Ισραήλ: Ριζοσπαστικοποιείται το κίνημα των αγανακτισμένων
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Νέα τροπή παίρνει το κίνημα των “αγανακτισμένων” στο Ισραήλ μετά την αυτοπυρπόληση 50χρονου άνδρα σε διαδήλωση στο Τελ Αβίβ, με αφορμή την επέτειο ενός έτους από το ξέσπασμα του κινήματος των Ισραηλινών αγανακτισμένων και αίτημα την κοινωνική δικαιοσύνη.Το Σάββατο 14 Ιουλίου περί τα 10.000 άτομα πραγματοποίησαν διαδήλωση στο Τελ Αβίβ. Την ώρα που τελείωνε η πορεία, 50χρονος άνδρας λούστηκε με εύφλεκτο υγρό και αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των διαδηλωτών, που έσπευσαν να σβήσουν τη φωτιά και να καλέσουν ασθενοφόρο. Ο 50χρονος Μοσέ Σιλμάν νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομείο του Τελ Αβίβ. Η πράξη του θύμισε σε πολλούς την ανάλογη πράξη του Τυνήσιου Μοχάμεντ Μπουαζίζι πέρυσι, η οποία έγινε η αφορμή για να ξεσπάσει η επανάσταση που ανέτρεψε τον Μπεν Αλί στην Τυνησία και η οποία ενέπνευσε ανάλογες εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο.
Ο 50χρονος Σιλμάν άφησε επιστολή με την οποία περιγράφει λεπτομερώς τις οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει και οι οποίες αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική πραγματικότητα στο Ισραήλ, το οποίο σε αντίθεση με τις χώρες της ευρωζώνης, βρίσκεται σε περίοδο σχετικής οικονομικής άνθισης.
Ο αυτοπυρποληθείς Ισραηλινός εκφράζει θυμό εναντίον της κυβέρνησης και του κράτους, “για την ταπείνωση που δημιουργεί αποκλεισμό στους πολίτες καθημερινά, που παίρνει από τους φτωχούς για να δώσει στους πλουσίους”.
Αναλυτικά η επιστολή του Σιλμάν αναφέρει: “Το κράτος του Ισραήλ έκλεψε από μένα, με λήστεψε, με άφησε χωρίς τίποτα και το δικαστήριο του Τελ Αβίβ μπλόκαρε το να μου αποδοθεί δικαιοσύνη... Δύο επιτροπές στο υπουργείο Στέγασης με απέρριψαν, παρά το γεγονός ότι έχω περάσει έμφραγμα και είμαι 100% ανήμπορος για εργασία...
Κατηγορώ το Κράτος του Ισραήλ
Κατηγορώ τον Μπίμπι Νετανιάου και τον υπουργό Οικονομικών Γιουβάλ Στέϊνιτςκαθάρματα και οι δύογια την ταπείνωση που προκαλεί τον αποκλεισμό πολιτών κάθε μέρα, που παίρνει από τους φτωχούς και δίνει στους πλουσίους...
Πληρώνω 2.300 σέκελ το μήνα Ασφάλεια Υγείας και ακόμη περισσότερα για τα φάρμακά μου
Δεν έχω λεφτά για φάρμακα ή νοίκι. Δεν μπορώ να βγάλω λεφτά παρόλο που έχω πληρώσει εκατομμύρια σε φόρους, υπηρέτησα στο στρατό και μέχρι την ηλικία των 46 ετών υπηρετούσα ως έφεδρος
Αρνούμαι να είμαι άστεγος, για αυτό διαμαρτύρομαι
Ενάντια σε όλες τις αδικίες που μου έχει το Κράτος κάνει, σε μένα και άλλους σαν και μένα”.
Πέρυσι λίγο μετά το κίνημα των Ισπανών “αγανακτισμένων”, ξέσπασε αντίστοιχο κίνημα και στο Ισραήλ(βλέπε http://oikonomiallomati.
Παρόλα αυτά το κίνημα με όλες του τις αντιφάσεις, έδειξε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο ότι δεν υπάρχουν κοινωνίες με “στεγανά” και ότι στη σημερινή παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, με τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, ο κόσμος σε ανατολή και δύση θα αρχίσει να αναζητά λύσεις.
Το ισραηλινό κίνημα άλλωστε έχασε ήδη την “αθωότητα” του, όταν λίγο καιρό οι πρώτες προσπάθειες για “ανακατάληψη” του κέντρου του Τελ Αβίβ και άλλων πόλεων, αντιμετωπίστηκε με έντονη βία από την ισραηλινή αστυνομία.Η αυτοπυρπόληση του 50χρονου Σίλμαν δημιουργεί νέο κύμα ριζοσπαστισμού, αφού με την απονενοημένη πράξη του προκάλεσε νέες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, με χιλιάδες διαδηλωτές να κατεβαίνουν στους δρόμους του Τελ Αβίβ, της Ιερουσαλήμ, της Χάιφα και της Μπερσέβα το βράδυ της Κυριακής.
Στο Τελ Αβίβ περισσότεροι από 1.000 διαδηλωτές μπλόκαραν κυβερνητικά κτίρια και κεντρικούς δρόμους και έτυχαν ενθουσιώδους στήριξης από τον κόσμο που περνούσε. Η αστυνομία δεν παρενέβη στο Τελ Αβίβ, στην Ιερουσαλήμ όμως συνέλαβε έξι.
Αργά το βράδυ της Κυριακής πυρπολήθηκε το κτίριο του Εθνικού Ινστιτούτου Ασφάλισης(Μπιτούαχ Λεουμί-σ.σ.κάτι σαν το δικό μας ΙΚΑ) στην περιοχή του Ραμάτ Γκαν και κάποιοι έγραψαν το σύνθημα: “Το τίμημα για τον Μοσέ Σιλμάν”.
Μία ακόμη παράμετρος της ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος, ήταν η απόφαση μιας νέας ομάδας εφέδρων στρατιωτών να αρνηθεί τη στράτευση ως ένδειξη διαμαρτυρίας στο νεοφιλελευθερισμό και την έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης. “ Δεν θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι ένα κράτος που δεν υπερασπίζεται τους πολίτες του”, αναφέρει ένας από τους ακτιβιστές.
Μέχρι προ τίνος τα κινήματα άρνησης στράτευσης στο Ισραήλ, σχετίζονταν με την άρνηση στρατιωτών να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη ή με εξολοκλήρου αμφισβήτηση του ισραηλινού μιλιταρισμού. Σημείωναν μάλιστα έξαρση σε περιόδους ανάφλεξης, όπως π.χ. με την εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο το 1982 ή την εισβολή στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, τη νέα εισβολή στο Λίβανο και την λωρίδα της Γάζας την δεκαετία του 2000, μετά την κατάρρευση των ειρηνευτικών συνομιλιών του Όσλο.