Επειδή η νίκη του καταλανικού λαού θα είναι και δική μας νίκη!...
Του Γιώργου Μητραλιά
Πολιτικοί κρατούμενοι στη “δημοκρατική” Ισπανία του σωτηρίου έτους 2017; Βεβαίως, και υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Ισπανία του Ραχόι και των λοιπών επιγόνων του δικτάτορα Φράνκο. Και όχι όποιοι κι όποιοι πολιτικοί κρατούμενοι. Τρανή απόδειξη “Οι δυο Γιώργηδες” (Jordi Sanchez και Jordi Cuixart) πρόεδροι των δυο μεγάλων καταλανικών οργανώσεων Omnium και Εθνική Καταλανική Συνέλευση (ANC) που από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας 16 Οκτωβρίου 2017 είναι προφυλακισμένοι σε φυλακές της Μαδρίτης με τη βαρύτατη κατηγορία της “στάσης” και προβλεπόμενη ποινή τουλάχιστον 15 χρόνια κάθειρξης! Γιατί άραγε τέτοιο μένος των ισπανικών αρχών εναντίον τους; Μα, επειδή κατέβασαν στους δρόμους (σε εντελώς ειρηνικές διαδηλώσεις) τα δεκάδες χιλιάδες μέλη των πολιτιστικών οργανώσεών τους και έτσι τάχα παρεμπόδισαν το θεάρεστο έργο των πραιτωριανών του Ραχόι την ώρα που άνοιγαν το ένα μετά το άλλο τα κεφάλια των άτυχων Καταλανών που τολμούσαν το ύψιστο έγκλημα: Να θέλουν να ψηφίσουν!
Τι κι αν ο πρωθυπουργός της Καταλονίας Κάρλες Πουτσντεμόντ επιμένει να ζητάει “διάλογο” με τη Μαδρίτη αναβάλοντας μάλιστα την εφαρμογή της κήρυξης της ανεξαρτησίας; Τι κι αν δεν άνοιξε ποτέ μύτη στις αλλεπάλληλες γιγάντιες ειρηνικές διαδηλώσεις που οργάνωσαν οι προφυλακισμένοι “δυο Γιώργηδες”και οι αυθεντικά λαϊκές οργανώσεις τους εδώ και χρόνια; Πιστοί στις μακραίωνες κατασταλτικές -και αυταρχικές- παραδόσεις τους, το Ισπανικό Κράτος, οι θεσμοί του και η κυβέρνησή του δεν λογάνε από λόγια και απαντούν μόνιμα με το ρόπαλο, και αν χρειαστεί ακόμα και με την πιο ωμή στρατιωτική βία. Για να αποδειχθεί έτσι περίτρανα πόσο αφελείς και ανόητοι ή μάλλον εγκληματικά ανεύθυνοι είναι όλοι εκείνοι που επιμένουν να μην “αντιλαμβάνονται” το γιατί της καταλανικής απόσχισης από το συγκεκριμένο Ισπανικό Κράτος ή χαρακτηρίζουν “εξτρεμιστές” και “επαναστάτες χωρίς αιτία” τους υπέρμαχους της καταλανικής ανεξαρτησίας…
Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτές οι προφυλακίσεις είναι απλώς η πρώτη γεύση των -κάθε λογής- ακόμα πιο σκληρών κατασταλτικών μέτρων που θα ακολουθήσουν. Εξάλλου, μήπως δεν είναι αξιωματούχοι της κυβέρνησης και του κυβερνώντος Λαϊκού κόμματος που υπόσχονται δημόσια στον κ. Πουτσντεμόντ ότι θα έχει το τέλος του μακρινού προκατόχου του στην προεδρία της Καταλονίας Λουίς Κουμπάνις που αφού βασανίστηκε φρικτά επί ένα μήνα, στο τέλος θανατώθηκε (1940) από τους Φρανκιστές; Τελικά, η αλήθεια είναι πικρή: Mόνον οι εθελοτυφλούντες δεν βλέπουν ότι ο πόλεμος που έχει κηρυχθεί έναντια στον καταλανικό λαό είναι πολύπλευρος, δηλαδή στην κυριολεξία ολοκληρωτικός! Και για του λόγου το αληθές, την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες ξεπερνούν τις 700 οι επιχειρήσεις που έχουν ήδη αποφασίσει να μετακομίσουν εκτός Καταλονίας! Αν αυτό δεν σημαίνει οικονομική ασφυξία και ολοκληρωτικό πόλεμο κατά του καταλανικού έθνους, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους….
Όμως, αυτό σημαίνει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό που ορισμένοι “ειδικοί”, ακόμα και αριστεροί, επιμένουν να καμώνονται ότι το αγνοοούν: Ότι οι περισσότερες και πιο σημαντικές από αυτές τις επιχειρήσεις και τράπεζες που εγκαταλείπουν την Καταλονία επειδή διαφωνούν με την απόσχισή της από το Ισπανικό Κράτος ... ανήκουν σε Καταλανούς καπιταλιστές. Αν λοιπόν αυτό δεν συνιστά την καλύτερη και πιο αποστομωτική απόδειξη του βαθύτατα ταξικού χαρακτήρα αυτής της σύρραξης τότε θα μπορούσαν να έχουν και δίκιο όλοι εκείνοι -οι και αριστεροί- “ειδικοί” που συνεχίζουν ακόμα και σήμερα (!) να μας βομβαρδίζουν με την βαθυστόχαστη “θεωρία” τους περί της καταλανικής αστικής τάξης που τάχα ποθεί την ανεξαρτησία και καθοδηγεί τον “αγωνιζόμενο για ξένα ταξικά συμφέροντα” παραπλανημένο καταλανικό λαό…
Τώρα που -δυστυχώς- επιβεβαιώνονται στο ακέραιο οι επισημάνσεις και οι προειδοποιήσεις που δεν σταματήσαμε να κάνουμε σε αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια (πάνω από δυο ντουζίνες τα άρθρα μας για το καταλανικό “ζήτημα”), (1) τολμούμε μια νέα “απαισιόδοξη” πρόβλεψη: Μην εκπλαγείτε αν δείτε την καταλανική κρίση και σύγκρουση να διαιωνίζεται και να βαθαίνει, με την μεν Μαδρίτη να παραμένει ανένδοτη και ακόμα πιο αυταρχική και βίαιη, τον δε καταλανικό λαό να υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια την πολυπόθητη “Καταλανική Δημοκρατία (Republica)” του. Και μην κάνετε ότι αιφνιδιάζεστε από την τάση αυτής της -αρχικά μόνο καταλανικής- κρίσης να επεκταθει σε όλο το Ισπανκό Κράτος αλλά...και πέρα από αυτό, στη γεμάτη εύφλεκτα υλικά Γηραιά μας ήπειρο!
Όχι λοιπόν ένας αλλά και δυο και τρεις παραπάνω λόγοι για να πάψει η -ισπανική, ευρωπαϊκή και φυσικά, ελληνική- αριστερά να σφυρίζει αδιάφορα όταν βέβαια δεν σιγοντάρει τους διάφορους Ραχόι και τους προστάτες τους νομίζοντας -η ανόητη- ότι έτσι θα την κάνουν δεκτή στα ευρωπαϊκά τους σαλόνια. Εξάλλου, για τους διστακτικούς και τους αμφιβάλλοντες υπάρχει και η πολύτιμη τραγική μνήμη εκείνου του όχι πια και τόσο μακρινού καταλανικού 1936. Τότε που -όπως και τώρα- ο καταλανικός λαός αφέθηκε να αγωνίζεται τραγικά μόνος ενάντια σε πανίσχυρους εχθρούς και “φίλους”. Η συνέχεια είναι γνωστή και κόστισε πάρα πολύ ακριβά στην ανθρωπότητα. Όσο είναι λοιπόν ακόμα καιρός, ας κάνουμε τα πάντα για να αποτρέψουμε την επανάληψη της ιστορίας όχι ως φάρσας αλλά ίσως ως ακόμα μεγαλύτερης τραγωδίας. Μαζί λοιπόν με τον καταλάνικο λαό επειδή η ήττα του θα είναι και δική μας ήττα και η νίκη του δική μας νίκη...
Σημειώσεις
1. Βλέπε contra-xreos.gr