράπεζα την χορήγηση δανείων προς τα κράτη, χωρίς την μεσολάβηση ιδιωτικής τράπεζα και χωρίς πρόσθετους τόκους, καθώς και την αναχρηματοδότηση της από την ΕΚΤ,
3. να αναλάβει δράση για τη να καταστεί βιώσιμο το χρέος της Ελλάδας, απαλλάσσοντας το κράτος από 75 τοις εκατό του συνολικού χρέους του,
4. να μεριμνήσει για την μετάβαση των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών στον δημόσιο τομέα, την αυστηρή ρύθμισή τους και τον περιορισμό του μεγέθους τους,
5. να ταχτεί υπέρ του άμεσου τερματισμού της πολιτικής των περικοπών, που συντελεί στην επιδείνωση της κρίσης, υπέρ μιας εφάπαξ εισφοράς επί της περιουσίας εντός της Ένωσης για την χρηματοδότηση της κρίσης, καθώς και ενός ευρωπαϊκού φόρου των εκατομμυριούχων,
6. να ψηφίσει το συντομότερο δυνατό κατάλληλα μέτρα (όπως, για παράδειγμα, προβλεπόμενο από τον νόμο κατώτατο μισθό ύψους 10 ευρώ) για την ενίσχυση της γερμανικής εσωτερικής ζήτησης, συμβάλλοντας, κατ' αυτό τον τρόπο, στην μείωση των ανισορροπιών του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών.
Βερολίνο, 27 Φεβρουαρίου 2012
Δρ. Γκρέγκορ Γκίζι και η Κοινοβουλευτική Ομάδα
Αιτιολόγηση
Η διαχείριση της κρίσης μέχρι σήμερα συνετέλεσε στην διάσωση των τραπεζών και των ιδιωτών πιστωτών και στην επιδείνωση της κατάστασης στην Ελλάδα. Χωρίς τις πρωτοφανείς παροχές της ΕΚΤ προς τις τράπεζες, η κρίση θα είχε πλήξει προ πολλού χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης όπως την Ιταλία, την Ισπανία ή την Γαλλία, παρασύροντάς τις σε έναν φαύλο κύκλο ανοδικών επιτοκίων και φθίνουσας πιστοληπτικής ικανότητας. Οι τράπεζες, ωστόσο, διαβιβάζουν μόνον ένα μικρό τμήμα των ευνοϊκών δανείων της Κεντρικής Τράπεζας, γιγαντιαίου ύψους, προς τα κράτη ή τον επιχειρηματικό τομέα. Το μεγαλύτερο τμήμα επανεπενδύεται στην ΕΚΤ ή χρησιμοποιείται για κερδοσκοπία. Κατ' αυτό τον τρόπο τα κέρδη των τραπεζών αυγατίζουν και ο κίνδυνος της συνεχούς αύξησης των τιμών των πρώτων υλών και τροφίμων αυξάνεται.
Αντί η ΕΚΤ να επιδοτεί έτσι τα κέρδη των τραπεζών, θα όφειλε να χρηματοδοτεί τους κρατικούς προϋπολογισμούς με την παρεμβολή τράπεζας του δημόσιου τομέα., βάζοντας τέλος στην κερδοσκοπία εις βάρος μεμονωμένων κρατών της Ευρωζώνης και μειώνοντας αισθητά τα επιτόκια του δημοσίου, εφόσον δεν θα υφίσταται το περιθώριο επιτοκίου για τις ιδιωτικές τράπεζες. Η αποσύνδεση της κρατικής χρηματοδότησης από τις χρηματοπιστωτικές αγορές καθιστά εφικτή μια γενναία απομείωση του χρέους , χωρίς κλιμάκωση της κρίσης του ευρώ και χωρίς κράτη όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία ή η Ισπανία να υποστούν πιέσεις. Στην περίπτωση της Ελλάδας το κράτος θα πρέπει, με τον τρόπο αυτό, να απαλλαγεί κατά 75 τοις εκατό από το χρέος του. Δεδομένης της μείωσης της επιβάρυνσης από τόκους, το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας μπορεί άμεσα και χωρίς την ανάγκη πρόσθετων περικοπών να μειωθεί κατά πολύ περισσότερο από τρία τοις εκατό των οικονομικών επιδόσεων.
Είναι απαραίτητο να συνυπολογιστούν οι επιπτώσεις μιας σκληρής απομείωσης του χρέους της Ελλάδας. Κάποιες ευρωπαϊκές τράπεζες θα χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να αξιοποιηθούν ώστε οι μεγάλες τράπεζες του ιδιωτικού τομέα να περάσουν οριστικά στον δημόσιο τομέα και να υπόκεινται σε αυστηρές ρυθμίσεις. Μόνον έτσι θα μπορέσει να υπάρξει εγγύηση ότι οι τράπεζες μελλοντικά θα ασκούν την πιστωτική πολιτική τους με γνώμονα το κοινό συμφέρον και ότι θα κατευθύνουν το κεφάλαιο προς ουσιαστικά επενδυτικά έργα αντί να το διακινδυνεύουν αναζητώντας όλο και μεγαλύτερες αποδόσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Η σταθερότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών αποτελεί δημόσιο αγαθό.
Η εύρυθμη λειτουργία της χορήγησης τραπεζικών δανείων και οι ασφαλείς αποταμιεύσεις θα πρέπει, συνεπώς, να διασφαλίζονται από το κράτος.
Για να μην αποβεί το κόστος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, η μείωση του μεγέθους τους και η μετάβαση τους σε ιδρύματα δημοσίου δικαίου εις βάρος των πολιτών, θα πρέπει να θεσπιστεί ευρωπαϊκή εισφορά περιουσίας για εκατομμυριούχους, συμβάλλοντας έτσι στην επανόρθωση της φορολογικής αδικίας των τελευταίων ετών. Με αναρίθμητα φορολογικά δώρα, με ριψοκίνδυνες κερδοσκοπικές πράξεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές και με πακέτα διάσωσης των τραπεζών χρηματοδοτημένα από φόρους, οι πλούσιοι έγιναν όλο πλουσιότεροι. Μόνον τα διαθέσιμα των Ευρωπαίων εκατομμυριούχων και πολυεκατομμυριούχων ανέρχονται σήμερα στα 10 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Αν συνυπολογίσει κανείς και άλλα περιουσιακά στοιχεία, τότε η περιουσία αυτών των ζάπλουτων είναι, μάλλον, σημαντικά μεγαλύτερη απ' ότι το δημόσιο χρέος ολόκληρης της ΕΕ, το οποίο αθροιστικά ανέρχεται στα 10 τρισεκατομμύρια ευρώ. Η εισφορά επί της περιουσίας για εκατομμυριούχους θα ήταν ως εκ τούτου, υπολογίζοντας το ύψος της, σε θέση να μειώσει αισθητά όχι μόνον το κόστος για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αλλά και το επίπεδο του χρέους των κρατικών προϋπολογισμών.
Παράλληλα προς την εφάπαξ εισφορά, απαραίτητος είναι ένας πανευρωπαϊκός φόρος επί των εκατομμυριούχων, ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών καθώς και μια κοινωνικά δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση προκειμένου να χρηματοδοτεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ένα πρόγραμμα επενδύσεων.
Γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο Έντυπο 17/
17η Εκλογική Περίοδος
Πρόταση ψηφίσματος
των Βουλευτών: Δρ. Ντήτερ Ντεμ, Αντρέι Χούνκο, Τόμας Νορτ, Αλεξάντερ Ούλριχ, Βόλφγκανγ Γκέρκε, Γιαν φαν Άκεν, Κριστίνε Μπούχολτς, Σεβίμ Νταγντελέν,Βέρνερ Ντράιμπους, Αννέτε Γκροτ, Χάικε Χένζελ, Ίνγκε Χέγκερ, Χάραλτ Κοχ, Στέφαν Λήπιχ, Νήμα Μοβάσατ, Τόμας Νορτ, Πάουλ Σέφερ, Κάτριν Φόγκλερ, Κάτριν Βέρνερ και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, για την κατάθεση δήλωσης της Κυβέρνησης από την Ομοσπονδιακή Καγκελάριο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 1/2 Μαρτίου 2012 στις Βρυξέλλες
Το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο ήθελε αποφασίσει όπως:
I. Το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο διαπιστώνει τα εξής:
1. Στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 30 Ιανουαρίου 2012, οι αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EΕ), με εξαίρεση της Μεγάλης Βρετανίας και της Τσεχίας, υπέγραψαν ένα „δημοσιονομικό σύμφωνο“ για τα Κράτη-Μέλη της Ευρωζώνης και για άλλα Κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συμφωνία αυτή πρόκειται να υπογραφεί στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής το Μάρτιο και να επικυρωθεί έως την 1η Ιανουαρίου 2013.
2. Οι αποφάσεις καταδεικνύουν σαφώς ότι η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έχει επιβάλλει τη λανθασμένη ανάλυσή της, ότι η Ευρωκρίση οφείλεται στην κρίση των κρατικών χρεών λόγω ανυπεύθυνης διαχείρισης των προϋπολογισμών. Κατ´ακολουθίαν, το σύμφωνο το οποίο βασίζεται σε αυτήν την ανάλυση, δε θα λύση το πρόβλημα της κρίσης, αλλά θα συμβεί το αντίθετο, διότι τα πραγματικά βαθύτερα αίτια της Ευρωκρίσης δεν αναφέρονται ούτε καν στο κείμενο της συμφωνίας. Εκεί δεν προβλέπονται μηχανισμοί για την αντιμετώπισή της κρίσης, όπως: Mέτρα για τη ρύθμιση των χρηματαγορών, την αποσύνδεση της κρατικής χρηματοδότησης από τις ιδιωτικές κεφαλαιοαγορές, για την αποφυγή ανισορροπιών στις παροχές των ισοζυγίων ή παρεμφερή μέτρα, μέτρα που δεν αναφέρονται ούτε κατά προσέγγιση. Με αυτόν τον τρόπο συνεχίζεται η μαζική ανακατανομή από τα κάτω προς τα άνω. Οι υπαίτιοι και επωφελούμενοι από την κρίση δεν καλούνται να χρηματοδοτήσουν τα έξοδα της κρίσης και ούτε στο ευρωπαϊκό φορολογικό, μισθολογικό κοινωνικό ντάμπινγκ δεν πρόκειται ν´αλλάξει τίποτα.
3. To λεγόμενο „Δημοσιονομικό Σύμφωνo“ αναγκάζει τα συμβαλλόμενα κράτη να ακολουθήσουν μια πολιτική συνεχούς μείωσης και λιτότητας: Οι υπογράφοντες δεσμεύονται να επιτύχουν εξισορροπημένα ή πλεονασματικά ισοζύγια. Εδώ πρέπει να θεσπίσουν ανασταλτικούς μηχανισμούς για τα χρέη τους, - προπάντων στο Σύνταγμά τους - οι οποίοι θα περιορίζουν το νέο χρέος το ανώτατο κατά 0,5% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος τους (ΑΕΠ) (ή 1% για λιγότερο χρεωμένες χώρες). Το σύμφωνο περιέχει έναν κανόνα μείωσης των χρεών για όλα τα κράτη των οποίων το ποσοστό χρέους υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ. Αυτά τα κράτη πρέπει να μειώνουν το ετήσιο χρέος τους σε μέσο όρο κατά ένα εικοστό. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Kommission) εξουσιοδοτείται να επιβλέπει την τήρηση αυτών των κανόνων. Εάν δεν τηρείται η λειτουργία ανασταλτικού μηχανισμού-φρένου, ενεργοποιούνται αυτομάτως οι διορθωτικοί μηχανισμοί, των οποίων το “είδος, το μέγεθος και το χρονικό πλαίσιο" προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (άρθρο 3, εδάφ. 2). Τα κράτη, τα οποία, δε μετατρέπουν, όπως προβλέπει το σύμφωνο, τα ανασταλτικά μέτρα για το χρέος σε εθνικό δίκαιο, θα μπορούν να μηνυθούν ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για καταβολή προστίμου έως και 0,1% του ΑΕΠ τους. Οι λεπτομέρειες για τη διαδικασία της αγωγής πρέπει να καθοριστούν έως τη υπογραφή της συμφωνίας το Μάρτιο του 2012. Πέραν αυτού, η ήδη από πέρυσι αυστηρή διατύπωση του Συμφώνου Σταθερότητος και Ανάπτυξης θα αυστηροποιηθεί ακόμη μια φορά περισσότερο, εφόσον καθιερώνονται αυτόματες κυρώσεις και οι χώρες, οι οποίες παραβιάζουν το κριτήριο ελλείμματος των 3%, στην πραγματικότητα, χάνουν την κυριαρχία επί του προϋπολογισμού τους.
4. Οι νέες πολιτικές ρυθμίσεις των προϋπολογισμών θα οδηγήσουν σε όλη την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μαζική μείωση των δαπανών, σε συστηματικά αυστηρό περιορισμό των κοινωνικών κατεστημένων καθώς και σε ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας και δημοσίων παροχών. Μόνο στους προϋπολογισμούς της Ευρωζώνης, όπου άνω των 2/3 των Μελών-Κρατών οι δείκτες χρέους κυμαίνονται, λόγω της κρίσης και της διάσωσης των τραπεζών, εν μέρει άνω του ορίου του 60%, θα έπρεπε να εξοικονομηθούν εντός των προσεχών πέντε ετών 1,5 τρισεκατομμύρια ΕΥΡΩ. Επίσης, και οι άνθρωποι στη Γερμανία θα εθίγονταν άμεσα απ´αυτή τη βάρβαρη επίθεση σε μισθούς και θέσεις εργασίας του Δημοσίου και από την πίεση στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές καθώς και από μια γενική ιδιωτικοποίηση. Η υπογραφή του συμφώνου σκοπεύει να καταστεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική της μείωσης και της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη ακόμη πιο ριζική, να κατοχυρωθεί από την πλευρά του Διεθνούς Δικαίου και να καταστεί έτσι μη ανατρέψιμη.
5. Το παρόν σύμφωνο και η παρούσα πολιτική, οι οποία, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της την κοινωνική και οικονομική κατάσταση, αποδίδει μεγίστη προτεραιότητα στις επιτακτικές μειώσεις και οδηγεί την Ευρωπαϊκή Ένωση όλο και σε βαθύτερη κρίση: Όχι μόνο οι εξελίξεις στην Ελλάδα δείχνουν τα επακόλουθα μιας πολιτικής ισολογισμού και οικονομίας, οι οποία αποβλέπει μονομερώς σε μειώσεις δαπανών, αποσύνθεση των κρατικών δομών καθώς και σε νεοφιλελεύθερη ανταγωνιστικότητα. Σύμφωνα με τις τρέχουσες προγνώσεις - μεταξύ άλλων, και εκείνης της Πορτογαλικής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία φοβάται μια νέα ύφεση της τάξεως του -3,1% για το 2013 - απειλείται αυτή τη στιγμή και η Πορτογαλία να καταλήξει σε μια παρόμοια τροχιά πολιτικής μείωσης των δαπανών, βαθειάς ύφεσης και αυξανομένου χρέους. Η πρόσφατη υποβάθμιση των εννέα Ευρωπαϊκών κρατών από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poor's κατά το 2012 αφορούσε επίσης κράτη, στα οποία εφαρμόζονται εντατικά προγράμματα λιτότητας και περικοπών. Ακόμη και ο αναφερόμενος οίκος αξιολόγησης επεσήμανε την αναγκαιότητα συγκυριακών προγραμμάτων για την ενίσχυση της ζήτησης στο εσωτερικό καθώς και για τη λήψη μέτρων προς μείωση των ανισορροπιών στα ισοζύγια συναλλαγών στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση. Ωστόσο, το δημοσιονομικό σύμφωνο παραμένει, ακριβώς στις παραγράφους που αφορούν το συντονισμό, κατ´εξοχήν ασαφές. Κατάλληλα μέτρα, ως π.χ., ένα σύμφωνο σταθερότητος συναλλαγών με το εξωτερικό ή ένας συντονισμός της φορολογικής πολιτικής για την καταπολέμηση του φορολογικού ντάμπινγκ, δεν αναφέρονται διόλου.
6. H „Ένωση σταθερότητος", στη οποία αποβλέπει το σύμφωνο, δεν είναι μόνο ολέθρια από απόψεως κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής, αλλά αποτελεί επίσης και ένα ισχυρό πλήγμα κατά της δημοκρατίας σε όλα τα συμμετέχοντα κράτη. Το δημοκρατικό δίκαιο του προϋπολογισμού των εθνικών κοινοβουλίων ανατρέπεται, μόλις ένα κράτος θα αποκλίνει από το ακριβώς προκαθορισμένο σχέδιο της λιτότητας και από τους αυστηρούς κανόνες της Νομισματικής Ένωσης. H εξουσιοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να δίνει στους "αμαρτάνοντες λόγω ελλείμματος" οδηγίες για τα οικονομικά και τον προϋπολογισμό, μειώνει δραστικά την οργανωτική και αποφασιστική δυναμικότητα των κοινοβουλίων των Κρατών-Μελών. Μια ενεργός οικονομική πολιτική θα είναι στο μέλλον εξίσου αδύνατο να πραγματοποιηθεί, όπως και μια διαμορφωτική δημοσιονομική πολιτική, π.χ. για την προετοιμασία της κοινωνικο-οικολογικής αλλαγής. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (EΚ) περιθωριοποιείται τελείως στα πλαίσια της νέας ρύθμισης, και οι προβλεπόμενη σύσταση μιας συνόδου των σημαντικότερων επιτροπών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των Κρατών-Μελών για την προώθηση μιας συντονισμένης φορολογικής και οικονομικής πολιτικής είναι πλήρως ανεπαρκής, διότι δεν προβλέπει καμία αποτελεσματική ελεγκτική καις διαμορφωτική αρμοδιότητα.
7. Η απόσπαση σημαντικών τομέων από το δίκαιο της „Ένωσης Κρατών" της ΕΕ και η μεταφορά τους σε ένα „Δημοσιονομικό Σύμφωνο", που πρέπει να καθιερωθεί εκτός του δικαίου της ΕΕ, σηματοδοτεί, μετά από το Σύμφωνο „Euro-Plus", ένα παραπέρα βήμα ευρωπαϊκής αποσύνθεσης. Με τη δια συνθήκης κατοχύρωση Ευρωσυνόδων Κορυφής, με προνομιακή θέση των Ευρωκρατών έναντι των άλλων συμβαλλομένων κρατών, και με την καθιέρωση του Προέδρου του Γιουρωγκρούπ προωθείται η διάσπαση της ΕΕ ακόμη περισσότερο. Το σύμφωνο σημαίνει συγχρόνως μια κατάφωρη παράβαση του ισχύοντος Δικαίου της ΕΕ, διότι αποσκοπεί στο να υποτάξει κεντρικά όργανα της ΕΕ σε μια άλλη τάξη δικαίου διαφορετικής εκείνης των συνθηκών της ΕΕ. Τοιουτοτρόπως τίθεται εν συνόλω υπό αμφισβήτηση η ιδιότητα κράτους δικαίου της ΕΕ. Στο σημείο αυτό δεν αλλάζει επίσης ούτε και η εξαγγελθείσα μεταφορά του „δημοσιονομικού συμφώνου" στο νομικό πλαίσιο της ΕΕ εντός πέντε ετών τίποτε. Αναμένεται ότι γι´αυτούς τους λόγους το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα μπορεί να καλείται με επιτυχία.
8. Με το σχεδιαζόμενο σύμφωνο διεθνούς δικαίου πρόκειται να αρθεί ή να ανατραπεί μακροπρόθεσμα ο ανασταλτικός μηχανισμός ακύρωσης ή αλλαγής του Συντάγματος από το Γερμανό Συνταγματικό Νομοθέτη. Αυτό παραβιάζει τη λεγόμενη εγγύηση αιωνιότητας που προβλέπεται από το άρθρο 79, εδάφ. 3, του Συντάγματος και την εξ αυτού απορρέουσα αμετάκλητη ευθύνη για τον προϋπολογισμό του εκάστοτε Κοινοβουλίου. Μια τέτοια παράβαση θα έπρεπε να ακυρωθεί από το επικαλεσθέν Συνταγματικό Δικαστήριο, σύμφωνα με τις δηλώσεις του στην απόφαση σχετικά με τη Λισαβόνα τον Ιούνιο του 2009
II. Το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο καλεί τη Γερμανική Κυβέρνηση:
1. να μην υπογράψει τη „Συμφωνία σταθερότητος, συντονισμού και ελέγχου της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης "·
2. να ασκήσει, αντ´αυτού, την επιρροή της στην ΕΕ, όπως αντιμετωπιστούν τα πραγματικά αίτια της κρίσης και να συμβάλλει η ίδια με δική της συνδρομή: Να κληθούν οι υπαίτιοι και οι επωφελούμενοι από την κρίση σε όλη την επικράτεια της ΕΕ , να καταβάλλουν μια εισφορά από την περιουσία τους για τη χρηματοδότηση της κρίσης. Ο τραπεζικός τομέας πρέπει να δομηθεί εκ νέου και οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες να μεταβιβαστούν σε δημόσια χέρια· να θεσπιστεί μια τακτική διαδικασία χρεοκοπίας για υπερχρεωμένα κράτη, οι δε χρηματαγορές, να ρυθμιστούν αυστηρώς και να ελαττώσουν την ταχύτητα ανάπτυξή τους· η κρατική χρηματοδότηση να απαλλαγεί από την επιταγή των χρηματαγορών με τη δημιουργία μιας τράπεζας για δημόσια δάνεια και πρέπει να ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα για την αποφυγή των ανισορροπιών στις παροχές των ισοζυγίων·
3. να ασκήσει την επιρροή της για βασική επανεξέταση των Συνθηκών της ΕΕ, ούτως ώστε να καταστεί δυνατή δι´αυτής της οδού ένα νέο ξεκίνημα για μια δημοκρατική, κοινωνική και ειρηνική Ευρώπη. Πρέπει, ιδίως, να επανεξεταστούν οι κανονισμοί που δεσμεύουν τα Κράτη-Μέλη για ένα σύστημα ανοιχτών αγορών με ελεύθερη ανταγωνιστικότητα, που καθιστούν δύσκολη την αποτελεσματική απευθείας χρηματοδότηση και απαγορεύουν τον έλεγχο της διακίνησης των κεφαλαίων και δεν επιτρέπουν την άμεση χρηματοδότηση κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Για το σκοπό της επανεξέτασης της συμφωνίας, πρέπει να συσταθεί ομάδα ατόμων τα οποία θα αντιπροσωπεύουν με προσήκοντα τρόπο τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και τα εθνικά κοινοβούλια. Επί του αποτελέσματος της σύστασης αυτής της ομάδας θα αποφασίζει ο λαός με δημοψήφισμα.
Βερολίνο, 22 Φεβρουαρίου 2012
Δρ. Γκρέγκορ Γκύζι και Κοινοβουλευτική Ομάδα