Φυσικά, όχι, Όχι και πάλι ΟΧΙ. Μαζικά, ταξικά αλλά και διεθνιστικά επειδή ο αγώνας μας είναι τόσο κοινός όσο και ο εχθρός μας. Κοινός σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου. Την Κυριακή 4 Ιουλίου 2015, ψηφίζουμε λοιπόν ΟΧΙ επειδή αυτό το ΟΧΙ είναι σαν τον αέρα που αναπνέουμε και την ελπίδα που μας θρέφει. ΟΧΙ για εμάς, για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας…
Όμως, επειδή το πρόβλημα έχει βάθος και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτή τη Κυριακή, το απλό αυριανό Όχι δεν αρκεί. Μας χρειάζεται καλύτερη γνώση του αντιπάλου, πολύ μεγαλύτερη δική μας προετοιμασία και κυρίως, γειωμένο στην ταξική πραγματικότητα σχέδιο ανατροπής της ΕΕ και των Θεσμών της. Για όλα αυτά και μερικά άλλα μας μιλάει στο προφητικό και τόσο επίκαιρο κείμενο που ακολουθεί (γράφτηκε το 1999!) ο Φρανσουά Βερκάμμεν. Διαβάστε το…
Γ.Μ.
Απέναντι στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Του Francois Vercammen
Μια αυταρχική διάσταση
Οι θεσμοί της ΕΕ συνιστούν μια ξεκάθαρη ρήξη με το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα που εξακολουθεί να κυριαρχεί στα εθνικά κράτη της ΕΕ. Και αυτό από τρεις απόψεις: η εκτελεστική, δικαστική, συνταγματική και νομοθετική εξουσία μονοπωλείται από την εκτελεστική (το Συμβούλιο Υπουργών και εν μέρει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) σε βάρος των οργάνων που εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν διαθέτει τις στοιχειώδεις αρμοδιότητες ενός κοινοβουλίου (νομοθετική ικανότητα και, αν χρειάζεται, και συνταγματική, επεξεργασία και ψήφιση του προϋπολογισμού, διορισμός και έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας). Ο διαχωρισμός των εξουσιών είναι ανύπαρκτος.