(Μήνυμα από ενεργό πολίτη και σύντροφο στη Μυτιλήνη που ταξίδεψε στη Γερμανία)
Μια φωτογραφική αποτύπωση του ναζισμού
Ίσως το πιο τρομακτικό απ' όλα είναι η συμμετοχή των μαζών και των απλών ανθρώπων στη γένεση και αναπαραγωγή του ναζιστικού τερατουργήματος. Αυτό το φαινόμενο είναι, κατά τη γνώμη μου, που πρέπει να βρούμε τη ψυχραιμία να κατανοήσουμε.
Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου
«Και οι πολίται, βεβαίως, δικαιούνται εις παθητικήν αντίστασιν έναντι των αντισυνταγματικών και παρανόμων πράξεων των κρατικών οργάνων, ως είναι αι αυτοβούλως εκδιδόμεναι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου του Υπουργικού Συμβουλίου».
Αρ. Μάνεσης, Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου Νομοθετικού Περιεχομένου, 1955.
Η κυβέρνηση ακολουθεί το τελευταίο διάστημα μια ψευδεπίγραφη στρατηγική «νόμου και τάξης» με συμβολικές κινήσεις κατά της «ανομίας», όπως η επέμβαση στη «Βίλλα Αμαλία». Οι κινήσεις αυτές δεν αποτελούν απλώς προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινωνίας από τα υπαρξιακά, πλέον, προβλήματα που θέτει ενώπιον της η δραματική επιδείνωση της κρίσης. Ούτε συνιστούν μόνο αντιπερισπασμό, ώστε να συσκοτιστεί η αδυναμία του παλαιοκομματισμού να αυτοκαθαρθεί, μέσω της διερεύνησης ποινικών και πολιτικών ευθυνών του σκανδάλου της λίστας Λαγκάρντ.
Ξηλώνονται τα εργασιακά δικαιώματα και στη Γαλλία
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
του Tariq Ali
Σαν σήμερα, στις 12 Ιανουαρίου 2010, έφυγε ο γνωστός θεωρητικός του Μαρξισμού, ηγέτης του τροτσκιστικού κινήματος και αρχηγού της φοιτητικής επανάστασης του ’68 στη Γαλλία, Daniel Bensaïd, αφού έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Ο διανόητής και συγγραφέας Tariq Ali περιγράφει για λογαριασμό της εφημερίδας Guardian την πορεία του Daniel Bensaïd στην πολιτική και την περιπλάνησή του στους δρόμους της διανόησης.
Η διαδεδομένη αντίληψη πως οι εβραϊκοί πληθυσμοί της Ευρώπης οδηγήθηκαν τυφλά και υπάκουα σαν «πρόβατα επί σφαγή» στα χιτλερικά στρατόπεδα εξόντωσης δεν αντιστοιχεί απόλυτα στην ιστορική πραγματικότητα. Η βαρύτητα του Ολοκαυτώματος στην ιστοριογραφία, τη συλλογική μνήμη και το δημόσιο λόγο, μοιραία υποφωτίζει το γεγονός πως εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι αντιστάθηκαν δυναμικά και πολύμορφα στην χιτλερική γενοκτονία. Αποτελώντας κύριο στόχο των ναζιστικών διώξεων, η υποστήριξή τους από τα εθνικοαπλευθερωτικά κινήματα όλων των κατεχόμενων χωρών ήταν μεγάλη και η συμμετοχή τους σε αυτά μαζική.
Πάνος Κοσμάς
Μπροστά σε μια νέα συγκυρία, προσωρινής-σχετικής σταθεροποίησης της κυβέρνησης, αλλά και μπροστά στο «απειλητικό» 2013 όπου θα κριθούν πολλά.
Η δανειακή «σούπερ δόση» των συνολικά 52,5 δισ. ευρώ εκταμιεύεται (έστω και σε… δόσεις), η κυβέρνηση πανηγυρίζει, υποκινούμενες πολιτικές διεργασίες με άδηλη την τελική τους έκβαση αλλά με προφανή στόχευση είναι σε πλήρη εξέλιξη, εγχώρια και ξένα κέντρα ετοιμάζουν «μεγάλη επιχείρηση» ικανοποίησης του «κοινού περί δικαίου αισθήματος του λαού» με διαπόμπευση ή και φυλάκιση επίλεκτων μελών του πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου, μια μεγάλη και γιορτινή χορωδία πολιτικών και στελεχών της αγοράς ψάλλει το ωσαννά της επερχόμενης ανάπτυξης που θα βάλει τέλος σε όλα τα δεινά… Και όλοι μαζί, αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και αγωνία τους τρεις αστάθμητους παράγοντες που μπορούν να ανατρέψουν όλα τα σχέδια: την ύφεση (που είναι εκτός ελέγχου), την κοινωνία (που βράζει, έτοιμη να εκραγεί) και την Αριστερά-πάνω απ’ όλα τον ΣΥΡΙΖΑ (που, παρά τις προσπάθειές τους, δεν έχει ακόμη «εξημερωθεί»).
Γραμμή παραγωγής φόνων
Το Άουσβιτς-Μπίρκεναου κατέληξε να συμβολίζει τη θηριωδία των ναζί, και τον περασμένο μήνα έγιναν επιμνημόσυνες εκδηλώσεις σε διεθνές επίπεδο για την 60ή επέτειο της απελευθέρωσής του. Ωστόσο, οι ιστορικοί είναι ακόμα διχασμένοι σχετικά με το μήνυμα του Ολοκαυτώματος, στο πλαίσιο της εξέλιξης του δυτικού πολιτισμού.
του Enzo Traverso*
Η εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης αποτέλεσε την επιτομή του απόλυτου Κακού κατά την άποψή μας σχετικά με την ιστορία του 20ού αιώνα. Ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν ότι η μνήμη του Ολοκαυτώματος έγινε μια νέα πολιτική θρησκεία του δυτικού κόσμου, εκ του αντιθέτου μέτρο αξιολόγησης της νομιμότητας των δημοκρατικών θεσμών μας.
27 Νοεμβρίου 2012
Η απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης της 27ης Νοεμβρίου 2012 για το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι εξόχως επιζήμια για τα συμφέροντα των πολιτών και τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας.
Πρόκειται για μία απόφαση η οποία αν και μειώνει βραχυπρόθεσμα το δημόσιο χρέος κατά 40 δισ. ευρώ (μέσω της μείωσης του επιτοκίου δανεισμού, της αναστολής καταβολής τόκων, του προγράμματος επαναγοράς κρατικών ομολόγων και της παράτασης της ωρίμανσης των δανείων) βλάπτει σημαντικά τους εργαζόμενους και τους φορολογούμενους και εξυπηρετεί τους πιστωτές, καθώς:
του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
(Πατήστε το κουμπί "CC" στην για την εμφάνηση των υπότιτλων.)
Παρόλο που ο φασισμός νικήθηκε, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι νεοφασιστικές δυνάμεις μπόρεσαν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο να αναδιοργανωθούν και να δράσουν δημόσια. Αλλά με λίγες εξαιρέσεις η επιρροή τους ήταν μάλλον ισχνή - και δρούσαν κυρίως στο περιθώριο της κοινωνίας.
Η νεοφιλελεύθερη επίθεση και η ανοιχτή εκδήλωση της συνδυασμένης -οικονομικής, κοινωνικής, οικολογικής και πολιτικής- καπιταλιστικής κρίσης έχει αλλάξει ριζικά την κατάσταση. Σήμερα, δεξιά λαϊκιστικά κόμματα και -σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και ανοιχτά φασιστικές δυνάμεις, όπως στην Ελλάδα- κατορθώνουν να κερδίσουν μαζική υποστήριξη και βρίσκονται τώρα στο επίκεντρο της κοινωνίας. Εκμεταλλεύονται με τη δημαγωγία τους το γενικευμένο φόβο και την αβεβαιότητα που υπάρχουν στην κοινωνία. Αντί να μιλούν για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης ρίχνουν την ευθύνη σε αποδιοπομπαίους τράγους (Μετανάστες, Εβραίους, Μουσουλμάνους, Ρομά και Σίντι, στις εθνικές μειονότητες, στους συνταξιούχους και στα άτομα με ειδικές ανάγκες κ.λπ.). Ένα από τα κύρια καθήκοντά μας είναι να τους υπερασπιστούμε ενάντια στις επιθέσεις της άκρας δεξιάς.
Μια νέα χρονιά ύφεσης, η έκτη στη σειρά μετά το 2008 όταν μειώθηκε για πρώτη φορά το ΑΕΠ, θα είναι το 2013 αν εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση από κοινού με τους δανειστές συνολικού ύψους 13,5 δισ. ευρώ. Τα μέτρα που θα εφαρμοστούν την διετία 2013 – 2014, πλήττουν σχεδόν αποκλειστικά τα πιο φτωχά στρώματα κι αναμένεται να επιδεινώσουν ακόμη παραπέρα την θέση τους, από κάθε άποψη: μισθολογική, συνταξιοδοτική, κοινωνικών παροχών, κ.λπ. Όπως αναφέρεται στο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής που δόθηκε στη δημοσιότητα μαζί με τον προϋπολογισμό του 2013 και περιλαμβάνει μέτρα λιτότητας αξίας 14,24 δισ. ευρώ μέχρι και για το 2016 (επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να παγιοποιήσει την σημερινή πολιτική λιτότητας) από αυτά το 71,9% αφορά μείωση κοινωνικών δαπανών και το υπόλοιπο 28,1% είναι μέτρα που στοχεύουν στην αύξηση των δημοσίων εσόδων.
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Η συνεχιζόμενη κρίση χρέους ανέδειξε την λανθασμένη αρχιτεκτονική του ευρώ. Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα δημιουργήθηκε με πολιτικά κυρίως κριτήρια και λιγότερο οικονομικά. Επιχείρησε να «ενώσει» την Ευρώπη, βορρά με νότο, δύση με πρώην κομμουνιστική ανατολή, με όχημα ένα κοινό νόμισμα το οποίος υποτίθεται θα γεφύρωνε το χάσμα και θα μετρίαζε τους εθνικισμούς.
"Χρειαζόμαστε ένα επαναστατικό κόμμα"
"Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ενισχύσει τα ριζοσπαστικά πολιτικά και κοινωνικά του χαρακτηριστικά"
Τη συνέντευξη πήρε ο Π. Εγγλέζος (Εποχή, 21/10/2012)
Πόσο ρευστό είναι το πολιτικό σκηνικό; Μπορούν να συμβούν τα πάντα;
Σαφώς. Θα έλεγα ότι έχουμε επιστρέψει σε μια περίοδο πολιτικών σεισμών με απρόβλεπτες εξελίξεις. Ωστόσο, οι νέοι πολιτικοί πρωταγωνιστές, που προέκυψαν από τις τελευταίες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ και η νεοφασιστική Χρυσή Αυγή είναι σταθεροποιημένοι. Οι όποιες μετακινήσεις και μετατοπίσεις αφορούν κυρίως τα κόμματα της συγκυβέρνησης, το ΚΚΕ και τα πολύ μικρά κόμματα, όπως ο ΛΑΟΣ, οι Οικολόγοι Πράσινοι, που στην ουσία εξαφανίζονται.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση που μου απευθύνατε. Είμαι πολύ χαρούμενος που παρευρίσκομαι εδώ μαζί με το σύντροφο Αλέξη Τσίπρα, με το σύντροφο Λίσάντρο Φερνάντες, με τη συντρόφισσα Μαρίσα, ευρωβουλευτή από την Πορτογαλία, και μαζί με όλους εσάς, τις νέες και τους νέους του ΣΥΡΙΖΑ, που δίνετε σε όλους εμάς το παράδειγμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τη δική του εκδοχή του νόμου Χαρτς IV για ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων ετοιμάζει ο σοσιαλιστής πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, καθώς η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, εξελίσσεται σε «μεγάλο ασθενή» του ευρώ.
Ύφεση, λιτότητα και μαζική ανεργία περιμένει το 2013 το μεγαλύτερο μέρος του αναπτυγμένου κόσμου. Η κρίση των υπερχρεωμένων χωρών του ευρωπαϊκού νότου, αρχίζει και απειλεί σοβαρά τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, με την Ιταλία για μία ακόμη φορά να αποτελεί κρίσιμο τεστ για την επιτυχή ή όχι διαχείριση της κρίσης. Η πρόσφατη παραίτηση του τεχνοκράτη πρωθυπουργού Μάριο Μόντι και οι πρόωρες εκλογές του Φεβρουαρίου, δεν είναι σίγουρο ότι θα καταφέρουν να βγάλουν από την κάλπη πολιτική σταθερότητα.
Η πρόσφατη υποβάθμιση της υψηλής αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας ΑΑΑ της Γαλλίας από τον οίκο Moody’s ήταν σαφής προειδοποίηση: Ή ο Ολάντ θα ακολουθήσει τα χνάρια της Μέρκελ και θα εγκαταλείψει την στροφή «αριστερά» ή θα αρχίσει να πληρώνει το τίμημα του υψηλότερου κόστους δανεισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 
Η Ελλάδα ήταν από την πρώτη στιγμή το πειραματόζωο της Ευρώπης. Η οικονομική της σημασία ήταν τόσο μικρή για τα δεδομένα της ευρωζώνης, που το θέμα θα μπορούσε να είχε λυθεί σχεδόν ανώδυνα με γενναίο από την αρχή «κούρεμα» του χρέους, χωρίς τρομακτικές επιπτώσεις ούτε για την ελληνική κοινωνία, ούτε για το ίδιο το εγχείρημα του ευρώ που παραπαίει.
Εκτός από την κρίση χρέους, υπάρχει και ο προϋπολογισμός. Το ρήγμα στις σχέσεις Βερολίνου-Λονδίνου βαθαίνει, απειλώντας να αφήσει την ΕΕ χωρίς προϋπολογισμό σε μία ιδιαίτερη κρίσιμη καμπή για την ιστορία της «ένωσης».
Κι’ όμως ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών επί Σαρκοζί Φρανσουά Μπαρουάν ετοιμαζόταν για έξοδο από το ευρώ ακόμη και της Γαλλίας(!). Αποσπάσματα που είδαν το φως της δημοσιότητας από το υπό έκδοση βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών(2010-2012) «Σημειώσεις από την Κρίση», κάνουν λόγο για προετοιμασία της Γαλλίας για έξοδο της Ελλάδας, της Ιταλίας ακόμη και της Γαλλίας από το κοινό νόμισμα. Ήταν η περίοδος του παπανδρεϊκού δημοψηφίσματος και του απόγειου των σεναρίων περί επικείμενης διάλυσης του ευρώ, τα οποία διέψευδαν μετά βδελυγμίας οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. 
Χώρα πρότυπο για πολλούς η Γερμανία δεν χάνει ευκαιρία για ευκαιρία να κουνά το δάκτυλο στους «απείθαρχους» νότιους, που εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν πώς θα ζήσουν με μαζική ανεργία και αμοιβές…Βουλγαρίας.