Η αφήγηση της ελληνικής κρίσης από τον Γιάνη Βαρουφάκη:
![2017 08 16 02 Eric Toussaint]()
![2017 08 16 01 Varoufakis]()
μια συντριπτική μαρτυρία κατά του ίδιου του εαυτού του
Μέρος 2ο
Η αμφισβητήσιμη αφήγηση του Βαρουφάκη σχετικά με τις ρίζες της ελληνικής κρίσης και οι σχέσεις του με την πολιτική τάξη που προκαλούν έκπληξη
του Eric Toussaint
Στο τελευταίο του βιβλίο Adults in the Room (https://www.theguardian.com/books/2...), ο Γιάνης Βαρουφάκης δίνει την δική του εκδοχή των λόγων που οδήγησαν στην ντροπιαστική συνθηκολόγηση της κυβέρνησης Τσίπρα, τον Ιούλιο του 2015. Αναλύει ουσιαστικά την περίοδο 2009-2015 ενώ κάνει και αναφορές σε πιο μακρινές εποχές.
Σε ένα πρώτο άρθρο σχετικά με το βιβλίο αυτό (http://www.cadtm.org/Les-propositions-de-Varoufakis-qui σε ελληνική μετάφραση, εδώ: https://www.kommon.gr/i/1103-enas-martyras-katigorias-kata-tou-idiou-tou-eaftoy), ανέλυσα με κριτική ματιά τις προτάσεις του Βαρουφάκη πριν συμμετάσχει στην κυβέρνηση Τσίπρα τον Ιανουάριο του 2015, δείχνοντας πως οδηγούσαν στην αποτυχία. Το δεύτερο αυτό άρθρο αναφέρεται ειδικότερα στους δεσμούς που διατηρεί ο Γιάνης Βαρουφάκης με την ηγετική ελληνική πολιτική τάξη (τόσο με το ΠΑΣΟΚ που συνδέεται ιστορικό με την σοσιαλδημοκρατία, όσο και με το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας) εδώ και πολλά χρόνια.
Η Καταλονία ψηφίζει σε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της την 1η Οκτωβρίου και οι ηγέτες της ανακοινώνουν ότι στην περίπτωση που κερδίσει το “Ναι”, η ανακήρυξη της “Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Καταλονίας” θα γίνει μέσα στις 48 ώρες που θα ακολουθήσουν το δημοψήφισμα! Είδατε ή ακούσατε πουθενά αυτή την είδηση; Στα ελληνικά και στα ξένα “μεγάλα” ΜΜΕ; Μήπως-έστω- ακούσατε κάποιο κόμμα ή ηγέτη κόμματος στην Ελλάδα ή κάπου αλλού στην Ευρώπη να αντιδρά σε αυτή την είδηση; Μάταιος κόπος. Μην ψάχνετε. Με μια ή δυο εξαιρέσεις, το μπλάκ άουτ είναι απόλυτο και αυτή η είδηση είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Έπεσε θύμα μιας πρωτοφανούς καλά συντονισμένης διεθνούς λογοκρισίας στην οποία υπάκουσαν χιλιάδες ΜΜΕ σε όλη τη “δημοκρατική” μας Ευρώπη που, κατά τα άλλα, ορκίζεται στο όνομα της “διαφάνειας” και της “ανεξαρτησίας του τύπου”…
Κείμενο που παρουσιάστηκε στο 5ο θερινό Πανεπιστήμιο της CADTM Ευρώπης κατά την ολομέλεια έναρξης, στις 30 Ιουνίου 2017 στο Wépion (Namur) του Βελγίου.
Όταν ο 
Η σφαγή, την Άνοιξη του 1994, τουλάχιστον 800.000 ανθρώπων στη Ρουάντα μέσα σε λίγες εβδομάδες, δεν ήταν ένα συνηθισμένο έγκλημα και για αυτό δίκαια έμεινε στην ιστορία σαν “η μεγαλύτερη γενοκτονία της μεταπολεμικής εποχής”! Και προφανώς, η αναζήτηση των υπευθύνων για αυτό το τεράστιο “έγκλημα κατά της ανθρωπότητας” δεν σταματάει ποτέ ειδικά μάλιστα όταν αυτοί οι υπεύθυνοι εντοπίζονται (και) στην κορυφή μιας χώρας σαν τη Γαλλία, και μάλιστα στην ίδια την προεδρία της Δημοκρατίας της, στον τότε πρόεδρό της Φρανσουά Μιτεράν!
Η αφορμή για αυτό το σημείωμα δεν είναι διόλου αμελητέα. Είναι οι παρούσες μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής Ελλάδας στο μπάσκετ. Όμως προσοχή: Όχι εκείνης της πασίγνωστης και χιλιοδιαφημισμένης εθνικής ανδρών αλλά της άλλης, της άγνωστης και παραμελημένης, της εθνικής ΓΥΝΑΙΚΩΝ. Επιτυχίες που αν και “ιστορικές”, περνούν περίπου απαρατήρητες από τα ΜΜΕ αυτής της χώρας …
Με το συμπάθειο, που λένε, αλλά αυτά που ακούω, βλέπω και διαβάζω για το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών με αφήνουν με το στόμα ανοικτό. Συγκεκριμένα, δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατό η Τερίσα Μέυ να έχασε, να συνετρίβη και να “έκανε την πιο λανθασμένη καμπάνια των τελευταίων δεκαετιών” όταν το 42,4% που πέτυχε το κόμμα της είναι αισθητά μεγαλύτερο από τα ποσοστά που είχε πετύχει το ίδιο Συντηρητικό κόμμα στις αμέσως προηγούμενες -και κερδισμένες- εκλογές του 2015 (36.9%) και του 2012 (36,1%); Πώς είναι στ’αλήθεια δυνατό όταν, με μια και μοναδική εξαίρεση, αυτό το 42,4% είναι το μεγαλύτερο που πέτυχε το Συντηρητικό κόμμα σε όλες τις εκλογές από το 1970 μέχρι σήμερα; (1) Τι συμβαίνει λοιπόν και το σύνολο των βρετανικών ΜΜΕ, με επικεφαλής τα τηλεοπτικά κανάλια του BBC και του Sky News, αλλά και ο διεθνής γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος καθώς και τα ελληνικά παπαγαλάκια του, προσπερνούν και ξεχνούν την παραπάνω “λεπτομέρεια” ρίχνοντας όλο το φταίξιμο για το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών στη “δύστυχη” Κα Μέυ; (2)
Πριν από ένα μήνα, ο Νοάμ Τσόμσκι είχε κάνει αίσθηση δηλώνοντας ότι το σημερινό Ρεπουμπλικανικό κόμμα με επικεφαλής τον Ντόναλντ Τραμπ “είναι η πιο επικίνδυνη οργάνωση στην παγκόσμια ιστορία” εξαιτίας της εγκληματικής στάσης του σε αυτό που είναι η μητέρα όλων των προβλημάτων της ανθρωπότητας, στο ζήτημα της επερχόμενης κλιματικής καταστροφής! Συμφωνούμε 1000% με την εκτίμηση του Τσόμσκι καθώς μάλιστα ο Τραμπ έσπευσε να του δώσει πανηγυρικά δίκιο αποφασίζοντας να βγάλει τις ΗΠΑ από τη συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα. Να λοιπόν γιατί αυτή ακριβώς τη στιγμή που παίζεται η τύχη του ίδιου του πλανήτη μας, αποκτά σίγουρα πρόσθετη σημασία το ερώτημα “τι είναι και που το πάει ο Τραμπ;”...
Μπορεί τα ΜΜΕ και οι καγκελαρίες της Ευρώπης να αποσιωπούν και να αγνοούν πεισματικά τη διαδικασία ανεξαρτοποίησης της Καταλονίας αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι το καταλανικό ζήτημα δεν πρόκειται να τις ταλανίσει αγρίως στο αμέσως προσεχές μέλλον. Πότε; Μα, το πολύ σε 4 μόλις μήνες αν όχι και ακόμα πιο πριν! Δηλαδή, τον επόμενο Σεπτέμβρη όταν είναι προγραμματισμένο (από την κυβέρνηση της Καταλωνίας) να διεξαχθεί το -ιστορικής σημασίας και κρισιμότητας- δημοψήφισμα για τη δημιουργία της ανεξάρτητης Καταλανικής Δημοκρατίας…
Ενώ ολοκληρώθηκαν οι προεδρικές εκλογές με τη νίκη του Εμ. Μακρόν και μας χωρίζει λιγότερο από ένας μήνας από τις -τουλάχιστον εξίσου κρίσιμες- βουλευτικές, καλό θα ήταν να αποφεύγαμε τις εύκολες ή ακόμα και εξωπραγματικές εκτιμήσεις που οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα και σε ακόμα πιο λαθεμένα διδάγματα. Και πριν από όλα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών ανέδειξε, δυστυχώς, ένα πρωτοφανώς δεξιό γαλλικό πολιτικό τοπίο και μια χωρίς προηγούμενο συντηρητική και δεξιά γαλλική κοινωνία, αποτέλεσμα 35 ετών νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας και ηττών του εργατικού και αριστερού κινήματος. Συγκεκριμένα, προσθέτοντας τα ποσοστά του Μελανσόν (19,58%), του Αμόν (6,36%) και των δυο υποψηφίων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς Πουτού και Αρτώ (1,09%+0,64%), φτάνουμε σε ένα άθροισμα που μόλις και μετά βίας αγγίζει το 28%. Πράγμα που σημαίνει ότι σχεδόν τα δυο τρίτα των Γάλλων τάσσονται σήμερα ξεκάθαρα υπέρ δεξιών και ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών!
Δευτέρα 8 Μαίου 2017, την επομένη της εκλογής του στην προεδρία της Γαλλίας, και ο Εμμανουέλ Μακρόν παίρνει κιόλας την πρώτη γεύση της αντίστασης που θα συναντήσουν οι νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές του. Χιλιάδες Παριζιάνοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Front Social (Κοινωνικού Μετώπου, της ενωτικής συλλογικότητας που συσπειρώνει την συνδικαλιστική, κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστική αριστερά, και κατέβηκαν στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας. Δείτε λοιπόν το βίντεο (που δανειζόμαστε από την καλή ιστοσελίδα πληροφόρησης και γνώμης Mediapart) από αυτή την πρώτη σημαδιακή διαδήλωση μια και τα γαλλικά, τα διεθνή και φυσικά και τα ελληνικά ΜΜΕ επιβάλλουν ήδη πλήρη λογοκρισία και συσκότηση και δεν δείχνουν τίποτα... 
Το δημοσιευμένο στις 11 του περασμένου Μάρτη άρθρο μας για τις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές είχε τον εύγλωττο και συνάμα πολύ επίκαιρο τίτλο “Από την παρούσα αποσύνθεση του παλιού στην αυριανή ιστορική θεσμική και πολιτική κρίση”. (1) Αν ήταν να σχολιάζαμε τώρα τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου αυτών των προεδρικών εκλογών αλλά και τις βαθύτερες εξελίξεις που αυτά πυροδοτούν, δεν θα αλλάζαμε ούτε τον τίτλο, ούτε μια λέξη από το περιεχόμενο εκείνου του άρθρου. Κατά συνέπεια, τουλάχιστον προς το παρόν δεν θα είχαμε να προσθέσουμε κάτι το ουσιαστικό…
Όταν αλλάζει σακάκι, ο κύριος Μελανσόν δεν ξεχνάει ποτέ να καρφιτσώσει στο πέτο του μια μικρή τριγωνική κόκκινη καρφίτσα που μερικοί νομίζουν πως είναι ένα είδος λεγεώνας της τιμής.
Στην Ευρώπη, από τον 16
Από την αρχή της Ιστορίας, εδώ και 5000 χρόνια, το ιδιωτικό χρέος υπήρξε εργαλείο υποδούλωσης, λεηλασίας, κυριαρχίας, αποστέρησης περιουσίας των λαϊκών τάξεων (μέσα στις οποίες, οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των θυμάτων), των εργατικών τάξεων: μικροί καλλιεργητές, τεχνίτες, ψαράδες, έως τους σύγχρονους μισθωτούς και τα μέλη των οικογενειών τους (οι φοιτητές που συνάπτουν χρέη για να συνεχίσουν τις σπουδές τους). Η διαδικασία είναι απλή: ο δανειστής απαιτεί από τον δανειζόμενο να βάλει ως ενέχυρο αυτό που κατέχει. Πρόκειται, για παράδειγμα, για την γη που κατέχει και καλλιεργεί ο χωρικός, ή για τα εργαλεία δουλειάς, αν πρόκειται για τεχνίτη. Η αποπληρωμή του δανείου γίνεται σε είδος ή σε χρήμα. Καθώς το 